Songfestival 2014

Henk Schouten • 90 - 2014 • Uitgave: 11

Het songfestival kluisterde meer dan 5 miljoen mensen in Nederland aan de buis. Ik heb er niet naar gekeken, maar kon me niet aan dit muzikaal en vocaal festijn onttrekken. Prominent hield het ‘ons’ bezig en met het stijgen van de kansen voor Nederland, ‘we’ werden zelfs tweede, was het al helemaal onmogelijk op radio of tv het liedjesfeest te ontlopen. Zo heb ik uiteraard ook meegekregen dat het songfestival gewonnen werd door Conchita Wurst, een alter ego voor Tom Neuwirth, alias de vrouw met baard, een travestiet. Wat zit hierachter, wat beweegt al deze mensen?

Ik zag Conchita in de journaalbeelden voorbij komen en werd getroffen door de blik uit haar ogen en zag iets heel anders dan de naar mijn mening gefakete blijdschap. Natuurlijk zal iedereen in de omgeving van Conchita – en Conchita zelf niet in het minst – mijn observatie tegenspreken, maar die hoeft daardoor niet minder waar te zijn. Ik geloof niet dat ik echte innerlijke blijdschap en zekerheid zag. Ik zag in dit alles eerder een schreeuw van onvermogen het leven echt zin en inhoud te geven. Ik zag diepe tragiek en leegheid. Zomaar een mens voortgedreven door wereldgeesten, prooi, slachtoffer. Zo zijn er velen, de meesten minder bekend, maar wel diep eenzaam.
Ondertussen gaat mijn hart uit naar al die mensen die meegetrokken en gezogen zijn. Al die onrustige harten die in surrogaat vastheid een welbevinden zoeken, maar ten diepste ongelukkig zijn. Ik moest denken aan Romeinen 1:25 waar staat: ‘Zij hebben de waarheid van God vervangen door de leugen, en het schepel vereerd en gediend boven de Schepper.’
Dat is de diagnose die getrokken moet worden. Onze eens Joods-christelijke samenleving heeft God buitengesloten, is volledig op zichzelf gericht en dan rest er alleen absurde leegheid.

Hoe is onze wereld hier naar toe gegroeid?
Vanuit mijn beleving zou ik willen zeggen, hoe kon onze wereld hiernaar wegglijden? Dit songfestival is het ‘hoogtepunt’ van de westerse en Europese cultuur. Of Conchita gewonnen zou hebben wanneer ze niet zo uitgedost zou zijn en wanneer ze niet prominent voor haar levensstijl zou opgekomen, zal een open vraag blijven. De werkelijkheid is dat ze dat alles wel heeft gedaan en commentatoren prezen hem/haar voor het statement dat gemaakt werd. Je mag jezelf zijn, niet geboeid door de (christelijke) moralisten, alle banden moeten losgemaakt worden.
Is dit uitzonderlijk voor dit songfestival? Helaas niet! In 1998 had Dana International ook al furore gemaakt op het songfestival. Dana is een artiesten naam voor Sharon Cohen jongste kind van een Joods-Jemenitische familie en is een transseksuele zangeres, die ook een geslacht veranderende operatie heeft ondergaan en carrière maakte vanuit de gay scene in Tel Aviv.

Immoraliteit als norm
We hebben volop te maken met immoraliteit en met het koesteren van en provoceren tot een zondige levensstijl. Dat is de norm in onze Joods-christelijke samenleving geworden, het tegenovergestelde van wat onze wereld eens was. Deze totaal omgekeerde manier van denken wordt meer en meer dwingend opgelegd. Een andere mening krijgt niet alleen boe-geroep te horen, ze wordt bovendien steeds minder door de ‘vrijdenkers’ getolereerd. Hoe lang zal ik nog in vrijheid kunnen schrijven dat dit alles zonde is en de dood voortbrengt en mensen zich daarvan moeten bekeren? Onze wereld is geworden zoals eens de mannen van Sodom, die niet te stoppen waren in hun onrein denken en handelen (Genesis 19).

Wat moeten wij? Wat kunnen wij anders dan met meer kracht en moed getuigen van Jezus Christus, de echte Messias voor het Joodse volk en de ware Heiland der wereld. Ieder die op Hem zijn geloof bouwt, zal behouden worden. Alleen wie Hem belijdt als Here zal het echte leven ontvangen. Ik weet zeker, Hij komt spoedig. De tekenen leren dit overduidelijk.
Maranatha.

Ds. Henk Schouten