Scheppingskracht (6)
Willem de Vink • 77 - 2001/02 • Uitgave: 24
Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd. 2 Korintiërs 4 vers 16
Je kunt 't leven moeilijk een kunstwerk noemen. Het is meer een chaos. We leven een versnipperd leven. Toch schiep God de wereld als een eenheid. Alles was in balans, de hele schepping paste perfect in elkaar. De planten en bomen, de dieren, de mensen waren allemaal op elkaar betrokken in een relatie die elkaar ten goede kwam. De schepping had zin en was goed op zichzelf, omdat het een sluitend geheel was. Totdat de duivel, de diabolo die de waarheid verdraait, Gods werk kwam verpesten. Gods kunstwerk viel uit mekaar, alsof een fragmentatiebom alles in stukken deed spatten.
Nu leven we een verdeeld bestaan. Soms zijn we dit, dan veer dat, maar nooit zijn we echt tevreden met onszelf. Er zijn momenten dat je je letterlijk verscheurd voelt, en jij niet alleen. Dit verknipte leven keert dan ook steeds weer terug als thema in boeken, muziek, films en clips. Popsterren als Madonna en Michael Jackson spelen ermee door regelmatig van gedaante te verwisselen. Tegelijkertijd hoor je ook steeds weer geluiden van verlangen naar een ander leven. Twarres zingt: "We follow our dreams and we'll never stop/ We follow our hopes and we'll never give up/ Until we have found the warmth of the sun/ Until we are one, the children of the sun?
We dromen van een wereld waarin alles niet elkaar samenhangt, alsof we nog weet hebben van dat oorspronkelijke kunstwerk, de wereld die God creëerde. En soms denken we dat we daar iets van ervaren, als we die eenheid beleven in een spel of bijeenkomst waarin iedereen even op hetzelfde gericht is. Dan was het publiek 'een en al oor' of werd er gezongen 'als uit één mond'. In dat geconcentreerde moment ervaren we dat het leven zinvol is. Dat duurt echter maar kort, dan slaat de verdeeldheid weer toe. Uiteindelijk vallen alle dingen uiteen; zelfs ons eigen haar weten we niet bij elkaar te houden. En zo zullen we ook eindigen. De grootste versnipperaar is de dood, waar we vervallen tot stofdeeltjes. Toch is de Schepper niet uitgerangeerd. Sterker nog, zijn scheppingskracht blijkt uit het wonder dat Hij uit de dood nieuw leven schept. Hij herstelt wat wij kapot gemaakt hebben. God wil verzoening en eenheid bewerken, te beginnen in onszelf. De Kunstenaar wil een kunstwerk van ons leven maken. Zijn scheppingswerk begint als wij het gebed bidden uit Psalm 86 vers 11: "Verenig mijn hart om uw naam te vrezen."
Willem de Vink
Je kunt 't leven moeilijk een kunstwerk noemen. Het is meer een chaos. We leven een versnipperd leven. Toch schiep God de wereld als een eenheid. Alles was in balans, de hele schepping paste perfect in elkaar. De planten en bomen, de dieren, de mensen waren allemaal op elkaar betrokken in een relatie die elkaar ten goede kwam. De schepping had zin en was goed op zichzelf, omdat het een sluitend geheel was. Totdat de duivel, de diabolo die de waarheid verdraait, Gods werk kwam verpesten. Gods kunstwerk viel uit mekaar, alsof een fragmentatiebom alles in stukken deed spatten.
Nu leven we een verdeeld bestaan. Soms zijn we dit, dan veer dat, maar nooit zijn we echt tevreden met onszelf. Er zijn momenten dat je je letterlijk verscheurd voelt, en jij niet alleen. Dit verknipte leven keert dan ook steeds weer terug als thema in boeken, muziek, films en clips. Popsterren als Madonna en Michael Jackson spelen ermee door regelmatig van gedaante te verwisselen. Tegelijkertijd hoor je ook steeds weer geluiden van verlangen naar een ander leven. Twarres zingt: "We follow our dreams and we'll never stop/ We follow our hopes and we'll never give up/ Until we have found the warmth of the sun/ Until we are one, the children of the sun?
We dromen van een wereld waarin alles niet elkaar samenhangt, alsof we nog weet hebben van dat oorspronkelijke kunstwerk, de wereld die God creëerde. En soms denken we dat we daar iets van ervaren, als we die eenheid beleven in een spel of bijeenkomst waarin iedereen even op hetzelfde gericht is. Dan was het publiek 'een en al oor' of werd er gezongen 'als uit één mond'. In dat geconcentreerde moment ervaren we dat het leven zinvol is. Dat duurt echter maar kort, dan slaat de verdeeldheid weer toe. Uiteindelijk vallen alle dingen uiteen; zelfs ons eigen haar weten we niet bij elkaar te houden. En zo zullen we ook eindigen. De grootste versnipperaar is de dood, waar we vervallen tot stofdeeltjes. Toch is de Schepper niet uitgerangeerd. Sterker nog, zijn scheppingskracht blijkt uit het wonder dat Hij uit de dood nieuw leven schept. Hij herstelt wat wij kapot gemaakt hebben. God wil verzoening en eenheid bewerken, te beginnen in onszelf. De Kunstenaar wil een kunstwerk van ons leven maken. Zijn scheppingswerk begint als wij het gebed bidden uit Psalm 86 vers 11: "Verenig mijn hart om uw naam te vrezen."
Willem de Vink
