Rusland heeft vaste voet aan de grond in het Midden-Oosten
Feike ter Velde • 94 - 2018 • Uitgave: 2
Eind november vorig jaar (2017) bespraken de Russische president Poetin en zijn Syrische ambtgenoot Assad de situatie die is ontstaan in het Midden-Oosten met name in het door oorlog verscheurde Syrië. Ze ontmoetten elkaar in de Russische stad Sotsji – bekend van de Olympische winterspelen.
Nu het gewapende conflict met allerlei terroristische organisaties in Syrië ten einde loopt, moet er wat gebeuren. In ieder geval is duidelijk geworden dat Rusland door deelname aan de oorlog in Syrië vaste voet heeft gekregen in de politiek van het Midden-Oosten. Dat was altijd al het streven en de chaos in Syrië werd een steuntje in de rug voor Poetin.
Amerikaanse invloed
In dit licht moeten we ook kijken naar de politieke stap van president Trump om Jeruzalem tot hoofdstad van Israël te verklaren! Amerika leed verlies als het gaat om invloed in het Midden-Oosten en er moest wat gebeuren. Toen die plotselinge stap als verrassing voor iedereen. Het was ook een punt in Trumps verkiezingsretoriek.
De regering Obama had veel steken laten vallen in het Midden-Oosten. Terecht voelde Israël zich door Barack Obama in de steek gelaten. Zijn sympathieën lagen kennelijk meer in de islamitische wereld. Hij sprak voortdurend ook over de ‘heilige’ Koran, als die ter sprake kwam. De christelijke waarden en normen werden onder zijn regime afgebroken. Dit is de reden waarom veel christenen vorig jaar voor Trump hebben gekozen en de Republikeinen aan een meerderheid hielpen.
Vruchten van Poetins politiek
Nu lijkt de internationale politiek zich weer te gaan richten op het Midden-Oosten. De jarenlange Russische politiek gaat voor Poetin nu vruchten afwerpen. Zijn annexatie van de Krim was de eerste stap. De Russische vloot kan nu ongehinderd de Middellandse Zee bereiken. De Russische minister van Defensie, Sergei Shoigu, zei vorig jaar onomwonden dat Rusland bezig is haar vloot in de Middellandse Zee te versterken en strijdvaardiger te maken. Deze vloot werd ingezet bij de strijd om de Syrische stad Aleppo.
De Russische politiek is erop gericht om president Assad van Syrië in het zadel te houden. Alles wijst erop dat dit ook gebeurt. Het door oorlog verwoeste Syrië is Poetins vaste voet in het Midden-Oosten. Van daaruit zal hij internationaal, wanneer de vredesonderhandelingen over Syrië gaan beginnen, een duidelijke stem hebben.
Bedreiging voor Israël
De islamitische wereld is bezig zich nu tegen Amerika te keren, na Trumps mededeling over Jeruzalem. Dit werkte als een lont in het kruitvat van het Midden-Oosten. Voor Rusland kan dit alleen maar politiek voordeel opleveren. Met Assad aan de macht en Rusland als bondgenoot zal Syrië in de nabije toekomst overleven.
Ook bondgenoot Iran staat daarvoor garant. Iran blijft Syrië en Assad steunen, omdat via Syrië bondgenoot Hezbollah in Libanon kan worden bevoorraad met wapens. Hezbollah – partij van Allah – is een grote bedreiging voor Israël. Iran is uit op de vernietiging van Israël en zal dit o.a. door Hezbollah proberen te verwezenlijken. De Israëlische luchtmacht houdt Hezbollah voortdurend in de gaten en steeds weer worden wapentransporten, vanuit Iran via Syrië, door Israël onderschept en gebombardeerd. Daarmee hoopt Israël Hezbollah klein te houden.
Rusland vs. Amerika in Syrië
De verzwakte Amerikaanse invloed in het Midden-Oosten is voor Israël een gevaarlijke ontwikkeling. Van die positie maakt Rusland gebruik om de Amerikaanse leegtes op te vullen. Zo komen Amerika en Rusland op het Syrische grondgebied tegenover elkaar te staan. De Amerikaanse strategie is erop gericht om Iran af te snijden van Hezbollah in Libanon en zo de dreiging voor Israël in het noorden te verminderen. De Russen steunen het Syrische leger van Assad, die er niet op uit is Iran te verhinderen om Hezbollah te bewapenen. Deze positie is voor Amerika een onhoudbare positie. Heel makkelijk staan Amerikaanse en Russische soldaten tegenover elkaar en vallen er aan beide kanten doden. De oorlog zal dan compleet zijn en de wereldvrede in gevaar brengen.
Als Assad opnieuw zou overgaan op het gebruik van chemische strijdmiddelen, het gifgas Sarin, dan zal Amerika fors militair ingrijpen, zo heeft president Trump laten weten. Enkele dagen later heeft Amerika dit onderstreept door een aanval met kruisraketten op een Syrische luchtmachtbasis. Dat was een rechtstreekse provocatie voor de Russische militaire aanwezigheid in Syrië. Poetin besloot echter niets terug te doen richting Amerika. Maar op die manier staan Amerika en Rusland op het Syrische grondgebied recht tegenover elkaar.
Een levensgroot gevaar
De gezamenlijke strijd van Amerika en Rusland tegen de Islamitische Staat (IS) is nu ten einde gekomen. Nu moeten beide landen zich terugtrekken uit Syrië, maar dat zal wat Rusland betreft niet gebeuren. Poetin zal zijn positie in het Midden-Oosten niet meer willen opgeven. Rusland, maar ook Turkije en Iran hebben fors deelgenomen aan de oorlog in Syrië en willen nu hun verworven posities behouden. Assad blijft aan de macht, Syrische rebellen worden in onderhandelingen tot overgave gedwongen en de rust moet zo in Syrië terugkeren. Dat was onlangs het doel van besprekingen in het Russische Sotsji.
Nu kunnen, zegt Poetin, de Russische troepen uit Syrië worden teruggetrokken. Maar dat had hij ook al in 2016 gezegd en dat gebeurde niet. De taak is nu wel ten einde: Hoofdzakelijk de uitschakeling van ‘de krachtigste groepering van internationale terroristen’, aldus Poetin. Hij beschouwde Islamitische Staat als een levensgroot gevaar voor Rusland. De vrees: fundamentalistische moslims uit Dagestan en Tsjetsjenië, Russische republieken vlakbij het Midden-Oosten, sluiten zich aan bij IS en brengen het kalifaat naar Rusland.
En inderdaad, geen land leverde zoveel IS-strijders als Rusland, bleek in oktober uit onderzoek van onderzoeksbureau Soufan Group. Met de missie in Syrië heeft Rusland eraan bijgedragen dat een deel van die strijders niet kan terugkeren: de meesten zijn gedood. Maar helemaal geweken is het gevaar niet. Een deel van de Russische strijders is ondergedoken in Turkije en Oekraïne, waarschuwen deskundigen.
Van grote profetische betekenis
De nabije toekomst zal uitwijzen wat de rol van Rusland in het Midden-Oosten gaat worden, maar dan met name ook Ruslands houding tegenover Israël. De grootmacht in het verre Noorden (Ezechiël 38:15) – en dat is Rusland – zal optrekken tegen Israël. Daarom is vandaag de rol van Rusland in het Midden-Oosten van grote profetische betekenis.
Feike ter Velde
Russisch doel behaald
Rusland krijgt een permanente luchtmacht- en marinebasis in Syrië en dat was ook een belangrijk achterliggend doel van de missie in het land. meldde de NOS op tweede kerstdag. In december kondigde de Russische president Poetin aan dat Rusland zijn troepen deels uit Syrië zal terugtrekken. ‘Een aanzienlijk deel’ van de Russen daar zal terug naar huis gaan, maar er zouden ook Russische militairen en gevechtsvliegtuigen gelegerd blijven. Via de marinebasis in Tartus, aan de Middellandse Zee, hebben Russische oorlogsschepen toegang tot andere Syrische havens en wateren.
Syrië ging in januari 2017 al akkoord met de permanente Russische aanwezigheid in het land. Toen werd een overeenkomst ondertekend waarin de Russen het recht krijgen om 49 jaar in Tartus actief te zijn en voor altijd op de luchtmachtbasis Hmeimim.
Nu het gewapende conflict met allerlei terroristische organisaties in Syrië ten einde loopt, moet er wat gebeuren. In ieder geval is duidelijk geworden dat Rusland door deelname aan de oorlog in Syrië vaste voet heeft gekregen in de politiek van het Midden-Oosten. Dat was altijd al het streven en de chaos in Syrië werd een steuntje in de rug voor Poetin.
Amerikaanse invloed
In dit licht moeten we ook kijken naar de politieke stap van president Trump om Jeruzalem tot hoofdstad van Israël te verklaren! Amerika leed verlies als het gaat om invloed in het Midden-Oosten en er moest wat gebeuren. Toen die plotselinge stap als verrassing voor iedereen. Het was ook een punt in Trumps verkiezingsretoriek.
De regering Obama had veel steken laten vallen in het Midden-Oosten. Terecht voelde Israël zich door Barack Obama in de steek gelaten. Zijn sympathieën lagen kennelijk meer in de islamitische wereld. Hij sprak voortdurend ook over de ‘heilige’ Koran, als die ter sprake kwam. De christelijke waarden en normen werden onder zijn regime afgebroken. Dit is de reden waarom veel christenen vorig jaar voor Trump hebben gekozen en de Republikeinen aan een meerderheid hielpen.
Vruchten van Poetins politiek
Nu lijkt de internationale politiek zich weer te gaan richten op het Midden-Oosten. De jarenlange Russische politiek gaat voor Poetin nu vruchten afwerpen. Zijn annexatie van de Krim was de eerste stap. De Russische vloot kan nu ongehinderd de Middellandse Zee bereiken. De Russische minister van Defensie, Sergei Shoigu, zei vorig jaar onomwonden dat Rusland bezig is haar vloot in de Middellandse Zee te versterken en strijdvaardiger te maken. Deze vloot werd ingezet bij de strijd om de Syrische stad Aleppo.
De Russische politiek is erop gericht om president Assad van Syrië in het zadel te houden. Alles wijst erop dat dit ook gebeurt. Het door oorlog verwoeste Syrië is Poetins vaste voet in het Midden-Oosten. Van daaruit zal hij internationaal, wanneer de vredesonderhandelingen over Syrië gaan beginnen, een duidelijke stem hebben.
Bedreiging voor Israël
De islamitische wereld is bezig zich nu tegen Amerika te keren, na Trumps mededeling over Jeruzalem. Dit werkte als een lont in het kruitvat van het Midden-Oosten. Voor Rusland kan dit alleen maar politiek voordeel opleveren. Met Assad aan de macht en Rusland als bondgenoot zal Syrië in de nabije toekomst overleven.
Ook bondgenoot Iran staat daarvoor garant. Iran blijft Syrië en Assad steunen, omdat via Syrië bondgenoot Hezbollah in Libanon kan worden bevoorraad met wapens. Hezbollah – partij van Allah – is een grote bedreiging voor Israël. Iran is uit op de vernietiging van Israël en zal dit o.a. door Hezbollah proberen te verwezenlijken. De Israëlische luchtmacht houdt Hezbollah voortdurend in de gaten en steeds weer worden wapentransporten, vanuit Iran via Syrië, door Israël onderschept en gebombardeerd. Daarmee hoopt Israël Hezbollah klein te houden.
Rusland vs. Amerika in Syrië
De verzwakte Amerikaanse invloed in het Midden-Oosten is voor Israël een gevaarlijke ontwikkeling. Van die positie maakt Rusland gebruik om de Amerikaanse leegtes op te vullen. Zo komen Amerika en Rusland op het Syrische grondgebied tegenover elkaar te staan. De Amerikaanse strategie is erop gericht om Iran af te snijden van Hezbollah in Libanon en zo de dreiging voor Israël in het noorden te verminderen. De Russen steunen het Syrische leger van Assad, die er niet op uit is Iran te verhinderen om Hezbollah te bewapenen. Deze positie is voor Amerika een onhoudbare positie. Heel makkelijk staan Amerikaanse en Russische soldaten tegenover elkaar en vallen er aan beide kanten doden. De oorlog zal dan compleet zijn en de wereldvrede in gevaar brengen.
Als Assad opnieuw zou overgaan op het gebruik van chemische strijdmiddelen, het gifgas Sarin, dan zal Amerika fors militair ingrijpen, zo heeft president Trump laten weten. Enkele dagen later heeft Amerika dit onderstreept door een aanval met kruisraketten op een Syrische luchtmachtbasis. Dat was een rechtstreekse provocatie voor de Russische militaire aanwezigheid in Syrië. Poetin besloot echter niets terug te doen richting Amerika. Maar op die manier staan Amerika en Rusland op het Syrische grondgebied recht tegenover elkaar.
Een levensgroot gevaar
De gezamenlijke strijd van Amerika en Rusland tegen de Islamitische Staat (IS) is nu ten einde gekomen. Nu moeten beide landen zich terugtrekken uit Syrië, maar dat zal wat Rusland betreft niet gebeuren. Poetin zal zijn positie in het Midden-Oosten niet meer willen opgeven. Rusland, maar ook Turkije en Iran hebben fors deelgenomen aan de oorlog in Syrië en willen nu hun verworven posities behouden. Assad blijft aan de macht, Syrische rebellen worden in onderhandelingen tot overgave gedwongen en de rust moet zo in Syrië terugkeren. Dat was onlangs het doel van besprekingen in het Russische Sotsji.
Nu kunnen, zegt Poetin, de Russische troepen uit Syrië worden teruggetrokken. Maar dat had hij ook al in 2016 gezegd en dat gebeurde niet. De taak is nu wel ten einde: Hoofdzakelijk de uitschakeling van ‘de krachtigste groepering van internationale terroristen’, aldus Poetin. Hij beschouwde Islamitische Staat als een levensgroot gevaar voor Rusland. De vrees: fundamentalistische moslims uit Dagestan en Tsjetsjenië, Russische republieken vlakbij het Midden-Oosten, sluiten zich aan bij IS en brengen het kalifaat naar Rusland.
En inderdaad, geen land leverde zoveel IS-strijders als Rusland, bleek in oktober uit onderzoek van onderzoeksbureau Soufan Group. Met de missie in Syrië heeft Rusland eraan bijgedragen dat een deel van die strijders niet kan terugkeren: de meesten zijn gedood. Maar helemaal geweken is het gevaar niet. Een deel van de Russische strijders is ondergedoken in Turkije en Oekraïne, waarschuwen deskundigen.
Van grote profetische betekenis
De nabije toekomst zal uitwijzen wat de rol van Rusland in het Midden-Oosten gaat worden, maar dan met name ook Ruslands houding tegenover Israël. De grootmacht in het verre Noorden (Ezechiël 38:15) – en dat is Rusland – zal optrekken tegen Israël. Daarom is vandaag de rol van Rusland in het Midden-Oosten van grote profetische betekenis.
Feike ter Velde
Russisch doel behaald
Rusland krijgt een permanente luchtmacht- en marinebasis in Syrië en dat was ook een belangrijk achterliggend doel van de missie in het land. meldde de NOS op tweede kerstdag. In december kondigde de Russische president Poetin aan dat Rusland zijn troepen deels uit Syrië zal terugtrekken. ‘Een aanzienlijk deel’ van de Russen daar zal terug naar huis gaan, maar er zouden ook Russische militairen en gevechtsvliegtuigen gelegerd blijven. Via de marinebasis in Tartus, aan de Middellandse Zee, hebben Russische oorlogsschepen toegang tot andere Syrische havens en wateren.
Syrië ging in januari 2017 al akkoord met de permanente Russische aanwezigheid in het land. Toen werd een overeenkomst ondertekend waarin de Russen het recht krijgen om 49 jaar in Tartus actief te zijn en voor altijd op de luchtmachtbasis Hmeimim.
