Rouw is ruw, ongestructureerd en rommelig

Een gevoelig onderwerp, waar discussies stilvallen en stokpaardjes op stal gaan. Waar de ziel, in al z’n kwetsbaarheid door alle lagen van denkbeelden en schilden van het leven heen, bloot komt te liggen.  

Emotioneel in een achtbaan
Rouw. Psychologen bijten er hun tanden op stuk door het in een procesvorm met fasen te gieten – er structuur in aan te brengen. Een keurslijf dat ik nog bij niemand heb zien passen. We kennen allemaal het woord ‘rouw’, maar een eensluidende definitie ervan, waarin iedereen zich herkent, die bestaat niet. Rouw kan ruw zijn, ongepolijst, ongestructureerd, rommelig. Het raakt je tot in het diepste van je wezen, kan je ziel verwonden, je denken mistig maken en je lichaam ziek. Tegelijkertijd is het een tijd waarin, zeker in het begin, je omgeven bent door mensen die met je meeleven en waar je op wilt reageren – als dat lukt. Terwijl je emotioneel in de achtbaan zit en van gevoelloosheid naar weemoed en diep verdriet stuitert, wordt het uiterste van je organisatietalent gevraagd: de begrafenis, soms het uitruimen van een woonplek, verdelen van spullen… Na die eerste, felle en zichtbare fase, volgt er misschien wel een tijd die nog moeilijker is. Wanneer het leven ‘gewoon’ verder gaat, je weer in de rij bij de kassa staat; de kappersafspraak wacht en de wc gepoetst moet. Je moet dóór, maar vanbinnen sta je nog stil. Je hart schreeuwt, maar je lippen zijn opeen geklemd. Je ziel huilt, maar je ogen zijn droog.  

Ga je, terwijl je dit leest, juist door rouw en diep verdriet? Mag ik dan naast je komen zitten? Laten we samen aan de voeten van de Heere Jezus gaan zitten, bij Hem zijn. Stilletjes luisteren naar Zijn Woord - het Woord is Leven en wat hebben we dat juist in rouw nodig!  

Jezus’ houding
Johannes 11 was aan de beurt in m’n stille tijd. Een bekende geschiedenis, lees het zelf eens rustig door. Lazarus, een goede vriend van de Heere Jezus, is ziek en sterft. Rouw doet in al z’n lelijkheid intrede in de levens van Martha en Maria. De Heere Jezus komt naar hen toe. Kijk eens naar Zijn houding naar de zussen. Martha hoort dat Hij eraan komt en ze staat op en gaat naar Hem toe. Actief, in beweging, op zoek naar antwoorden in haar verdriet. Ze treffen elkaar, ze gooit haar vraag eruit -een vraag waarin rouw en geloofscrisis in elkaar overvloeien (hoe herkenbaar misschien!?). Er volgt een gesprek. Een gesprek waarmee de Heere Jezus haar helpt om door de vragen heen, haar geloof in Hem te hervinden. Dan is daar Maria. Die is thuis en blijft thuis. Teruggetrokken in haar verdriet. Moet erbij geroepen worden door Martha. Ook zij vindt de Heere Jezus. Deze ontmoeting verloopt echter heel anders. Maria stelt dezelfde vraag als Martha. Maar daar reageert de Heere Jezus nu niet op. Hij ziet haar huilen – en Hij huilt met haar mee.  

Heilige woorden. Heilige tranen. Beide zijn nodig. Beide vragen hartsbetrokkenheid. Vriendschap die niet op armlengte afstand blijft, maar náást je komt. Voor de op de voorgrond tredende, vragen stellende Martha’s en de teruggetrokken en worstelende stille Maria’s. Lieve rouwdragende… de Heere Jezus komt ook naar jou toe in je verdriet. Huil maar. Vraag maar. Laat Hem je ziel verzorgen. Door Zijn Woord van Leven. Met betrouwbare zorg. In tedere liefde.

Corine Daane