Rondom het kind
Bert Reinds • 88 - 2012 • Uitgave: 7
‘Toen Jezus dat zag, nam Hij het zeer kwalijk en zeide tot hen: Laat de kinderen tot Mij komen, verhindert ze niet; want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods’ (Marcus 10:14).
Wist u dat er maandelijks een paar honderd kinderen/jongeren de kerk verlaten?
Op 10 en 11 februari 2012 werd de Rondomhetkind-conferentie georganiseerd. Het doel was het belang van geloofsopvoeding en de bewustwording daarvan in kerk, gezin en samenleving te vergroten. Kinderwerkers, beleidsmakers en ouders werd een keur aan thema’s aangeboden en tussendoor was er ontmoetingstijd om ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren. Ruim 300 deelnemers waren aanwezig, een Gideonsbende die, na afloop, weer bemoedigd en toegerust naar huis ging en zijn of haar plaats opzoekt om het evangelie door te geven aan de nieuwe generatie.
Ik weet natuurlijk niet in welke hoedanigheid u dit artikel leest, maar hoe vervult u deze opdracht? Waar legt u de accenten, als (groot)ouder, buurman/buurvrouw? Ouders zijn natuurlijk de eerst verantwoordelijken voor deze opdracht. Is er bij u in de Gemeente (financiële) ruimte voor kinderen. Komt in uw visieplan voor de gemeente ook toerusting van kinderwerkers voor?
Veel vragen kwamen aan de orde. Een ieder heeft z’n eigen accenten gelegd en een ieder neemt zijn eigen vragen mee. Over twee dingen was en is iedereen het eens: In die opdracht gaat het om twee essentiële vragen: Is ons hart erbij betrokken en klopt onze wandel met onze ‘preek’!
Uw hartslag
In een samenleving met een doorgeslagen behoefte aan autonomie en een gebrek aan verbondenheid lijkt de waarde van een kind steeds meer te liggen in wat hij heeft of kan. En in de kerk is dit virus ook binnengedrongen. Als je maar veel kennis hebt, je de juiste hoeveelheid gaven en talenten hebt, de correcte codes navolgt, zit je goed.
Maar het jagen naar hebben en kunnen maakt dat in de omgang gefocust wordt op de buitenkant: ‘Als je haar maar goed zit!’ En is dat waar kinderen op zitten te wachten? Zitten kinderen en jongeren te wachten op nieuwe programma’s, of de voor u zo vertrouwde manieren van vroeger? Ik denk het niet! Kinderen hebben ‘harte’ aandacht nodig. Betrokkenheid en interesse, bereidheid om te verdiepen in en af te stemmen op het leven van het kind en jongere. Het was Jezus zelf Die dat voorbeeld naliet. Hij heeft de heerlijkheid verlaten en is afgedaald naar ons mensen. Vanuit deze dienende hartsrelatie bouwt het kind aan zijn relatie met God en ontdekt het kind dat zijn waarde zit in wie hij is (in Christus).
Ook uw leven moet ‘kloppen’
Wist u dat u als overdrager niet alleen een boodschap hebt naar uw kinderen, maar u vooral een boodschap bent. Niet alleen uw hart moet kloppen voor kinderen, ook uw leven. Kinderen en jongeren hebben behoefte aan voorbeelden, mannen en vrouwen Gods! Waar zijn de vaders en de moeders in het geloof? De Kalebs, de Jozua’s, de Esthers, de Ruths?
Echtheid ontstaat en groeit wanneer wat u zegt strookt met wat u doet. Hierdoor groeit uw geloofwaardigheid. Als u als beleidmaker zegt: “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst”, dan zal dat ergens in uw beleid zichtbaar moeten zijn. Hoe laat u dat zien? De kwaliteit van de relatie bepaalt of dat wat je zegt ook effectief wordt aangenomen. Een echte (harte) relatie is het belangrijkste instrument in de overdracht, of je nu ouder, kinderwerker, beleidsmaker of leerkracht in het onderwijs bent.
Hoe zal de kerk er over 10 jaar uitzien? Oké, misschien is de Here teruggekomen, in dat geval is de vraag: wat voor een gemeente treft Hij aan. Is de gemeente een plaats geworden van oudere mensen en is de jeugd vertrokken? Of strekken generaties getuigend hand en hand zich uit naar de wederkomst van Jezus? Wetende dat ze elkaar nodig hebben en aanvullen.
Mijn verlangen is dat we blijven samenwerken, in een goede driehoek: Gezin-Kerk-School. Laten we in gezamenlijke verantwoordelijkheid deze opdracht oppakken en (blijven) uitvoeren. Mogen de kinderen, de gelovigen van de toekomst, nu op ons rekenen.
Laten wij als volwassenen jagen naar een oprecht en echt leven met de Here Jezus, zodat wij als geloofsgetuigen een voorbeeld en stimulans voor kinderen en jongeren zijn. Laat zien dat geloven relevant is voor het dagelijks leven. Geloven is geen zienswijze, maar een zijnswijze!
Goed onderwijs in gezin, kerk en school is nodig, laten we daarin investeren. Bidt voor de kinderen en jongeren in uw gezin, buurt, gemeente. Maak het verschil, laat uw hart kloppen in de relatie met het kind!
Bert Reinds
Wist u dat er maandelijks een paar honderd kinderen/jongeren de kerk verlaten?
Op 10 en 11 februari 2012 werd de Rondomhetkind-conferentie georganiseerd. Het doel was het belang van geloofsopvoeding en de bewustwording daarvan in kerk, gezin en samenleving te vergroten. Kinderwerkers, beleidsmakers en ouders werd een keur aan thema’s aangeboden en tussendoor was er ontmoetingstijd om ervaringen uit te wisselen en van elkaar te leren. Ruim 300 deelnemers waren aanwezig, een Gideonsbende die, na afloop, weer bemoedigd en toegerust naar huis ging en zijn of haar plaats opzoekt om het evangelie door te geven aan de nieuwe generatie.
Ik weet natuurlijk niet in welke hoedanigheid u dit artikel leest, maar hoe vervult u deze opdracht? Waar legt u de accenten, als (groot)ouder, buurman/buurvrouw? Ouders zijn natuurlijk de eerst verantwoordelijken voor deze opdracht. Is er bij u in de Gemeente (financiële) ruimte voor kinderen. Komt in uw visieplan voor de gemeente ook toerusting van kinderwerkers voor?
Veel vragen kwamen aan de orde. Een ieder heeft z’n eigen accenten gelegd en een ieder neemt zijn eigen vragen mee. Over twee dingen was en is iedereen het eens: In die opdracht gaat het om twee essentiële vragen: Is ons hart erbij betrokken en klopt onze wandel met onze ‘preek’!
Uw hartslag
In een samenleving met een doorgeslagen behoefte aan autonomie en een gebrek aan verbondenheid lijkt de waarde van een kind steeds meer te liggen in wat hij heeft of kan. En in de kerk is dit virus ook binnengedrongen. Als je maar veel kennis hebt, je de juiste hoeveelheid gaven en talenten hebt, de correcte codes navolgt, zit je goed.
Maar het jagen naar hebben en kunnen maakt dat in de omgang gefocust wordt op de buitenkant: ‘Als je haar maar goed zit!’ En is dat waar kinderen op zitten te wachten? Zitten kinderen en jongeren te wachten op nieuwe programma’s, of de voor u zo vertrouwde manieren van vroeger? Ik denk het niet! Kinderen hebben ‘harte’ aandacht nodig. Betrokkenheid en interesse, bereidheid om te verdiepen in en af te stemmen op het leven van het kind en jongere. Het was Jezus zelf Die dat voorbeeld naliet. Hij heeft de heerlijkheid verlaten en is afgedaald naar ons mensen. Vanuit deze dienende hartsrelatie bouwt het kind aan zijn relatie met God en ontdekt het kind dat zijn waarde zit in wie hij is (in Christus).
Ook uw leven moet ‘kloppen’
Wist u dat u als overdrager niet alleen een boodschap hebt naar uw kinderen, maar u vooral een boodschap bent. Niet alleen uw hart moet kloppen voor kinderen, ook uw leven. Kinderen en jongeren hebben behoefte aan voorbeelden, mannen en vrouwen Gods! Waar zijn de vaders en de moeders in het geloof? De Kalebs, de Jozua’s, de Esthers, de Ruths?
Echtheid ontstaat en groeit wanneer wat u zegt strookt met wat u doet. Hierdoor groeit uw geloofwaardigheid. Als u als beleidmaker zegt: “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst”, dan zal dat ergens in uw beleid zichtbaar moeten zijn. Hoe laat u dat zien? De kwaliteit van de relatie bepaalt of dat wat je zegt ook effectief wordt aangenomen. Een echte (harte) relatie is het belangrijkste instrument in de overdracht, of je nu ouder, kinderwerker, beleidsmaker of leerkracht in het onderwijs bent.
Hoe zal de kerk er over 10 jaar uitzien? Oké, misschien is de Here teruggekomen, in dat geval is de vraag: wat voor een gemeente treft Hij aan. Is de gemeente een plaats geworden van oudere mensen en is de jeugd vertrokken? Of strekken generaties getuigend hand en hand zich uit naar de wederkomst van Jezus? Wetende dat ze elkaar nodig hebben en aanvullen.
Mijn verlangen is dat we blijven samenwerken, in een goede driehoek: Gezin-Kerk-School. Laten we in gezamenlijke verantwoordelijkheid deze opdracht oppakken en (blijven) uitvoeren. Mogen de kinderen, de gelovigen van de toekomst, nu op ons rekenen.
Laten wij als volwassenen jagen naar een oprecht en echt leven met de Here Jezus, zodat wij als geloofsgetuigen een voorbeeld en stimulans voor kinderen en jongeren zijn. Laat zien dat geloven relevant is voor het dagelijks leven. Geloven is geen zienswijze, maar een zijnswijze!
Goed onderwijs in gezin, kerk en school is nodig, laten we daarin investeren. Bidt voor de kinderen en jongeren in uw gezin, buurt, gemeente. Maak het verschil, laat uw hart kloppen in de relatie met het kind!
Bert Reinds
