Regeringscrisis in Israël

Israël gasleverancier EU
De Europese Unie (EU) heeft een reeks sancties ingesteld tegen Rusland. Hierdoor neemt Europa veel minder Russisch aardgas af. Het gevolg is een aanzienlijk jaarlijks gastekort. Europa is daarom op zoek naar andere gasleveranciers. Het oog is daarbij gevallen op Israël, dat gasvelden heeft in de Middellandse Zee en dat via pijpleidingen al gas levert aan Egypte en Jordanië.
Op 15 juni is in de Egyptische hoofdstad Caïro een overeenkomst getekend tussen de EU, Israël en Egypte voor de levering van Israëlisch aardgas aan Europa tot 2050. Egypte is nodig, omdat er nog geen pijpleiding is van Israël naar Europa. Het gas zal daarom eerst worden getransporteerd naar Egypte. Daar zal het worden omgezet naar vloeibaar aardgas (LNG) door het af te koelen tot beneden de 162 °C onder nul. Vervolgens wordt het per schip vervoerd naar Europese zeehavens die het vloeibare gas weer kunnen omzetten naar gewoon aardgas. In Nederland kan LNG worden opgeslagen in gasterminals in Rotterdam en in de Eemshaven.

Israël is hierdoor een belangrijke speler op de energiemarkt geworden voor Europa, dat zich geen BDS (Boycot, Desinvestering, Sancties) houding naar Israël meer zal kunnen permitteren. De Duitse Ursula von der Leyen, voorzitster van de Europese Commissie, heeft tijdens haar bezoek aan Israël zelfs gezegd dat Europa en Israël zijn voorbeschikt om vrienden en bondgenoten te zijn. Naast Israël zullen naar verwachting Qatar en de VS ook aardgas aan Europa gaan leveren en zal Algerije meer gas exporteren naar Italië, zodat het Russische aardgas niet meer nodig zal zijn voor de EU.  

Irak verbiedt vrede met Israël
Vorig jaar werd in de autonome regio Koerdistan van Irak een controversiële conferentie gehouden, waarin werd gepleit voor normalisering van de banden met Israël. Dit was tegen het zere been van de invloedrijke sjiitische geestelijke Muqtada al-Sadr. Hij heeft er voor gezorgd dat het Iraakse parlement een wet heeft aangenomen, die strenge straffen zet op het nastreven van vrede met Israël. Wie dat toch doet, kan de doodstraf krijgen. Irak zal zich dus niet aansluiten bij de Abraham-akkoorden.  

IAEA veroordeelt Iran
De pogingen om via heronderhandelingen het oude JCPOA (Joint Comprehensive Plan of Action) nucleaire deal met Iran van 2015 weer te herstellen, lijken kansloos. Iran heeft zijn uranium verrijkt tot waarden die aanzienlijk hoger zijn dan noodzakelijk voor vreedzaam gebruik van kernenergie. Voor het herleven van het Iraans nucleair akkoord is nodig dat het IAEA (Internationaal Atoomenergie Agentschap) voldoende toezicht kan houden op de kernactiviteiten van Iran. Hier waren allang twijfels over. Maar toen Iran diverse toezichtcamera’s van het IAEA sloot, kon zelfs het diplomatieke IAEA niet om de feiten heen: op 8 juni heeft de raad van bestuur van het IAEA een resolutie goedgekeurd waarin Iran wordt berispt wegens nucleaire schendingen. Diplomatie lijkt niet te kunnen verhinderen dat Iran kernwapens fabriceert.  

Iraanse kernindustrie ondergronds
Israël begrijpt heel goed dat er andere maatregelen nodig zijn om te belemmeren dat Iran de beschikking krijgt over atoombommen. Verwoesting van de Iraanse kernfabrieken door middel van een luchtaanval is echter heel moeilijk. Iran weet dat Israël in 1981 een Iraakse en in 2007 een Syrische kerncentrale in aanbouw heeft verwoest met bombardementen vanuit de lucht. Daarom heeft Iran zijn kernindustrie verspreid over het land gebouwd, waarvan een gedeelte onder de grond of in een rotswand. Het is daarom de vraag of met luchtaanvallen de Iraanse kernwapenindustrie kan worden lamgelegd. Israël wil echter hoe dan ook voorkomen dat Iran kernwapens kan maken.  

Ravage vliegveld Damascus
In het geval dat Israël daadwerkelijk over gaat tot een forse luchtaanval op Iran is een Iraanse tegenreactie te verwachten door middel van Iraanse proxy’s (aan Iran gelieerde milities) in Libanon, Yemen, Gaza, Irak en Syrië. De Libanese Hezbollah heeft de beschikking over zo’n 100.000 raketten. Deze zijn niet erg nauwkeurig. Daarom tracht Iran regelmatig via Syrië militaire apparatuur naar Libanon te vervoeren teneinde deze raketten om te bouwen tot precisieraketten. Maar ook in Syrië zelf zijn raketten tegen Israël geplaatst.
Na de veroordeling van Iran door het IAEA is het duidelijk dat de tijd begint te dringen. Om de bevoorrading van pro-Iraanse milities in Syrië en Libanon een halt toe te roepen is Israël overgegaan tot een forse luchtaanval op het vliegveld van Damascus. Daarbij is grote schade aangericht: niet alleen aan Iraanse wapenopslagplaatsen, maar ook aan de verkeerstoren, enkele landingsbanen en de radar. Het vliegveld werd gesloten en alle vluchten werden omgeleid naar Aleppo. Niet alleen Iran, maar ook de Russen hebben een week last gehad van de ravage. Rusland is dan ook hevig ontstemd over de schade die werd aangericht aan de internationale luchthaven van Damascus. Maar Israël trekt zich daar weinig van aan. Naar verluid heeft Israël de Syrische president Assad gewaarschuwd dat zelfs zijn paleizen gevaar lopen als hij de militaire samenwerking met Iran op zijn grondgebied niet vermindert.  

Iron Beam
Israël wordt bedreigd door veel raketten uit de omgeving. Tot nu toe beschikt Israël over geavanceerde luchtdoelraketten, zoals de Iron Dome, om deze raketten neer te halen. Dit raketafweersysteem haalt weliswaar meer dan 90 procent van de inkomende raketten neer, maar is erg duur. Een afgeschoten Iron Dome raket kost tienduizenden dollars, aanzienlijk meer dan een inkomende raket. Daarom is Israël bezig met de ontwikkeling van een antiraketsysteem dat goed betaalbaar is: de Iron Beam (IJzeren Lichtbundel). Dit is een krachtig lasersysteem, dat laserpulsen afvuurt, waarmee vijandelijke raketten en drones kunnen worden onderschept. Zo’n onderschepping kost slechts enkele dollars, wat de Israëlische luchtafweer veel goedkoper zal maken.
In april is een test gedaan, waarbij dit op energie gebaseerde wapensysteem succesvol een drone, raket en mortier kon onderscheppen in de Negev woestijn. De verwachting is dat Iron Beam volgend jaar operationeel zal zijn.  

Israëlische regering gevallen
Er is na een jaar een einde gekomen aan de regering-Bennett. Dit was een coalitie van acht partijen die over veel zaken van mening verschilden, maar het over eén ding eens waren: ze wilden geen nieuwe regering onder Benjamin Netanyahu. Nadat eerder enkele parlementsleden hun steun aan de regering hadden opgezegd, was er al sprake van een minderheidskabinet. De regering is uiteindelijk gevallen, omdat verlenging van een wet die de speciale rechten van Israëliërs op de Westoever regelde, geen meerderheid in het parlement kreeg. Om problemen voor de nederzettingen te voorkomen heeft Naftali Bennett er voor gekozen om het parlement te ontbinden. De nieuwe parlementsverkiezingen zullen 1 november worden gehouden. Yair Lapid, voormalig minister van Buitenlandse Zaken, is demissionair premier geworden.  

Nieuwe regering Netanyahu?
Het is maar zeer de vraag of Benjamin Netanyahu er in zal slagen om na de verkiezingen een nieuwe meerderheidsregering te vormen. Veel partijen hebben nog steeds een afkeer van hem en er lopen nog gerechtelijke procedures. De grootste aanklacht tegen Netanyahu, die van omkoperij, lijkt inmiddels weinig kansrijk. Hierdoor willen sommige rechtse partijen misschien toch gaan deelnemen aan een nieuwe regering Netanyahu.
Eigenlijk kan Israël het zich helemaal niet permitteren om zo verdeeld en weinig slagvaardig te zijn. Het land is door veel vijanden omringd, de nucleaire dreiging van Iran wordt steeds nijpender en de wereldvrede is in gevaar. En hoewel er inmiddels tienduizenden Messiaanse Joden zijn, kennen de meeste Israëliërs de Heer Jezus niet. We mogen blijven bidden dat nog velen in Israël tot Hem de toevlucht zullen nemen.  

Kees Noorlander