Profeten of professionals nodig?
ds. Paul J. Prijt • 89 - 2013 • Uitgave: 13
‘Maar de centurio stelde meer vertrouwen in de stuurman en de kapitein dan in de woorden van Paulus’ (Handelingen 27:11).
Alle zeilen bijzetten als de wind tegen is
Op dit moment hoor je veel mensen in de zakenwereld verzuchten dat ze ‘alle zeilen bij moeten zetten’ om hun bedrijf op koers te houden, of zelfs om zakelijk te kunnen overleven. Ook de overheid moet alles op alles zetten om de eindjes aan elkaar te knopen in deze tijden van economische tegenwind. Natuurlijk heeft dat ook zo zijn weerslag op mensen individueel, als je baan verloren gaat, of als je maandelijks merkt dat er toch echt minder te besteden is. De grote vraag is natuurlijk wat voor soort mensen we nodig hebben om de crisis in het groot en het klein te lijf te gaan. Op de televisie buitelen de deskundigen over elkaar heen en wie het weet mag het zeggen.
Overigens hebben we naar mijn mening niet alleen een economische crisis maar ook een geestelijke. Velen zoeken naar houvast en zekerheid juist in een periode van grote onzekerheid en hier liggen trouwens voor de kerken ook veel grotere kansen dan we veelal benutten.
Symbolische zeereis
Ik moest denken aan de geschiedenis van Paulus op zijn zeereis naar de keizer, zoals beschreven in Handelingen 27. Het is een in velerlei opzichten symbolische geschiedenis. Met Pinksteren begon de christelijke kerk met een onstuimige groei, waarbij duizenden tegelijk tot geloof in de Gekruisigde en Opgestane Here kwamen en dan zien we op het einde van het boek Handelingen dat de kerk in de persoon van de apostel Paulus letterlijk schipbreuk lijdt en bijna kopje onder lijkt te gaan. Bijna…
Een geschiedenis waar velen zich wel in kunnen herkennen. Als je leven op de een of andere manier schipbreuk lijdt en er een streep gehaald lijkt te worden door wat je eens vol goede moed begonnen bent, met je idealen, verwachtingen en gebeden. Paulus was als gevangene op reis naar Rome, het evangelie leek letterlijk geketend. Nadat de reis voorspoedig was begonnen, kwam er letterlijk steeds meer tegenwind en voorzag Paulus grote moeilijkheden en waarschuwde er duidelijk voor.
De waarde van een profetisch woord tegenover de professionals
Maar dan zien we het grote dilemma voor de leidinggevende centurio, die meer vertrouwen in de kapitein en de stuurman stelde dan in de apostel. Op zich misschien nog wel begrijpelijk: zij waren immers de vakmensen en hadden ervoor gestudeerd! Wat was het profetisch woord van een apostel nu eigenlijk waard?
Dat is de vraag ook van vandaag beste lezer: wat is nog de waarde van het christelijke getuigenis? Heeft de Bijbelse boodschap vandaag nog gezag? Ik merk het bijvoorbeeld in de discussie rondom de zondagsopenstelling. Ik word dan nog wel door de journalisten als ondernemer gebeld, omdat men ook weet van mijn predikantschap. Maar deze kwestie wordt door velen toch vooral als iets economisch gezien en nauwelijks nog principieel. De kerken lijken hier nauwelijks meer een rol te spelen, terwijl we daar nu juist wel een 24-uurs boodschap hebben!
Engel van God met een boodschap van hoop
Paulus’ waarschuwende profetie kwam niet zomaar vanuit zijn ‘ervaringsdeskundigheid’ of ‘gevoel’, maar vanuit een duidelijke boodschap die hij ’s nachts van een engel had ontvangen. Een boodschap van hoop en om goede moed te houden: het schip zou weliswaar verloren gaan, maar de mensen behouden worden! De Here God zou ervoor zorgen dat Paulus bij de keizer zou komen, Zijn plan zou koers houden!
Een hoopvolle en mooie gedachte beste mensen! Midden in de storm is er iemand met een levende hoop aan boord! Dat is nog iets anders dan alleen ‘alle zeilen bijzetten’ en varen op alleen eigen inzicht: hoe belangrijk dat natuurlijk ook is! Dat is leren vertrouwen op Gods koers soms dwars tegen de omstandigheden in.
Niet met alle winden mee maar door Gods Geest geleid.
Ik was eens in Athene en zag daar een beeld voor de goden van de winden. Voor elke wind een aparte godheid. De Bijbel leert ons juist niet met alle winden mee te varen, maar telkens te leren onderscheiden waar het op aankomt en de juiste koers te houden! Dat is leren meer en meer de Heilige Geest een plaats geven in je leven en handelen. Gods Geest die letterlijk ook voor een andere wind kan zorgen in je leven. Soms betekent dat ook, net als bij Paulus, dat er ballast van boord moet, ballast in je eigen leven of bedrijf dat misschien wel het varen en koershouden bemoeilijkt.
Gesterkt door het brood
Uiteindelijk lijkt er voor het schip geen redden meer aan, ondanks de touwen die eromheen gebonden worden als laatste lapmiddelen en alles overboord gezet was. Voordat de mannen met de sloepen de zee in zouden gaan om uiteindelijk met het wrakhout de kust te bereiken, spoorde Paulus ze aan te eten. In de beschrijving lijkt het wel een soort laatste avondmaal voordat ze de zwarte golven in gaan. Ook het plan om de gevangenen te doden werd verijdeld en iedereen kwam aan land. Als je je dit tafereel probeert voor te stellen dan denk je: wat een ellende moet dat geweest zijn voor al die mensen, maar ook wat een ‘zooitje ongeregeld’ is er van al die stoerheid en zeemanspraat overgebleven? Het heeft bijna iets humoristisch. Je zou er zo een film van kunnen maken lijkende op die van de Titanic.
Geen kalme reis, wel een behouden aankomst
De boodschap van deze geschiedenis is ernstig en hoopgevend tegelijk. We zien dat aan het einde van het boek Handelingen de boodschap van de kerk wel degelijk een toekomst heeft en niet kopje onder is gegaan, ook al komt het aan land op wrakhout alsof het verwijst naar de kern van het evangelie: het ruw houten kruis.
Mijn grootouders hadden boven de schoorsteen hun hele leven een tekst hangen met de bekende woorden: ‘God heeft ons geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst!’ Met die eenvoudige woorden hebben ze geleefd en zijn ze gestorven. Die woorden krijgen hier betekenis, maar ook de opdracht aan een ieder van ons om op zijn of haar plaats getuige te zijn van de levende hoop die we in de Here Jezus Christus mogen hebben, ook al zitten we in de storm, of zijn we kostbare ‘lading’ kwijtgeraakt in ons levensschip: één man of vrouw van hoop kan immers heel veel betekenen en de weg van behoud wijzen voor nu en in de eeuwigheid! Zulke profeten en professionals hebben we hard nodig in onze samenleving…
Met vriendelijke broedergroet,
Ds. Paul J. Prijt
Alle zeilen bijzetten als de wind tegen is
Op dit moment hoor je veel mensen in de zakenwereld verzuchten dat ze ‘alle zeilen bij moeten zetten’ om hun bedrijf op koers te houden, of zelfs om zakelijk te kunnen overleven. Ook de overheid moet alles op alles zetten om de eindjes aan elkaar te knopen in deze tijden van economische tegenwind. Natuurlijk heeft dat ook zo zijn weerslag op mensen individueel, als je baan verloren gaat, of als je maandelijks merkt dat er toch echt minder te besteden is. De grote vraag is natuurlijk wat voor soort mensen we nodig hebben om de crisis in het groot en het klein te lijf te gaan. Op de televisie buitelen de deskundigen over elkaar heen en wie het weet mag het zeggen.
Overigens hebben we naar mijn mening niet alleen een economische crisis maar ook een geestelijke. Velen zoeken naar houvast en zekerheid juist in een periode van grote onzekerheid en hier liggen trouwens voor de kerken ook veel grotere kansen dan we veelal benutten.
Symbolische zeereis
Ik moest denken aan de geschiedenis van Paulus op zijn zeereis naar de keizer, zoals beschreven in Handelingen 27. Het is een in velerlei opzichten symbolische geschiedenis. Met Pinksteren begon de christelijke kerk met een onstuimige groei, waarbij duizenden tegelijk tot geloof in de Gekruisigde en Opgestane Here kwamen en dan zien we op het einde van het boek Handelingen dat de kerk in de persoon van de apostel Paulus letterlijk schipbreuk lijdt en bijna kopje onder lijkt te gaan. Bijna…
Een geschiedenis waar velen zich wel in kunnen herkennen. Als je leven op de een of andere manier schipbreuk lijdt en er een streep gehaald lijkt te worden door wat je eens vol goede moed begonnen bent, met je idealen, verwachtingen en gebeden. Paulus was als gevangene op reis naar Rome, het evangelie leek letterlijk geketend. Nadat de reis voorspoedig was begonnen, kwam er letterlijk steeds meer tegenwind en voorzag Paulus grote moeilijkheden en waarschuwde er duidelijk voor.
De waarde van een profetisch woord tegenover de professionals
Maar dan zien we het grote dilemma voor de leidinggevende centurio, die meer vertrouwen in de kapitein en de stuurman stelde dan in de apostel. Op zich misschien nog wel begrijpelijk: zij waren immers de vakmensen en hadden ervoor gestudeerd! Wat was het profetisch woord van een apostel nu eigenlijk waard?
Dat is de vraag ook van vandaag beste lezer: wat is nog de waarde van het christelijke getuigenis? Heeft de Bijbelse boodschap vandaag nog gezag? Ik merk het bijvoorbeeld in de discussie rondom de zondagsopenstelling. Ik word dan nog wel door de journalisten als ondernemer gebeld, omdat men ook weet van mijn predikantschap. Maar deze kwestie wordt door velen toch vooral als iets economisch gezien en nauwelijks nog principieel. De kerken lijken hier nauwelijks meer een rol te spelen, terwijl we daar nu juist wel een 24-uurs boodschap hebben!
Engel van God met een boodschap van hoop
Paulus’ waarschuwende profetie kwam niet zomaar vanuit zijn ‘ervaringsdeskundigheid’ of ‘gevoel’, maar vanuit een duidelijke boodschap die hij ’s nachts van een engel had ontvangen. Een boodschap van hoop en om goede moed te houden: het schip zou weliswaar verloren gaan, maar de mensen behouden worden! De Here God zou ervoor zorgen dat Paulus bij de keizer zou komen, Zijn plan zou koers houden!
Een hoopvolle en mooie gedachte beste mensen! Midden in de storm is er iemand met een levende hoop aan boord! Dat is nog iets anders dan alleen ‘alle zeilen bijzetten’ en varen op alleen eigen inzicht: hoe belangrijk dat natuurlijk ook is! Dat is leren vertrouwen op Gods koers soms dwars tegen de omstandigheden in.
Niet met alle winden mee maar door Gods Geest geleid.
Ik was eens in Athene en zag daar een beeld voor de goden van de winden. Voor elke wind een aparte godheid. De Bijbel leert ons juist niet met alle winden mee te varen, maar telkens te leren onderscheiden waar het op aankomt en de juiste koers te houden! Dat is leren meer en meer de Heilige Geest een plaats geven in je leven en handelen. Gods Geest die letterlijk ook voor een andere wind kan zorgen in je leven. Soms betekent dat ook, net als bij Paulus, dat er ballast van boord moet, ballast in je eigen leven of bedrijf dat misschien wel het varen en koershouden bemoeilijkt.
Gesterkt door het brood
Uiteindelijk lijkt er voor het schip geen redden meer aan, ondanks de touwen die eromheen gebonden worden als laatste lapmiddelen en alles overboord gezet was. Voordat de mannen met de sloepen de zee in zouden gaan om uiteindelijk met het wrakhout de kust te bereiken, spoorde Paulus ze aan te eten. In de beschrijving lijkt het wel een soort laatste avondmaal voordat ze de zwarte golven in gaan. Ook het plan om de gevangenen te doden werd verijdeld en iedereen kwam aan land. Als je je dit tafereel probeert voor te stellen dan denk je: wat een ellende moet dat geweest zijn voor al die mensen, maar ook wat een ‘zooitje ongeregeld’ is er van al die stoerheid en zeemanspraat overgebleven? Het heeft bijna iets humoristisch. Je zou er zo een film van kunnen maken lijkende op die van de Titanic.
Geen kalme reis, wel een behouden aankomst
De boodschap van deze geschiedenis is ernstig en hoopgevend tegelijk. We zien dat aan het einde van het boek Handelingen de boodschap van de kerk wel degelijk een toekomst heeft en niet kopje onder is gegaan, ook al komt het aan land op wrakhout alsof het verwijst naar de kern van het evangelie: het ruw houten kruis.
Mijn grootouders hadden boven de schoorsteen hun hele leven een tekst hangen met de bekende woorden: ‘God heeft ons geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst!’ Met die eenvoudige woorden hebben ze geleefd en zijn ze gestorven. Die woorden krijgen hier betekenis, maar ook de opdracht aan een ieder van ons om op zijn of haar plaats getuige te zijn van de levende hoop die we in de Here Jezus Christus mogen hebben, ook al zitten we in de storm, of zijn we kostbare ‘lading’ kwijtgeraakt in ons levensschip: één man of vrouw van hoop kan immers heel veel betekenen en de weg van behoud wijzen voor nu en in de eeuwigheid! Zulke profeten en professionals hebben we hard nodig in onze samenleving…
Met vriendelijke broedergroet,
Ds. Paul J. Prijt
