Politieke correctheid in de kerk Deel 2
Frits Boekhoff • 95 - 2019 • Uitgave: 12
Hoe de kerk Jezus buiten de deur heeft gezet
Eerst een korte terugblik op deel 1 van dit onderwerp.
Politieke correctheid is een manier van heel voorzichtig en omzichtig, verhuld praten over onderwerpen die maatschappelijk en politiek gevoelig liggen. In onze democratie heerst vrijheid van meningsuiting, maar door kleine belangengroepen worden taboes opgelegd en sociale druk uitgeoefend.
Mensen met ‘onwelgevallige’ standpunten worden heftig aangevallen en al snel als racist, homofoob of klimaatdrammer weggezet. Politieke correctheid heeft gevaarlijke kanten. Het kan leiden tot zelfcensuur. Dit uit angst voor uitsluiting of voor digitaal geweld. Tegendraadse feiten en uitspraken blijven onder de oppervlakte, waardoor belangrijke spelers in wetenschap, politiek en media niet echt weten wat er onder de bevolking leeft. Politieke correctheid kan als een soort van tegenreactie leiden tot polarisatie in de samenleving. Het allerbelangrijkste is dat de waarheid niet meer bestaat. Doelredenatie, waardoor feiten bewust worden achtergehouden of worden aangepast om tot het ‘gewenste’ resultaat te komen ondermijnt het vertrouwen van de burger. Onze vorige koningin Beatrix zei het al: “De leugen regeert!”
Meedoen met ongelovigen
We leven in de laatste dagen en Petrus zegt tot ons: ’…om nu, in de tijd die ons nog overblijft in het vlees, niet meer naar de begeerten van mensen, maar naar de wil van God te leven. Want wij hebben de voorgaande tijd van ons leven lang genoeg de wil van de heidenen gedaan in uitingen van losbandigheid, begeerten, dronkenschap, zwelgpartijen, drinkgelagen en allerlei walgelijke afgoderij. Daarbij bevreemdt het hun dat u niet meeloopt in dezelfde uitbarsting van losbandigheid, en zij belasteren u. Maar zij zullen rekenschap moeten afleggen aan Hem Die gereedstaat om levenden en de doden te oordelen’ (1 Petrus 4:2-5). Dit lijkt wel voor vandaag geschreven door Petrus. De begeerte van de mens staat centraal, de wil van God kennen we niet meer of er wordt geen rekening mee gehouden. En als je niet meeklapt met de wereld en inmiddels met vele christenen, dan vinden ze dat nog vreemd ook en krijg je hoon en spot. Helemaal de wereld van vandaag.
De kerk heeft inmiddels te maken met hetzelfde fenomeen van politieke correctheid. Het betreft opvallend genoeg dezelfde onderwerpen: positie van vrouwen, homofilie, genderneutraliteit, migratie, klimaat, islam. De Bijbel geeft alle aanleiding voor de gedachte dat het huwelijk tussen man en vrouw de Bijbelse standaard is. Net zoals de gedachte dat man en vrouw gelijkwaardig zijn maar niet gelijk. Net als de gedachte dat er maar één Naam onder de hemel gegeven is waardoor wij behouden worden en dat is de Here Jezus Christus en niet Mohammed. Deze door en door Bijbelse standpunten worden steeds meer als achterhaald gezien. Niet alleen door de seculiere wereld, maar ook vanuit christelijke zijde. Er zijn christenen die hun kind geen jongen of meisje noemen, dat mogen hun kinderen later zelf uitmaken. De gekte van de wereld houdt niet op bij de kerk.
Verbazingwekkend
Het is trouwens verbazingwekkend dat Bijbelgetrouwe christenen zich zo genoodzaakt voelen zich te verdedigen over deze door en door Bijbelse standpunten, die een aantal decennia geleden algemeen werden aanvaard. Hierdoor gaat veel energie verloren en komen belangrijkere thema’s in de kerk niet meer aan bod. Feitelijk bepaalt de wereld dus ook de agenda van Bijbelgetrouwe kerken. Het centrale thema in de Bijbel is niet ‘de vrouw in het ambt’, ‘homofilie’ of ‘klimaat’. Het centrale thema in de Bijbel is ‘Christus en Die gekruisigd’. Dit wil niet zeggen dat de andere thema’s nooit aan bod moeten komen, maar we slaan door.
Als je als gelovige het idee hebt in deze Bijbelse standpunten alleen te staan kun je verleid worden tot zelfcensuur. Bij ‘gevoelige’ onderwerpen hou je je maar wat op de vlakte. Het effect kan zijn dat christenen zich ook in hun eigen kerk of Bijbelkring erg eenzaam kunnen voelen en zich niet meer durven uit te spreken. Dominees, predikanten en voorgangers worstelen soms met dezelfde gevoelens. Zij kennen de mainstream gedachten in hun kerk en kunnen, zelfs onbewust, tot zelfcensuur overgaan. Het gevaar bestaat dan dat bepaalde Bijbelteksten consequent worden genegeerd. Er zijn zelfs Bijbelteksten die de gemiddelde predikant nauwelijks durft voor te lezen. Denk aan 2 Korinthe 6:14-18; 2 Thessalonicenzen 1:6-10, Titus 2 en Judas. Als ze dat wel doen is er na de prediking heel wat uit te leggen.
Doelredenatie
Soms worden ‘moeilijke teksten’ nog wel gelezen, maar door een slappe uitleg van hun kracht beroofd. Extra moeilijk is het feit dat de kerk hun broodheer is. Een te stellige Bijbelse boodschap kan grote financiële gevolgen hebben, doordat je in de kerk niet meer welkom bent. Ik ken sprekers die na een ‘door en door’ Bijbelse preek niet meer gevraagd worden. Johannes schrijft er over: ’En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden. Want zij hadden de eer van mensen meer lief dan de eer van God’ (Johannes 12:42-43).
Ook doelredenatie komt veelvuldig voor. Themapreken zijn vaak eenzijdig en kunnen gevaarlijk zijn omdat de predikant een bepaalde gedachte wil overbrengen en daar de Bijbelteksten bij zoekt die zijn standpunt onderschrijven. ‘Onwelgevallige’ Bijbelteksten die niet in het plaatje passen worden eenvoudig genegeerd. ‘God is liefde’ is een geliefd thema. Johannes 3:16 kennen veel christenen, ’Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’. Vers 18 uit hetzelfde hoofdstuk is veel minder bekend, daar staat: ’Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet gelooft heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God’. Allebei de verzen zijn helemaal waar, ze staan niet tegenover elkaar, maar vullen elkaar aan.
Een kerk zonder Jezus
Door zelfcensuur en doelredenatie, door middel van thematische prediking verdwijnt de waarheid van de Bijbel uit het zicht. Met de waarheid verdwijnt ook God uit de kerk. Geen kerk noemt zich Laodicea, maar Nederland barst ervan. Waar men niet héél de Bijbel liefheeft maar alleen passages die ons passen, daar staat Christus buiten de deur. Het gaat hier over een vorm van zelfcensuur en het selecteren van welgevallige Bijbelteksten. Het gaat hier niet over de exegese van Schriftgedeelten, want daarover van mening verschillen is iets anders.
We zouden het idee kunnen hebben dat het positief is als er in ieder geval nog stukjes uit de Bijbel aangehaald worden. Dat is niet zo. De duivel doet de hele Bijbel door niet anders. “Is het echt zo dat God gezegd heeft”, zegt de slang tegen Eva. En in Mattheüs zegt de duivel tegen Jezus: “Als U de Zoon van God bent, werp Uzelf dan naar beneden, want er staat geschreven.” De duivel liegt feitelijk nooit, hij vertelt echter maar ten dele de waarheid. En een halve waarheid is een hele leugen. Verzinsels, zoals Paulus aan Timotheüs schrijft. ’Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. Zij zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels’ (2 Timotheüs 4:3-4).
Oproep voor de kerk
Deze tijd is aangebroken: de kerk keert zich van de waarheid af. De gezonde leer is heel de SCHRIFT en niet de twee verzen waar soms de hele Bijbel aan wordt opgehangen: God is liefde en jij zult niet oordelen. Beide stellingen zijn een valse boodschap. Het gaat hier over de waarheid, het gezag en het ontzag voor héél de Schrift, en over het oprecht zoeken naar de wil van God. De wereld heeft de mens met zijn eigen gevoelens en begeerten op de troon gezet. Deze grenzeloze ‘ik-gerichtheid’ is diep de kerk binnengekomen. Het is ‘mijn wil geschiede’. De wil en de emotie van de mens staan centraal, en vandaar uit passen we de Bijbel aan of negeren we de teksten die hier haaks op staan. Het gevolg is dat veel gelovigen inmiddels echt denken dat de wereld er voor hun is, die echt niet kunnen begrijpen dat een ‘goede God’ de zondvloed over de aarde liet stromen, die echt niet kunnen geloven dat een ‘goede God’ mensen verloren kan laten gaan.
Zoals aangegeven wordt de kerkelijke agenda, gewild en ongewild, bepaalt door de bekende thema’s die ons dagelijks door seculiere nieuwsbronnen worden voorgehouden. Zeer zelden belegt de kerk een avond over de heiligheid van de Here God of over de vraag of de zondagse eredienst wel tot Zijn eer is. Daar is echt wel reden toe. Het volk Israël wordt gewaarschuwd dat de Here hun samenkomsten niet kan aanzien (Jesaja 1: 13-15). De Korintiërs worden daar ook voor gewaarschuwd in 1 Korinthe 11:17 waar staat dat hun samenkomsten niet tot zegen, maar tot schade zijn. En de Here Jezus Zelf zegt tegen de Efeziërs dat Hij de kandelaar zal wegnemen als ze zo doorgaan (Openbaring 2:5) Kortom: dat Hij uit die gemeente vertrekt en zo is het ook met de gemeente in Efeze gegaan. Je zou zeggen dat een kerk waar Jezus buiten de deur staat dat wel door heeft. Helaas, de gemeente in Laodicea had haar geestelijke armoede niet door (Openbaring 3:17).
De Heere God alleen
Het verdrietige is dat meegaan met verlangens, gevoelens en begeerten van mensen helemaal niet gelukkig maakt. Geluk, rust en vrede is alleen in God te vinden dankzij de verzoening door Jezus Christus. Laten we bezig zijn met de grootheid en de heerlijkheid van God. Ja, wij willen de Heere kennen, ernaar jagen Hem te kennen (Hosea 6:3).
Frits Boekhoff
Eerst een korte terugblik op deel 1 van dit onderwerp.
Politieke correctheid is een manier van heel voorzichtig en omzichtig, verhuld praten over onderwerpen die maatschappelijk en politiek gevoelig liggen. In onze democratie heerst vrijheid van meningsuiting, maar door kleine belangengroepen worden taboes opgelegd en sociale druk uitgeoefend.
Mensen met ‘onwelgevallige’ standpunten worden heftig aangevallen en al snel als racist, homofoob of klimaatdrammer weggezet. Politieke correctheid heeft gevaarlijke kanten. Het kan leiden tot zelfcensuur. Dit uit angst voor uitsluiting of voor digitaal geweld. Tegendraadse feiten en uitspraken blijven onder de oppervlakte, waardoor belangrijke spelers in wetenschap, politiek en media niet echt weten wat er onder de bevolking leeft. Politieke correctheid kan als een soort van tegenreactie leiden tot polarisatie in de samenleving. Het allerbelangrijkste is dat de waarheid niet meer bestaat. Doelredenatie, waardoor feiten bewust worden achtergehouden of worden aangepast om tot het ‘gewenste’ resultaat te komen ondermijnt het vertrouwen van de burger. Onze vorige koningin Beatrix zei het al: “De leugen regeert!”
Meedoen met ongelovigen
We leven in de laatste dagen en Petrus zegt tot ons: ’…om nu, in de tijd die ons nog overblijft in het vlees, niet meer naar de begeerten van mensen, maar naar de wil van God te leven. Want wij hebben de voorgaande tijd van ons leven lang genoeg de wil van de heidenen gedaan in uitingen van losbandigheid, begeerten, dronkenschap, zwelgpartijen, drinkgelagen en allerlei walgelijke afgoderij. Daarbij bevreemdt het hun dat u niet meeloopt in dezelfde uitbarsting van losbandigheid, en zij belasteren u. Maar zij zullen rekenschap moeten afleggen aan Hem Die gereedstaat om levenden en de doden te oordelen’ (1 Petrus 4:2-5). Dit lijkt wel voor vandaag geschreven door Petrus. De begeerte van de mens staat centraal, de wil van God kennen we niet meer of er wordt geen rekening mee gehouden. En als je niet meeklapt met de wereld en inmiddels met vele christenen, dan vinden ze dat nog vreemd ook en krijg je hoon en spot. Helemaal de wereld van vandaag.
De kerk heeft inmiddels te maken met hetzelfde fenomeen van politieke correctheid. Het betreft opvallend genoeg dezelfde onderwerpen: positie van vrouwen, homofilie, genderneutraliteit, migratie, klimaat, islam. De Bijbel geeft alle aanleiding voor de gedachte dat het huwelijk tussen man en vrouw de Bijbelse standaard is. Net zoals de gedachte dat man en vrouw gelijkwaardig zijn maar niet gelijk. Net als de gedachte dat er maar één Naam onder de hemel gegeven is waardoor wij behouden worden en dat is de Here Jezus Christus en niet Mohammed. Deze door en door Bijbelse standpunten worden steeds meer als achterhaald gezien. Niet alleen door de seculiere wereld, maar ook vanuit christelijke zijde. Er zijn christenen die hun kind geen jongen of meisje noemen, dat mogen hun kinderen later zelf uitmaken. De gekte van de wereld houdt niet op bij de kerk.
Verbazingwekkend
Het is trouwens verbazingwekkend dat Bijbelgetrouwe christenen zich zo genoodzaakt voelen zich te verdedigen over deze door en door Bijbelse standpunten, die een aantal decennia geleden algemeen werden aanvaard. Hierdoor gaat veel energie verloren en komen belangrijkere thema’s in de kerk niet meer aan bod. Feitelijk bepaalt de wereld dus ook de agenda van Bijbelgetrouwe kerken. Het centrale thema in de Bijbel is niet ‘de vrouw in het ambt’, ‘homofilie’ of ‘klimaat’. Het centrale thema in de Bijbel is ‘Christus en Die gekruisigd’. Dit wil niet zeggen dat de andere thema’s nooit aan bod moeten komen, maar we slaan door.
Als je als gelovige het idee hebt in deze Bijbelse standpunten alleen te staan kun je verleid worden tot zelfcensuur. Bij ‘gevoelige’ onderwerpen hou je je maar wat op de vlakte. Het effect kan zijn dat christenen zich ook in hun eigen kerk of Bijbelkring erg eenzaam kunnen voelen en zich niet meer durven uit te spreken. Dominees, predikanten en voorgangers worstelen soms met dezelfde gevoelens. Zij kennen de mainstream gedachten in hun kerk en kunnen, zelfs onbewust, tot zelfcensuur overgaan. Het gevaar bestaat dan dat bepaalde Bijbelteksten consequent worden genegeerd. Er zijn zelfs Bijbelteksten die de gemiddelde predikant nauwelijks durft voor te lezen. Denk aan 2 Korinthe 6:14-18; 2 Thessalonicenzen 1:6-10, Titus 2 en Judas. Als ze dat wel doen is er na de prediking heel wat uit te leggen.
Doelredenatie
Soms worden ‘moeilijke teksten’ nog wel gelezen, maar door een slappe uitleg van hun kracht beroofd. Extra moeilijk is het feit dat de kerk hun broodheer is. Een te stellige Bijbelse boodschap kan grote financiële gevolgen hebben, doordat je in de kerk niet meer welkom bent. Ik ken sprekers die na een ‘door en door’ Bijbelse preek niet meer gevraagd worden. Johannes schrijft er over: ’En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden. Want zij hadden de eer van mensen meer lief dan de eer van God’ (Johannes 12:42-43).
Ook doelredenatie komt veelvuldig voor. Themapreken zijn vaak eenzijdig en kunnen gevaarlijk zijn omdat de predikant een bepaalde gedachte wil overbrengen en daar de Bijbelteksten bij zoekt die zijn standpunt onderschrijven. ‘Onwelgevallige’ Bijbelteksten die niet in het plaatje passen worden eenvoudig genegeerd. ‘God is liefde’ is een geliefd thema. Johannes 3:16 kennen veel christenen, ’Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’. Vers 18 uit hetzelfde hoofdstuk is veel minder bekend, daar staat: ’Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet gelooft heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God’. Allebei de verzen zijn helemaal waar, ze staan niet tegenover elkaar, maar vullen elkaar aan.
Een kerk zonder Jezus
Door zelfcensuur en doelredenatie, door middel van thematische prediking verdwijnt de waarheid van de Bijbel uit het zicht. Met de waarheid verdwijnt ook God uit de kerk. Geen kerk noemt zich Laodicea, maar Nederland barst ervan. Waar men niet héél de Bijbel liefheeft maar alleen passages die ons passen, daar staat Christus buiten de deur. Het gaat hier over een vorm van zelfcensuur en het selecteren van welgevallige Bijbelteksten. Het gaat hier niet over de exegese van Schriftgedeelten, want daarover van mening verschillen is iets anders.
We zouden het idee kunnen hebben dat het positief is als er in ieder geval nog stukjes uit de Bijbel aangehaald worden. Dat is niet zo. De duivel doet de hele Bijbel door niet anders. “Is het echt zo dat God gezegd heeft”, zegt de slang tegen Eva. En in Mattheüs zegt de duivel tegen Jezus: “Als U de Zoon van God bent, werp Uzelf dan naar beneden, want er staat geschreven.” De duivel liegt feitelijk nooit, hij vertelt echter maar ten dele de waarheid. En een halve waarheid is een hele leugen. Verzinsels, zoals Paulus aan Timotheüs schrijft. ’Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. Zij zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels’ (2 Timotheüs 4:3-4).
Oproep voor de kerk
Deze tijd is aangebroken: de kerk keert zich van de waarheid af. De gezonde leer is heel de SCHRIFT en niet de twee verzen waar soms de hele Bijbel aan wordt opgehangen: God is liefde en jij zult niet oordelen. Beide stellingen zijn een valse boodschap. Het gaat hier over de waarheid, het gezag en het ontzag voor héél de Schrift, en over het oprecht zoeken naar de wil van God. De wereld heeft de mens met zijn eigen gevoelens en begeerten op de troon gezet. Deze grenzeloze ‘ik-gerichtheid’ is diep de kerk binnengekomen. Het is ‘mijn wil geschiede’. De wil en de emotie van de mens staan centraal, en vandaar uit passen we de Bijbel aan of negeren we de teksten die hier haaks op staan. Het gevolg is dat veel gelovigen inmiddels echt denken dat de wereld er voor hun is, die echt niet kunnen begrijpen dat een ‘goede God’ de zondvloed over de aarde liet stromen, die echt niet kunnen geloven dat een ‘goede God’ mensen verloren kan laten gaan.
Zoals aangegeven wordt de kerkelijke agenda, gewild en ongewild, bepaalt door de bekende thema’s die ons dagelijks door seculiere nieuwsbronnen worden voorgehouden. Zeer zelden belegt de kerk een avond over de heiligheid van de Here God of over de vraag of de zondagse eredienst wel tot Zijn eer is. Daar is echt wel reden toe. Het volk Israël wordt gewaarschuwd dat de Here hun samenkomsten niet kan aanzien (Jesaja 1: 13-15). De Korintiërs worden daar ook voor gewaarschuwd in 1 Korinthe 11:17 waar staat dat hun samenkomsten niet tot zegen, maar tot schade zijn. En de Here Jezus Zelf zegt tegen de Efeziërs dat Hij de kandelaar zal wegnemen als ze zo doorgaan (Openbaring 2:5) Kortom: dat Hij uit die gemeente vertrekt en zo is het ook met de gemeente in Efeze gegaan. Je zou zeggen dat een kerk waar Jezus buiten de deur staat dat wel door heeft. Helaas, de gemeente in Laodicea had haar geestelijke armoede niet door (Openbaring 3:17).
De Heere God alleen
Het verdrietige is dat meegaan met verlangens, gevoelens en begeerten van mensen helemaal niet gelukkig maakt. Geluk, rust en vrede is alleen in God te vinden dankzij de verzoening door Jezus Christus. Laten we bezig zijn met de grootheid en de heerlijkheid van God. Ja, wij willen de Heere kennen, ernaar jagen Hem te kennen (Hosea 6:3).
Frits Boekhoff
