Pinksteren geeft weer nieuwe relevantie!
Paul Prijt • 94 - 2018 • Uitgave: 11
Paulus in Korinte: ’s Nachts zei de Heer in een visioen tegen Paulus: ‘Wees niet bang, maar blijf spreken en zwijg niet! Ik sta je bij en niemand zal een vinger naar je uitsteken om je kwaad te doen, want veel mensen in deze stad behoren mij toe.’ Paulus bleef anderhalf jaar in Korinte en onderrichtte de inwoners over Gods boodschap’ (Handelingen 18:9-11).
Soms kun je het wat onbehaaglijke gevoel hebben: “wat doet het er eigenlijk allemaal nog toe?” Wat is de relevantie van al mijn inzet, werk, passie? Die vraag kom ik nogal eens tegen bij mensen als het over hun werk gaat, hun bedrijf, de kerk, relaties. De dingen die zo belangrijk voor je waren lijken ineens of langzaamaan hun relevantie voor anderen verloren te hebben. Zo las ik onlangs dat vorig jaar in Amerika een historisch hoog aantal winkels hun deuren moesten sluiten omdat ze hun relevantie blijkbaar verloren hadden. In ons land zien we ook een gaan en komen van winkels en een verschuiving in het winkelaanbod. Ook kerken lijken op veel plaatsen hun relevantie te verliezen en fuseren, krimpen in of sluiten de deuren. Gelukkig zien we ook het omgekeerde en komen er op talloze plaatsen weer nieuwe kerken en gemeenten die proberen op een soms geheel eigen manier het Evangelie weer relevant te laten zijn in hun omgeving.
Aanlegsteiger
Een tijdje terug zag ik een mooi voorbeeld dat me inspireerde. Voor ons zakelijke werk waren we in Italië en zoals elk jaar logeren we dan bij een oude dame aan het Comomeer. Dat alleen al maakt het verblijf daar geen straf. Vanaf het balkon genoten we van het uitzicht op het azuurblauwe meer. Om het uur voer er een taxiboot langs om passagiers van de ene naar de andere plaats langs het meer te vervoeren. Vlak bij ons lag een kleine historische aanlegsteiger. Het restaurantje ernaast dat blijkbaar ooit bruiste als wachtplaats voor de vele passanten lag er wat vervallen en verlaten bij. Blijkbaar werd deze aanlegsteiger niet veel meer gebruikt en was zelfs in het vaarschema al op heel wat plaatsen geschrapt, wachtend op een definitief einde leek het.
Telkens als de taxiboot naderde gebeurde er iets opmerkelijks. Op enige afstand van de aanlegsteiger liet de kapitein zijn scheepstoeter uitnodigend horen en als niemand op de steiger stond, die mee wilde, voer hij door. Blijkbaar had ook niemand te kennen gegeven uit te willen stappen. Ik vroeg me af hoelang dit ietwat zinloze ritueel nog door zou gaan voordat iemand zou beslissen deze aanlegplaats maar definitief te schrappen. De steiger had in de loop der jaren haar relevantie verloren. Toch was er kennelijk door iemand besloten de aanlegplaats nog een kans te geven.
Niet snel opgeven
Ik moest ook denken aan de geschiedenis van Paulus in Korinte. Zijn arbeid lijkt in eerste instantie zonder betekenis te zijn, niet relevant en hij schudt het stof van zijn schoenen om snel daarvandaan te vertrekken en deze halteplaats maar af te sluiten. Maar dan krijgt hij een visioen om daar te blijven spreken en Paulus blijft dan anderhalf jaar zegenrijk in Korinte. Het laat zien dat na Pinksteren we niet te snel moeten opgeven, dat in de gemeente van Christus andere criteria gelden wat wel en niet relevant is en dat de Heilige Geest weer nieuwe relevantie kan geven aan ons werk. Omdat de vraag niet is wat wij ertoe doen maar wat Gods bedoeling is met datgene wat Hij ons toevertrouwd heeft. Voor mij was die toeter op dat taxibootje weer een mooie wake-up call om de boodschap van het Evangelie te blijven verkondigen in woord en daad ook in een samenleving waarin haar relevantie voor velen niet vanzelfsprekend meer is. Totdat de Heer komt en Zijn bazuin zal klinken!
Paul Prijt
Soms kun je het wat onbehaaglijke gevoel hebben: “wat doet het er eigenlijk allemaal nog toe?” Wat is de relevantie van al mijn inzet, werk, passie? Die vraag kom ik nogal eens tegen bij mensen als het over hun werk gaat, hun bedrijf, de kerk, relaties. De dingen die zo belangrijk voor je waren lijken ineens of langzaamaan hun relevantie voor anderen verloren te hebben. Zo las ik onlangs dat vorig jaar in Amerika een historisch hoog aantal winkels hun deuren moesten sluiten omdat ze hun relevantie blijkbaar verloren hadden. In ons land zien we ook een gaan en komen van winkels en een verschuiving in het winkelaanbod. Ook kerken lijken op veel plaatsen hun relevantie te verliezen en fuseren, krimpen in of sluiten de deuren. Gelukkig zien we ook het omgekeerde en komen er op talloze plaatsen weer nieuwe kerken en gemeenten die proberen op een soms geheel eigen manier het Evangelie weer relevant te laten zijn in hun omgeving.
Aanlegsteiger
Een tijdje terug zag ik een mooi voorbeeld dat me inspireerde. Voor ons zakelijke werk waren we in Italië en zoals elk jaar logeren we dan bij een oude dame aan het Comomeer. Dat alleen al maakt het verblijf daar geen straf. Vanaf het balkon genoten we van het uitzicht op het azuurblauwe meer. Om het uur voer er een taxiboot langs om passagiers van de ene naar de andere plaats langs het meer te vervoeren. Vlak bij ons lag een kleine historische aanlegsteiger. Het restaurantje ernaast dat blijkbaar ooit bruiste als wachtplaats voor de vele passanten lag er wat vervallen en verlaten bij. Blijkbaar werd deze aanlegsteiger niet veel meer gebruikt en was zelfs in het vaarschema al op heel wat plaatsen geschrapt, wachtend op een definitief einde leek het.
Telkens als de taxiboot naderde gebeurde er iets opmerkelijks. Op enige afstand van de aanlegsteiger liet de kapitein zijn scheepstoeter uitnodigend horen en als niemand op de steiger stond, die mee wilde, voer hij door. Blijkbaar had ook niemand te kennen gegeven uit te willen stappen. Ik vroeg me af hoelang dit ietwat zinloze ritueel nog door zou gaan voordat iemand zou beslissen deze aanlegplaats maar definitief te schrappen. De steiger had in de loop der jaren haar relevantie verloren. Toch was er kennelijk door iemand besloten de aanlegplaats nog een kans te geven.
Niet snel opgeven
Ik moest ook denken aan de geschiedenis van Paulus in Korinte. Zijn arbeid lijkt in eerste instantie zonder betekenis te zijn, niet relevant en hij schudt het stof van zijn schoenen om snel daarvandaan te vertrekken en deze halteplaats maar af te sluiten. Maar dan krijgt hij een visioen om daar te blijven spreken en Paulus blijft dan anderhalf jaar zegenrijk in Korinte. Het laat zien dat na Pinksteren we niet te snel moeten opgeven, dat in de gemeente van Christus andere criteria gelden wat wel en niet relevant is en dat de Heilige Geest weer nieuwe relevantie kan geven aan ons werk. Omdat de vraag niet is wat wij ertoe doen maar wat Gods bedoeling is met datgene wat Hij ons toevertrouwd heeft. Voor mij was die toeter op dat taxibootje weer een mooie wake-up call om de boodschap van het Evangelie te blijven verkondigen in woord en daad ook in een samenleving waarin haar relevantie voor velen niet vanzelfsprekend meer is. Totdat de Heer komt en Zijn bazuin zal klinken!
Paul Prijt
