Pensioen-visioen
Paul Prijt • 93 - 2017 • Uitgave: 1
‘Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. (…) Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden: ‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan,' (…) Er was daar ook een profetes, Hanna, de dochter van Fanuel, uit de stam Aser. Ze was hoogbejaard; vanaf haar huwbare leeftijd had ze zeven jaar met haar man geleefd, en ze was nu al vierentachtig jaar weduwe. Ze was altijd in de tempel, waar ze God dag en nacht diende met vasten en bidden. Op dat moment kwam ze naar hen toe, bracht hulde aan God en sprak over het kind met allen die uitzagen naar de bevrijding van Jeruzalem’ (Lucas 2:25-29, 36-38).
Een tijdje terug werden we opgeschrikt door het bericht van het plotseling overlijden van een goede bekende. We hebben jaren samen mogen werken in het kinderkamp-werk vanuit de kerk. Hij als bekwame kok, dat was ook zijn professionele vak en ik mocht o.a. de Bijbelstudies verzorgen. Soms maakten we samen ook gekkigheid op de bonte avond. Een man met liefde voor de Heer en een warm hart voor mensen en we zeiden wel eens dat je dat kon proeven in de macaroni die hij zo voortreffelijk moeiteloos voor 150 jongeren kon serveren. Zijn maaltijden waren gekruid met geloof, hoop en liefde.
Hij zag uit naar zijn pensioen. Dit jaar was het zover. Maar slechts een paar maanden mocht hij ervan genieten. In de pauze van het zangkoor haalde de Heer hem thuis en mocht hij in Zijn koor verder zingen.
Wie de ouderen ‘heeft’
Ik moest eraan denken bij alle discussies over de pensioenen, zijn de pensioenpotten wel voldoende gevuld of juist teveel, moet de pensioenleeftijd terug naar 65 of juist hoger? Het overlijden van mijn vriend maakt al die discussies ook weer zo relatief en betrekkelijk. Niet iedereen is het pensioen gegeven immers. De groep ouderen lijkt ook een belangrijke doelgroep met het oog op de komende verkiezingen te zijn. Wie de ouderen ‘heeft’ lijkt de ‘regeer-toekomst’ te hebben.
Natuurlijk is het een opdracht en plicht goed voor elkaar te zorgen in de samenleving en zeker ook voor de kwetsbaren, ouderen, maar tegelijk ook te kijken naar de toekomst van de jongere generatie. Persoonlijk denk ik wel eens: moesten we in plaats van de pensioenjaren de sabbatsjaren door het leven heen maar weer herstellen?
Vol verwachting
Maar aan het begin van het jaar word ik vooral altijd weer hoopvol geraakt door het geloofsgetuigenis van twee oude mensen in de Bijbel. We komen ze tegen als de Here Jezus in de tempel wordt opgedragen en toegewijd. We horen dan twee prachtige getuigenissen van ouderen als ze de kleine Jezus zien. Heel hun leven hadden ze uitgezien naar dit moment om de Messias te aanschouwen! Ze hadden zo gehoopt en gebeden dat nog in hun eigen leven mee te mogen maken. Simeon en de profetes Hanna.
Ze beseften dat hier hoop gloorde voor Jeruzalem en de wereld, maar dat dit kind ook weersproken zou worden. Het zou vrede brengen, maar ook verdeeldheid en strijd. Van Simeon horen we dat hij nu in vrede kon verder leven en sterven. En Hanna die al 84 jaar(!) weduwe was, kon God prijzen en wilde dit prachtige nieuws graag met iedereen delen. Je proeft bij deze oude vrouw een prachtig bijna jeugdig geloofsenthousiasme. Prachtige mensen, mensen met pensioen-visioen dat vooral gericht was op de komst en de betekenis van Christus voor Israël en de wereld. Daar waren ze vol van, vol verwachting en dat wens ik u en jou ook toe; zulke mensen met geloofsvisie hebben we Anno Domini 2017 hard nodig!
Paul J. Prijt
Een tijdje terug werden we opgeschrikt door het bericht van het plotseling overlijden van een goede bekende. We hebben jaren samen mogen werken in het kinderkamp-werk vanuit de kerk. Hij als bekwame kok, dat was ook zijn professionele vak en ik mocht o.a. de Bijbelstudies verzorgen. Soms maakten we samen ook gekkigheid op de bonte avond. Een man met liefde voor de Heer en een warm hart voor mensen en we zeiden wel eens dat je dat kon proeven in de macaroni die hij zo voortreffelijk moeiteloos voor 150 jongeren kon serveren. Zijn maaltijden waren gekruid met geloof, hoop en liefde.
Hij zag uit naar zijn pensioen. Dit jaar was het zover. Maar slechts een paar maanden mocht hij ervan genieten. In de pauze van het zangkoor haalde de Heer hem thuis en mocht hij in Zijn koor verder zingen.
Wie de ouderen ‘heeft’
Ik moest eraan denken bij alle discussies over de pensioenen, zijn de pensioenpotten wel voldoende gevuld of juist teveel, moet de pensioenleeftijd terug naar 65 of juist hoger? Het overlijden van mijn vriend maakt al die discussies ook weer zo relatief en betrekkelijk. Niet iedereen is het pensioen gegeven immers. De groep ouderen lijkt ook een belangrijke doelgroep met het oog op de komende verkiezingen te zijn. Wie de ouderen ‘heeft’ lijkt de ‘regeer-toekomst’ te hebben.
Natuurlijk is het een opdracht en plicht goed voor elkaar te zorgen in de samenleving en zeker ook voor de kwetsbaren, ouderen, maar tegelijk ook te kijken naar de toekomst van de jongere generatie. Persoonlijk denk ik wel eens: moesten we in plaats van de pensioenjaren de sabbatsjaren door het leven heen maar weer herstellen?
Vol verwachting
Maar aan het begin van het jaar word ik vooral altijd weer hoopvol geraakt door het geloofsgetuigenis van twee oude mensen in de Bijbel. We komen ze tegen als de Here Jezus in de tempel wordt opgedragen en toegewijd. We horen dan twee prachtige getuigenissen van ouderen als ze de kleine Jezus zien. Heel hun leven hadden ze uitgezien naar dit moment om de Messias te aanschouwen! Ze hadden zo gehoopt en gebeden dat nog in hun eigen leven mee te mogen maken. Simeon en de profetes Hanna.
Ze beseften dat hier hoop gloorde voor Jeruzalem en de wereld, maar dat dit kind ook weersproken zou worden. Het zou vrede brengen, maar ook verdeeldheid en strijd. Van Simeon horen we dat hij nu in vrede kon verder leven en sterven. En Hanna die al 84 jaar(!) weduwe was, kon God prijzen en wilde dit prachtige nieuws graag met iedereen delen. Je proeft bij deze oude vrouw een prachtig bijna jeugdig geloofsenthousiasme. Prachtige mensen, mensen met pensioen-visioen dat vooral gericht was op de komst en de betekenis van Christus voor Israël en de wereld. Daar waren ze vol van, vol verwachting en dat wens ik u en jou ook toe; zulke mensen met geloofsvisie hebben we Anno Domini 2017 hard nodig!
Paul J. Prijt
