Oproep tot leven

(1 Korintiërs 10:12), ‘En geef de duivel geen voet’ (Efeziërs 4:27). Een bruggenhoofd is moeilijk in te nemen. De vijand heeft grote moeite om de steile rotswand, zoals die te Sardes, op te klimmen. Maar eens als hij binnen is, doet hij de poort haast moeiteloos open. Eens als je hem een beetje ruimte laat, eist hij meer plaats op.
Met de zonde kan je een compromis sluiten. Sommigen denken dat een kleine zonde niet zo erg is. Maar elke zonde verblindt, verzwakt, ondermijnt je geestelijk inzicht en doet je ten prooi vallen aan de volgende zonde. Denk niet: “Mij kan niets overkomen.” Wie gerust is, neigt in slaap te vallen. Maar wie zich bewust is van het gevaar, blijft waakzaam.
Jezus roept de gemeente die dood is op tot leven. Menselijk kan dat niet. Dat kan alleen door Gods Geest die leven wekt. Een blinde kan niet zien, een lamme kan niet lopen en in een dode zit geen leven… tenzij God er zich mee bezig mag houden. Een vallei vol doodsbeenderen kan door Hem tot leven gewekt worden (Ezechiël 37). Wie naar de stem van de Zoon van God luistert, zal leven (vgl. Johannes 5:25).
De gelovigen van Sardes die zich ruimschoots beschermd voelen in hun ‘onneembare vesting’, dreigen ten prooi te vallen aan hun eigen zelfgenoegzaamheid. Ben jij ook gaan vertrouwen op je eigen kunnen? Ben ook jij tevreden met wat je hebt bereikt? Zelfvertrouwen moet plaatsmaken voor Godsvertrouwen! Godsvertrouwen is nederig afhankelijk.

Jef De Vriese