Op weg naar een nieuwe toekomst
In de nacht van 14 op 15 april 1912 kwam de RMS Titanic op zijn eerste reis kort voor middernacht in aanvaring met een ijsberg. Binnen drie uur was het schip gezonken. Het oorspronkelijke plan was op het promenade dek 64 sloepen te installeren, maar de algemeen directeur van de rederij, Bruce Ismay, vond de helft wel voldoende, zodat de passagiers een goed uitzicht zouden hebben. Daarbij kwam dat de passagiers zich zorgen zouden kunnen maken bij het zien van zoveel reddingssloepen.
2208 mensen, passagiers en bemanning, konden bij vertrek uit de haven van Southampton niet vermoeden dat 1504 mensen New York nooit zouden bereiken. Hoopvol vertrokken uit Europa, op weg naar een nieuwe toekomst, een nieuw vaderland.
De laatste momenten
In de gelijknamige film Titanic met Leonardo DiCaprio (Jack) en Kate Winslet (Rose) wordt de ondergang van de Titanic indringend in beeld gebracht. Op een gegeven moment zien we Jack en Rose over het dek rennen naar het achtersteven van het schip. Immers, het schip steekt met haar voorkant al in het water en de achtersteven komt al flink omhoog. Dat is de plek die het laatst in de golven zal verdwijnen. Tijdens hun tocht naar de achtersteven passeren ze mensen die elk op hun eigen manier reageren op de ontstane situatie. Een totaal onverwachte situatie voor iedereen.
Alle passagiers en bemanningsleden kijken de dood in de ogen en ze weten dat. De een springt overboord, de ander drinkt ogenschijnlijk op zijn gemak zijn brandy. Anderen hebben het geluk in de reddingsboot te mogen. Weer anderen blijven muziek maken. Tot slot is er een groepje mensen die elkaar en een dominee angstvallig vasthouden. Iedereen beseft dat het einde daar is. De dominee ook. Aan het zinken van de Titanic kan hij niets veranderen. De pijn, verdriet en wanhoop van het moment kan hij niet wegnemen. Maar hij doet iets wat de andere mensen niet doen. Hij weet dat er na dit leven nog een ander leven komt. Er is leven na de dood. En dat leven is in alle opzichten veel beter dan dit leven. En daar vertelt hij van.
Geen ziekte en rouw
Deze dominee citeert het volgende gedeelte uit de Bijbel, het eerste gedeelte van Openbaring 21, het laatste boek in de Bijbel:
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer.
En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn,
En Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen.
En de dood zal er niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.
En Hij (God), die op de troon gezeten is, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.’
Deze gedeelte uit de Bijbel houdt de mensen op de zinkende Titanic voor dat het leven binnenkort ophoudt. Maar er is leven na de dood. En hoe mooi is dat leven op die nieuwe aarde. Het is een eindeloos mooi leven. Geen onverwachte rampen meer, geen ziekten en dood. Geen oorlogen, geen ongerechtigheid. Geen spanningen en stress. De nieuwe aarde zal totaal anders zijn dan de aarde waarop wij nu leven. Dat is de belofte van God zelf.
Het leven als tandartsbezoek
Ons huidige leven kenmerkt zich door mooie en minder mooie zaken. De een gaat het voor de wind de ander niet. Het einde is voor iedereen hetzelfde. Het lichaam takelt af en de dood is onherroepelijk. Net als de dominee op de Titanic kan ik verdriet niet wegnemen, maar ik kan wel wijzen op het leven na dit leven. Het leven na dit leven is letterlijk eindeloos. Eindeloos mooi en eindeloos in tijd.
Het is alsof je bij de tandarts in de stoel zit/ligt. Meestal niet plezierig, maar op een mensenleven gezien zijn het korte momenten. Zo is het eeuwige leven. Alle pijn en verdriet in dit leven blijkt in de eeuwigheid niet meer dan een oogwenk te zijn geweest.
Naarmate je ouder wordt gaat de tijd steeds sneller, om uiteindelijk bij de laatste adem op een hoogtepunt te komen. En als de tijd op haar hoogtepunt is, is ze oneindig.
Woorden van troost en hoop
Het nieuwe vaderland Amerika zullen ze niet bereiken, maar wel het vaderland waar de dominee het over heeft. Dat is het vaderland waar de Bijbel het over heeft, het vaderland waar God regeert. Het eerste dat God doet bij de aankomst is de tranen van hun ogen afwissen.
Er waren veel mensen op de Titanic. Het was maar een handjevol mensen dat deze woorden van troost en hoop meekreeg en daarmee een glimp zag van de nieuwe hemel en aarde. Deze glimp heeft u nu ook gezien. Denk er eens over na!
Frits Boekhoff
2208 mensen, passagiers en bemanning, konden bij vertrek uit de haven van Southampton niet vermoeden dat 1504 mensen New York nooit zouden bereiken. Hoopvol vertrokken uit Europa, op weg naar een nieuwe toekomst, een nieuw vaderland.
De laatste momenten
In de gelijknamige film Titanic met Leonardo DiCaprio (Jack) en Kate Winslet (Rose) wordt de ondergang van de Titanic indringend in beeld gebracht. Op een gegeven moment zien we Jack en Rose over het dek rennen naar het achtersteven van het schip. Immers, het schip steekt met haar voorkant al in het water en de achtersteven komt al flink omhoog. Dat is de plek die het laatst in de golven zal verdwijnen. Tijdens hun tocht naar de achtersteven passeren ze mensen die elk op hun eigen manier reageren op de ontstane situatie. Een totaal onverwachte situatie voor iedereen.
Alle passagiers en bemanningsleden kijken de dood in de ogen en ze weten dat. De een springt overboord, de ander drinkt ogenschijnlijk op zijn gemak zijn brandy. Anderen hebben het geluk in de reddingsboot te mogen. Weer anderen blijven muziek maken. Tot slot is er een groepje mensen die elkaar en een dominee angstvallig vasthouden. Iedereen beseft dat het einde daar is. De dominee ook. Aan het zinken van de Titanic kan hij niets veranderen. De pijn, verdriet en wanhoop van het moment kan hij niet wegnemen. Maar hij doet iets wat de andere mensen niet doen. Hij weet dat er na dit leven nog een ander leven komt. Er is leven na de dood. En dat leven is in alle opzichten veel beter dan dit leven. En daar vertelt hij van.
Geen ziekte en rouw
Deze dominee citeert het volgende gedeelte uit de Bijbel, het eerste gedeelte van Openbaring 21, het laatste boek in de Bijbel:
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer.
En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn,
En Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen.
En de dood zal er niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.
En Hij (God), die op de troon gezeten is, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.’
Deze gedeelte uit de Bijbel houdt de mensen op de zinkende Titanic voor dat het leven binnenkort ophoudt. Maar er is leven na de dood. En hoe mooi is dat leven op die nieuwe aarde. Het is een eindeloos mooi leven. Geen onverwachte rampen meer, geen ziekten en dood. Geen oorlogen, geen ongerechtigheid. Geen spanningen en stress. De nieuwe aarde zal totaal anders zijn dan de aarde waarop wij nu leven. Dat is de belofte van God zelf.
Het leven als tandartsbezoek
Ons huidige leven kenmerkt zich door mooie en minder mooie zaken. De een gaat het voor de wind de ander niet. Het einde is voor iedereen hetzelfde. Het lichaam takelt af en de dood is onherroepelijk. Net als de dominee op de Titanic kan ik verdriet niet wegnemen, maar ik kan wel wijzen op het leven na dit leven. Het leven na dit leven is letterlijk eindeloos. Eindeloos mooi en eindeloos in tijd.
Het is alsof je bij de tandarts in de stoel zit/ligt. Meestal niet plezierig, maar op een mensenleven gezien zijn het korte momenten. Zo is het eeuwige leven. Alle pijn en verdriet in dit leven blijkt in de eeuwigheid niet meer dan een oogwenk te zijn geweest.
Naarmate je ouder wordt gaat de tijd steeds sneller, om uiteindelijk bij de laatste adem op een hoogtepunt te komen. En als de tijd op haar hoogtepunt is, is ze oneindig.
Woorden van troost en hoop
Het nieuwe vaderland Amerika zullen ze niet bereiken, maar wel het vaderland waar de dominee het over heeft. Dat is het vaderland waar de Bijbel het over heeft, het vaderland waar God regeert. Het eerste dat God doet bij de aankomst is de tranen van hun ogen afwissen.
Er waren veel mensen op de Titanic. Het was maar een handjevol mensen dat deze woorden van troost en hoop meekreeg en daarmee een glimp zag van de nieuwe hemel en aarde. Deze glimp heeft u nu ook gezien. Denk er eens over na!
Frits Boekhoff