Op reis naar het Oude Testament

Jan van Barneveld • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 8
Het zal niet lang meer duren of de Arabische Staten, de Europese Unie en de regering van president Clinton zullen, (waarschijnlijk in de genoemde volgorde) premier Ehud Barak gaan beschuldigen dat hij 'onverzoenlijk en een struikelblok voor de vrede' is. Want de richtlijnen waarvan hij bij de coalitiebesprekingen voor de nieuwe regering van Israël is uitgegaan, staan dwars op de eisen van de Palestijnen en zelfs op die van de rest van de wereld. Als we twee van die struikelblokken noemen, dan begrijpt u meteen dat de problemen onoverkomelijk zijn:
* Premier Barak zegt kort en duidelijk: 'Jeruzalem zal in z'n geheel de verenigde hoofdstad van Israël blijven".
* De kwestie van de Joodse nederzettingen in Judea, Samaria en de Gazastrook.

NOOIT GENOEG
Het is de Palestijnse Autoriteit (PA.) niet genoeg dat ze nu meer dan 90% van de Palestijnen onder hun gezag hebben. De P.A. eist ook dat alle 153 Joodse nederzettingen op de Westbank en de 16 in de Gazastrook zullen verdwijnen. Eén van de ministers van de Palestijnse Autoriteit zei het heel duidelijk: 7e vestigen (op de Westbank) is een georganiseerde, misdadige terroristische daad… een moordaanslag tegen alle menselijke wezens en tegen het land'. En een pamflet uit die kringen kondigde aan: 'De protesten zullen het land onder de voeten van de mensen in de nederzettingen in brand steken en zij zullen voor altijd vertrekken'. Je kunt het Israël niet kwalijk nemen dat zij deze opruiende en gewelddadige taal van hun 'vredespartner' serieus nemen. Vandaar dat 'veiligheid' hoog op de agenda van premier Ehud Barak staat. Maar de wens, dat 'hun gebied Judenrein' zal zijn is nog niet genoeg voor de PA. Tot voor kort eisten de Palestijnen dat Israël zich zou moeten terugtrekken tot de grenzen van vóór de Zesdaagse Oorlog van 1967. Ook dit blijkt niet genoeg.

Nu is Arafat bezig de wereldleiders in de VN over te halen om resolutie 181 uit 1947 nieuw leven in te blazen. Dit 'Verdelingsplan' splitste het land op in stukjes voor de Arabieren en voor Israël. Het antwoord van de Arabieren was een krachtig 'nee' en een vernietigende aanval op Israël: De Onafhankelijkheidsoorlog van 1948. Tegen ieders verwachting won Israël die oorlog en kreeg een veel groter stuk land dan in het 'Verdelingsplan was voorzien. Jordanië bezette toen de zogenaamde Westbank en Oost Jeruzalem. Daarna veroverde Israël in een verdedigingsoorlog (de 'Zesdaagse Oorlog van 1967) de Westbank en Jeruzalem en sindsdien hebben zo'n 180.000 Joodse mensen zich in die gebieden gevestigd. Het lijkt wel of de tijden van Jozua en de Richters zijn teruggekeerd!

NEO-ZIONISME
De oude zionistische idealen waren de laatste jaren flink afgezwakt. Maar veel Israëli's in de Joodse nederzettingen voelen het als een (religieuze) plicht zich in het hartland van Israël te vestigen. De meesten van hen zijn religieuze Joden. Zij spreken consequent over Judea en Samaria. Ze hebben het niet makkelijk, want ze worden van binnen in Israël en van buiten bedreigd. Links Israël en vooral de 'Vrede Nu' beweging is fel tegen de 'settlers' en ziet hen als een groot struikelblok voor de vrede. De pers schildert hen af als fanatieke fundamentalisten, die een gevaar voor Israël vormen. De Palestijnen in de dorpen rondom de nederzettingen bereiden zich zichtbaar en hoorbaar voor op een aanval op de nederzettingen. Niet alleen de Palestijnse politielegers, maar ook de gewone burgers oefenen dagelijks met tienduizenden automatische wapens voor de strijd tegen de 'zionistische bezetters'. Zij zijn de zionisten van het eind van de 20e eeuw en van de 21e eeuw! Wat kunnen we voor hen doen?

EEN STEM UIT ISRAËL
De orthodox-Joodse mevrouw Sondra Oster Baras woont in de nederzetting Ginot (nr. 146 op het kaartje). Zij werkt aan een heel bijzonder project. Eén van de hoofddoelen van 'haar' organisatie "Christen Vrienden van Israëlische Nederzettingen" is contacten te leggen tussen Joodse nederzettingen en christelijke gemeenschappen. We laten haar even aan het woord: 'U zult wel weten dat de internationale pers niet erg positief schrijft over de nederzettingen in Judea, Samaria en de Gazastrook. Onze mensen worden vaak belasterd en als extremisten en fanatiekelingen afgeschilderd. Onze diepe, religieuze toewijding aan ons land wordt belachelijk gemaakt. Zelfs mensen die ons steunen weten weinig van de belangrijke resultaten die de laatste jaren bereikt zijn. Er is geen betere manier om die negatieve indrukken, die door de bevooroordeelde media opgewekt worden, te corrigeren dan door een persoonlijk bezoek aan het bijbelse Israël.

U kunt met uw eigen ogen zien hoe we moderne gemeenschappen hebben gebouwd op de kale heuvels van Judea en Samaria. U bent dan getuige van het feit dat de woestijn in de Jordaanvallei en de zandduinen in de Gazastrook groen worden. De profeten hebben beloofd dat we zouden terugkeren naar de kale heuvels van Israël en dat zij weer zouden bloeien. Dat gebeurt nu in het hartland van Israël. U wordt van harte uitgenodigd om dit bijbelse hart van Israël te komen bezoeken. Ik zal uw bezoek graag voor u, of u nu alleen komt of met een hele groep, voor u regelen". Een kort commentaar van ons: U gaat dan op reis naar het Oude Testament, want u komt plaatsen als Gilgal, Karmel, Beit Haggai, Tirza, Dotan, silo en Tekoa tegen. Ook ziet u met eigen ogen vervullingen van eeuwenoude, bijbelse profetieën. U wandelt op plaatsen waar bijbelverhalen zich hebben afgespeeld. En, u bent een bemoediging voor de bewoners van de Joodse nederzettingen in Judea en Samaria.

BID EN WERK
De strijd om Israël spitst zich toe op Jeruzalem en op het land, Judea en Samaria. Het is vanzelfsprekend dat we in deze tijd voor Israël bidden. Dat is een duidelijke, bijbelse opdracht. Maar we kunnen meer doen. De organisatie 'Christen Vrienden van Israëlische Nederzettingen' heeft een interessant plan. Nederzettingen in Judea en Samaria worden gekoppeld aan christelijke gemeenschappen. Er zijn momenteel al een dertigtal kerken, voornamelijk in de VS, die een partnerschapsrelatie opbouwen met een nederzetting in de Yesha, zoals Judea en Samaria vaak genoemd worden. Een christelijke gemeenschap, kerk, bijbel-studiegroep of Israëlgroep in ons land kan partner worden met een nederzetting in Israël. Wat houdt zo'n partnerschap in? In de eerste plaats gaat het om contact. Brieven, e-mails, contacten tussen de kinderen, foto's enz. zullen wederzijds begrip en een band kweken. Partnerschap houdt ook solidariteit in. Steun en gebed voor elkaar. Soms kan een projectje het gevolg zijn.

Maar de financiële component is beslist niet het belangrijkste. Vervolgens is een belangrijk aspect van partnerschap respect voor elkaar en voor elkaars mening, geloof en visie. Bijzonder leuk zou zijn als zo'n partnerschap op een bezoek zou uitlopen. Niet alleen van hier naar daar, maar ook omgekeerd. In letterlijke, maar ook in geestelijke zin maakt u dan een 'reis naar het Oude Testament'. Gaat u eens na of zo'n partnerschap niet iets is voor uw kerk of gemeente, gebedsgroep of bijbel-studiegroep. Er zijn nog zo'n 130 nederzettingen in Israël 'vrij'! Of neem tijdens uw bezoek aan Israël of als u uw Israëlreis aan het voorbereiden bent eens contact op met mevr. Sondra Oster Baras. Alle inlichtingen kunt u krijgen bij de stichting DAVIDKA, Postbus 250, 3770 AG Barneveld. Tel: 0342-415997. Email: davidka@euronet. nl. Zij vertegenwoordigen de organisatie 'Christen Vrienden van Israëlische Nederzettingen' in ons land en hebben voortdurend contact met mevr. Baras in Israël.

OORLOG TEGEN GODS PLANNEN
Zo is de strijd tegen Gods land nu al zo'n honderd jaar bezig. Net als in de tijd van Jozua en de Richters. Toen is de Here, de God van Israël, tot Zijn doel gekomen, in de dagen van David en Salomo. Ook nu zal Hij tot Zijn doel komen, in de tijd van de Grote Zoon van David, Messias Yeshua. Gods doel is uitvoerig beschreven door de profeten en de apostelen. -Want op Mijn heilige berg, op de hoge berg van Israël, luidt het woord van de Here. Here, daar zal het hele huis van Israël in zijn geheel Mij in het land dienen" (Eze. 20:40)…en aldus zal gans Israël behouden worden (Rom. 11:26). Nu is de Here bezig "de vervallen hut van David weer op te bouwen" (Hand. 15:16) en dit herstelproces loopt uit op vreugde voor Sion en Israël: 'Jubel, dochter van Sion; juich, Israël; verheug u en wees vrolijk van ganser harte, dochter van Jeruzalem!

De Here heeft uw gerichten weggenomen, Hij heeft uw vijand weggevaagd. De Koning van Israël, de Here, is in uw midden; gij zult geen kwaad meer vrezen" (zet. 3:14 en 15). Voor het zover is, is er voor Israël nog een weg te aan. Die weg zal niet makkelijk zijn. Maar onderweg willen wij Israël zoveel mogelijk steunen en niet de fout maken van de Ammonieten en Moabieten die Israël "bij uw uittocht uit Egypte op de weg niet met brood en water zijn tegemoet gekomen" en daarom onder een oordeel van God vielen (zie Deut. 23:3,4). Wij bidden voor Israël en steunen in het bijzonder de moedige 'neozionisten' in de nederzettingen, zoveel we kunnen.

drs. Jan van Barneveld