Onze houding

Vanmiddag had ik een kort gesprekje met een klant in onze boekwinkel. Dat ging onder andere over de staat van het land en ook de kerken, dat het steeds erger wordt. Maar, zo werd opgemerkt, pas op met het wijzen met je vinger. Er wijzen dan nog altijd drie vingers naar jezelf. Toch is het zo makkelijk gedaan. Ook in christelijk Nederland (en voor de buitenlandse lezers, vast ook in uw kerk). En ondertussen zijn we alleen met elkaar bezig, of onze eigen opvatting over wat de Bijbel te zeggen heeft, waardoor de relatie met de Here God vertroebelt.
Begrijp me niet verkeerd, kritiek hebben mag. En die mag ook geuit worden. Maar de houding waarmee dat gebeurt is heel belangrijk. Straalt daarin iets van Christus door, of gaat het om het eigen gelijk? Oscar Lohuis stelt u ook de vraag: zijn mijn motieven om iets te doen of te laten wel zuiver. Of leggen we de lat steeds lager, zoals ook Yme Horjus constateert.
Een Zoeklicht waarin gevraagd wordt eens naar uzelf te kijken. Ben ik een levende brief van Christus, straal ik in mijn doen en laten iets van Hem uit? Een houding waardoor je steeds meer naar Hem toe mag groeien, dat wens ik u toe.

Peter de Haan
Eindredacteur Het Zoeklicht