Onveranderde liefde van God

‘Mijn vreugde was met de mensenkinderen’ (Spreuken 8:31, NBG).

De Engelse vertaling zegt: “My delight is with people.” Dat klinkt als muziek in mijn oren. De eeuwige Wijsheid, de Heere Jezus, genoot tijdens de schepping zo van mensen. Zij waren de kroon van de schepping en toen nog in volmaakte staat. Maar zou die liefde ook blijven nadat de mensen Hem en Zijn Vader zo teleurstelden? Was het uit met de liefde omdat de mensen verkeerde keuzes maakten?  

Dringt het door?
Laten we een grote sprong in de geschiedenis maken, naar het moment waarop de Heere Jezus geboren werd. Wat zeggen de engelen tegen de herders op het veld? ‘Eer zij aan God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in mensen een welbehagen’ (Lukas 2:14).
Dringt het tot u door? Gods liefde voor de mens is onveranderd! Die levendige belangstelling van de Heere Jezus voor de mensen werd niet minder toen ze afdwaalden. Jezus verliet uiteindelijk die heerlijke plek bij Zijn Vader en daalde naar ons af. Hij vernederde Zichzelf, offerde Zich op, cijferde Zichzelf weg, om ons te redden. Dat is echte onvoorwaardelijke Goddelijke liefde.  

Onze opdracht
Ik had pas iemand op bezoek die zo teleurgesteld was in zichzelf, dat hij dacht dat hij het helemaal verbruid had bij God. Mis! De liefde van de Heere Jezus gaat juist uit naar de diep gezonken zondaar, de ‘loser’, de verschoppeling, naar hen die niet in aanzien zijn bij de mensen. Dat zien we in heel Zijn leven op aarde. Hij zoekt zondaren op, eet met hoeren en tollenaars en logeert zelfs bij Zacheüs, die door de mensen werd verguisd en gemeden. De Heer strekte Zich uit naar de kamerling uit Morenland, een heiden die eunuch en dus een gecastreerde man was. Dat schrok Hem niet af.  

Hoe is dat met ons? Gaan wij alleen om met gelijkgezinden, mensen van onze stand en ons geloof? ‘De Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is’ (Lukas 19:20). Aan ons is dezelfde opdracht gegeven.  

Els ter Welle