Ons is het Woord der verzoening toevertrouwd

Het moderne denken is gericht op emancipatie. Het gaat om de verheffing van mensengroepen uit hun nederige staat. Het mag niet alleen meer gaan om bevoorrechting van bepaalde klassen. Standen en klassen hebben afgedaan. Iedereen moet in aanmerking komen voor de verstandelijke en geestelijke verheffing. Dit gelijkheidsstreven is in het bijzonder van de laatste tijd. Het gaat om het mondig worden van de achtergestelde mens, met op de achtergrond de gedachte dat ongelijkheid onder mensen in wezen de oorzaak is van al onze kleine en onze grote problemen. Hoe minder verschillen er zijn tussen mensen hoe minder kans op discriminatie. Discriminatie kan in die zin dan ook beschouwd worden als een onrecht van de hoogste orde. Of als men het woordje zonde nog gebruikt als zonde nummer één. Op deze manier terugziende op het verleden ligt er dan ook een zware schuld op kerk en politiek. Er moet schuld beleden worden over de discriminatie uit dat verleden om tot onderlinge verzoening te komen. Dit is een bepaalde invulling van het begrip verzoening. Ook al kunnen we tot op zekere hoogte meevoelen of zelfs meegaan met deze geschetste ontwikkelingen, toch weten we dat dit een zeer sterke verenging is van het bijbelse begrip 'verzoening'. Bovenal weten we dat de kleinmenselijke en de wereldproblemen helemaal niet in eerste instantie onder de noemer van onrechtvaardige maatschappelijke structuren geplaatst kunnen worden. Door deze benadering van veel moderne theologie zijn de funeste gevolgen echter niet uitgebleven.

ZICHT OP VERZOENING VERDUISTERD
In de z.g. nieuwe theologie wist men binnen de structuur van de nieuwe denkwereld geen raad meer met de kleine wereld van menselijk zondebesef. Als persoonlijke zonden (mede) toegeschreven moeten worden aan de onrechtvaardige structuur van de samenleving, dan moet het accent van de schuld daar ook komen te liggen. Daarmee wordt de mens dan slachtoffer van die maatschappij. Veel van de universitaire studie in de theologie is er op gericht om het begrip 'verzoening' te ontdoen van haar bijbelse inhoud. Zo komen er mensen op de kansels te staan, die deze eertijds zo centrale bijbelse verzoeningsleer niet meer of niet meer voluit prediken. Deze past naar hun zeggen niet meer bij deze tijd. Het 'nieuwetijds-denken' kent andere prioriteiten. Waar persoonlijke zonde niet echt meer zonde is, is er ook geen verzoening voor nodig. Op de een of andere manier lopen we ook als christen een grote kans om min of meer beïnvloed te worden door dit moderne denken. Het echte berouw en schuldbesef mist dan de intensiteit van een diepgaande verootmoediging voor het aangezicht van de Here God. Normaliter gaat aan de onuitsprekelijke vreugde van het heil een diepgaande verootmoediging over de zonde vooraf. Als die verootmoediging er niet meer is dan wordt ook de vreugde gemist.

EEN WOORD VOOR DE WERELD
Ook midden in deze wereld van vandaag staan we met de bediening van de verzoening, zoals deze door de Here God aan ons is toevertrouwd. De Here Jezus is nog altijd de verlustiging van allen die Hij als reddeloos verlorenen uit het stof oprichtte. Overal in de wereld mogen zeer velen dit nog ervaren. Laat het wat ouderwets klinken, maar wij mogen blijven geloven in die ouderwetse 'verzoening in Christus', en deze uitdragen. Het Evangelie is nog steeds de blijde boodschap van verlossing van de zondeschuld. 'Want de genade Gods is verschenen, heilbrengend voor alle mensen'. Wij roemen in het volkomen werk van Christus. Wij mogen dit Evangelie onverbloemd aanbieden aan alle mensen en biddend uitzien naar de vruchten op deze verkondiging. Alleen het Woord van God kan ons duidelijk maken hoe we er van nature voorstaan en hoe God over ons denkt in onze situatie buiten Christus om. Onze eigen gedachten en gevoelens, mede beïnvloed door de moderne wereld, kunnen ons misleiden. We zijn helemaal aangewezen op het Woord. De natuurlijke mens kan weigeren te erkennen, dat hij schuldig is voor God. Toch zegt Gods Woord ons nadrukkelijk dat we van nature vijanden van God zijn, maar dat Hij ons in Christus verzoening heeft geschonken toen wij nog vijanden waren en wij op grond daarvan met Hem in het reine kunnen komen. Dat is het Woord dat we voor deze wereld hebben.

EEN WOORD VOOR CHRISTENEN
De verzoening houdt veel meer in dan de vergeving van onze zonden. We worden met 'het verzoend worden' wederom geboren tot een nieuwe schepping. Voor vele christenen is het moeilijk aan te nemen, wat het Woord van hen zegt, nadat zij met God in het reine zijn gekomen. God ziet ons nu aan in Christus. Wij hoeven niet meer geconcentreerd te blijven op onze eigen wankelende ervaringen. We mogen acht geven op het onbedrieglijke Woord van God, die ons nu heilige en geliefden noemt. Het Woord laat duidelijk zien wat onze nieuwe positie is in Christus. Misschien een wat zwak voorbeeld, maar zoals een ambtenaar zich onzichtbaar behoort op te stellen achter zijn minister, zo behoort het ons ook te vergaan in onze nieuwe positie. We leven niet meer voor onszelf, maar voor Hem die voor ons gestorven en opgewekt is. Dat is ware verzoening en heerlijke verlossing!

Verlosser, Vriend, o hoop, o lust
Van die u kennen, neem het lied,
dat U in 't stof een sterv'ling biedt
een zondaar, die Uw voeten kust,
een zondaar, een verlost' o Heer
Voor U geen zondaar meer.

Joop Schotanus