Nu jaagt de dood geen angst meer aan
Henk Schouten • 91 - 2015 • Uitgave: 7
Er bestaan allerlei specifieke soorten van angst. Iedereen heeft wel eens last van angst en is wel eens bang. Dat is maar goed ook, want angst is als waarschuwing bedoeld. Ruikt u gas, dan bent u gewaarschuwd. Ruikt u een brandlucht, dan kijkt u waar het vandaan komt. Dat alles past bij ‘gezonde’ angst.
Er zijn ook meer specifieke angsten, zo kunnen mensen een fobie hebben. Extreme, meest onverklaarbare angst voor een specifieke ding, of dier of situatie. We kennen de termen: hoogtevrees, agorafobie (straatvrees), dwangstoornis (steeds dezelfde handeling doen, steeds handen wassen etc.), piekerstoornis, claustrofobie en wie kent niet de angst voor spinnen of muizen?
Angst om dood te gaan
De angst voor de dood is één van de meest voorkomende angsten bij mensen. Ieder mens kent perioden met vragen naar de dood en wat komt er dan? Soms is er helemaal geen aanleiding om over de dood na te denken. Staat iemand fris en fier in het leven, dan houdt dat onderwerp hem meestal niet zo bezig. Wanneer echter lijden en mogelijk een sterven zich aankondigt, dan dringt de angst voor de dood zich meestal op. Hoe ga je er dan mee om?
Er is bij veel mensen een ontkenning. Denk en leef positief, laat je niet binden door somberheid of depressie, je leeft maar één keer en wanneer het leven eindigt dan is het afgelopen. Angst is een gedachte, een gedachte is een creatie, je creëert je angst. Geen geloof in of gezeur over een hiernamaals, het gaat om het hier-nu-maals.
In dit verband krijgen religies, meestal de christelijke, het verwijt dat zij mensen in angst voor de dood gevangen houden. Mogelijk zit daar wel iets in. De hel is niet zelden in alle vreselijke kleuren vanaf de kansel beschreven, je voelde zo gezegd de hitte en rook en de schroeilucht. Het oordeel van God over zondaren werd in menige preek zo hard de kerkzaal in geslingerd, dat het voelde alsof je er al midden in zat. Eerlijk gezegd past dat niet bij wat het woord evangelie betekent: Blijde boodschap!
We hebben een blijde boodschap
Hoe komt het toch dat dikwijls onze blijde boodschap zo dreigend geformuleerd wordt? In de eerste plaats moeten we eerlijk zijn. De Bijbel vertelt ons dat er een oordeel is en een hel dreigt voor ongelovige mensen. Ds. J.W Embregts schreef een boekje over de hel, dat als ondertitel draagt: ‘Jezus sprak er het meest over’. De reden is duidelijk, Jezus weet meer dan wie ook hoe vreselijk het is naar de hel veroordeeld te worden. Het raakte Hem zo intens, dat Hij alles gedaan en gegeven heeft om ons voor die hel te vrijwaren. En dat is de blijde boodschap, nu jaagt de dood geen angst meer aan. Jezus overwon de dood.
In navolging van Jezus zijn er veel mensen die het vreselijk vinden wanneer geliefden ook tot de hel veroordeeld worden. Dat is vaak de reden waarom de angst voor de hel zo groot gemaakt wordt. Daarin is dikwijls erg doorgeschoten, al zijn de motieven best goed: liefdevolle betrokkenheid voor de dierbare die dreigt verloren te gaan.
Nu jaagt de dood geen angst meer aan!
Dat moet onze boodschap zijn, we hebben een angstverdrijvende boodschap. Onze boodschap is die van het lege graf. Onze boodschap schildert het failliet van de dood. De dood is verslagen en moet ieder mens die in Christus is, prijsgeven aan het leven. We weten dat Jezus leeft. Paulus durft te schrijven dat er meer dan vijfhonderd broeders zijn die Hem, de levende en uit de dood opgestane Heer, hebben ontmoet. Zij hebben Hem gezien, gesproken. Het is echt waar, te controleren, zo schrijft Paulus. Wanneer dat niet zo zou zijn, dan zou ook de prediking zonder inhoud zijn en ook het geloof inhoudsloos (1 Korintiërs 15:14,17).
Henk Schouten
Er zijn ook meer specifieke angsten, zo kunnen mensen een fobie hebben. Extreme, meest onverklaarbare angst voor een specifieke ding, of dier of situatie. We kennen de termen: hoogtevrees, agorafobie (straatvrees), dwangstoornis (steeds dezelfde handeling doen, steeds handen wassen etc.), piekerstoornis, claustrofobie en wie kent niet de angst voor spinnen of muizen?
Angst om dood te gaan
De angst voor de dood is één van de meest voorkomende angsten bij mensen. Ieder mens kent perioden met vragen naar de dood en wat komt er dan? Soms is er helemaal geen aanleiding om over de dood na te denken. Staat iemand fris en fier in het leven, dan houdt dat onderwerp hem meestal niet zo bezig. Wanneer echter lijden en mogelijk een sterven zich aankondigt, dan dringt de angst voor de dood zich meestal op. Hoe ga je er dan mee om?
Er is bij veel mensen een ontkenning. Denk en leef positief, laat je niet binden door somberheid of depressie, je leeft maar één keer en wanneer het leven eindigt dan is het afgelopen. Angst is een gedachte, een gedachte is een creatie, je creëert je angst. Geen geloof in of gezeur over een hiernamaals, het gaat om het hier-nu-maals.
In dit verband krijgen religies, meestal de christelijke, het verwijt dat zij mensen in angst voor de dood gevangen houden. Mogelijk zit daar wel iets in. De hel is niet zelden in alle vreselijke kleuren vanaf de kansel beschreven, je voelde zo gezegd de hitte en rook en de schroeilucht. Het oordeel van God over zondaren werd in menige preek zo hard de kerkzaal in geslingerd, dat het voelde alsof je er al midden in zat. Eerlijk gezegd past dat niet bij wat het woord evangelie betekent: Blijde boodschap!
We hebben een blijde boodschap
Hoe komt het toch dat dikwijls onze blijde boodschap zo dreigend geformuleerd wordt? In de eerste plaats moeten we eerlijk zijn. De Bijbel vertelt ons dat er een oordeel is en een hel dreigt voor ongelovige mensen. Ds. J.W Embregts schreef een boekje over de hel, dat als ondertitel draagt: ‘Jezus sprak er het meest over’. De reden is duidelijk, Jezus weet meer dan wie ook hoe vreselijk het is naar de hel veroordeeld te worden. Het raakte Hem zo intens, dat Hij alles gedaan en gegeven heeft om ons voor die hel te vrijwaren. En dat is de blijde boodschap, nu jaagt de dood geen angst meer aan. Jezus overwon de dood.
In navolging van Jezus zijn er veel mensen die het vreselijk vinden wanneer geliefden ook tot de hel veroordeeld worden. Dat is vaak de reden waarom de angst voor de hel zo groot gemaakt wordt. Daarin is dikwijls erg doorgeschoten, al zijn de motieven best goed: liefdevolle betrokkenheid voor de dierbare die dreigt verloren te gaan.
Nu jaagt de dood geen angst meer aan!
Dat moet onze boodschap zijn, we hebben een angstverdrijvende boodschap. Onze boodschap is die van het lege graf. Onze boodschap schildert het failliet van de dood. De dood is verslagen en moet ieder mens die in Christus is, prijsgeven aan het leven. We weten dat Jezus leeft. Paulus durft te schrijven dat er meer dan vijfhonderd broeders zijn die Hem, de levende en uit de dood opgestane Heer, hebben ontmoet. Zij hebben Hem gezien, gesproken. Het is echt waar, te controleren, zo schrijft Paulus. Wanneer dat niet zo zou zijn, dan zou ook de prediking zonder inhoud zijn en ook het geloof inhoudsloos (1 Korintiërs 15:14,17).
Henk Schouten
