Normbesef
Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 23
Wie door Amsterdam wandelt, de schoonheid van de architectuur in de grachtengevels bewondert, de grote kerkgebouwen ziet en de klokkentorens in het vizier krijgt, komt ongetwijfeld onder de indruk van het rijke verleden van onze hoofdstad. Ook van de moeite die vroegere generaties hebben gedaan om een mooie stad met mooie kerken te bouwen. Evenzeer echter van de moeite die tegenwoordig gedaan wordt om de bestaande schoonheid van panden en grachten te bewaren. Kortom, een wandeling door de stad levert een veelheid aan gedachten en overwegingen op. Maar er is ook een andere kant aan. Wie goed kijkt ziet juist daar het verlies aan waarden en normen en de teloorgang van Gods geboden in het publieke leven. Soms staan die geboden en andere bijbelse afbeeldingen in gevels van steen afgebeeld. Maar zelfs de klokken van de Westertoren luiden de Openbare zonden en menselijke nood de straat niet uit.
Wat valt waar te nemen in een stad doet zich ook voor in onze cultuur. De wereld is een dorp geworden, zegt men tegenwoordig, en de economie wordt steeds meer 'geglobaliseerd'. Nationale regeringen zoeken naar wegen om via de internationalisering problemen op te lossen. Een schoolvoorbeeld is de aanstaande oorlog tegen Irak. Als de Verenigde Naties ja zeggen mag het van de meeste landen. Dat diezelfde VN een land als Libië wil aanstellen als hoofd van de Commissie voor de Mensenrechten laat zien hoe ook internationaal waarden en normen tot op het bot zijn afgebroken. De dictatoriale staat biedt gastvrijheid aan terreurorganisaties en in het land zijn trainingskampen voor terroristen. Dat een voorstel om dit land over Mensenrechten te laten gaan zelfs ter sprake wordt gebracht, toont het klimaat binnen het gebouw van de Verenigde Naties. De vraag is of democratische landen met een fatsoenlijk rechtsstelsel met deze wereldorganisatie nog enige rekening moeten houden. Het zou goed zijn indien westerse regeringen, ook onze regering, op dit punt eens een helder geluid zouden laten horen in New York.
De Amerikaanse president is de enige die zich publiek uitlaat over bepaalde "schurkenstaten" en op dit punt klare wijn schenkt. In Europa krijgt deze president via de media onmiddellijk tal van kwalijke kwalificaties naar het hoofd als zou hij een oorlogszuchtige cowboy zijn met weinig hersens. Dat de wereld bedreigd wordt met massavernietigingswapens door dictators als Saddam Hoessein en anderen moet met een `dialoog' — een tweegesprek — worden opgelost, vinden de linkse partijen in Nederland. Die houding zou spoedig veranderen als Amsterdam zou worden getroffen door een grote terreuraanval van het kaliber New York. En ook dat is mogelijk.
We leven in een gevaarlijke wereld. Na 11 september 2001 durfden veel Amerikanen niet meer naar het nieuws te kijken. Die angstgevoelens zijn latent over de hele westerse wereld gekomen en ook in sommige Aziatische landen. Terreur is ongrijpbaar en onberekenbaar. Christenen kruipen echter niet met "een boekie in een hoekje", maar zien de dingen zoals ze zijn in het licht van de Schrift. De tijd van het einde ligt in het verschiet. We hebben veel van onze christelijke erfenis verloren in het publieke leven. Maar de profetie bepaalt ons — ook tegen wil en dank — bij de waarheid van de Bijbel en de vastheid van het profetisch Woord. Mogen we met ons blad daaraan steeds weer aandacht schenken, opdat de Gemeente van de Here Jezus wakker en waakzaam zal zijn en blijven, totdat Hij komt.
Namens de redactie
FtV
Wat valt waar te nemen in een stad doet zich ook voor in onze cultuur. De wereld is een dorp geworden, zegt men tegenwoordig, en de economie wordt steeds meer 'geglobaliseerd'. Nationale regeringen zoeken naar wegen om via de internationalisering problemen op te lossen. Een schoolvoorbeeld is de aanstaande oorlog tegen Irak. Als de Verenigde Naties ja zeggen mag het van de meeste landen. Dat diezelfde VN een land als Libië wil aanstellen als hoofd van de Commissie voor de Mensenrechten laat zien hoe ook internationaal waarden en normen tot op het bot zijn afgebroken. De dictatoriale staat biedt gastvrijheid aan terreurorganisaties en in het land zijn trainingskampen voor terroristen. Dat een voorstel om dit land over Mensenrechten te laten gaan zelfs ter sprake wordt gebracht, toont het klimaat binnen het gebouw van de Verenigde Naties. De vraag is of democratische landen met een fatsoenlijk rechtsstelsel met deze wereldorganisatie nog enige rekening moeten houden. Het zou goed zijn indien westerse regeringen, ook onze regering, op dit punt eens een helder geluid zouden laten horen in New York.
De Amerikaanse president is de enige die zich publiek uitlaat over bepaalde "schurkenstaten" en op dit punt klare wijn schenkt. In Europa krijgt deze president via de media onmiddellijk tal van kwalijke kwalificaties naar het hoofd als zou hij een oorlogszuchtige cowboy zijn met weinig hersens. Dat de wereld bedreigd wordt met massavernietigingswapens door dictators als Saddam Hoessein en anderen moet met een `dialoog' — een tweegesprek — worden opgelost, vinden de linkse partijen in Nederland. Die houding zou spoedig veranderen als Amsterdam zou worden getroffen door een grote terreuraanval van het kaliber New York. En ook dat is mogelijk.
We leven in een gevaarlijke wereld. Na 11 september 2001 durfden veel Amerikanen niet meer naar het nieuws te kijken. Die angstgevoelens zijn latent over de hele westerse wereld gekomen en ook in sommige Aziatische landen. Terreur is ongrijpbaar en onberekenbaar. Christenen kruipen echter niet met "een boekie in een hoekje", maar zien de dingen zoals ze zijn in het licht van de Schrift. De tijd van het einde ligt in het verschiet. We hebben veel van onze christelijke erfenis verloren in het publieke leven. Maar de profetie bepaalt ons — ook tegen wil en dank — bij de waarheid van de Bijbel en de vastheid van het profetisch Woord. Mogen we met ons blad daaraan steeds weer aandacht schenken, opdat de Gemeente van de Here Jezus wakker en waakzaam zal zijn en blijven, totdat Hij komt.
Namens de redactie
FtV
