Nieuwjaarsboodschap
Frits Boekhoff • 93 - 2017
Ik heb er eigenlijk ieder jaar meer moeite mee om mensen een goed en gelukkig nieuw jaar toe te wensen. Natuurlijk hopen we dat de wereld in 2017 een beetje beter wordt, maar geloven doe ik dat niet. De nieuwjaarswensen zijn vaak droomwensen. Vooral als je eens terugkijkt naar de wensen van het vorige jaar.
Wat een bewogen jaar hebben we achter de rug. Het is niet nodig de vele hoogte- en dieptepunten in herinnering te brengen. Wel wil ik ingaan op de praatprogramma's die meestal op een ramp of aanslag volgen. Wat daarin opvalt is de overtuiging van de verschillende deelnemers dat wat goed en kwaad is vaak heel duidelijk lijkt te zijn. Neem de wereldleiders. Als ik de deskundigen in de media hoor of lees dan zijn vaak Trump, Poetin, Erdogan en Wilders het kwaad. Obama, Merkel en Hollande zijn meestal goed.
Maar wat weet ik eigenlijk van deze mensen. 99% van wat zij achter de schermen doen, zeggen of beslissen komt niet tot ons. En wat wel tot ons komt is bewust gekozen, gefilterd, gestuurd. Overigens gebeurt dat door alle betrokken partijen.
Een voorbeeld. Als ik de onbeschrijfelijke ellende zie in Aleppo, dan roept alles in mij: dit kan en mag niet. Maar wie heeft hier de schuld of de oplossing? Welke wereldleider?
Ik hoop dat we in 2017 Aleppo achter ons kunnen laten en dan bedoel ik dat daar vrede en voorspoed zal zijn. Maar ik kan niet wensdromen dat er geen volgende Aleppo zal komen.
Ik kan niet mee dromen alsof de wereld beter af zou zijn als alle wereldleiders van het door ons gewenste kaliber zouden zijn. Ook niet als ze daarbovenop zouden beschikken over een nobel karakter.
Ik weet niet wat ik van Trump moet vinden of zijn voorganger Obama. Ik weet niet wat ik van Poetin of Merkel moet vinden. Ik weet niet hoe we de ellende van Aleppo kunnen oplossen. Het is een gordiaanse knoop. Ik weet niet hoe wij terrorisme een halt kunnen toeroepen.
En helaas, deze ellende zal in 2017 niet minder worden.
Ik hoor bij de groep mensen die moet zeggen: Ik weet het niet meer, het is te complex. Inmiddels denk ik dat onze wereldleiders het ook niet weten. Ook niet de door mij gewenste wereldleiders.
Hoe denkt God eigenlijk over de verschillende wereldleiders? Vindt Hij de ene beter dan de ander?
De Schrift leert ons dat God naar mensen kijkt of Hij daar iets van Zijn Zoon in terug vindt. God kijkt of Christus in een wereldleider gestalte heeft gekregen. Hoe brengen onze huidige leiders het er dan vanaf?
Hier is mijn wensdroom voor 2017. De wereldleiders, vergaderd in de Verenigde Naties, komen in januari bij elkaar en zeggen: “Here God, wij weten het niet meer, wij kunnen het niet. De wereldproblemen zijn te groot, te complex. Onze (eigen)belangen zijn te tegenstrijdig.” Ze buigen hun knieën voor de Almachtige, bekeren zich en vragen of Hij het wil doen.
De Schrift zegt: ‘In de hoge en in de heilige woon Ik en bij de verbrijzelde en nederige van geest...’
Wat er dan zou gebeuren is met geen pen te beschrijven.
Zolang dit niet gebeurt mogen wij het evangelie verkondigen, onze medemens de helpende hand toereiken en God dienen. Dit jaar en totdat Jezus terugkomt!
Graag wens ik iedereen een gelukkig en gezond 2017.
Frits Boekhoff
Directeur Het Zoeklicht
Wat een bewogen jaar hebben we achter de rug. Het is niet nodig de vele hoogte- en dieptepunten in herinnering te brengen. Wel wil ik ingaan op de praatprogramma's die meestal op een ramp of aanslag volgen. Wat daarin opvalt is de overtuiging van de verschillende deelnemers dat wat goed en kwaad is vaak heel duidelijk lijkt te zijn. Neem de wereldleiders. Als ik de deskundigen in de media hoor of lees dan zijn vaak Trump, Poetin, Erdogan en Wilders het kwaad. Obama, Merkel en Hollande zijn meestal goed.
Maar wat weet ik eigenlijk van deze mensen. 99% van wat zij achter de schermen doen, zeggen of beslissen komt niet tot ons. En wat wel tot ons komt is bewust gekozen, gefilterd, gestuurd. Overigens gebeurt dat door alle betrokken partijen.
Een voorbeeld. Als ik de onbeschrijfelijke ellende zie in Aleppo, dan roept alles in mij: dit kan en mag niet. Maar wie heeft hier de schuld of de oplossing? Welke wereldleider?
Ik hoop dat we in 2017 Aleppo achter ons kunnen laten en dan bedoel ik dat daar vrede en voorspoed zal zijn. Maar ik kan niet wensdromen dat er geen volgende Aleppo zal komen.
Ik kan niet mee dromen alsof de wereld beter af zou zijn als alle wereldleiders van het door ons gewenste kaliber zouden zijn. Ook niet als ze daarbovenop zouden beschikken over een nobel karakter.
Ik weet niet wat ik van Trump moet vinden of zijn voorganger Obama. Ik weet niet wat ik van Poetin of Merkel moet vinden. Ik weet niet hoe we de ellende van Aleppo kunnen oplossen. Het is een gordiaanse knoop. Ik weet niet hoe wij terrorisme een halt kunnen toeroepen.
En helaas, deze ellende zal in 2017 niet minder worden.
Ik hoor bij de groep mensen die moet zeggen: Ik weet het niet meer, het is te complex. Inmiddels denk ik dat onze wereldleiders het ook niet weten. Ook niet de door mij gewenste wereldleiders.
Hoe denkt God eigenlijk over de verschillende wereldleiders? Vindt Hij de ene beter dan de ander?
De Schrift leert ons dat God naar mensen kijkt of Hij daar iets van Zijn Zoon in terug vindt. God kijkt of Christus in een wereldleider gestalte heeft gekregen. Hoe brengen onze huidige leiders het er dan vanaf?
Hier is mijn wensdroom voor 2017. De wereldleiders, vergaderd in de Verenigde Naties, komen in januari bij elkaar en zeggen: “Here God, wij weten het niet meer, wij kunnen het niet. De wereldproblemen zijn te groot, te complex. Onze (eigen)belangen zijn te tegenstrijdig.” Ze buigen hun knieën voor de Almachtige, bekeren zich en vragen of Hij het wil doen.
De Schrift zegt: ‘In de hoge en in de heilige woon Ik en bij de verbrijzelde en nederige van geest...’
Wat er dan zou gebeuren is met geen pen te beschrijven.
Zolang dit niet gebeurt mogen wij het evangelie verkondigen, onze medemens de helpende hand toereiken en God dienen. Dit jaar en totdat Jezus terugkomt!
Graag wens ik iedereen een gelukkig en gezond 2017.
Frits Boekhoff
Directeur Het Zoeklicht
