Niet meer van deze tijd
Theo Niemeijer • 93 - 2017 • Uitgave: 21
Mijn vragen zijn of een vrouw lang haar behoort te dragen en wat lang is, en in welke hoedanigheid een vrouw mag bidden in de gemeente en/of leiding geven? (A. B. te @)
Antwoord:
Over dit onderwerp is al veel geschreven en voor de Vragenrubriek is dit een zeer omvangrijk onderwerp. Toch zal ik proberen in het kort enkele richtlijnen te geven die de Bijbel ons voorlegt en waaraan we gehoorzaam dienen te zijn.
Voor vele wetenschappers is de Bijbel een ouderwets boek geworden omdat de inhoud van de Bijbel niet overeenstemt met de tegenwoordig geldende wetenschap. Niet de wetenschap, maar de Bijbel dient aangepast te worden, zodat er weer overeenstemming is, zo meent men!
Op dezelfde manier meent men dat de Bijbel niet meer overeenkomt met de huidige maatschappij en niet meer van deze tijd is. De maatschappij is veranderd en men gaat er vanuit dat de Bijbelse boodschap gedateerd is en zich dient te aan te passen aan de geldende normen en waarden van de huidige maatschappij. Zo wordt het ongehuwd samenwonen tegenwoordig als heel normaal aanvaard en worden homoseksuele leefvormen algemeen aanvaard. De Bijbel heeft in deze zaken niet meer het laatste woord, maar de geldende regels van de huidige maatschappij en wetenschap. Daarmee raakt de Bijbel, Gods Woord, steeds meer haar gezag kwijt in zowel de kerk als in de maatschappij.
Matteüs 24:12 waarschuwt dan: ‘en omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde bij de meesten zal verkillen’. We zien dan ook dat het geloofsleven bij vele gelovigen flinterdun aan het worden is en bijna geen diepgang meer kent.
De scheppingsorde
Vooral de laatste tijd speelt de discussie over ‘genderneutraal’ een belangrijke rol in de samenleving. In de stationshal klinkt binnenkort niet meer het ‘dames en heren’, maar ‘reizigers’. Grote zaken verkopen niet meer jongens- en meisjeskleding, maar hebben er voor gekozen om voortaan alleen nog kinderkleding te verkopen. Het verschil tussen jongens en meisjes, mannen en vrouwen dient te verdwijnen. Deze ontwikkeling zien we niet alleen in de maatschappij, maar ook in onze kerken.
Ook in de kerken dient het verschil tussen mannen en vrouwen te verdwijnen. Deze feministische gedachte druist in tegen de scheppingsorde van de Schepper. De Schepper heeft heel bewust twee verschillende mensen geschapen, die elkaar aan kunnen vullen en van elkaar afhankelijk zijn. Hij schiep hen, ‘mannelijk en vrouwelijk’, staat er letterlijk (Genesis 1:27) een uitspraak die door de Here Jezus in Matteüs 19:4 letterlijk herhaald werd. Na vierduizend jaar was Gods Woord voor de Here Jezus kennelijk nog precies hetzelfde, ondanks de vele veranderingen waar de Here Jezus ook in Zijn tijd mee te maken kreeg!
De man als priester
Zowel lichamelijk als emotioneel heeft God man en vrouw verschillend geschapen. De Bijbel leert ons dat man en vrouw volkomen gelijkwaardig zijn, maar wel verschillend. Zij die dit niet willen erkennen, verwerpen Gods scheppingswerk en rebelleren tegen Gods wijsheid en plan. Zo heeft de Here aan de man specifieke kenmerken en de daarbij behorende taken gegeven en zo ook aan de vrouw.
Zowel in het Oude als Nieuwe Testament zien we dat de Here God de man als priester in het gezin, maar ook in Gods huis aangesteld heeft. Geen enkele vrouw mocht als priester in de Tabernakel, of later de tempel, dienst doen. Het waren de mannen, uit de priesterlijke stam Levi, die in de tempel dienst deden. De omliggende volkeren kenden in hun afgoderij wel het vrouwelijk priesterschap, met name in de tempelprostitutie, maar de Here God stond dit niet toe voor de godsdienst binnen Israël.
In het Nieuwe Testament was dit niet anders. We moeten niet menen dat de Here God vanaf het ontstaan van de gemeente anders over dit onderwerp ging denken en overging tot het aanstellen van vrouwen die in de gemeente leiding zouden gaan geven. Ook de Here Jezus vormde een kring van twaalf mannen om zich heen, die later het begin van de gemeente vormden. Nee, de Here Jezus rekende in ieder geval niet genderneutraal! Hij koos bewust twaalf mannen uit, niet omdat ze beter zijn dan vrouwen, maar omdat dit binnen Gods scheppingsorde en plan zo lag.
Later, wanneer oudsten van de gemeente aangesteld dienden te worden, was er nooit sprake van vrouwen die als oudsten aangesteld werden, maar uitsluitend ‘mannen van één vrouw’ die voor deze taak geroepen werden (1 Timoteüs 3:2,12, Titus 1:5-6).
Voorbeelden uit Oude en Nieuwe Testament
Op allerlei manieren probeert met de leidende positie van de vrouw in de gemeente te legaliseren door het aanhalen van oneigenlijke argumenten. Men meent met het voorbeeld van Debora, die Gods volk onder bijzonder omstandigheden leidde, de positie van de vrouw in het ambt te kunnen verdedigen, maar mogen we nu echt deze situatie één op één zo overbrengen op de gemeente? Ik geloof er niets van! Mijns inziens gaat het hier om iets heel anders.
Zo wordt ook vaak gezegd, dat er in het Nieuwe Testament profetessen voorkwamen, zoals de dochters van Filippus. Maar wil dit zeggen dat de vrouw onderwijs in de gemeente mag geven? Het leergezag in de gemeente en wekelijks de gemeente onderwijzen is wel heel wat anders dan het doorgeven van een incidentele profetie, waarvan we ons terecht mogen afvragen of deze profetieën ook voor vandaag gelden. De Bijbel, Gods Woord, is nu, vanaf de eerste eeuwwisseling na Christus, compleet en volmaakt en we lezen in 1 Korintiërs 13:8-10 dat dan ‘de profetieën afgedaan hebben’. Met deze oneigenlijke argumenten probeert men het vrouwelijke ambt in de gemeente te rechtvaardigen.
Cultuurgebonden
Paulus leert ons duidelijk in 1 Timoteüs 2:11-12 dat een vrouw zich in alle onderdanigheid moet laten onderrichten en hij voegt er aan toe: ‘Ik sta niet toe, dat een vrouw onderricht geeft of gezag over de man heeft; zij moet zich rustig houden.’
Voor feministisch denkende vrouwen is zo'n uitspraak van Paulus ‘vloeken in de kerk’. Anderen proberen deze uitspraak te ontkrachten door te leren dat er toen erg veel wanorde in de gemeente heerste, of te beweren dat deze uitspraak cultuurgebonden is en vandaag anders geïnterpreteerd dient te worden.
De gemeente Tyatira werd door Johannes aangeschreven met de woorden: ‘Ik heb tegen u dat gij de vrouw Izebel laat begaan, die zegt, dat zij een profetes is, en zij leert en verleidt…’ (Openbaring 2:20). Wanneer het hier om een man zou gaan, dan zou Johannes het bijvoorbeeld niet hebben over ‘de man Alexander’, maar gewoon over Alexander. Hier wordt specifiek gezegd: ‘De vrouw Izebel’, waarbij het accent ligt op het feit dat ze als vrouw een positie in de kerk ingenomen heeft die haar niet toekomt!
Getuigenis
Laten we wel wezen, dat veel kerkelijk werk door zusters verricht wordt. Wat mogen we daar dankbaar voor zijn. Wanneer het echter te maken heeft met het pastoraal en leergezag in de gemeente, dan is deze taak uitsluitend weggelegd voor de broeders!
Juist in deze tijd, waarin over de positie van de vrouw zo gediscussieerd wordt, is het belangrijk dat de vrouwen zich tooien zoals 1 Petrus 3:3 ons dat leert. Hier kunnen we lezen dat de heilige vrouwen zich met een zachtmoedige en stille geest tooiden. Dwars tegen het feministische denken van vandaag in is dit nu één van de belangrijkste getuigenissen voor de heilige vrouwen van nu. Deze innerlijke houding zal dan ook uiterlijk zichtbaar worden in de wijze waarop we onze kleding en ons haar dragen. Gods Geest zal ons duidelijk maken hoe we met onze kleding en haardracht een afspiegeling zijn van de persoon die we van binnen zijn. Exacte voorschriften hoeven we daarvoor niet te geven. Gods Geest zal ervoor zorgen dat de innerlijke mens ook naar buiten toe zichtbaar wordt.
Theo Niemeijer
Antwoord:
Over dit onderwerp is al veel geschreven en voor de Vragenrubriek is dit een zeer omvangrijk onderwerp. Toch zal ik proberen in het kort enkele richtlijnen te geven die de Bijbel ons voorlegt en waaraan we gehoorzaam dienen te zijn.
Voor vele wetenschappers is de Bijbel een ouderwets boek geworden omdat de inhoud van de Bijbel niet overeenstemt met de tegenwoordig geldende wetenschap. Niet de wetenschap, maar de Bijbel dient aangepast te worden, zodat er weer overeenstemming is, zo meent men!
Op dezelfde manier meent men dat de Bijbel niet meer overeenkomt met de huidige maatschappij en niet meer van deze tijd is. De maatschappij is veranderd en men gaat er vanuit dat de Bijbelse boodschap gedateerd is en zich dient te aan te passen aan de geldende normen en waarden van de huidige maatschappij. Zo wordt het ongehuwd samenwonen tegenwoordig als heel normaal aanvaard en worden homoseksuele leefvormen algemeen aanvaard. De Bijbel heeft in deze zaken niet meer het laatste woord, maar de geldende regels van de huidige maatschappij en wetenschap. Daarmee raakt de Bijbel, Gods Woord, steeds meer haar gezag kwijt in zowel de kerk als in de maatschappij.
Matteüs 24:12 waarschuwt dan: ‘en omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde bij de meesten zal verkillen’. We zien dan ook dat het geloofsleven bij vele gelovigen flinterdun aan het worden is en bijna geen diepgang meer kent.
De scheppingsorde
Vooral de laatste tijd speelt de discussie over ‘genderneutraal’ een belangrijke rol in de samenleving. In de stationshal klinkt binnenkort niet meer het ‘dames en heren’, maar ‘reizigers’. Grote zaken verkopen niet meer jongens- en meisjeskleding, maar hebben er voor gekozen om voortaan alleen nog kinderkleding te verkopen. Het verschil tussen jongens en meisjes, mannen en vrouwen dient te verdwijnen. Deze ontwikkeling zien we niet alleen in de maatschappij, maar ook in onze kerken.
Ook in de kerken dient het verschil tussen mannen en vrouwen te verdwijnen. Deze feministische gedachte druist in tegen de scheppingsorde van de Schepper. De Schepper heeft heel bewust twee verschillende mensen geschapen, die elkaar aan kunnen vullen en van elkaar afhankelijk zijn. Hij schiep hen, ‘mannelijk en vrouwelijk’, staat er letterlijk (Genesis 1:27) een uitspraak die door de Here Jezus in Matteüs 19:4 letterlijk herhaald werd. Na vierduizend jaar was Gods Woord voor de Here Jezus kennelijk nog precies hetzelfde, ondanks de vele veranderingen waar de Here Jezus ook in Zijn tijd mee te maken kreeg!
De man als priester
Zowel lichamelijk als emotioneel heeft God man en vrouw verschillend geschapen. De Bijbel leert ons dat man en vrouw volkomen gelijkwaardig zijn, maar wel verschillend. Zij die dit niet willen erkennen, verwerpen Gods scheppingswerk en rebelleren tegen Gods wijsheid en plan. Zo heeft de Here aan de man specifieke kenmerken en de daarbij behorende taken gegeven en zo ook aan de vrouw.
Zowel in het Oude als Nieuwe Testament zien we dat de Here God de man als priester in het gezin, maar ook in Gods huis aangesteld heeft. Geen enkele vrouw mocht als priester in de Tabernakel, of later de tempel, dienst doen. Het waren de mannen, uit de priesterlijke stam Levi, die in de tempel dienst deden. De omliggende volkeren kenden in hun afgoderij wel het vrouwelijk priesterschap, met name in de tempelprostitutie, maar de Here God stond dit niet toe voor de godsdienst binnen Israël.
In het Nieuwe Testament was dit niet anders. We moeten niet menen dat de Here God vanaf het ontstaan van de gemeente anders over dit onderwerp ging denken en overging tot het aanstellen van vrouwen die in de gemeente leiding zouden gaan geven. Ook de Here Jezus vormde een kring van twaalf mannen om zich heen, die later het begin van de gemeente vormden. Nee, de Here Jezus rekende in ieder geval niet genderneutraal! Hij koos bewust twaalf mannen uit, niet omdat ze beter zijn dan vrouwen, maar omdat dit binnen Gods scheppingsorde en plan zo lag.
Later, wanneer oudsten van de gemeente aangesteld dienden te worden, was er nooit sprake van vrouwen die als oudsten aangesteld werden, maar uitsluitend ‘mannen van één vrouw’ die voor deze taak geroepen werden (1 Timoteüs 3:2,12, Titus 1:5-6).
Voorbeelden uit Oude en Nieuwe Testament
Op allerlei manieren probeert met de leidende positie van de vrouw in de gemeente te legaliseren door het aanhalen van oneigenlijke argumenten. Men meent met het voorbeeld van Debora, die Gods volk onder bijzonder omstandigheden leidde, de positie van de vrouw in het ambt te kunnen verdedigen, maar mogen we nu echt deze situatie één op één zo overbrengen op de gemeente? Ik geloof er niets van! Mijns inziens gaat het hier om iets heel anders.
Zo wordt ook vaak gezegd, dat er in het Nieuwe Testament profetessen voorkwamen, zoals de dochters van Filippus. Maar wil dit zeggen dat de vrouw onderwijs in de gemeente mag geven? Het leergezag in de gemeente en wekelijks de gemeente onderwijzen is wel heel wat anders dan het doorgeven van een incidentele profetie, waarvan we ons terecht mogen afvragen of deze profetieën ook voor vandaag gelden. De Bijbel, Gods Woord, is nu, vanaf de eerste eeuwwisseling na Christus, compleet en volmaakt en we lezen in 1 Korintiërs 13:8-10 dat dan ‘de profetieën afgedaan hebben’. Met deze oneigenlijke argumenten probeert men het vrouwelijke ambt in de gemeente te rechtvaardigen.
Cultuurgebonden
Paulus leert ons duidelijk in 1 Timoteüs 2:11-12 dat een vrouw zich in alle onderdanigheid moet laten onderrichten en hij voegt er aan toe: ‘Ik sta niet toe, dat een vrouw onderricht geeft of gezag over de man heeft; zij moet zich rustig houden.’
Voor feministisch denkende vrouwen is zo'n uitspraak van Paulus ‘vloeken in de kerk’. Anderen proberen deze uitspraak te ontkrachten door te leren dat er toen erg veel wanorde in de gemeente heerste, of te beweren dat deze uitspraak cultuurgebonden is en vandaag anders geïnterpreteerd dient te worden.
De gemeente Tyatira werd door Johannes aangeschreven met de woorden: ‘Ik heb tegen u dat gij de vrouw Izebel laat begaan, die zegt, dat zij een profetes is, en zij leert en verleidt…’ (Openbaring 2:20). Wanneer het hier om een man zou gaan, dan zou Johannes het bijvoorbeeld niet hebben over ‘de man Alexander’, maar gewoon over Alexander. Hier wordt specifiek gezegd: ‘De vrouw Izebel’, waarbij het accent ligt op het feit dat ze als vrouw een positie in de kerk ingenomen heeft die haar niet toekomt!
Getuigenis
Laten we wel wezen, dat veel kerkelijk werk door zusters verricht wordt. Wat mogen we daar dankbaar voor zijn. Wanneer het echter te maken heeft met het pastoraal en leergezag in de gemeente, dan is deze taak uitsluitend weggelegd voor de broeders!
Juist in deze tijd, waarin over de positie van de vrouw zo gediscussieerd wordt, is het belangrijk dat de vrouwen zich tooien zoals 1 Petrus 3:3 ons dat leert. Hier kunnen we lezen dat de heilige vrouwen zich met een zachtmoedige en stille geest tooiden. Dwars tegen het feministische denken van vandaag in is dit nu één van de belangrijkste getuigenissen voor de heilige vrouwen van nu. Deze innerlijke houding zal dan ook uiterlijk zichtbaar worden in de wijze waarop we onze kleding en ons haar dragen. Gods Geest zal ons duidelijk maken hoe we met onze kleding en haardracht een afspiegeling zijn van de persoon die we van binnen zijn. Exacte voorschriften hoeven we daarvoor niet te geven. Gods Geest zal ervoor zorgen dat de innerlijke mens ook naar buiten toe zichtbaar wordt.
Theo Niemeijer
