Misschien vandaag?
Corine Daane • 96 - 2020 • Uitgave: 12
Corona is terug van niet-echt-weggeweest. Maatregelen zijn aangescherpt. Op het moment dat ik dit schrijf is dreiging overal voelbaar. In het toenemende aantal besmettingen, in de vollopende ziekenhuizen. Maar ook in het lage banksaldo door wegvallen van inkomsten. Of in de vertraging van je studie, omdat stagelopen niet kan. Angst is zichtbaar in de ogen van de mensen in verpleeghuizen en zorginstellingen… toch niet weer gesloten deuren?
Nieuws kijken dreigt uit de hand te lopen, omdat je meegesleurd wordt in de zoektocht naar dé waarheid en de discussies die daarmee samengaan. En tijdens gewoon even een boodschapje doen, is daar die donkere wolk óók al, zichtbaar in de dame die uitdagend rondkijkend, zónder mondkapje de supermarkt in wandelt en ook de vraag om afstand te houden met zoveel mogelijk naaldhakvoetjes treedt. En in de oude heer die wél een mondkapje draagt en afstand houdt, maar die afstand naar de betreffende dame met dodelijke blikken overbrugt.
Liefdeloosheid en ongehoorzaam
Liefdeloosheid viert hoogtij en net zo goed uit christelijke hoek. Als je probeert op een wijze manier te leven in deze spannende tijd, ben je óf ongehoorzaam (je had nóg strakker in isolatie moeten gaan) óf je bent ongelovig, want je bent báng voor een ziekte en Jezus heeft alles overwonnen. Een beetje strak neergezet, maar herken je de discussies? En dan komen er nog de ‘normale’ alledaagse beslommeringen bij. Soms kan moedeloosheid je besluipen he?
Hoe kun je, als christen, in deze tijd blijmoedig (je bent gered van de eeuwige dood!) en vol verwachting (Jezus komt bíjna terug!) leven? Als de realiteit van vandaag zo overweldigend kan zijn, zo opdringerig al je aandacht opeist. Het dreigt je vreugde over je behoud en je verwachting voor je toekomst te smoren.
Een andere focus
Corona heeft een beetje de Bijbel vervangen. We praten erover met anderen, we houden er rekening mee als we onderweg zijn en we denken eraan als we op bed liggen. Al pleit ik voor een verstandig hiermee omgaan en vooral níet je kop in het zand steken, ik pleit nog meer voor een andere focus: laten we het meer over de Heere Jezus hebben, het vlees geworden Woord van God! ’Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit, en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat’ (Deuteronomium 6:6-7).
We leven in advent. Immanuel, God met ons. Ook tijdens isolatie, in de stilte van het alleen-zijn. Gebruik de isolatie als een kans om één op Een met je Heere te zitten. Je ziel te voeden met Hem. Bel eens een vriendin en spreek dan níet over corona, de laatste mode of een lekker recept, maar over de Heere Jezus, de liefde van je leven. Schrijf een kaartje dat verder gaat dan “Gezegende Kerstdagen en gelukkig Nieuwjaar”.
De zoektocht
Waar de wereld zicht vastbijt in de zoektocht naar gezelligheid en verbinding in de decembermaand (Kerst hebben we het al niet meer over!) nu in corona-stijl, vieren wij de komst van de Heere Jezus:
’Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven
en de heerschappij rust op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk,
Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst’
(Jesaja 9:5).
De heerschappij… niet bij regeringsleiders, maar veilig in soevereine handen. Al je vragen, een peulenschil voor de Raadsman. Voel je je zwak? Hij is je sterke God. Ben je alleen? De Vader Zelf heeft je lief. Is er strijd in je leven? De Vredevorst biedt je Zijn vrede die bestand is tegen alle onrust, vragen, gepieker, gevaar en prut.
We leven in advent. Kijken dankbaar terug en zien verlangend uit… Nog éven volhouden! Want, misschien vandaag?
Corine Daane
Nieuws kijken dreigt uit de hand te lopen, omdat je meegesleurd wordt in de zoektocht naar dé waarheid en de discussies die daarmee samengaan. En tijdens gewoon even een boodschapje doen, is daar die donkere wolk óók al, zichtbaar in de dame die uitdagend rondkijkend, zónder mondkapje de supermarkt in wandelt en ook de vraag om afstand te houden met zoveel mogelijk naaldhakvoetjes treedt. En in de oude heer die wél een mondkapje draagt en afstand houdt, maar die afstand naar de betreffende dame met dodelijke blikken overbrugt.
Liefdeloosheid en ongehoorzaam
Liefdeloosheid viert hoogtij en net zo goed uit christelijke hoek. Als je probeert op een wijze manier te leven in deze spannende tijd, ben je óf ongehoorzaam (je had nóg strakker in isolatie moeten gaan) óf je bent ongelovig, want je bent báng voor een ziekte en Jezus heeft alles overwonnen. Een beetje strak neergezet, maar herken je de discussies? En dan komen er nog de ‘normale’ alledaagse beslommeringen bij. Soms kan moedeloosheid je besluipen he?
Hoe kun je, als christen, in deze tijd blijmoedig (je bent gered van de eeuwige dood!) en vol verwachting (Jezus komt bíjna terug!) leven? Als de realiteit van vandaag zo overweldigend kan zijn, zo opdringerig al je aandacht opeist. Het dreigt je vreugde over je behoud en je verwachting voor je toekomst te smoren.
Een andere focus
Corona heeft een beetje de Bijbel vervangen. We praten erover met anderen, we houden er rekening mee als we onderweg zijn en we denken eraan als we op bed liggen. Al pleit ik voor een verstandig hiermee omgaan en vooral níet je kop in het zand steken, ik pleit nog meer voor een andere focus: laten we het meer over de Heere Jezus hebben, het vlees geworden Woord van God! ’Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit, en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat’ (Deuteronomium 6:6-7).
We leven in advent. Immanuel, God met ons. Ook tijdens isolatie, in de stilte van het alleen-zijn. Gebruik de isolatie als een kans om één op Een met je Heere te zitten. Je ziel te voeden met Hem. Bel eens een vriendin en spreek dan níet over corona, de laatste mode of een lekker recept, maar over de Heere Jezus, de liefde van je leven. Schrijf een kaartje dat verder gaat dan “Gezegende Kerstdagen en gelukkig Nieuwjaar”.
De zoektocht
Waar de wereld zicht vastbijt in de zoektocht naar gezelligheid en verbinding in de decembermaand (Kerst hebben we het al niet meer over!) nu in corona-stijl, vieren wij de komst van de Heere Jezus:
’Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven
en de heerschappij rust op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk,
Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst’
(Jesaja 9:5).
De heerschappij… niet bij regeringsleiders, maar veilig in soevereine handen. Al je vragen, een peulenschil voor de Raadsman. Voel je je zwak? Hij is je sterke God. Ben je alleen? De Vader Zelf heeft je lief. Is er strijd in je leven? De Vredevorst biedt je Zijn vrede die bestand is tegen alle onrust, vragen, gepieker, gevaar en prut.
We leven in advent. Kijken dankbaar terug en zien verlangend uit… Nog éven volhouden! Want, misschien vandaag?
Corine Daane
