‘Mijn volk gaat ten onder door een teveel aan zelfingenomenheid!’
Bert Reinds • 88 - 2012 • Uitgave: 1
Valt het u ook op?
Het lijkt erop dat christenen steeds vaker een knieval maken voor de gedachte: ‘als ik de Bijbel = Gods mening, niet meer kan beredeneren en/of kan uitleggen, dan heeft God het vast anders bedoeld, dan kan het niet waar zijn!’
Ik hoorde dat bijvoorbeeld in een gesprek met iemand over de hemel en de hel. Toen het ging over de vraag; ‘Wie gaan er naar de hel?’ zei mijn gesprekspartner: “Ik kan me niet voorstellen dat er een hel is, het kan toch niet zo zijn dat mensen die goed hebben geleefd uiteindelijk toch naar de hel gaan, God is toch een God van liefde?”
Op zich zijn dit soort vragen begrijpelijk, vooral als ze betrekking hebben op personen die je lief en dierbaar zijn. Toch zijn dit soort wat-is-waar-vragen gebaseerd op aardse wijsheid (Jakobus 3:13-18) en vinden zij hun oorsprong in de gedachte dat de Schepper en wij, schepselen, op een lijn staan. Dat de mens de (cognitieve) potentie heeft Gods waarheid en handelen te kunnen doorgronden en wij Hem met onze wijsheid kunnen verbeteren.
Op deze wijze handelen we op dezelfde manier als Adam en Eva. God had hen Zijn waarheid gegeven: “Van die boom moet je afblijven anders zul je sterven.” Maar Adam en later Eva, gingen twijfelen aan Gods waarheid en kozen voor hun eigen waarheid (ingefluisterd door de duivel) over de verboden boom (Genesis 3:1-7). Kennis vermengd met zelfingenomenheid gaf de doorslag in plaats van de zuivere kennis van God.
Zelfingenomenheid is de ‘bacterie’ van deze geestelijke ‘ziekte’. De ‘bacterie’ die zich na de zondeval heeft verspreid - en ook christenen besmet.
Zelfingenomenheid
In het licht van deze houding en de daaruit vloeiende gedragingen, die een epidemisch karakter krijgen, wil ik met u teruggaan naar een vakantie-ervaring. Tijdens deze vakantie werd me vanuit drie invalshoeken opnieuw duidelijk gemaakt dat ik schepsel ben en de Here God Schepper. En dat het mijn zelfingenomenheid was/is dat afgelegd moe(s)t worden.
De eerste invalshoek had te maken met mijn stille tijd momenten in het Bijbelboek Job. Een aantal zelfingenomen mannen dachten God in hun broekzak te hebben. Vanuit een oorzaak gevolg denken wisten ze precies hoe God werkte. Gelukkig was hun Schepper mild en liet Hij via een proclamatie van Zijn grootheid, hun zelfingenomenheid ineenschrompelen. Daardoor ontstond er ruimte voor Hem. Ook Job erkent en belijdt zijn zelfingenomenheid en God zegent.
Naast de Bijbel nam ik ook andere boeken mee. En een van die boeken liet mij vanuit een andere invalshoek iets over deze ‘bacterie’ zien.
Het centrale thema van dit boek was dat het geestelijk gehalte van een universiteit kleiner werd, omdat de zelfingenomenheid en trots van de docenten en de leerlingen groeide. Gelukkig waren er een aantal ‘simpele zielen’ die zich bewust waren van hun afhankelijkheid van God. Ze hielden vast aan Gods woord ook al konden ze alles niet verklaren.
Maar het meest confronterende, de derde invalshoek, was het optreden van God zelf. Het was zondagmiddag, we zaten voor onze tent. Nog wat napratend over de Italiaanse kerkdienst die we hadden bezocht, bespeurden we een donker wordende lucht.
Het begon met een klein beetje regen, maar al snel werd het veel regen. Uit voorzorg werd het tuinmeubilair in de tent gezet. Op zich wel lekker even een regenbuitje wanneer het alle dagen rond de dertig graden is. De kinderen vonden het ook heel gezellig, het getik op het tentdoek, met zijn allen onder moeders paraplu.
Toen veranderde vrij snel de sfeer. Er vielen kleine hagelsteentjes en die kleine hagelsteentjes werden hele grote hagelstenen als golfballen. Ze vielen op onze auto. Het alarm ging af, wat moest ik doen. Naar buiten rennen vergrote het risico een hagelsteen op mijn hoofd te krijgen! Het ging tekeer. Ik keek naar het tentdoek en dacht: “Als het maar stevig is!”
Ik werd zelfs een beetje bang, en in een opwelling riep ik: “Ja, Here ik weet wel dat U Schepper bent en dat ik uiteindelijk niets te zeggen heb!” Het hield op. Of het kwam door mijn ‘noodkreet’, ik weet het niet. Maar dat wat aan zelfingenomenheid nog in mij was, was opgelost als sneeuw voor de zon! (als hagel in Italië ) En onder de indruk van Gods grootheid gingen we schade onder ogen zien.
Op de bruiloft des Lams is geen ruimte voor zelfingenomenheid
Zelfingenomenheid leidt u naar de geestelijke afgrond. De arrogantie van het verstand drijft mensen weg van het ‘eenvoudig’ geloven zonder te begrijpen en sust de mens in slaap. Slaapt u al, of nog? Wordt dan wakker, want de Bruiloft van het Lam is aanstaande en daar is geen ruimte voor zelfingenomen mensen.
Wat gaat u met uw zelfingenomenheid doen? Ik hoop dat het plaats gaat maken voor afhankelijkheid, ondergeschiktheid, beschikbaarheid, bereidheid en gehoorzaamheid. Wat zal Hij dan een ruimte krijgen. Net als bij Job gaat u Hem beter leren kennen, uw geloofsleven wordt verdiept door uw intieme omgang met Hem. U gaat verlangen naar een langere eredienst: niet meer een uur maar 7 keer 24 uur.
Bert Reinds
Het lijkt erop dat christenen steeds vaker een knieval maken voor de gedachte: ‘als ik de Bijbel = Gods mening, niet meer kan beredeneren en/of kan uitleggen, dan heeft God het vast anders bedoeld, dan kan het niet waar zijn!’
Ik hoorde dat bijvoorbeeld in een gesprek met iemand over de hemel en de hel. Toen het ging over de vraag; ‘Wie gaan er naar de hel?’ zei mijn gesprekspartner: “Ik kan me niet voorstellen dat er een hel is, het kan toch niet zo zijn dat mensen die goed hebben geleefd uiteindelijk toch naar de hel gaan, God is toch een God van liefde?”
Op zich zijn dit soort vragen begrijpelijk, vooral als ze betrekking hebben op personen die je lief en dierbaar zijn. Toch zijn dit soort wat-is-waar-vragen gebaseerd op aardse wijsheid (Jakobus 3:13-18) en vinden zij hun oorsprong in de gedachte dat de Schepper en wij, schepselen, op een lijn staan. Dat de mens de (cognitieve) potentie heeft Gods waarheid en handelen te kunnen doorgronden en wij Hem met onze wijsheid kunnen verbeteren.
Op deze wijze handelen we op dezelfde manier als Adam en Eva. God had hen Zijn waarheid gegeven: “Van die boom moet je afblijven anders zul je sterven.” Maar Adam en later Eva, gingen twijfelen aan Gods waarheid en kozen voor hun eigen waarheid (ingefluisterd door de duivel) over de verboden boom (Genesis 3:1-7). Kennis vermengd met zelfingenomenheid gaf de doorslag in plaats van de zuivere kennis van God.
Zelfingenomenheid is de ‘bacterie’ van deze geestelijke ‘ziekte’. De ‘bacterie’ die zich na de zondeval heeft verspreid - en ook christenen besmet.
Zelfingenomenheid
In het licht van deze houding en de daaruit vloeiende gedragingen, die een epidemisch karakter krijgen, wil ik met u teruggaan naar een vakantie-ervaring. Tijdens deze vakantie werd me vanuit drie invalshoeken opnieuw duidelijk gemaakt dat ik schepsel ben en de Here God Schepper. En dat het mijn zelfingenomenheid was/is dat afgelegd moe(s)t worden.
De eerste invalshoek had te maken met mijn stille tijd momenten in het Bijbelboek Job. Een aantal zelfingenomen mannen dachten God in hun broekzak te hebben. Vanuit een oorzaak gevolg denken wisten ze precies hoe God werkte. Gelukkig was hun Schepper mild en liet Hij via een proclamatie van Zijn grootheid, hun zelfingenomenheid ineenschrompelen. Daardoor ontstond er ruimte voor Hem. Ook Job erkent en belijdt zijn zelfingenomenheid en God zegent.
Naast de Bijbel nam ik ook andere boeken mee. En een van die boeken liet mij vanuit een andere invalshoek iets over deze ‘bacterie’ zien.
Het centrale thema van dit boek was dat het geestelijk gehalte van een universiteit kleiner werd, omdat de zelfingenomenheid en trots van de docenten en de leerlingen groeide. Gelukkig waren er een aantal ‘simpele zielen’ die zich bewust waren van hun afhankelijkheid van God. Ze hielden vast aan Gods woord ook al konden ze alles niet verklaren.
Maar het meest confronterende, de derde invalshoek, was het optreden van God zelf. Het was zondagmiddag, we zaten voor onze tent. Nog wat napratend over de Italiaanse kerkdienst die we hadden bezocht, bespeurden we een donker wordende lucht.
Het begon met een klein beetje regen, maar al snel werd het veel regen. Uit voorzorg werd het tuinmeubilair in de tent gezet. Op zich wel lekker even een regenbuitje wanneer het alle dagen rond de dertig graden is. De kinderen vonden het ook heel gezellig, het getik op het tentdoek, met zijn allen onder moeders paraplu.
Toen veranderde vrij snel de sfeer. Er vielen kleine hagelsteentjes en die kleine hagelsteentjes werden hele grote hagelstenen als golfballen. Ze vielen op onze auto. Het alarm ging af, wat moest ik doen. Naar buiten rennen vergrote het risico een hagelsteen op mijn hoofd te krijgen! Het ging tekeer. Ik keek naar het tentdoek en dacht: “Als het maar stevig is!”
Ik werd zelfs een beetje bang, en in een opwelling riep ik: “Ja, Here ik weet wel dat U Schepper bent en dat ik uiteindelijk niets te zeggen heb!” Het hield op. Of het kwam door mijn ‘noodkreet’, ik weet het niet. Maar dat wat aan zelfingenomenheid nog in mij was, was opgelost als sneeuw voor de zon! (als hagel in Italië ) En onder de indruk van Gods grootheid gingen we schade onder ogen zien.
Op de bruiloft des Lams is geen ruimte voor zelfingenomenheid
Zelfingenomenheid leidt u naar de geestelijke afgrond. De arrogantie van het verstand drijft mensen weg van het ‘eenvoudig’ geloven zonder te begrijpen en sust de mens in slaap. Slaapt u al, of nog? Wordt dan wakker, want de Bruiloft van het Lam is aanstaande en daar is geen ruimte voor zelfingenomen mensen.
Wat gaat u met uw zelfingenomenheid doen? Ik hoop dat het plaats gaat maken voor afhankelijkheid, ondergeschiktheid, beschikbaarheid, bereidheid en gehoorzaamheid. Wat zal Hij dan een ruimte krijgen. Net als bij Job gaat u Hem beter leren kennen, uw geloofsleven wordt verdiept door uw intieme omgang met Hem. U gaat verlangen naar een langere eredienst: niet meer een uur maar 7 keer 24 uur.
Bert Reinds
