Mijn koninkrijk kome en mijn wil geschiede
Corine Daane • 95 - 2019 • Uitgave: 4
Als we om ons heen kijken, zien we allemaal koninkrijkjes. ‘Eénpersoons- koninkrijkjes’. Van kleintjes die nú hun snoepje willen, tot pubers die er alles voor over hebben om populair te zijn. Carrière maken doen we, en als het moet met ellebogenwerk.
De meeste volwassenen proberen een tweepersoons koninkrijk. Gaan een relatie aan. Maar, o wee als jouw belang in het geding komt, dan scheiden de wegen. Single zijn is voor steeds meer mensen een utopie: alles doen wat je wilt zonder binding en verantwoordelijkheid. Kinderen willen we dan ook nog wel in ons koninkrijkje toelaten. Als het past in onze planning en ze aan onze eisen voldoen, dan nemen we ze. En anders nemen we ze niet en ontzeggen wij hen de toegang tot dit leven. En dan komt de dag dat de fundamenten niet meer stevig zijn. Dat ‘ik’ niet meer kan doen wat ik wil. Het koninkrijk wankelt en waar autonomie als vlag op ons leven wapperde, dreigt nu de witte vlag van afhankelijkheid gehesen te moeten worden. Dat is dan onze eer te na – we stappen er zelf uit, op onze eigen voorwaarden: hoe en wanneer we het zelf willen.
‘Me-time’
Welkom in 2019, waar abortus, ellebogenwerk onder het mom van assertiviteit, vrije grenzeloze, seksuele contacten, echtscheiding en euthanasie aan de orde van de dag zijn. De lelijkheid en ongegeneerdheid van de zonde kan ons soms schokken. Maar… laten we ook naar onszelf kijken! Ook wij zitten zo vaak nog lekker op de troon. ‘Me-time’ is ook onder christenen steeds meer populair. Worden wie je bent, zelfacceptatie, gaan staan in je kracht. We kennen de conferenties hierover en ik worstel hiermee. Hoe kan mijn dode ik dan krachtig gaan staan bijvoorbeeld!?
Zoekend in de Bijbel naar antwoorden, zie ik dat de Here Jezus geen ‘me-time’ nam, maar God-time!. In Mattheüs 14 lezen we over de dood van Johannes de Doper. Vers 13 vertelt ons dat, toen de Here Jezus dit hoorde, Hij Zich terugtrok. Hij wilde even alleen zijn. Zo begrijpelijk! Maar, op locatie blijkt er een menigte te zijn. Rouw gaat aan de kant, eigen behoefte ondergeschikt gemaakt aan dat van deze mensen en Hij gaat aan het werk.
Er is een grens
En zo blijkt de eerste wonderbare spijziging in de context te staan van de Here Jezus Die er behoefte aan had om alleen te zijn. Er is echter wel een grens. Even later stuurt Hij de menigte weg en is Hij eindelijk alleen, met Zijn Vader. Deze tijd was erop gericht Zijn focus weer helder te krijgen. Zijn ziel te laten verzorgen door Zijn Vader, om zo weer in staat te zijn een gevend leven te leiden. De Here Jezus leefde niet voor Zichzelf en stierf niet voor Zichzelf. Als wij het voorbeeld van de Here Jezus willen volgen, dan weten we dat we in ons leven én in ons sterven van Hem zijn – dat het om Zijn Koninkrijk en belangen gaat.
En dan Paulus. Hij wilde er voor iedereen zijn om in ieder geval enigen te winnen. Zie 1 Korinthe 9:22. Als we hem nu zouden tegenkomen, zou hij een grote kanshebber zijn op een burn-out. Wat hield hem echter staande? Hij leefde als een topsporter (gedisciplineerd qua gedrag, voeding, etc.) om een zo vol mogelijk leven te leiden; dienend, zichzelf gevend, waardig (Zie 1 Korinthe 9:24-27). Dus let vooral op goede voeding, vooral ook geestelijk. Eet het Brood vaak en veel en drink van het Levende Water. Dan zal Hij je maken tot een bron voor anderen, tot Zijn eer (Johannes 7:37-38).
Laten we juist in deze tijd bidden en uitleven: “Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede”.
Corine Daane
De meeste volwassenen proberen een tweepersoons koninkrijk. Gaan een relatie aan. Maar, o wee als jouw belang in het geding komt, dan scheiden de wegen. Single zijn is voor steeds meer mensen een utopie: alles doen wat je wilt zonder binding en verantwoordelijkheid. Kinderen willen we dan ook nog wel in ons koninkrijkje toelaten. Als het past in onze planning en ze aan onze eisen voldoen, dan nemen we ze. En anders nemen we ze niet en ontzeggen wij hen de toegang tot dit leven. En dan komt de dag dat de fundamenten niet meer stevig zijn. Dat ‘ik’ niet meer kan doen wat ik wil. Het koninkrijk wankelt en waar autonomie als vlag op ons leven wapperde, dreigt nu de witte vlag van afhankelijkheid gehesen te moeten worden. Dat is dan onze eer te na – we stappen er zelf uit, op onze eigen voorwaarden: hoe en wanneer we het zelf willen.
‘Me-time’
Welkom in 2019, waar abortus, ellebogenwerk onder het mom van assertiviteit, vrije grenzeloze, seksuele contacten, echtscheiding en euthanasie aan de orde van de dag zijn. De lelijkheid en ongegeneerdheid van de zonde kan ons soms schokken. Maar… laten we ook naar onszelf kijken! Ook wij zitten zo vaak nog lekker op de troon. ‘Me-time’ is ook onder christenen steeds meer populair. Worden wie je bent, zelfacceptatie, gaan staan in je kracht. We kennen de conferenties hierover en ik worstel hiermee. Hoe kan mijn dode ik dan krachtig gaan staan bijvoorbeeld!?
Zoekend in de Bijbel naar antwoorden, zie ik dat de Here Jezus geen ‘me-time’ nam, maar God-time!. In Mattheüs 14 lezen we over de dood van Johannes de Doper. Vers 13 vertelt ons dat, toen de Here Jezus dit hoorde, Hij Zich terugtrok. Hij wilde even alleen zijn. Zo begrijpelijk! Maar, op locatie blijkt er een menigte te zijn. Rouw gaat aan de kant, eigen behoefte ondergeschikt gemaakt aan dat van deze mensen en Hij gaat aan het werk.
Er is een grens
En zo blijkt de eerste wonderbare spijziging in de context te staan van de Here Jezus Die er behoefte aan had om alleen te zijn. Er is echter wel een grens. Even later stuurt Hij de menigte weg en is Hij eindelijk alleen, met Zijn Vader. Deze tijd was erop gericht Zijn focus weer helder te krijgen. Zijn ziel te laten verzorgen door Zijn Vader, om zo weer in staat te zijn een gevend leven te leiden. De Here Jezus leefde niet voor Zichzelf en stierf niet voor Zichzelf. Als wij het voorbeeld van de Here Jezus willen volgen, dan weten we dat we in ons leven én in ons sterven van Hem zijn – dat het om Zijn Koninkrijk en belangen gaat.
En dan Paulus. Hij wilde er voor iedereen zijn om in ieder geval enigen te winnen. Zie 1 Korinthe 9:22. Als we hem nu zouden tegenkomen, zou hij een grote kanshebber zijn op een burn-out. Wat hield hem echter staande? Hij leefde als een topsporter (gedisciplineerd qua gedrag, voeding, etc.) om een zo vol mogelijk leven te leiden; dienend, zichzelf gevend, waardig (Zie 1 Korinthe 9:24-27). Dus let vooral op goede voeding, vooral ook geestelijk. Eet het Brood vaak en veel en drink van het Levende Water. Dan zal Hij je maken tot een bron voor anderen, tot Zijn eer (Johannes 7:37-38).
Laten we juist in deze tijd bidden en uitleven: “Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede”.
Corine Daane
