Meetlat voor wijsheid
Els ter Welle • 95 - 2019 • Uitgave: 20
‘De hoogste Wijsheid roept: Kom, eet van Mijn brood en drink van de wijn die Ik gemengd heb. Dwaasheid roept: Gestolen water is zoet en in het geheim genuttigd brood is aangenaam’ (Spreuken 9:5,17).
Mevrouw Wijsheid is een aardige gastvrije vrouw die haar prachtige huis openstelt. Ze heeft een heerlijk feestmaal bereid met vlees en wijn en haar tafel prachtig gedekt. Juffrouw Dwaasheid heeft alleen gestolen water en brood in de aanbieding.
Wat een contrast tussen beide uitnodigingen. Toch kiezen velen voor juffrouw Dwaasheid. De aantrekkingskracht ligt in het feit dat ze dingen aanbiedt die niet mogen. Ze noemt het kwade goed en stelt duisternis voor als licht en bitter als zoet. Verboden vruchten smaken het best, is een gezegde.
Verleidelijk
Dan denken we aan Adam en Eva, die van alle bomen in het paradijs mochten eten, alleen niet van die ene. Daardoor werd die ene boom voor hen heel verleidelijk en satan, de slang, haakte hier heel gemeen op in.
Maar smaakte die vrucht het lekkerst? Adam en Eva genoten er helemaal niet van. Na het eten ervan werden ze overvallen door schaamte. Ze durfden God niet meer onder ogen te komen.
Hoe vaak staan wij niet voor een keuze en strijdt het in ons tussen wijsheid en dwaasheid? We weten wel wat goed is maar het kwade is soms zo verleidelijk dat we eraan gaan twijfelen of het werkelijk wel zo slecht is. Soms is het ook moeilijk om te weten wat wijs is en wat dwaas. Jakobus 3 vers 17 geeft een prachtige omschrijving van wijsheid. Het is een prachtige meetlat. ‘De wijsheid die van boven is, is ten eerste rein, vervolgens vreedzaam, welwillend, voor rede vatbaar, vol barmhartigheid en goede vruchten, onpartijdig en ongeveinsd.’
De grote Bron
Hudson Taylor beschreef de Bron van alle wijsheid zo schitterend: “Ik heb vaak in het veld gewandeld op de vroege morgen en dan viel het mij op hoe de opgaande zon elke dauwdroppel veranderde in een glinsterende diamant. Eén straal van dat heldere zonlicht maakte een kleine zon van elk van die miljoenen druppels die daar aan de blaadjes hingen en overal glinsterden. Maar het is goed te bedenken dat de stralende zon zelf oneindig veel meer licht bevat dan alle dauwdroppeltjes samen ooit weerkaatst hebben of zullen weerkaatsen. En zo is het ook met onze Hemelse Vader: Hij is de grote Bron van al wat edel en waar is, van al wat er ooit aan liefdevols en betrouwbaars is geweest.”
Els ter Welle
Mevrouw Wijsheid is een aardige gastvrije vrouw die haar prachtige huis openstelt. Ze heeft een heerlijk feestmaal bereid met vlees en wijn en haar tafel prachtig gedekt. Juffrouw Dwaasheid heeft alleen gestolen water en brood in de aanbieding.
Wat een contrast tussen beide uitnodigingen. Toch kiezen velen voor juffrouw Dwaasheid. De aantrekkingskracht ligt in het feit dat ze dingen aanbiedt die niet mogen. Ze noemt het kwade goed en stelt duisternis voor als licht en bitter als zoet. Verboden vruchten smaken het best, is een gezegde.
Verleidelijk
Dan denken we aan Adam en Eva, die van alle bomen in het paradijs mochten eten, alleen niet van die ene. Daardoor werd die ene boom voor hen heel verleidelijk en satan, de slang, haakte hier heel gemeen op in.
Maar smaakte die vrucht het lekkerst? Adam en Eva genoten er helemaal niet van. Na het eten ervan werden ze overvallen door schaamte. Ze durfden God niet meer onder ogen te komen.
Hoe vaak staan wij niet voor een keuze en strijdt het in ons tussen wijsheid en dwaasheid? We weten wel wat goed is maar het kwade is soms zo verleidelijk dat we eraan gaan twijfelen of het werkelijk wel zo slecht is. Soms is het ook moeilijk om te weten wat wijs is en wat dwaas. Jakobus 3 vers 17 geeft een prachtige omschrijving van wijsheid. Het is een prachtige meetlat. ‘De wijsheid die van boven is, is ten eerste rein, vervolgens vreedzaam, welwillend, voor rede vatbaar, vol barmhartigheid en goede vruchten, onpartijdig en ongeveinsd.’
De grote Bron
Hudson Taylor beschreef de Bron van alle wijsheid zo schitterend: “Ik heb vaak in het veld gewandeld op de vroege morgen en dan viel het mij op hoe de opgaande zon elke dauwdroppel veranderde in een glinsterende diamant. Eén straal van dat heldere zonlicht maakte een kleine zon van elk van die miljoenen druppels die daar aan de blaadjes hingen en overal glinsterden. Maar het is goed te bedenken dat de stralende zon zelf oneindig veel meer licht bevat dan alle dauwdroppeltjes samen ooit weerkaatst hebben of zullen weerkaatsen. En zo is het ook met onze Hemelse Vader: Hij is de grote Bron van al wat edel en waar is, van al wat er ooit aan liefdevols en betrouwbaars is geweest.”
Els ter Welle
