Max Verstappen, een razendsnelle hype
Henk van Blijderveen • 93 - 2017 • Uitgave: 3
Max Verstappen (19) komt uit een racefamilie. Hij is als het ware met de helm op en in een vliegende vaart geboren. Waar anderen hun eerste mobiele herinneringen hebben aan een fietsje met zijwieltjes, beginnen de herinneringen van Max bij het gassen in een kart.
Maar wat wil je, als je vader en moeder beiden hun sporen op racegebied hebben verdiend. Max’ interesse en talent tierden welig op het door zijn ouders meegegeven racegen. Nee, gamen en punniken was niet besteed aan kleuter Max. Zijn tijdsbesteding? De ene medaille aan de andere rijgen.
Max Verstappen wordt wereldkampioen
Iedereen die het knaapje bezig zag en die wat verstand van racen had, zei het al: hier rijdt een aanstaande F1-coureur. Maar dat het zo snel zou gaan, nee dat hadden al die insiders ook niet verwacht. Na een jaartje F3 zat Max op zijn 17e al in een F1-stoeltje van Red Bull. Of het door de cafeïne in het sportdrankje van Red Bull kwam of door de klasse van Max, weet ik niet. Maar feit is dat hij met geniale inhaalacties en gewaagd racen gelijk al in zijn eerste F1-jaar, 18 jaar oud, de Grand Prix van Spanje won. Daarmee werd hij de jongste Grand Prix-winnaar ooit. En mensen die het kunnen weten, zeggen dat hij binnenkort ook de jongste F1-wereldkampioen aller tijden zal worden.
IJzig kalm
Wat mij opviel bij de podiumplaatsen van Max Verstappen, was zijn ijzige kalmte en onverstoorbaarheid. Je kunt zien dat het hem niet ‘overkwam’, maar dat hij al van jongs af aan, heel vanzelfsprekend naar zijn stuurmanskunst en succes is toegegroeid.
Hoe anders kan dat zijn bij de rijvaardigheden van de gewone sterveling. Ik neem mijzelf maar even als voorbeeld. Eerst een keer zakken op het bochtje achteruit en het achteruit inparkeren. Bij de tweede opkomst gingen beide onderdelen toevallig goed en kreeg ik mijn rijbewijs BE. En nu, 40 jaar later, rijd ik nog steeds tamelijk ongelukkige bochtjes achteruit en parkeer ik doet-ie-het-of-doet-ie-het-niet achteruit in. Vandaar dat ik meestal pragmatisch de vooruit-variant beoefen: met de voorwielen de stoep op, dan eraf, om vervolgens voldaan te constateren, dat de auto niet al te ver van de stoeprand staat verwijderd. Ja, in tegenstelling tot achteruitrijden is vooruitrijden absoluut een kwaliteit van mij. Nu ik dit opschrijf, wordt het mij ineens duidelijk waarom ik liever op een fiets zit, dan in een auto…
Een hype
Maar goed, we hadden het over het succes van Max Verstappen. Dit succes en zijn onverstoorbaarheid hebben hem tot een hype gemaakt, tot sportman van het jaar 2016, tot held met een aureool waardoor velen zich graag laten bijlichten. Wonderlijk genoeg blijft de knaap nuchter onder zijn heldenstatus en staat hij, als hij niet in een bolide zit, stevig met beide benen op de grond. Nee, hij zal zich niet snel verstappen en bovendien zit hij nog lang niet aan zijn max.
En toch… Max Verstappen is een kwetsbaar idool. Want het kan zomaar zijn, dat zijn veelbelovende carrière ergens aan het einde van een lang recht stuk circuit eindigt in de vangrail. En mocht hij oud worden, dan nog zal hij, de man van de spectaculaire inhaalacties, zelf worden ingehaald door de tijd en zijn meelifter, de dood.
Mijn Held
Zelf houd ik het bij een Held die deze dood heeft overwonnen, waardoor Hij eeuwig leeft. Ik bedoel Jezus Christus, Die plaatsvervangend voor mij stierf aan het kruis om na drie dagen op te staan uit de dood. Hij is het Die aan de start van mijn christenleven stond, Die mij vergezelt en vormt tijdens mijn rondje over het levenscircuit en Die mij bij de finish veilig thuis zal brengen.
Henk van Blijderveen
Maar wat wil je, als je vader en moeder beiden hun sporen op racegebied hebben verdiend. Max’ interesse en talent tierden welig op het door zijn ouders meegegeven racegen. Nee, gamen en punniken was niet besteed aan kleuter Max. Zijn tijdsbesteding? De ene medaille aan de andere rijgen.
Max Verstappen wordt wereldkampioen
Iedereen die het knaapje bezig zag en die wat verstand van racen had, zei het al: hier rijdt een aanstaande F1-coureur. Maar dat het zo snel zou gaan, nee dat hadden al die insiders ook niet verwacht. Na een jaartje F3 zat Max op zijn 17e al in een F1-stoeltje van Red Bull. Of het door de cafeïne in het sportdrankje van Red Bull kwam of door de klasse van Max, weet ik niet. Maar feit is dat hij met geniale inhaalacties en gewaagd racen gelijk al in zijn eerste F1-jaar, 18 jaar oud, de Grand Prix van Spanje won. Daarmee werd hij de jongste Grand Prix-winnaar ooit. En mensen die het kunnen weten, zeggen dat hij binnenkort ook de jongste F1-wereldkampioen aller tijden zal worden.
IJzig kalm
Wat mij opviel bij de podiumplaatsen van Max Verstappen, was zijn ijzige kalmte en onverstoorbaarheid. Je kunt zien dat het hem niet ‘overkwam’, maar dat hij al van jongs af aan, heel vanzelfsprekend naar zijn stuurmanskunst en succes is toegegroeid.
Hoe anders kan dat zijn bij de rijvaardigheden van de gewone sterveling. Ik neem mijzelf maar even als voorbeeld. Eerst een keer zakken op het bochtje achteruit en het achteruit inparkeren. Bij de tweede opkomst gingen beide onderdelen toevallig goed en kreeg ik mijn rijbewijs BE. En nu, 40 jaar later, rijd ik nog steeds tamelijk ongelukkige bochtjes achteruit en parkeer ik doet-ie-het-of-doet-ie-het-niet achteruit in. Vandaar dat ik meestal pragmatisch de vooruit-variant beoefen: met de voorwielen de stoep op, dan eraf, om vervolgens voldaan te constateren, dat de auto niet al te ver van de stoeprand staat verwijderd. Ja, in tegenstelling tot achteruitrijden is vooruitrijden absoluut een kwaliteit van mij. Nu ik dit opschrijf, wordt het mij ineens duidelijk waarom ik liever op een fiets zit, dan in een auto…
Een hype
Maar goed, we hadden het over het succes van Max Verstappen. Dit succes en zijn onverstoorbaarheid hebben hem tot een hype gemaakt, tot sportman van het jaar 2016, tot held met een aureool waardoor velen zich graag laten bijlichten. Wonderlijk genoeg blijft de knaap nuchter onder zijn heldenstatus en staat hij, als hij niet in een bolide zit, stevig met beide benen op de grond. Nee, hij zal zich niet snel verstappen en bovendien zit hij nog lang niet aan zijn max.
En toch… Max Verstappen is een kwetsbaar idool. Want het kan zomaar zijn, dat zijn veelbelovende carrière ergens aan het einde van een lang recht stuk circuit eindigt in de vangrail. En mocht hij oud worden, dan nog zal hij, de man van de spectaculaire inhaalacties, zelf worden ingehaald door de tijd en zijn meelifter, de dood.
Mijn Held
Zelf houd ik het bij een Held die deze dood heeft overwonnen, waardoor Hij eeuwig leeft. Ik bedoel Jezus Christus, Die plaatsvervangend voor mij stierf aan het kruis om na drie dagen op te staan uit de dood. Hij is het Die aan de start van mijn christenleven stond, Die mij vergezelt en vormt tijdens mijn rondje over het levenscircuit en Die mij bij de finish veilig thuis zal brengen.
Henk van Blijderveen
