Liefde en communicatie
Jef de Vriese • 82 - 2006/07 • Uitgave: 12
Gebrek aan communicatie ligt haast nooit aan één enkele partij. Enkele signaalverstoorders:
Observeren en interpreteren
Wat je van de ander opmerkt, is meestal correct. Je zou het bijvoorbeeld eens kunnen zijn over het feit dat er een sirene gaat. Het probleem komt wanneer je probeert te veronderstellen
wat er gebeurd is: de brandweer, een ongeluk, de politie,
een overval, schafttijd in de fabriek, enzovoort. Wat je observeert (de sirene) is duidelijk. Hoe je dat moet interpreteren
is niet zo duidelijk.
Wat heeft dit met communicatie te maken? Mijnheer brengt bloemen mee voor zijn vrouw en zij denkt... Hij houdt van mij, of: Hij zal iets goed willen maken, of: Wat heeft hij nu uitgespookt?, of: Wat gaat hij nu van mij proberen te verkrijgen? De observatie (bloemen) is duidelijk. Hoe dat geïnterpreteerd moet worden is wat anders. Er zijn verschillende
mogelijkheden. De mogelijkheid die mevrouw kiest zou wel eens verkeerd kunnen zijn. Gevolg: communicatieproblemen.
Afhankelijk van haar keuze zal zij immers anders reageren (met een zoen, een verwijt, achterdocht, enz.)
Eén principe uit de Bijbel is hier zeker van toepassing: De liefde, alles gelooft zij (1 Korintiërs 13:7). De liefde gaat uit van de meest gunstige interpretatie. Open communicatie is dan onmogelijk.
Inhoud en betrekking
Een vrouw zegt tegen haar man: Mijn jas is versleten. Wat ze daarmee wellicht bedoelt, is: Ben je het er mee eens dat ik een nieuwe koop? Zij kan er van uitgaan dat haar man dat begrepen heeft, zonder dat zij het duidelijk zegt. Indien die man echter niet beseft dat het zijn vrouw te doen is om een nieuwe jas, is er een communicatieprobleem. De vrouw zou kunnen gaan veronderstellen dat haar man geen oog heeft voor haar noden, terwijl die man misschien geen idee heeft van haar verlangen.
Communicatie vereist volledige openheid. Het kan voor een relatie dodelijk zijn om veronderstellingen te maken over de reactie van de ander, terwijl de boodschap die je wou overbrengen
niet uitgesproken is.
De bril waarmee je kijkt
Hij komt thuis van zijn werk en neemt zijn krant. Zij vertelt hoe het met de kinderen gegaan is. Mijnheer leest verder en zegt af en toe: hm, hm. Mevrouw begint dit ergerlijk te vinden en zegt: Heb je niet een beetje aandacht voor mij?
Wie heeft gelijk? Beider zicht op de zaak is in dit geval evenveel
waard. De schuld van de vrouw ligt hierin dat zij geen oog heeft voor de nood van haar man: rust nodig. De fout van de man is dat hij niet open staat voor de behoefte van zijn vrouw. Beide partners zitten dus met een levensechte behoefte en ervaren de ander als een hindernis om die te bevredigen. Ze zijn beiden met zichzelf bezig. Hun denken, handelen en voelen is egocentrisch. Ze hebben beiden gelijk (hun nood is echt), maar ook ongelijk (hun egocentrisme maakt hen blind).
En toch is eenheid mogelijk
Het is werkelijk mogelijk om een huwelijk te hebben dat je zelfs in je stoutste dromen niet durfde verwachten! Misschien
moet je je dromen op sommige punten aanpassen, maar bedenk dit: God heeft een oplossing voor de zonde en daarmee ook voor de kanker die in menselijke relaties woekert!
Het is niet nodig schaamrood voor elkaar te staan (vgl. Genesis 3:7) en excuses te zoeken om jouw schuld te verdoezelen
en de verantwoordelijkheid voor wat fout gaat op de ander te schuiven (vgl. Genesis 3:12-13). Wie een nieuwe schepping geworden is in Christus, heeft in die vernieuwde identiteit ook de liefde van Christus in zich. Je kunt leren die liefde praktisch uit te werken in je huwelijk. In Christus is het mogelijk de scheppingseenheid opnieuw tot leven te brengen. Dit betekent niet dat de wedergeboorte een garantie
is voor een rimpelloos huwelijksleven, maar wel dat het een onmisbaar fundament is om de stormen van het leven door Gods genade te overwinnen.
Graag verwijs ik naar mijn boek dat hier meer informatie over geeft en ook een programma met gespreksvragen voor huwelijksverrijking bevat: Dirk Lemmens en Jef De Vriese, Meer dan liefde, Gods plan voor je huwelijk, Centrum voor Pastorale Counseling. ISBN 907181318-5.
Observeren en interpreteren
Wat je van de ander opmerkt, is meestal correct. Je zou het bijvoorbeeld eens kunnen zijn over het feit dat er een sirene gaat. Het probleem komt wanneer je probeert te veronderstellen
wat er gebeurd is: de brandweer, een ongeluk, de politie,
een overval, schafttijd in de fabriek, enzovoort. Wat je observeert (de sirene) is duidelijk. Hoe je dat moet interpreteren
is niet zo duidelijk.
Wat heeft dit met communicatie te maken? Mijnheer brengt bloemen mee voor zijn vrouw en zij denkt... Hij houdt van mij, of: Hij zal iets goed willen maken, of: Wat heeft hij nu uitgespookt?, of: Wat gaat hij nu van mij proberen te verkrijgen? De observatie (bloemen) is duidelijk. Hoe dat geïnterpreteerd moet worden is wat anders. Er zijn verschillende
mogelijkheden. De mogelijkheid die mevrouw kiest zou wel eens verkeerd kunnen zijn. Gevolg: communicatieproblemen.
Afhankelijk van haar keuze zal zij immers anders reageren (met een zoen, een verwijt, achterdocht, enz.)
Eén principe uit de Bijbel is hier zeker van toepassing: De liefde, alles gelooft zij (1 Korintiërs 13:7). De liefde gaat uit van de meest gunstige interpretatie. Open communicatie is dan onmogelijk.
Inhoud en betrekking
Een vrouw zegt tegen haar man: Mijn jas is versleten. Wat ze daarmee wellicht bedoelt, is: Ben je het er mee eens dat ik een nieuwe koop? Zij kan er van uitgaan dat haar man dat begrepen heeft, zonder dat zij het duidelijk zegt. Indien die man echter niet beseft dat het zijn vrouw te doen is om een nieuwe jas, is er een communicatieprobleem. De vrouw zou kunnen gaan veronderstellen dat haar man geen oog heeft voor haar noden, terwijl die man misschien geen idee heeft van haar verlangen.
Communicatie vereist volledige openheid. Het kan voor een relatie dodelijk zijn om veronderstellingen te maken over de reactie van de ander, terwijl de boodschap die je wou overbrengen
niet uitgesproken is.
De bril waarmee je kijkt
Hij komt thuis van zijn werk en neemt zijn krant. Zij vertelt hoe het met de kinderen gegaan is. Mijnheer leest verder en zegt af en toe: hm, hm. Mevrouw begint dit ergerlijk te vinden en zegt: Heb je niet een beetje aandacht voor mij?
Wie heeft gelijk? Beider zicht op de zaak is in dit geval evenveel
waard. De schuld van de vrouw ligt hierin dat zij geen oog heeft voor de nood van haar man: rust nodig. De fout van de man is dat hij niet open staat voor de behoefte van zijn vrouw. Beide partners zitten dus met een levensechte behoefte en ervaren de ander als een hindernis om die te bevredigen. Ze zijn beiden met zichzelf bezig. Hun denken, handelen en voelen is egocentrisch. Ze hebben beiden gelijk (hun nood is echt), maar ook ongelijk (hun egocentrisme maakt hen blind).
En toch is eenheid mogelijk
Het is werkelijk mogelijk om een huwelijk te hebben dat je zelfs in je stoutste dromen niet durfde verwachten! Misschien
moet je je dromen op sommige punten aanpassen, maar bedenk dit: God heeft een oplossing voor de zonde en daarmee ook voor de kanker die in menselijke relaties woekert!
Het is niet nodig schaamrood voor elkaar te staan (vgl. Genesis 3:7) en excuses te zoeken om jouw schuld te verdoezelen
en de verantwoordelijkheid voor wat fout gaat op de ander te schuiven (vgl. Genesis 3:12-13). Wie een nieuwe schepping geworden is in Christus, heeft in die vernieuwde identiteit ook de liefde van Christus in zich. Je kunt leren die liefde praktisch uit te werken in je huwelijk. In Christus is het mogelijk de scheppingseenheid opnieuw tot leven te brengen. Dit betekent niet dat de wedergeboorte een garantie
is voor een rimpelloos huwelijksleven, maar wel dat het een onmisbaar fundament is om de stormen van het leven door Gods genade te overwinnen.
Graag verwijs ik naar mijn boek dat hier meer informatie over geeft en ook een programma met gespreksvragen voor huwelijksverrijking bevat: Dirk Lemmens en Jef De Vriese, Meer dan liefde, Gods plan voor je huwelijk, Centrum voor Pastorale Counseling. ISBN 907181318-5.
