Leven onder het nieuwe verbond

Joop Schotanus • 77 - 2001/02 • Uitgave: 2
De Here Jezus lag met zijn discipelen aan aan de tafel van het oude verbond. In betekenis was Pesach het feest bij uitnemendheid van de oude bedeling. Geen van de vieringen uit Leviticus 23 overtrof het feest van Pesach in belangrijkheid, waarbij de herinnering aan de wonderbaarlijke bevrijding uit Egypte in stand gehouden moest worden. Een bevrijding die via de Sinaï zou leiden naar een zelfstandig volksbestaan voor Israël. Bij dit gebeuren van de Sinaï zou de Here God hun bijzondere tekenen meegeven. De besnijdenis ooit aan Abraham opgedragen werd verheven tot een teken van afzondering voor Israël. Een teken tussen hen als volk en de Here als hun God. De sabbat was eveneens zo'n goddelijk verbondsteken voor hen, en voor geen enkel ander volk op aarde. De tien geboden moesten de grondwet zijn voor het nieuwe volksbestaan in Kanaän. Hiermee was het hele terrein voor het dienen van God afgebakend. De vreugde van de wet bestond in de wetenschap dat handel en wandel in overeenstemming was met de goddelijke voorschriften. Binnen die sfeer werd ook Pesach gevierd. Enerzijds was het een goddelijke instelling, heenwijzend naar het toekomstig verzoeningswerk van Christus en anderzijds een terugwijzing naar de bevrijding uit Egypte.

OUDTESTAMENTISCH LEVEN
Het oude verbond wordt beheerst door vrees voor straf en anderzijds door de vreugde van een eenswillende handel en wandel met Gods plan en weg. De psalmen getuigen daar ten volle van. Deze aspecten zijn doorslaggevend voor de Oudtestamentische manier van leven. Van buitenaf konden de geboden van de Thora en de woorden van de profeten hen op het goede spoor houden. Als er over de Geest gesproken wordt dan is dat de Geest van God die over hen komt als een stimulans en ondersteuning. Soms ook als de schenker van wijsheid en verstand, maar nog niet als de blijvende inwonende Geest in het hart. Van die komende Geest om de wetten in hun hart te schrijven, schrijven o.a. de profeten Jeremia, Ezechiël en Joël, als zij spreken van een groot toekomstig gebeuren op grond van een nieuw verbond.

HET NIEUWE VERBOND
Het is belangrijk om te zien wat de basis is van het nieuwe verbond. Dat brengt ons terug naar de laatste Oudtestamentische paalmaaltijd van de Here Jezus met Zijn discipelen, waarbij gedacht werd aan het bloed aan de deurposten van de huizen in Egypte ter bescherming van de eerstgeboren zonen der Israëlieten. Tot op het moment dat de Here Jezus de beker opneemt om rond te laten gaan, is dat de beker van de paasmaaltijd van het oude verbond. Dan komt er met de woorden van de Here Jezus een plotselinge metamorfose in betekenis. De Here Jezus verklaart deze beker van het oude verbond tot de beker van het nieuwe verbond. Het moet de discipelen hoogst merkwaardig in de oren hebben geklonken. De beker van de Oudtestamentische paasmaaltijd krijgt een totaal nieuwe betekenis. De Here Jezus verklaart hiermee dat het nu niet meer gaat om het bloed aan de deurposten, maar Hij spreekt van het nieuwe verbond in zijn eigen bloed, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden. Dat zal in eerste instantie gelden voor Joden en heidenen in de bedeling van de Gemeente.

BEDELING VAN DE GEMEENTE
Als de Here Jezus gesproken heeft over de beker van het nieuwe verbond dan voegt Hij daaraan toe dat Hij voorzeker niet meer van de vrucht van de wijnstok met hen zal drinken dan dat Hij die met hen nieuw zal drinken in het Koninkrijk Zijns Vader (Matth. 26:27). Hij verwijst daarmee naar het herstel aller dingen in het komende Vrederijk. Tussen deze laatste paasmaaltijd en dat moment van het koninkrijk ligt de periode van de Gemeente. Brood en Beker wijzen ons op de basis van ons nieuwe geestelijke bestaan. Jezus stierf voor ons, opdat Hij zou kunnen leven in ons. Met de verklaring van de Here Jezus bij deze paasmaaltijd over de nieuwe betekenis van de beker komen we nu terecht bij de afsluiting van het oude verbond. Het gaat hier om de allerbelangrijkste waarheid van de Schriften. Het is de waarheid van het nieuwe verbond. Dit nieuwe verbond is het hart van het Evangelie. De Here Jezus haalt als het ware op deze laatste paasmaaltijd met Zijn discipelen een streep door het oude verbond van de wet, door brood en beker een nieuwe betekenis te geven. Wij zijn niet het achterkamertje van het oude verbond, maar het voorportaal van he+ nieuwe verbond dat straks in Israël werkelijkheid zal worden.

EEN NIEUWE MANIER VAN LEVEN
Er komt een nieuwe manier van leven in de plaats van de Oudtestamentische manier. Met het verstaan van deze waarheid ontdekken we een radicale scheiding tussen de oude en de nieuwe bedeling. Het gaat om het geheimenis van Christus in ons, de hoop der heerlijkheid (Col. 1:27). Het gaat om de absolute vereenzelviging van ons met de Here Jezus. Paulus gebruikt in 1 Korinthiërs 6:16 het uiterst negatieve beeld van de hoereerder die één vlees met een hoer wordt en spreekt dan als positief tegenbeeld van de gelovige, die zich aan Christus hecht en één geest met Hem wordt. Op deze fundamentele waarheid van de vereenzelviging met Christus rust Gods verlossingsplan voor heden en toekomst. In het heden is dit nieuwe verbond de basis voor de levenswandel van de Nieuwtestamentische gelovige. Voor de toekomst is het de openbaring van Gods heerlijkheid in het vrederijk, wanneer satan niet meer de overste van deze wereld zal zijn, maar Christus zelf. Dit is de toekomst, waarin de Here met het huis van Israël en het huis van Juda een nieuw verbond zal sluiten (Jer. 31:3133). Bij de drinkbeker van het nieuwe verbond zien we dus niet alleen terug op het verzoeningswerk van Christus, maar ook vooruit naar de volle openbaring van God, als de aarde vol zal zijn van de kennis van de heerlijkheid des Heren, zoals de wateren de bodem der zee bedekken (Hab. 2:14). Daarom heet het: Doet dit, totdat Hij komt.

Joop Schotanus