Leven in verdrukking (deel 4)

Serie ‘Hoe blijf je als christen staande in een goddelozer wordende wereld?’ (deel 4)

Maar gelukkig hebben wij wél hoop! Hoop die kracht geeft en zekerheid, die ons sterk maakt en ons leert om over onze pijn en moeite heen te kijken. Hoop die helpt om niet ten onder te gaan in strijd en worsteling, maar om te zien op wat gaat komen in heerlijkheid. Dit artikel gaat over de waarde van die hoop voor ons die als gelovigen in toenemende mate te maken krijgen met goddeloosheid en onverdraagzaamheid om ons heen. Wat leert de Bijbel over deze hoop, juist dan?  

Hoop van en bij God
In 1 Petrus 1:3-4 lezen we: ‘Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons, overeenkomstig zijn grote barmhartigheid, opnieuw geboren deed worden tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus uit de doden, tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare erfenis, die in de hemelen bewaard wordt voor u.’
In deze schitterende woorden wordt duidelijk dat wij hoop hebben in en door Christus en Zijn redding. Hij heeft ons opnieuw geboren doen worden toen we verlost werden van onze zonden en daardoor is er hoop op een ‘onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare erfenis die in de hemel wordt bewaard.’ De hoop van geloof wordt dus in de hemel bewaard door en bij God, het ligt als erfenis daar klaar. Onze hoop is daarmee dus niet afhankelijk van ons. De hoop in geloof is een objectieve grootheid van God en niet onderhevig aan onze gevoelens, vroomheid of overtuigingen. God maakt deze hoop waar. Dat is een troostrijke en bemoedigende gedachte, vind ik persoonlijk.  
Hoop in de Bijbel
In de Bijbel worden twee woorden gebruikt voor hoop: in het Oude Testament het Hebreeuwse woord ‘tikvah’ en in het Nieuwe Testament het Griekse woord ‘elpis’. Beide woorden leren ons iets over de aard van de hoop die we in God hebben. Om te beginnen bij ‘tikvah’. Dit betekent ‘hoop’, maar ook ‘koord’. Dat laatste zien we in Jozua 2 waar we lezen over de hoer Rachab in Jericho die de verspieders van het volk helpt. Er wordt haar gezegd dat ze het ‘koord van scharlaken draad aan het venster moet binden’, dan zal zij met haar dierbaren behouden worden (Jozua 2:18). Het koord, de ‘tikvah’, is de lijn waarop ze mag vertrouwen voor haar behoud. Letterlijk staat het er zo in Jozua 2: 19: ‘Dan zal het gebeuren dat het bloed van al wie uit de deuren van uw huis naar buiten gaat, op zijn eigen hoofd zal rusten, als ook maar één hand zich tegen hem keert.’ Vertrouw dus op de ‘tikvah’, het teken van verlossing, en je zult gered worden. En dit geldt evenzo voor onze hoop (ook ‘tikvah’): vertrouw daarop en het zal je redden, omdat het gekoppeld is aan Gods verlossing in Jezus. Wanhoop daarom niet.  

‘Elpis’ in het Nieuwe Testament heeft de betekenis van hoop met het accent op verwachting. Verwachting is een belangrijk element van hoop voor kinderen van God. We mogen Gods beloften niet alleen verstandelijk kennen, maar ook met het hart verwachten. God gaat doen wat Hij belooft en dat vertrouwensvol verwachten maakt je sterk wanneer dat nodig is.  

De inhoud van de christelijke hoop
De christelijke hoop in Bijbelse zin begint dus bij de zekerheid van het heil van het eeuwige leven en de doorwerking daarvan in het leven van nu. Dat betekent dat we op basis van onze redding erop mogen vertrouwen dat God met ons is en dat wij niet uit Zijn hand worden geroofd. Hebreeën 13: ‘…Hij heeft zelf gezegd: ‘Ik zal u beslist niet loslaten en ik zal u beslist niet verlaten.’ Daarom zeggen wij met goede moed: ‘De Heere is voor mij een Helper en ik zal niet vrezen. Wat moet een mens mij doen?’ (vers 5-6). In Johannes 10 zegt Jezus het zo: ‘Mijn schapen horen mijn stem en ik ken ze en zij volgen mij. En ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit mijn hand rukken’ (vers 27-28). Daarbij belooft de Heer geen leven over rozen en met enkel de wind in de rug, maar zelfs in tegenslagen is Hij erbij. Sterker nog, Romeinen 8:28 leert: ‘En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede…’ Dat is de hoop voor elke dag. Wat een heerlijkheid, ook als we in de toekomst meer en meer gedwongen zullen worden om in verdrukking, nood en moeite staande blijven.  

Maar er is ook hoop voor wat nu nog niet werkelijkheid is! Daar hoef ik de meesten van u wellicht nauwelijks nog iets over te vertellen, maar ik ga dat wel doen. Gods heerlijke toekomst is namelijk zo geweldig en bemoedigend. We moeten nooit nalaten om elkaar daarmee te vertroosten en te bemoedigen. Allereerst al als het aankomt op de grenzen van het leven. God verlaat ons niet in het leven, maar ook niet in het sterven (Romeinen 8: 38-39). Ook dan worden we door Hem gedragen naar het paradijs, zoals onze Heer Zelf belooft aan het kruis (Lukas 23:43). En als onze Verlosser komt in heerlijkheid op de wolken, zullen wij voor altijd in de nieuwe hemel en op de nieuwe aarde zijn. Zij die overleden zijn zullen opstaan met een verheerlijkt lichaam en zij die nog leven, zullen in een oogwenk veranderd worden (1 Korinthe 15). Dan zal waar worden wat Openbaring 21:1-5 al zegt: ‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan… En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: ‘Zie, de tent van God is bij de mensen Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volk zijn, en God zelf zal bij hen zijn en hun God zijn. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.’ En Hij die op de troon zat, zei: ‘Zie, ik maak alle dingen nieuw.’ Maranatha, Heer Jezus kom!  

Hoop krijgen en houden
Er is kortom veel om naar uit te zien en veel om achter te schuilen in zware tijden. ‘Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg’ (2 Korinthe 4:17). “Maar broeder,” zegt u misschien, “hoe krijg ik deze hoop? Het is soms zo moeilijk.” Kijk naar Romeinen 5:3-5: ‘En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop.’ De stappen die hier geschetst worden zijn even simpel als uitdagend: zijn er tegenslagen, moeiten en verdrukkingen, houd dan vol in je geloof(volharding). Ondervind dan in die volharding Gods trouw in de waarheid van de beloften van Zijn aanwezigheid en troost en word daardoor bevestigd en versterkt in je hoop. Dat is de Bijbelse lijn. Aldus mogen we onszelf in het leven met al zijn omstandigheden ‘oefenen’ in hoop, zodat we sterk zijn als het erop aankomt en zodat we elkaar kunnen bemoedigen. Immers daartoe worden we opgeroepen: ‘Dus troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld, zoals u trouwens al doet’ (1 Thessalonicenzen 5:11). In het volgende artikel zal ik daarom ingaan op de waarde van gemeenschap, juist in moeilijke tijden.  

Roelof Ham