Lees en Weet (30)
ds. Johan M. Zijlstra • 89 - 2013 • Uitgave: 21
‘Ik werd plotseling hulpverlener’
Hulp, helper en alles wat daarmee samenhangt, daarover hebt u niet alleen vaker gelezen, u hebt er ongetwijfeld zelf mee te maken gehad. Trouwens, als u aan het begin begonnen bent van uw huisboek, kwam u die woorden en termen al heel gauw tegen. Zeg maar gerust zo goed als op de eerste pagina’s, in den beginne zogezegd. Is het u trouwens opgevallen wat Hij gaat doen als de eenzame tuinbewoner alleen is? Eerst leest u dan dat Hij een hulp zal maken, misschien schrijft een jongere uitgave van genoemd boek over een helper. Maar verbaast u zich dan niet? Leest u dan eerst niet over wat hij heeft te doen? Om van onder de indruk te raken, over zijn - bijna onbegrensd - kenvermogen. Of dat wel schromelijk overdreven is, of dat niet sterk gechargeerd is? Eerlijk zeggen, kwam die gedachte bij u op? Foute boel dan, bij u met name, beter kijken in wat u leest in één van de liederen van een heerser van het volk dat u een warm hart toedraagt. Zoek maar eens op in het ‘liedboek voor welke kerk dan ook’ en spel bij wijze van spreken de woorden van wat op uw liederenbord onder nummer acht vermeld staat. Nou, en? Heb ik te veel gezegd met een onbegrensd kenvermogen? Alsof ik dat er ook al niet bijna bij vermeldde.
Ter zake, terug naar waar we waren. Even later lees ik nog eens dat er geen hulp, geen helper was die bij hem paste. Nee, ik ga het u allemaal niet uitleggen, alsof u zelf niet kunt denken.
Hulp, helper, daarover wil ik met u nadenken. Uiteraard, het komt u overbekend voor. Al langer geleden leerde ik over EHBO, over de trommel die daar bij hoort en die up-to-date moet worden gehouden. En hulporganisaties die de handen uit de mouwen steken omdat dat, al of niet met onmiddellijke ingang, keihard en broodnodig is, alsof u daar niet van weet. Hulpdiensten, hulpverleners (vooral handen af van die mensen) S.O.S-berichten alsook AmberAlert, ik kan wel doorgaan. Hebt u dat nou ook, dat u veel liever hulp verleent dan dat u hulp aanneemt? Dat u ’t moeilijk vindt u te laten helpen? En als u hulp nodig hebt, komt u daar dan voor uit? Hoewel, ik weet van meer dan één enkeling die zich afwendde toen er dringend zijn hulp nodig was. En zijn assistent en opvolger deed niet anders, zij liepen beiden door! Wel recht of rechts in de leer - hoe je dat maar zegt - maar wie geholpen moet worden links laten liggen! Onbegrijpelijk.
Maar goed, laat ik bij mezelf blijven, dan heb ik al de handen vol. Het overkwam mij op mijn nog niet helemaal oude dag. U moet weten, ik was een herintreder – dat heet bij u zo? – goed, u mag mij ook remigrant noemen. In mijn jonge jaren ben ik de wereld ingetrokken, waarmee ik nog niet eens wil zeggen dat ik de grootste avonturier aller tijden ben. Noodzaak was het. Niet zo’n vreselijke bittere noodzaak, maar toch. Er moest brood op de plank komen en daartoe zag ik elders meer mogelijkheden. Ik ben niet bedrogen uitgekomen, mijn boterham was niet slecht belegd. Ik heb zelfs kunnen sparen en ook wat on(t)roerend goed verworven. Maar, wat u moet weten, ik was me er steeds van bewust ‘O dierbaar plekje grond, waar eens mijn wieg op stond’ en daarom was ik van tijd tot tijd in mijn vaderland te vinden.
We gingen voor een meerdaags feest nogal eens met verlof. En dan deed ik wat onderhoudswerk op niet te verre afstand van het verblijf waar we vertoefden. Ja, en toen werd ik plotseling hulpverlener. Geloof me beste lezers, ik schoot niet spontaan te hulp, ik stak niet vrijwillig de handen uit de mouwen, ik vroeg niet of ik kon helpen. Integendeel, ik wilde niet, keerde me van de plek van (on)heil eerder af. Ik weigerde aanvankelijk mee te helpen, de nood te lenigen. Ik had genoeg uitvluchten – u herkent dat? – om niet te kunnen en te hoeven helpen. Ik zou te laat thuiskomen, er werd op me gewacht, ze zouden ongerust worden, de ingrediënten voor de maaltijd stonden te verpieteren en nog veel meer, maar het mocht allemaal niet baten. Maar wat zou u doen als u het mes op de keel, het pistool op de borst werd gezet? Schande was het waarvoor ik in de kraag werd gegrepen, compleet ongepast en het was nog zeer zwaar werk ook, pijnlijk en vernederend. En toch, hoewel ik veel had uit te leggen in huis achteraf, ik zie met dankbaarheid terug op wat mij overkomen is. Want geloof me, op het moment suprême - ik moet eigenlijk een ander woord gebruiken, maar dat snapt u zelf ook wel als u een ingewijde bent - voelde ik me bevrijd en dat niet tijdelijk, ik ben er een ander mens door geworden. Mijn huisgenoten niet? Er is meer dan enige aanleiding aan te nemen dat wat mij is overkomen zeer verstrekkende gevolgen voor hen heeft gehad, ten goede. Overigens, die mogelijkheden zijn er voor u ook. Je moet wel bereid zijn de opdracht en dan weten door wie gegeven - en daarbij is van geen enkele dwang sprake - te willen volvoeren. Een aanrader, doen! Vandaag nog en bij herhaling.
1. Wie ben ik?
2. Waar heb ik mijn brood verdiend?
3. Voor welk feest was ik toen in eigen land?
4. Wat had ik zojuist gedaan?
5. Wie zetten mij ‘het mes op de keel’?
6. Wie was door mijn toedoen geholpen?
7. Wie zijn mijn huisgenoten?
8. Waar leest u over mij? (Bijbelboek, hoofdstuk)
9. Wat zou mijn onroerend goed geweest kunnen zijn?
10. Wat is nou uiteindelijk de opdracht aan u en mij?
Ds. Johan M. Zijlstra
De oplossing van Lees en Weet 29 (Het Zoeklicht nr. 17) luidt:
Ik ben Jozef van Arimathea. Inderdaad, uit Arimathea, ook wel bekend als Rama. Jeruzalem werd mijn woonplaats. Hier trad ik toe tot de Hoge Raad. Van mij wordt geschreven dat ik rijk was, een goed en rechtvaardig man was en het koninkrijk van God verwachtte. U kunt over mij lezen in Matteüs 27, Marcus 15, Lucas 23 en Johannes 19. Uit vrees voor de Joden kwam ik er niet voor uit dat ik een volgeling van Jezus was. Ik had de beschikking over een uitgehouwen graf en kreeg van Pilatus toestemming om het lichaam van Jezus in dit graf te leggen. Mijn kompaan was Nikodemus.
Reacties:
Toen ik er aan begon leek het me heel moeilijk, maar toen ik het later nog eens helemaal las dacht ik dat het Jozef moest zijn. Knap zoals u het ‘verpakt’ had. Ondanks het dubbelleven van Jozef getuigde hij toch op een heel gevaarlijk moment van zijn Heer en Heiland. (JvdB te L)
Helemaal met u eens, Jozef heeft risico’s genomen door naar Pilatus te gaan. Op dat moment een goed getuigenis! Wel jammer dat het zolang moest duren voordat Jozef duidelijke keuzes maakte.
Allereerst wederom bedankt voor de puzzel; wat is die deze keer meer dan goed versluierd! Alleen de zin: op een gegeven moment trad ik toe tot wat oorspronkelijk werd ingesteld door een van onze regeerders enz. heeft mij naar het Nieuwe Testament geleid en zo kwam ik bij het Sanhedrin uit. Nogmaals, petje af! (JvdB te M)
Een tipje van de sluier, die zin over ‘op een gegeven moment…’ dat hebt u weten op te lichten! Knap gevonden.
Het was in buiten-Bijbelse bronnen wel even zoeken waar Arimatea te vinden was. Maar de Compendium Bible van Bullinger en Wikipedia hielpen mij daarbij. Veel zegen toegewenst bij uw pogingen om door deze puzzels de Bijbel a.h.w. toegankelijker te maken. (WP te G)
Wel even zoeken? Maar voor de zoekers is er een belofte! Dank ook voor uw goede wens.
Hulp, helper en alles wat daarmee samenhangt, daarover hebt u niet alleen vaker gelezen, u hebt er ongetwijfeld zelf mee te maken gehad. Trouwens, als u aan het begin begonnen bent van uw huisboek, kwam u die woorden en termen al heel gauw tegen. Zeg maar gerust zo goed als op de eerste pagina’s, in den beginne zogezegd. Is het u trouwens opgevallen wat Hij gaat doen als de eenzame tuinbewoner alleen is? Eerst leest u dan dat Hij een hulp zal maken, misschien schrijft een jongere uitgave van genoemd boek over een helper. Maar verbaast u zich dan niet? Leest u dan eerst niet over wat hij heeft te doen? Om van onder de indruk te raken, over zijn - bijna onbegrensd - kenvermogen. Of dat wel schromelijk overdreven is, of dat niet sterk gechargeerd is? Eerlijk zeggen, kwam die gedachte bij u op? Foute boel dan, bij u met name, beter kijken in wat u leest in één van de liederen van een heerser van het volk dat u een warm hart toedraagt. Zoek maar eens op in het ‘liedboek voor welke kerk dan ook’ en spel bij wijze van spreken de woorden van wat op uw liederenbord onder nummer acht vermeld staat. Nou, en? Heb ik te veel gezegd met een onbegrensd kenvermogen? Alsof ik dat er ook al niet bijna bij vermeldde.
Ter zake, terug naar waar we waren. Even later lees ik nog eens dat er geen hulp, geen helper was die bij hem paste. Nee, ik ga het u allemaal niet uitleggen, alsof u zelf niet kunt denken.
Hulp, helper, daarover wil ik met u nadenken. Uiteraard, het komt u overbekend voor. Al langer geleden leerde ik over EHBO, over de trommel die daar bij hoort en die up-to-date moet worden gehouden. En hulporganisaties die de handen uit de mouwen steken omdat dat, al of niet met onmiddellijke ingang, keihard en broodnodig is, alsof u daar niet van weet. Hulpdiensten, hulpverleners (vooral handen af van die mensen) S.O.S-berichten alsook AmberAlert, ik kan wel doorgaan. Hebt u dat nou ook, dat u veel liever hulp verleent dan dat u hulp aanneemt? Dat u ’t moeilijk vindt u te laten helpen? En als u hulp nodig hebt, komt u daar dan voor uit? Hoewel, ik weet van meer dan één enkeling die zich afwendde toen er dringend zijn hulp nodig was. En zijn assistent en opvolger deed niet anders, zij liepen beiden door! Wel recht of rechts in de leer - hoe je dat maar zegt - maar wie geholpen moet worden links laten liggen! Onbegrijpelijk.
Maar goed, laat ik bij mezelf blijven, dan heb ik al de handen vol. Het overkwam mij op mijn nog niet helemaal oude dag. U moet weten, ik was een herintreder – dat heet bij u zo? – goed, u mag mij ook remigrant noemen. In mijn jonge jaren ben ik de wereld ingetrokken, waarmee ik nog niet eens wil zeggen dat ik de grootste avonturier aller tijden ben. Noodzaak was het. Niet zo’n vreselijke bittere noodzaak, maar toch. Er moest brood op de plank komen en daartoe zag ik elders meer mogelijkheden. Ik ben niet bedrogen uitgekomen, mijn boterham was niet slecht belegd. Ik heb zelfs kunnen sparen en ook wat on(t)roerend goed verworven. Maar, wat u moet weten, ik was me er steeds van bewust ‘O dierbaar plekje grond, waar eens mijn wieg op stond’ en daarom was ik van tijd tot tijd in mijn vaderland te vinden.
We gingen voor een meerdaags feest nogal eens met verlof. En dan deed ik wat onderhoudswerk op niet te verre afstand van het verblijf waar we vertoefden. Ja, en toen werd ik plotseling hulpverlener. Geloof me beste lezers, ik schoot niet spontaan te hulp, ik stak niet vrijwillig de handen uit de mouwen, ik vroeg niet of ik kon helpen. Integendeel, ik wilde niet, keerde me van de plek van (on)heil eerder af. Ik weigerde aanvankelijk mee te helpen, de nood te lenigen. Ik had genoeg uitvluchten – u herkent dat? – om niet te kunnen en te hoeven helpen. Ik zou te laat thuiskomen, er werd op me gewacht, ze zouden ongerust worden, de ingrediënten voor de maaltijd stonden te verpieteren en nog veel meer, maar het mocht allemaal niet baten. Maar wat zou u doen als u het mes op de keel, het pistool op de borst werd gezet? Schande was het waarvoor ik in de kraag werd gegrepen, compleet ongepast en het was nog zeer zwaar werk ook, pijnlijk en vernederend. En toch, hoewel ik veel had uit te leggen in huis achteraf, ik zie met dankbaarheid terug op wat mij overkomen is. Want geloof me, op het moment suprême - ik moet eigenlijk een ander woord gebruiken, maar dat snapt u zelf ook wel als u een ingewijde bent - voelde ik me bevrijd en dat niet tijdelijk, ik ben er een ander mens door geworden. Mijn huisgenoten niet? Er is meer dan enige aanleiding aan te nemen dat wat mij is overkomen zeer verstrekkende gevolgen voor hen heeft gehad, ten goede. Overigens, die mogelijkheden zijn er voor u ook. Je moet wel bereid zijn de opdracht en dan weten door wie gegeven - en daarbij is van geen enkele dwang sprake - te willen volvoeren. Een aanrader, doen! Vandaag nog en bij herhaling.
1. Wie ben ik?
2. Waar heb ik mijn brood verdiend?
3. Voor welk feest was ik toen in eigen land?
4. Wat had ik zojuist gedaan?
5. Wie zetten mij ‘het mes op de keel’?
6. Wie was door mijn toedoen geholpen?
7. Wie zijn mijn huisgenoten?
8. Waar leest u over mij? (Bijbelboek, hoofdstuk)
9. Wat zou mijn onroerend goed geweest kunnen zijn?
10. Wat is nou uiteindelijk de opdracht aan u en mij?
Ds. Johan M. Zijlstra
De oplossing van Lees en Weet 29 (Het Zoeklicht nr. 17) luidt:
Ik ben Jozef van Arimathea. Inderdaad, uit Arimathea, ook wel bekend als Rama. Jeruzalem werd mijn woonplaats. Hier trad ik toe tot de Hoge Raad. Van mij wordt geschreven dat ik rijk was, een goed en rechtvaardig man was en het koninkrijk van God verwachtte. U kunt over mij lezen in Matteüs 27, Marcus 15, Lucas 23 en Johannes 19. Uit vrees voor de Joden kwam ik er niet voor uit dat ik een volgeling van Jezus was. Ik had de beschikking over een uitgehouwen graf en kreeg van Pilatus toestemming om het lichaam van Jezus in dit graf te leggen. Mijn kompaan was Nikodemus.
Reacties:
Toen ik er aan begon leek het me heel moeilijk, maar toen ik het later nog eens helemaal las dacht ik dat het Jozef moest zijn. Knap zoals u het ‘verpakt’ had. Ondanks het dubbelleven van Jozef getuigde hij toch op een heel gevaarlijk moment van zijn Heer en Heiland. (JvdB te L)
Helemaal met u eens, Jozef heeft risico’s genomen door naar Pilatus te gaan. Op dat moment een goed getuigenis! Wel jammer dat het zolang moest duren voordat Jozef duidelijke keuzes maakte.
Allereerst wederom bedankt voor de puzzel; wat is die deze keer meer dan goed versluierd! Alleen de zin: op een gegeven moment trad ik toe tot wat oorspronkelijk werd ingesteld door een van onze regeerders enz. heeft mij naar het Nieuwe Testament geleid en zo kwam ik bij het Sanhedrin uit. Nogmaals, petje af! (JvdB te M)
Een tipje van de sluier, die zin over ‘op een gegeven moment…’ dat hebt u weten op te lichten! Knap gevonden.
Het was in buiten-Bijbelse bronnen wel even zoeken waar Arimatea te vinden was. Maar de Compendium Bible van Bullinger en Wikipedia hielpen mij daarbij. Veel zegen toegewenst bij uw pogingen om door deze puzzels de Bijbel a.h.w. toegankelijker te maken. (WP te G)
Wel even zoeken? Maar voor de zoekers is er een belofte! Dank ook voor uw goede wens.
