Laat zo Zijn Licht maar schijnen bij alles wat u doet!
Bert Reinds • 88 - 2012 • Uitgave: 26
‘Wanneer je zwijgt over je eenzaamheid en het ontstane verdriet ben je slaaf daarvan, en in slavernij is geen vrijheid, daar kun je niet groeien of ontplooien! Het enige dat dan groeit is het verborgen verdriet’ (n.a.v. Psalm 32:3).
Als je Kerst zegt, dan zeg je de geboorte van Jezus, en dát vieren we. Tegelijk is Kerst ook een periode van ontmoeting en gezelligheid. Maar is het overal wel zo gezellig? Is er in werkelijkheid niet een grote nood die gecamoufleerd wordt door ‘toeters en bellen’? Houden wij onszelf ook met kerst niet een beetje voor de gek?
Nog steeds is het zo dat wanneer je mensen anno 2012 vraagt of ze wel eens eenzaam zijn, ze er liever niet over praten. Het is toch een teken van zwakte, van geestelijke onvolwassenheid en kleingelovigheid?
Veel eenzamen zijn geestelijk onthoofd toen ze hun gevoelens kenbaar maakten. Ze waren op zoek naar een luisterend oor, maar in plaats daarvan werd hun de oren gewassen, of met een geestelijk zwaard afgeslagen. Daarom kijken ze nu wel uit en delen ze hun gevoelens niet zo makkelijk meer. Zwijgen is voor hen de veiligste manier om niet afgewezen of gediskwalificeerd te worden. Maar in die stilte groeit juist eenzaamheid, het missen van harte-contact.
Er over praten, zoals David het gesprek met zijn Vader aanging, moet het thema uit de taboesfeer halen. Bevrijding van slavernij en mogelijkheden tot groei zijn pas weer mogelijk als we eenzaamheid uit de duisternis van het zwijgen halen en er een duidelijk Licht over laten schijnen. Dat vraagt echt en kwetsbaar te willen zijn.
Waar gaat u voor?
In de afgelopen dertig jaar is het wereldbeeld sterk veranderd. Er zijn voorbeelden die de eenzaamheid en leegheid zichtbaar maken en versterken. Het succes van iemands leven wordt steeds vaker gedefinieerd aan de hand van zijn auto, salaris, kleding, huis, caravan, de vakantiebestemming en het aantal diploma's of titels dat hij of zij heeft behaald. Wat betreft het geestelijke geldt dat de mens gevoeliger lijkt te gaan worden voor een ‘omgevallen boekenkast christen’ dan voor een eenvoudige Jezus–fan. Iemand zei eens: “Was ik maar professor, dan geloofden ze me.”
Het lijkt erop dat onvoorwaardelijke zorg steeds meer een uitzondering wordt in onze maatschappij, gezin en kerk. Individueel welzijn staat hoger genoteerd dan gemeenschappelijk welzijn en lichamelijke gezondheid is belangrijker dan geestelijke gezondheid. De toeloop naar de ‘Jezus geneest’-campagnes zijn hier ook een voorbeeld van.
Onze communicatietechniek is optimaal ontwikkeld. Was vroeger het dorp onze wereld, tegenwoordig is de wereld ons dorp. We zijn vierentwintig uur per dag bereikbaar. Een enorme vooruitgang wat de bereikbaarheid betreft, maar zijn we ook nog beschikbaar?
Dagelijks wordt geïnvesteerd in verbouwingen van ons lijf, in ons huis of in de tuin. Christenen doen daar ook aan mee: grote kerken en dure kerkorgels. Maar hoe zit het met de ‘verbouwing’ van onze ziel en relaties? Staat dat in de juiste verhouding. Wordt er door gemeentes geïnvesteerd in geestelijk (vast) voedsel om een volwassen christendom te krijgen?
Veel woonkamers zijn up to date ingericht. Maar wie zit er nog in die kamer? Iedereen is weg of zit op z’n eigen kamer. De woonkamer lijkt meer op een etalage voor mensen die ’s avonds hun hond uitlaten, op wie we een goede indruk willen maken.
Door de druk van overvolle agenda’s en prestatie-eisen heeft de mens de neiging om zwakke en minder prettige kanten van z’n leven te verstoppen. Toch wil hij erbij horen en daarom gaat hij toneelspelen en doen wat mensen van hem verwachten. En in dat toneelspel groeit de eenzaamheid!
Fijne kerstdagen?
Waar legt u de nadruk? Want u weet toch ook wel dat het hebben van de zaak vaak het eind van het vermaak is. Dat materiële welvaart niet opweegt tegen echte relaties.
Mag het dit jaar een beetje meer zijn: de focus op de Jarige, in plaats van op het feestje! Mag de gekwetste, alleenstaande, verworpene, anders gekleurde, weduwe, weduwnaar, de gevangene, de aan bed gekluisterde, de jongere, het kind van gescheiden ouders, uw buurman of buurvrouw op uw liefde rekenen? Wist u dat wat u graag wilt ontvangen beter eerst zelf kunt weggeven?
Durf royaal te zijn naar eenzamen, gun uzelf en de ander die worsteling met eenzaamheid, want door dit gevecht kunt u geestelijk sterker worden. Kijk de komende dagen eens rond en misschien kunt u uw huis en gezin openstellen. En schaar u onder de mensen die Jezus en elkaar nodig hebben. Erken de behoefte aan gezonde afhankelijkheid, verbondenheid. Op deze wijze geeft u Zijn Licht door dat naar de wereld is gekomen om te redden en herstellen.
Gezegende kerstdagen,
Bert Reinds
Als je Kerst zegt, dan zeg je de geboorte van Jezus, en dát vieren we. Tegelijk is Kerst ook een periode van ontmoeting en gezelligheid. Maar is het overal wel zo gezellig? Is er in werkelijkheid niet een grote nood die gecamoufleerd wordt door ‘toeters en bellen’? Houden wij onszelf ook met kerst niet een beetje voor de gek?
Nog steeds is het zo dat wanneer je mensen anno 2012 vraagt of ze wel eens eenzaam zijn, ze er liever niet over praten. Het is toch een teken van zwakte, van geestelijke onvolwassenheid en kleingelovigheid?
Veel eenzamen zijn geestelijk onthoofd toen ze hun gevoelens kenbaar maakten. Ze waren op zoek naar een luisterend oor, maar in plaats daarvan werd hun de oren gewassen, of met een geestelijk zwaard afgeslagen. Daarom kijken ze nu wel uit en delen ze hun gevoelens niet zo makkelijk meer. Zwijgen is voor hen de veiligste manier om niet afgewezen of gediskwalificeerd te worden. Maar in die stilte groeit juist eenzaamheid, het missen van harte-contact.
Er over praten, zoals David het gesprek met zijn Vader aanging, moet het thema uit de taboesfeer halen. Bevrijding van slavernij en mogelijkheden tot groei zijn pas weer mogelijk als we eenzaamheid uit de duisternis van het zwijgen halen en er een duidelijk Licht over laten schijnen. Dat vraagt echt en kwetsbaar te willen zijn.
Waar gaat u voor?
In de afgelopen dertig jaar is het wereldbeeld sterk veranderd. Er zijn voorbeelden die de eenzaamheid en leegheid zichtbaar maken en versterken. Het succes van iemands leven wordt steeds vaker gedefinieerd aan de hand van zijn auto, salaris, kleding, huis, caravan, de vakantiebestemming en het aantal diploma's of titels dat hij of zij heeft behaald. Wat betreft het geestelijke geldt dat de mens gevoeliger lijkt te gaan worden voor een ‘omgevallen boekenkast christen’ dan voor een eenvoudige Jezus–fan. Iemand zei eens: “Was ik maar professor, dan geloofden ze me.”
Het lijkt erop dat onvoorwaardelijke zorg steeds meer een uitzondering wordt in onze maatschappij, gezin en kerk. Individueel welzijn staat hoger genoteerd dan gemeenschappelijk welzijn en lichamelijke gezondheid is belangrijker dan geestelijke gezondheid. De toeloop naar de ‘Jezus geneest’-campagnes zijn hier ook een voorbeeld van.
Onze communicatietechniek is optimaal ontwikkeld. Was vroeger het dorp onze wereld, tegenwoordig is de wereld ons dorp. We zijn vierentwintig uur per dag bereikbaar. Een enorme vooruitgang wat de bereikbaarheid betreft, maar zijn we ook nog beschikbaar?
Dagelijks wordt geïnvesteerd in verbouwingen van ons lijf, in ons huis of in de tuin. Christenen doen daar ook aan mee: grote kerken en dure kerkorgels. Maar hoe zit het met de ‘verbouwing’ van onze ziel en relaties? Staat dat in de juiste verhouding. Wordt er door gemeentes geïnvesteerd in geestelijk (vast) voedsel om een volwassen christendom te krijgen?
Veel woonkamers zijn up to date ingericht. Maar wie zit er nog in die kamer? Iedereen is weg of zit op z’n eigen kamer. De woonkamer lijkt meer op een etalage voor mensen die ’s avonds hun hond uitlaten, op wie we een goede indruk willen maken.
Door de druk van overvolle agenda’s en prestatie-eisen heeft de mens de neiging om zwakke en minder prettige kanten van z’n leven te verstoppen. Toch wil hij erbij horen en daarom gaat hij toneelspelen en doen wat mensen van hem verwachten. En in dat toneelspel groeit de eenzaamheid!
Fijne kerstdagen?
Waar legt u de nadruk? Want u weet toch ook wel dat het hebben van de zaak vaak het eind van het vermaak is. Dat materiële welvaart niet opweegt tegen echte relaties.
Mag het dit jaar een beetje meer zijn: de focus op de Jarige, in plaats van op het feestje! Mag de gekwetste, alleenstaande, verworpene, anders gekleurde, weduwe, weduwnaar, de gevangene, de aan bed gekluisterde, de jongere, het kind van gescheiden ouders, uw buurman of buurvrouw op uw liefde rekenen? Wist u dat wat u graag wilt ontvangen beter eerst zelf kunt weggeven?
Durf royaal te zijn naar eenzamen, gun uzelf en de ander die worsteling met eenzaamheid, want door dit gevecht kunt u geestelijk sterker worden. Kijk de komende dagen eens rond en misschien kunt u uw huis en gezin openstellen. En schaar u onder de mensen die Jezus en elkaar nodig hebben. Erken de behoefte aan gezonde afhankelijkheid, verbondenheid. Op deze wijze geeft u Zijn Licht door dat naar de wereld is gekomen om te redden en herstellen.
Gezegende kerstdagen,
Bert Reinds
