Laat ons in Zijn vrede en zegen gaan! 

De Bijbel vergelijkt ons leven vaak met een pelgrimsreis zoals in de geliefde Psalm 121, die begint met de bekende woorden: ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de Heer.’ Een psalm die in het nieuwjaarsconcert niet zou misstaan! De achtergrond van deze Psalm is dat de pelgrims opgingen naar Jeruzalem en in de verte de bergen zagen waar de tempel van de Heer zich bevond. Tegelijk werd uitgesproken dat hun hulp en verwachting niet van de bergen zelf kwamen, zoals bij de heidense natuurgodsdiensten, maar van de Heer Die ze geschapen had. De bergen gaven hooguit de richting aan naar de Heer Zelf. Ze lieten zien dat het leven juist een ‘opgaan’ was naar Gods toekomst en geen ‘afgang’ zoals we dat bij het traditionele Nieuwjaars skischansspringen zien.   

Als een berg tegenop zien
Psalm 121 wordt veel gekozen bij begrafenissen, omdat het ook vaak troost gaf in de voorafgaande periode van afscheid nemen en tegelijk iets heeft van uitzicht naar boven waar de Heer is. Zo eindigt de Psalm immers ook dat de Heer de wacht houdt over je gaan en komen van nu aan tot in eeuwigheid. Velen hebben het ‘Heere houd ook deze nacht over mij getrouw de wacht’ als kind leren bidden. Zo mocht ik eens een oudere geloofszuster begraven die graag wilde dat Psalm 121 centraal zou staan. Ze had een groot gezin gehad en daarbij heel haar leven ook liefdevol voor haar gehandicapte zoon gezorgd.  
Psalm 121 had voor haar meerdere betekenissen gekregen. Ze verlangde om wekelijks op te gaan naar de kerk en de vrouwenvereniging: daar putte ze telkens nieuwe kracht uit, maar ze was als ‘mantelmoeder’ ook veel thuis voor haar zoon en gezin. Daar zal ze best regelmatig als tegen een berg tegenop gezien hebben maar ook daar ervoer ze de hulp en kracht van haar Heer. Psalm 121 was dus niet alleen voor haar gang naar tempel/kerk bedoeld, maar ook voor haar alledaagse bediening thuis op de heuvels en soms pittige bergen van haar gezinssituatie. Haar pelgrimsreis was van kerk naar huis: vice versa! In beide situaties wist ze dat de Heer haar nabij was, over haar waakte en haar kracht gaf. Ook in de momenten dat het zwaar was, in de bergetappes van het leven. En bij het naderen van de laatste etappe kon ze haar ogen naar boven richten op haar Heer Die voor haar een plaats had bereid in het Vaderhuis. Het is mooi dat je vanuit dat geloofsvertrouwen mag leven en sterven.   

Zijn zegen
Ook aan het begin van het Evangelie komen we zo iemand tegen in de tempel van Jeruzalem als ook Jozef en Maria met hun Kind een reis naar de tempel maken. Dan is daar die oude man Simeon die zijn leven lang had uitgezien naar de komst van de Messias. Nu is Hij daar in de tempel en Simeon neemt Jezus in zijn armen en belijdt: 'Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.' Rembrandt heeft er een prachtig schilderij van gemaakt waar een priester, Jozef en Maria maar in het volle licht Simeon met Jezus op zijn armen met royale open hand zegent. Er omheen schildert Rembrandt allerlei figuren met hoge hoeden en met platte (Jan met de) petten. Gewone mensen onder aan de hoge trap en een imponerende, misschien wel bangmakende omgeving, gewoon dichtbij in het leven van alledag met al haar wel en wee. Om daar gezegend te worden samen met Hem van wiens zegen we het ook in 2023 Anno Domini mogen verwachten.   

Paul Prijt