Kwetsbaar zijn is het tegenovergestelde van: ‘Ik heb niemand nodig’
Bert Reinds • 90 - 2014 • Uitgave: 2
‘En omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde onder de mensen verkillen’ (Matteüs 24:12).
Een constatering in een rij van gebeurtenissen die vooraf gaan aan Jezus’ wederkomst. Een groeiende ik-gerichtheid, een wereld waarbij de mens de ander is gaan zien als concurrent, waar de sterkste, de mooiste, de vroomste, het rijkste zijn, desnoods over de ruggen van de ander, als hoogste goed wordt gezien. Als u goed kijkt ziet u het om u heen, en misschien wel in de spiegel.
En wat doet u? Durft u als Daniël tegen die stroom in te gaan en blijven staan voor Bijbelse ‘warmte’. Durft u als Esther, als het gaat om het ‘geknakte riet’, met de kwetsbare kom-ik-om-dan-kom-ik-om houding stelling in te nemen tegen zinloze kilte? Dat vraagt wel een diepgewortelde afhankelijkheid van de Here God, maar het kan!
Blijf uit mijn buurt
Kwetsbaar zijn, het lijkt een teken van zwakte om toe te geven dat u de ander nodig hebt, en anderen u, en onder ogen zien dat u niet volmaakt bent. Natuurlijk zijn er veel mensen die wel geprobeerd hebben kwetsbaar te zijn, maar daarin gekwetst zijn, of voor gek zijn gezet. Misschien is dat u ook overkomen. U bent uzelf gaan wapenen tegen dit soort aanvallen, want u wilt voorkomen dat het u een tweede keer overkomt.
Een duidelijke reden voor u om u sterker (=killer/zakelijker) voor te doen. Wat u waarschijnlijk niet door hebt, is dat deze levensstijl geen inhoud heeft en slechts uw buitenkant oppoetst, waardoor u als (koude) toeschouwer het leven ervaart. Daarnaast is er de groep die denkt het leven alleen aan te kunnen, de ander hoogstens gebruikt als een decorstuk in zijn of haar toneelstuk.
Eenzaamheid
Hoe dan ook, een blijf-uit-mijn-buurthouding veroorzaakt een onberoerde binnenkant. U wordt niet getroost wanneer u verdriet heeft, niemand is blij met u wanneer u blij bent. Niemand luistert naar uw boosheid, of vraagt naar de schaduwzijde in uw leven. Uw omgeving denkt dat het wel goed met u gaat, of is u ondertussen zat en haakt af. Dat geeft in eerste instantie een ‘veilig’ gevoel. Maar beetje bij beetje voelt u de eenzaamheid binnendringen. Gesprekken met vrienden worden oppervlakkiger. Informatie wordt nog wel in grote lijnen uitgewisseld, maar wat er werkelijk in u leeft, blijft verborgen. Deze oppervlakkigheid zorgt ervoor dat de ander u niet leert kennen en dat u die ander niet leert kennen.
Onze samenleving anno 2014 verandert in hoog tempo. Wat vanzelfsprekend was, zoals baan, inkomen, woning, huwelijk en gezin, verbondenheid binnen de kerkelijke gemeenschap, verdwijnt. Onzekerheid groeit, de mens moet het zelf maar uitzoeken. Als gevolg van een groeiend individualisme wordt betrokkenheid steeds minder geproclameerd en in de toegenomen welvaart viert het hedonisme (‘als het maar lekker is’) hoogtij. Het valt al niet mee om in die maalstroom bij te blijven, laat staan om kwetsbaar te zijn. Dat vereist moed en wilskracht.
De omgang wordt koeler, de liefde verkild, elke ervaring moet beter zijn dan de vorige. Het resultaat is dat we overbelast raken met kunstmatige prikkels. Individualisme en activisme vieren hoogtij en het leven in verbintenissen vindt steeds minder plaats. Wat u doet (‘als uw haar maar goed zit’) bepaalt steeds meer de kwaliteit van uw leven, niet wie u bent. Toch bent u op zoek, op zoek naar de zin, naar u ‘thuis’! Zou kwetsbaar zijn een mogelijkheid bieden voor het steeds groter wordende gebrek aan verbondenheid?
Kwetsbaar zijn, de vitamine voor verbondenheid
Ik heb ontdekt, en vele christenen met mij, dat Gods genade (die moed schenkt) nodig is om het kwetsbare leven te leren leven. Hij leidde zelf een kwetsbaar leven, huilde in het openbaar bij het graf van Zijn vriend Lazarus en ging door Samaria, wat niet kon voor een Jood. Hij had omgang met hoeren en tollenaars en sprak de schijnheiligen aan op hun onoprechtheid. Hij genas de soldaat wiens oor door Petrus was afgeslagen toen Judas met hulp van een aantal soldaten Jezus gevangen wilde nemen. Hij rehabiliteerde Petrus en wilde afhankelijk zijn van de Vader.
Maar het hoogtepunt van kwetsbaar zijn vond plaats op Golgotha, want door Zijn sterfdood is er perspectief: van daaruit nodigt Hij je uit om jouw eigen weg met Hem te gaan. Dat betekent dat u de van Hem ontvangen, emoties en gedachten mag accepteren. U mag verdrietig en onzeker zijn. U mag twijfelen over die dingen waarover u zolang zeker was. Hij geeft u de ruimte om recht te zetten wat scheef is gegroeid zonder dat het uw waarde in het koninkrijk aantast. Het kwetsbaar zijn bij Hem, kan een start zijn voor een kwetsbaar leven te midden van anderen.
Durft u het aan in 2014? Wetende dat Hij die in u is sterker is dan hij die in wereld is. Wellicht dat het ook warmte geeft aan uw groeiende kille samenleving. Laten we ook op deze wijze ‘ons’ licht schijnen zodat de mensen zeggen God is goed!
Ik wens u Gods zegen toe in 2014, en ik bid u de moed toe om een kwetsbaar leven te leiden.
Bert Reinds
Een constatering in een rij van gebeurtenissen die vooraf gaan aan Jezus’ wederkomst. Een groeiende ik-gerichtheid, een wereld waarbij de mens de ander is gaan zien als concurrent, waar de sterkste, de mooiste, de vroomste, het rijkste zijn, desnoods over de ruggen van de ander, als hoogste goed wordt gezien. Als u goed kijkt ziet u het om u heen, en misschien wel in de spiegel.
En wat doet u? Durft u als Daniël tegen die stroom in te gaan en blijven staan voor Bijbelse ‘warmte’. Durft u als Esther, als het gaat om het ‘geknakte riet’, met de kwetsbare kom-ik-om-dan-kom-ik-om houding stelling in te nemen tegen zinloze kilte? Dat vraagt wel een diepgewortelde afhankelijkheid van de Here God, maar het kan!
Blijf uit mijn buurt
Kwetsbaar zijn, het lijkt een teken van zwakte om toe te geven dat u de ander nodig hebt, en anderen u, en onder ogen zien dat u niet volmaakt bent. Natuurlijk zijn er veel mensen die wel geprobeerd hebben kwetsbaar te zijn, maar daarin gekwetst zijn, of voor gek zijn gezet. Misschien is dat u ook overkomen. U bent uzelf gaan wapenen tegen dit soort aanvallen, want u wilt voorkomen dat het u een tweede keer overkomt.
Een duidelijke reden voor u om u sterker (=killer/zakelijker) voor te doen. Wat u waarschijnlijk niet door hebt, is dat deze levensstijl geen inhoud heeft en slechts uw buitenkant oppoetst, waardoor u als (koude) toeschouwer het leven ervaart. Daarnaast is er de groep die denkt het leven alleen aan te kunnen, de ander hoogstens gebruikt als een decorstuk in zijn of haar toneelstuk.
Eenzaamheid
Hoe dan ook, een blijf-uit-mijn-buurthouding veroorzaakt een onberoerde binnenkant. U wordt niet getroost wanneer u verdriet heeft, niemand is blij met u wanneer u blij bent. Niemand luistert naar uw boosheid, of vraagt naar de schaduwzijde in uw leven. Uw omgeving denkt dat het wel goed met u gaat, of is u ondertussen zat en haakt af. Dat geeft in eerste instantie een ‘veilig’ gevoel. Maar beetje bij beetje voelt u de eenzaamheid binnendringen. Gesprekken met vrienden worden oppervlakkiger. Informatie wordt nog wel in grote lijnen uitgewisseld, maar wat er werkelijk in u leeft, blijft verborgen. Deze oppervlakkigheid zorgt ervoor dat de ander u niet leert kennen en dat u die ander niet leert kennen.
Onze samenleving anno 2014 verandert in hoog tempo. Wat vanzelfsprekend was, zoals baan, inkomen, woning, huwelijk en gezin, verbondenheid binnen de kerkelijke gemeenschap, verdwijnt. Onzekerheid groeit, de mens moet het zelf maar uitzoeken. Als gevolg van een groeiend individualisme wordt betrokkenheid steeds minder geproclameerd en in de toegenomen welvaart viert het hedonisme (‘als het maar lekker is’) hoogtij. Het valt al niet mee om in die maalstroom bij te blijven, laat staan om kwetsbaar te zijn. Dat vereist moed en wilskracht.
De omgang wordt koeler, de liefde verkild, elke ervaring moet beter zijn dan de vorige. Het resultaat is dat we overbelast raken met kunstmatige prikkels. Individualisme en activisme vieren hoogtij en het leven in verbintenissen vindt steeds minder plaats. Wat u doet (‘als uw haar maar goed zit’) bepaalt steeds meer de kwaliteit van uw leven, niet wie u bent. Toch bent u op zoek, op zoek naar de zin, naar u ‘thuis’! Zou kwetsbaar zijn een mogelijkheid bieden voor het steeds groter wordende gebrek aan verbondenheid?
Kwetsbaar zijn, de vitamine voor verbondenheid
Ik heb ontdekt, en vele christenen met mij, dat Gods genade (die moed schenkt) nodig is om het kwetsbare leven te leren leven. Hij leidde zelf een kwetsbaar leven, huilde in het openbaar bij het graf van Zijn vriend Lazarus en ging door Samaria, wat niet kon voor een Jood. Hij had omgang met hoeren en tollenaars en sprak de schijnheiligen aan op hun onoprechtheid. Hij genas de soldaat wiens oor door Petrus was afgeslagen toen Judas met hulp van een aantal soldaten Jezus gevangen wilde nemen. Hij rehabiliteerde Petrus en wilde afhankelijk zijn van de Vader.
Maar het hoogtepunt van kwetsbaar zijn vond plaats op Golgotha, want door Zijn sterfdood is er perspectief: van daaruit nodigt Hij je uit om jouw eigen weg met Hem te gaan. Dat betekent dat u de van Hem ontvangen, emoties en gedachten mag accepteren. U mag verdrietig en onzeker zijn. U mag twijfelen over die dingen waarover u zolang zeker was. Hij geeft u de ruimte om recht te zetten wat scheef is gegroeid zonder dat het uw waarde in het koninkrijk aantast. Het kwetsbaar zijn bij Hem, kan een start zijn voor een kwetsbaar leven te midden van anderen.
Durft u het aan in 2014? Wetende dat Hij die in u is sterker is dan hij die in wereld is. Wellicht dat het ook warmte geeft aan uw groeiende kille samenleving. Laten we ook op deze wijze ‘ons’ licht schijnen zodat de mensen zeggen God is goed!
Ik wens u Gods zegen toe in 2014, en ik bid u de moed toe om een kwetsbaar leven te leiden.
Bert Reinds
