Kunt u tegen kritiek?
Feike ter Velde • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 12
Kritiek krijgen is nooit leuk. Het maakt bovendien ook nog wel verschil van wiè de kritiek komt. Maar fijn is het nooit. Want, we hebben iets niet goed gedaan. Vooral mensen, die denken dat ze geen fouten kunnen maken, kunnen slecht tegen kritiek. Elke kritiek wordt gezien en ervaren als een persoonlijke aanval.
We raken hier een heel vaak voorkomend probleem aan. Kinderen, oudere kinderen, die voorzichtig hun ouders onder hun kritiek plaatsen, lopen het risico op een familievete. Houden ze hun mond dan kunnen toch allerlei ergernissen en frustraties ontstaan. Men kan ook gaan denken: och laat pa maar, hij is altijd zo geweest. Hij heeft nooit kritiek kunnen aanvaarden, niet van zijn kinderen, zeker niet van aangetrouwde kinderen. Men veinst de liefde - men kan niet anders - en achter de lieve glimlach naar pa toe zit de frustratie van zijn kind.
Kunt u tegen kritiek? Of heeft u liever de geveinsde sympathie van uw kinderen, die nooit ècht dingen met u konden uitpraten, omdat u onbenaderbaar bent?
Waar kiest u voor? Moet u altijd gelijk hebben? Weet dan, dat u emotioneel steeds verder in een isolement geraakt. U vlucht uiteindelijk in de beschuldiging van uw kind(eren) en in zelfmedelijden. Uw geestelijk leven wordt op uw oude dag tot een doge woestijn. U verhardt en verbittert. Uw oude dag wordt een periode van verdriet en eenzaamheid. Oorzaak: u zat zó hoog te paard, dat u geen kritiek kon velen. Ieder die u terecht wees schoof u terzijde. Zo handhaafde u zichzelf. U verdedigde zichzelf door met bewijzen te komen van uw gelijk, de juistheid van uw houding en van de dingen die u presteerde in het leven. Maar u hebt nooit de weg der verbrokenheid gekend.
Kom tot inkeer en besluit van nu af aan elke kritiek, of zij van vriend of vijand komt, te accepteren in een geest van ootmoed. Vraag anderen en vraag God, waarin uw houding moet veranderen, uw mening moet worden bijgesteld, uw denken moet worden gecorrigeerd.
De Bijbel zegt: "Een pad ten leven is hij, die de vermaning in acht neemt, maar wie de terechtwijzing veracht, doet dwalen" Spr. 10:17.
Feike ter Velde
We raken hier een heel vaak voorkomend probleem aan. Kinderen, oudere kinderen, die voorzichtig hun ouders onder hun kritiek plaatsen, lopen het risico op een familievete. Houden ze hun mond dan kunnen toch allerlei ergernissen en frustraties ontstaan. Men kan ook gaan denken: och laat pa maar, hij is altijd zo geweest. Hij heeft nooit kritiek kunnen aanvaarden, niet van zijn kinderen, zeker niet van aangetrouwde kinderen. Men veinst de liefde - men kan niet anders - en achter de lieve glimlach naar pa toe zit de frustratie van zijn kind.
Kunt u tegen kritiek? Of heeft u liever de geveinsde sympathie van uw kinderen, die nooit ècht dingen met u konden uitpraten, omdat u onbenaderbaar bent?
Waar kiest u voor? Moet u altijd gelijk hebben? Weet dan, dat u emotioneel steeds verder in een isolement geraakt. U vlucht uiteindelijk in de beschuldiging van uw kind(eren) en in zelfmedelijden. Uw geestelijk leven wordt op uw oude dag tot een doge woestijn. U verhardt en verbittert. Uw oude dag wordt een periode van verdriet en eenzaamheid. Oorzaak: u zat zó hoog te paard, dat u geen kritiek kon velen. Ieder die u terecht wees schoof u terzijde. Zo handhaafde u zichzelf. U verdedigde zichzelf door met bewijzen te komen van uw gelijk, de juistheid van uw houding en van de dingen die u presteerde in het leven. Maar u hebt nooit de weg der verbrokenheid gekend.
Kom tot inkeer en besluit van nu af aan elke kritiek, of zij van vriend of vijand komt, te accepteren in een geest van ootmoed. Vraag anderen en vraag God, waarin uw houding moet veranderen, uw mening moet worden bijgesteld, uw denken moet worden gecorrigeerd.
De Bijbel zegt: "Een pad ten leven is hij, die de vermaning in acht neemt, maar wie de terechtwijzing veracht, doet dwalen" Spr. 10:17.
Feike ter Velde
