Klimaatbeheersing
Paul Prijt • 93 - 2017 • Uitgave: 17
Leestip: Handelingen 20:8-10
Er wordt veel over het klimaat gesproken in onze tijd. Tijdens de formatiebesprekingen was/is het een belangrijk onderdeel en wereldwijd wordt er veel vergaderd over het halen van de doelen van het Parijs-akkoord. Ook op kleinere schaal is klimaat van belang.
Zakelijk hebben we ervoor gezorgd dat ook in de warme dagen de temperatuur voor de klant op verantwoorde wijze aangenaam blijft en in de kerken doen kosters wekelijks hun best om het niet te koud of te warm te maken, voor voldoende frisse lucht te zorgen door op tijd het raam open of juist dicht te doen en te proberen aan ieders wens te voldoen. Lang niet altijd een makkelijke opgave volgens mij!
Positief klimaat
Maar klimaat is niet alleen een zaak van temperatuur of luchtvochtigheid, maar ook hoe we met elkaar omgaan is van belang voor een goede samenleving. Zo hadden we onlangs op de basisschool, waar ik bestuurlijk bij betrokken mag zijn, een gesprek met de ouders en de kinderen over het nieuwe zogenoemde ‘pestprotocol’.
We constateerden dat bij pestgedrag niet alleen de pester en de gepeste een rol hebben, maar ook het klimaat op school van het grootste belang is! Hierin hebben leerkrachten, ouders en bestuur ook een rol. Dan gaat het om de ‘geestelijke temperatuur’ en ‘gezonde zuurstof’ die voor een positief klimaat moeten zorgen waar we respectvol met elkaar omgaan en negatief gedrag niet zou mogen gedijen.
Het klimaat in de bovenzaal
Ook in de kerken is het van belang een klimaat te scheppen waarin velen zich thuis voelen om geestelijk op Adem te komen. Een indringend voorbeeld lezen we in de geschiedenis van de apostel Paulus in Troas (Handelingen 20:8-10). Op zondagavond wordt een kerkdienst gehouden in een bovenzaal waar Paulus spreekt. Voordat hij vertrekt, wil hij de gemeente graag bemoedigen en versterken en hun het evangelie in al haar facetten duidelijk maken.
Tijdens Paulus’ lange preek valt een jongeman in de vensterbank in slaap en valt zelfs van boven naar beneden. Vaak is dit voorval gebruikt om predikanten te waarschuwen voor de gevaren van te lang preken. Het zou zelfs levensgevaarlijk zijn in plaats van levenwekkend… Ik zal hier niet ingaan op de aanbevelingen voor de lengte van preken, maar eerlijk is eerlijk: Paulus wordt op dat punt in dit gedeelte niets verweten.
Soms wordt juist de jongeman verweten daar maar wat ongeïnteresseerd en afstandelijk in het raam te zitten. Vond hij de preek misschien niet boeiend genoeg? Ook hier mogen we barmhartig zijn, denk ik. De jongen had waarschijnlijk die dag hard gewerkt, zondagse rustdagen kende men nog niet, en is desondanks toch naar de samenkomst gegaan.
Wat vaak minder de aandacht krijgt is het klimaat dat daar in die bovenzaal heerste. We lezen dat de mensen olielampen hadden branden om de zaal te verlichten, er was geen airco of led-verlichting en in de bovenzaal zal het steeds warmer en benauwder zijn geworden… Kortom: de mensen zorgen met elkaar, hoe goed ook bedoeld, niet bepaald voor een aangenaam zuurstofrijk klimaat.
Geestelijke klimaatbeheersing
Misschien iets om over na te denken voor na de vakantie. Hoe zorgen we voor een goed klimaat voor onze jongeren (en ouderen natuurlijk) waarin iedereen zich thuis mag voelen in de kerken en gemeenten. Soms kunnen we in alle liefde en zorg ook voor te veel warmte en te weinig zuurstof zorgen. Soms mag het een graadje meer zijn, soms ook een graadje minder! Laten we wijs en verstandig met de knoppen van de thermostaat van de geestelijke klimaatbeheersing omgaan, opdat niemand buiten de boot valt. En waar dat laatste misschien toch gebeurt, dat weer het wonder van het nieuwe leven van Pasen net als in Troas ervaren mag worden!
Paul Prijt
Er wordt veel over het klimaat gesproken in onze tijd. Tijdens de formatiebesprekingen was/is het een belangrijk onderdeel en wereldwijd wordt er veel vergaderd over het halen van de doelen van het Parijs-akkoord. Ook op kleinere schaal is klimaat van belang.
Zakelijk hebben we ervoor gezorgd dat ook in de warme dagen de temperatuur voor de klant op verantwoorde wijze aangenaam blijft en in de kerken doen kosters wekelijks hun best om het niet te koud of te warm te maken, voor voldoende frisse lucht te zorgen door op tijd het raam open of juist dicht te doen en te proberen aan ieders wens te voldoen. Lang niet altijd een makkelijke opgave volgens mij!
Positief klimaat
Maar klimaat is niet alleen een zaak van temperatuur of luchtvochtigheid, maar ook hoe we met elkaar omgaan is van belang voor een goede samenleving. Zo hadden we onlangs op de basisschool, waar ik bestuurlijk bij betrokken mag zijn, een gesprek met de ouders en de kinderen over het nieuwe zogenoemde ‘pestprotocol’.
We constateerden dat bij pestgedrag niet alleen de pester en de gepeste een rol hebben, maar ook het klimaat op school van het grootste belang is! Hierin hebben leerkrachten, ouders en bestuur ook een rol. Dan gaat het om de ‘geestelijke temperatuur’ en ‘gezonde zuurstof’ die voor een positief klimaat moeten zorgen waar we respectvol met elkaar omgaan en negatief gedrag niet zou mogen gedijen.
Het klimaat in de bovenzaal
Ook in de kerken is het van belang een klimaat te scheppen waarin velen zich thuis voelen om geestelijk op Adem te komen. Een indringend voorbeeld lezen we in de geschiedenis van de apostel Paulus in Troas (Handelingen 20:8-10). Op zondagavond wordt een kerkdienst gehouden in een bovenzaal waar Paulus spreekt. Voordat hij vertrekt, wil hij de gemeente graag bemoedigen en versterken en hun het evangelie in al haar facetten duidelijk maken.
Tijdens Paulus’ lange preek valt een jongeman in de vensterbank in slaap en valt zelfs van boven naar beneden. Vaak is dit voorval gebruikt om predikanten te waarschuwen voor de gevaren van te lang preken. Het zou zelfs levensgevaarlijk zijn in plaats van levenwekkend… Ik zal hier niet ingaan op de aanbevelingen voor de lengte van preken, maar eerlijk is eerlijk: Paulus wordt op dat punt in dit gedeelte niets verweten.
Soms wordt juist de jongeman verweten daar maar wat ongeïnteresseerd en afstandelijk in het raam te zitten. Vond hij de preek misschien niet boeiend genoeg? Ook hier mogen we barmhartig zijn, denk ik. De jongen had waarschijnlijk die dag hard gewerkt, zondagse rustdagen kende men nog niet, en is desondanks toch naar de samenkomst gegaan.
Wat vaak minder de aandacht krijgt is het klimaat dat daar in die bovenzaal heerste. We lezen dat de mensen olielampen hadden branden om de zaal te verlichten, er was geen airco of led-verlichting en in de bovenzaal zal het steeds warmer en benauwder zijn geworden… Kortom: de mensen zorgen met elkaar, hoe goed ook bedoeld, niet bepaald voor een aangenaam zuurstofrijk klimaat.
Geestelijke klimaatbeheersing
Misschien iets om over na te denken voor na de vakantie. Hoe zorgen we voor een goed klimaat voor onze jongeren (en ouderen natuurlijk) waarin iedereen zich thuis mag voelen in de kerken en gemeenten. Soms kunnen we in alle liefde en zorg ook voor te veel warmte en te weinig zuurstof zorgen. Soms mag het een graadje meer zijn, soms ook een graadje minder! Laten we wijs en verstandig met de knoppen van de thermostaat van de geestelijke klimaatbeheersing omgaan, opdat niemand buiten de boot valt. En waar dat laatste misschien toch gebeurt, dat weer het wonder van het nieuwe leven van Pasen net als in Troas ervaren mag worden!
Paul Prijt
