Keuzes maken
Gert-Jan Korpershoek • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 3
"Ik ben verbonden aan de Gereformeerde Gemeente waarin ik ook geboren en getogen ben. Ik heb veel goede herinneringen aan onze gemeente. Op de jeugdverenigingen heerste er een goede sfeer. Het waren leerzame, gezellige avonden met goede thema's. Er werd veel gezongen. Momenteel begeleid ik als organist de gemeentezang in onze gemeente. Op dit moment hebben we in onze kerk een fijne Bijbelkring voor jongeren".
Aldus Gert-Jan Korpershoek. Een gesprek.
Wat is je beroep en waarom koos je daarvoor?
Mijn beroep is groepsleerkracht in het basisonderwijs. De reden hiervan was, dat het onderwijs (waar mijn ouders ook in werken) en het omgaan met kinderen mij erg aantrok. Vooral het bezig zijn met de Bijbel en de godsdienstige opvoeding, vind ik een mooie taak.
Welke rol speelt je geloof in je beroep?
Ik vind het heerlijk om elke dag de gelegenheid te hebben om het Evangelie van Jezus Christus door te geven door middel van een Bijbelverhaal, een gesprek of vragen. Regelmatig heb ik met de kinderen gesprekken over Bijbelse onderwerpen, ook tijdens anderen vakken dan Bijbelse geschiedenis. Ik neem daar graag de tijd voor.
Hoe is je geloofsleven begonnen?
De tijd of plaats van het begin van mijn geloofsleven kan ik niet aangeven. Ik ben opgegroeid in een open, christelijk gezin. Mijn ouders zijn beide kinderen van God en hebben mij heel duidelijk de weg gewezen. Op school, op vereniging en catechisatie heb ik altijd heel duidelijk gevoeld, dat ik de Here wilde dienen. Ik vergelijk mezelf weleens met Timotheüs, die van jongs af aan Jezus volgde.
Wel kan ik als ik nu terugkijk duidelijke punten aanwijzen, waardoor ik mocht groeien in het geloof en steeds meer zekerheid kreeg.
- Op de Hogeschool de Driestar kwam ik met fijne vrienden in contact, waarmee we veel gesproken hebben over het geloof. (Als ik 'we' schrijf, bedoel ik mijn vrouw Maria en mijzelf. Sinds ik haar leerde kennen op de Havo, hebben we veelal dezelfde ontwikkeling doorgemaakt in ons geloofsleven!
- De boeken "Wat is geloven?" van Ds. H.J. Hegger, "Gods weg van vrede" van Horatius Bonar en "De zekerheid van het geloof" van Ebenezer Erskine zijn voor mij echte eye-openers geweest.
- Het doen van geloofsbelijdenis was voor Maria en mij een heel duidelijke keus. Wij waren toen 19 jaar en wilden Hem volgen. De viering van het Avondmaal daarna, hebben we als een zegen ervaren.
- De Bijbelkringen waar we nu naar toe gaan zijn erg opbouwend en leerzaam! Het contact met vrienden van deze Bijbelkringen ervaren we als gemeenschap der heiligen.
Heb je iets van persoonlijke opwekking of geloofsvernieuwing / verdieping meegemaakt?
Op een avond, tijdens mijn Driestar-tijd, zaten we met een paar vrienden bij elkaar op een studentenkamer. We hadden een fijn gesprek over geloofszekerheid en we voelden dat de Heilige Geest er was. Ik kende toen het Evangelie wel en wilde Hem ook wel volgen, maar durfde nog niet te geloven dat ik een kind van God was. Die avond zag ik heel duidelijk dat je mag komen zoals je bent, dat Hij als een Vader je opwacht! Wie gelooft in de Here Jezus, op Hem vertrouwt, hééft het eeuwige leven! Ik ging naar mijn eigen kamer en knielde boven op mijn stapelbed. Daar heb ik mezelf heel bewust aan Hem mogen toevertrouwen en mijn vertrouwen in de Here Jezus uitgesproken. Ik voelde toen vrede en blijdschap. Een paar dagen bleef dat heel sterk bij me en het is eigenlijk nooit meer helemaal weggegaan. Vanaf die avond weet ik dat ik een kind van God ben.
Ook de interkerkelijke Bijbelkring die we hier in Rijssen hebben, heeft mij dieper inzicht in het Evangelie gegeven. We hebben daar onder andere de Romeinenbrief bestudeerd en daarbij het boek "Het normale christelijke leven" van Watchman Nee gelezen. Ik zag dat God niet alleen onze zonden vergeven, maar ook onze oude mens gekruisigd heeft en dat wij met Christus zijn opgestaan in een nieuw leven.
Was er ook innerlijke strijd, onzekerheid, vragen?
Tja, ik ben niet zo gericht op mijn gevoelens en ervaringen. Ik denk dat innerlijke strijd en onzekerheid ook samenhangt met iemands karakter. Ik ben van nature geen twijfelaar en wat meer zakelijk aangelegd. Ik leef weinig uit mijn gevoel. Daardoor is mijn geloofsleven, denk ik, stabieler dan dat van Maria, die meer een gevoelsmens is. Ik denk dat we ons moeten richten op de feiten die God in Zijn Woord gegeven heeft. Als er strijd komt of onzekerheid, vind ik houvast aan de woorden van God, die vast en zeker zijn.
Moest je keuzes maken en welke gevolgen waren er voor je omgeving?
Ja, soms maak ik een keus voor het Woord van God, maar tegen bepaalde tradities in mijn omgeving. Bijvoorbeeld het omgaan met gelovigen uit andere gemeenten, het gaan naar een interkerkelijke Bijbelkring, het zingen van gezangen en geestelijke liederen, het luisteren naar de Evangelische Omroep, enz. Dat levert weleens scheve gezichten op en dat is jammer. Ik zit daar niet zo mee, maar Maria kan hier slapeloze nachten van hebben.
Wat zou je nog meer willen zeggen?
In verlang erg naar een krachtige doorwerking van de Heilige Geest in de levens van veel gelovigen en ook in niet christenen. De Heilige Geest hoeft er maar een vonk in te laten springen en het vuur van de pinksterdag zal weer oplaaien! In onze omgeving zien we heel veel jonge mensen, die op zoek zijn naar en vernieuwd worden door het Evangelie van Jezus Christus. Is dit een voorbode van een komende opwekking? Wij denken vaak van wel.
Gert-Jan Korpershoek
Aldus Gert-Jan Korpershoek. Een gesprek.
Wat is je beroep en waarom koos je daarvoor?
Mijn beroep is groepsleerkracht in het basisonderwijs. De reden hiervan was, dat het onderwijs (waar mijn ouders ook in werken) en het omgaan met kinderen mij erg aantrok. Vooral het bezig zijn met de Bijbel en de godsdienstige opvoeding, vind ik een mooie taak.
Welke rol speelt je geloof in je beroep?
Ik vind het heerlijk om elke dag de gelegenheid te hebben om het Evangelie van Jezus Christus door te geven door middel van een Bijbelverhaal, een gesprek of vragen. Regelmatig heb ik met de kinderen gesprekken over Bijbelse onderwerpen, ook tijdens anderen vakken dan Bijbelse geschiedenis. Ik neem daar graag de tijd voor.
Hoe is je geloofsleven begonnen?
De tijd of plaats van het begin van mijn geloofsleven kan ik niet aangeven. Ik ben opgegroeid in een open, christelijk gezin. Mijn ouders zijn beide kinderen van God en hebben mij heel duidelijk de weg gewezen. Op school, op vereniging en catechisatie heb ik altijd heel duidelijk gevoeld, dat ik de Here wilde dienen. Ik vergelijk mezelf weleens met Timotheüs, die van jongs af aan Jezus volgde.
Wel kan ik als ik nu terugkijk duidelijke punten aanwijzen, waardoor ik mocht groeien in het geloof en steeds meer zekerheid kreeg.
- Op de Hogeschool de Driestar kwam ik met fijne vrienden in contact, waarmee we veel gesproken hebben over het geloof. (Als ik 'we' schrijf, bedoel ik mijn vrouw Maria en mijzelf. Sinds ik haar leerde kennen op de Havo, hebben we veelal dezelfde ontwikkeling doorgemaakt in ons geloofsleven!
- De boeken "Wat is geloven?" van Ds. H.J. Hegger, "Gods weg van vrede" van Horatius Bonar en "De zekerheid van het geloof" van Ebenezer Erskine zijn voor mij echte eye-openers geweest.
- Het doen van geloofsbelijdenis was voor Maria en mij een heel duidelijke keus. Wij waren toen 19 jaar en wilden Hem volgen. De viering van het Avondmaal daarna, hebben we als een zegen ervaren.
- De Bijbelkringen waar we nu naar toe gaan zijn erg opbouwend en leerzaam! Het contact met vrienden van deze Bijbelkringen ervaren we als gemeenschap der heiligen.
Heb je iets van persoonlijke opwekking of geloofsvernieuwing / verdieping meegemaakt?
Op een avond, tijdens mijn Driestar-tijd, zaten we met een paar vrienden bij elkaar op een studentenkamer. We hadden een fijn gesprek over geloofszekerheid en we voelden dat de Heilige Geest er was. Ik kende toen het Evangelie wel en wilde Hem ook wel volgen, maar durfde nog niet te geloven dat ik een kind van God was. Die avond zag ik heel duidelijk dat je mag komen zoals je bent, dat Hij als een Vader je opwacht! Wie gelooft in de Here Jezus, op Hem vertrouwt, hééft het eeuwige leven! Ik ging naar mijn eigen kamer en knielde boven op mijn stapelbed. Daar heb ik mezelf heel bewust aan Hem mogen toevertrouwen en mijn vertrouwen in de Here Jezus uitgesproken. Ik voelde toen vrede en blijdschap. Een paar dagen bleef dat heel sterk bij me en het is eigenlijk nooit meer helemaal weggegaan. Vanaf die avond weet ik dat ik een kind van God ben.
Ook de interkerkelijke Bijbelkring die we hier in Rijssen hebben, heeft mij dieper inzicht in het Evangelie gegeven. We hebben daar onder andere de Romeinenbrief bestudeerd en daarbij het boek "Het normale christelijke leven" van Watchman Nee gelezen. Ik zag dat God niet alleen onze zonden vergeven, maar ook onze oude mens gekruisigd heeft en dat wij met Christus zijn opgestaan in een nieuw leven.
Was er ook innerlijke strijd, onzekerheid, vragen?
Tja, ik ben niet zo gericht op mijn gevoelens en ervaringen. Ik denk dat innerlijke strijd en onzekerheid ook samenhangt met iemands karakter. Ik ben van nature geen twijfelaar en wat meer zakelijk aangelegd. Ik leef weinig uit mijn gevoel. Daardoor is mijn geloofsleven, denk ik, stabieler dan dat van Maria, die meer een gevoelsmens is. Ik denk dat we ons moeten richten op de feiten die God in Zijn Woord gegeven heeft. Als er strijd komt of onzekerheid, vind ik houvast aan de woorden van God, die vast en zeker zijn.
Moest je keuzes maken en welke gevolgen waren er voor je omgeving?
Ja, soms maak ik een keus voor het Woord van God, maar tegen bepaalde tradities in mijn omgeving. Bijvoorbeeld het omgaan met gelovigen uit andere gemeenten, het gaan naar een interkerkelijke Bijbelkring, het zingen van gezangen en geestelijke liederen, het luisteren naar de Evangelische Omroep, enz. Dat levert weleens scheve gezichten op en dat is jammer. Ik zit daar niet zo mee, maar Maria kan hier slapeloze nachten van hebben.
Wat zou je nog meer willen zeggen?
In verlang erg naar een krachtige doorwerking van de Heilige Geest in de levens van veel gelovigen en ook in niet christenen. De Heilige Geest hoeft er maar een vonk in te laten springen en het vuur van de pinksterdag zal weer oplaaien! In onze omgeving zien we heel veel jonge mensen, die op zoek zijn naar en vernieuwd worden door het Evangelie van Jezus Christus. Is dit een voorbode van een komende opwekking? Wij denken vaak van wel.
Gert-Jan Korpershoek
