Kan Israël wel overleven?
vert. Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 13
“Iedereen denkt dat wij Goliath zijn en de Palestijnen David maar het is helaas het tegenovergestelde”
Op 30 augustus jl. gaf de Chef Staf van het Israëlische leger, Moshe Ya'alon, een interview aan Israëls kwaliteitskrant Ha'aretz. Ruim een maand geleden trad hij aan voor deze hoge positie. Hij waarschuwt de Israëlische samenleving voor innerlijke uitholling en verzwakking, die kan leiden tot de uiteindelijke vernietiging van de staat Israël. 'Juist dat is het doel van de Palestijnen", aldus generaal Ya'alon, geboren en getogen in de Kibboets. Een echt Israëliër, dus. Hieronder volgen enkele momenten uit dit interview.
"Niet de `bezetting' is het probleem, maar het niet willen erkennen van de Joodse Staat".
De confrontatie met de Palestijnen werkt in Israëls samenleving als de dreiging van een kankergezwel. Als ik de hele kaart van het Midden-Oosten overzie, zie ik als de grote gevaren de Palestijnse dreiging van binnenuit en de mogelijkheid van Irak om straks over atoomwapens te kunnen beschikken. Beide mogelijkheden bedreigen het voortbestaan van Israël. We hebben goede militaire antwoorden op deze dreigingen, ook op de dreiging van Hezbollah, in het Noorden, en tegenover een dreiging van Syrië.
Het bijzondere van de Palestijnse dreiging is dat men de ernst er niet van inziet. Net als bij kanker, het sluipt onzichtbaar voort in het lichaam. Als de diagnose te laat wordt gesteld is die meestal dodelijk. De dreiging van de Palestijnen betreft ons voortbestaan. Wat we nu doen is het toepassen van chemotherapie. Als dat niet helpt moeten er organen worden weggesneden.
Echter, iedereen denkt dat wij Goliath zijn en de Palestijnen David, maar het is helaas het tegenovergestelde.
De Palestijnen hebben de steun van een kwart miljard Arabieren en zij geloven dat de tijd in hun voordeel werkt. Met de combinatie van terrorisme en snelle bevolkingsaanwas zullen zij ons afmatten en geleidelijk overwinnen. Er is nog een factor: wij beogen niet hen uit te roeien en we hebben ook ons bereid getoond tot het aanvaarden van een Palestijnse staat, terwijl zij ons en de Joodse staat niet willen erkennen.
In het jaar 2000 hebben wij voorstellen gedaan om het probleem op te lossen. Toen hebben zij Israël een dolk in de rug gestoken en steken nog dagelijks nieuwe wonden. Het punt is niet "bezetting van gebieden" — het punt is dat zij geen Joodse staat dulden.
Zij bedoelen helemaal niet om de gebieden die wij in 1967 veroverden te bevrijden. Zij hebben hun gebieden en zijn autonoom. Hun verhaal in het Arabisch is mobilisatie tot oorlog en jihad met als doel de vernietiging van de Joodse staat. Hun verhaal ontkent elke band van de Joden met dit land. Hun verhaal is de ineenstorting van de Israëlische samenleving om die dan te vernietigen. In het Engels hoor je een ander verhaal: bezetting, kolonialisme en apartheid. Die termen dienen om de Westerse samenleving een rad voor ogen te draaien, maar hebben niets te maken met de werkelijke situatie hier. Deze terminologie moet duidelijk maken wie de slechten en de goeden zijn in het verstaan met Westerse oren.
De ideologie van Arafat en zijn Fatahpartij is de vernietiging van Israël van binnenuit. Zij streven niet naar het einde van het conflict maar naar de verandering van Israël in een Palestijnse staat.
De strategie is Israël in fasen te liquideren. De terreur en de tijd zullen hun werk doen. Dat is hun fasentheorie. Na het bewust laten mislukken van de Oslo-akkoorden worden de dingen duidelijker en hun strategie meer zichtbaar.
Men heeft de theorie van het spinnenweb. Hezbollah leider Hassan Nasrallah heeft die ontwikkeld. In die theorie erkent men weliswaar Israëls militaire kracht, maar ziet men als zwakte in Israël de consumptiemaatschappij. De burgers van die maatschappij willen op den duur geen offers meer brengen om de eigen identiteit te beschermen en te verdedigen. Het lijkt sterk aan de buitenkant, maar als je er aan komt valt het in brokken. Arafat zegt voortdurend in het Arabisch dat Israël op het punt staat ineen te zakken.
Hij volgt de strategie van dodelijke omstrengeling. Hij doet zich voor als de oplossing van het probleem, maar is voortdurend zelf het probleem. Hij is de pyromaan en de brandweerman. Daarmee kan hij de wereld kennelijk misleiden.
Voor de komende tijd is de grote vraag of Israëls samenleving het vol kan houden. Als men zwakte opmerkt in onze nationale houding dan volgt meer terreur, dan zullen ook die Arabieren meedoen die een overeenkomst met ons hebben gesloten en ook de Arabieren die in Israël wonen met een Israëlisch paspoort. Sinds onze onafhankelijkheidsoorlog in 1948 is de confrontatie niet zo kritiek geweest als nu.
Zodra hun overtuiging wordt dat zij ons kunnen overwinnen en vernietigen door middel van terrorisme dan is er sprake van structurele terreur en wordt de situatie voor ons steeds moeilijker.
Soms lijkt het goed onze troepen terug te trekken, zoals uit Bethlehem, maar het lost niets op. Het moedigt de Palestijnen meer aan tot geweld, omdat ze iedere terugtrekking zien als overwinning en dus als een aanmoediging om door te gaan met terreurdaden. Nu nederzettingen opgeven is strategisch gezien het meest slechte signaal dat we zouden kunnen afgeven. Zoiets zal ons verder in gevaar brengen. Iedere overeenkomst met de Palestijnen kan daarom alleen gemaakt worden wanneer zij het geweld hebben gestopt.
Velen eisen vrede nu. Dat nu kan niet, omdat we in een complexe en gevaarlijke wereld leven. Onze omgeving heeft ons niet als Joodse staat erkend. Daarom moeten we standhouden in de confrontatie, ons daarin sterken, anders is de volgende grote oorlog niet ver weg. We hebben geen andere keus.
"Toen de Palestijnen aan hun terreuracties tegen Israël begonnen, was hun inschatting dat de Israëlische samenleving geen stand kon houden"
Vertaling: Feike ter Velde
Op 30 augustus jl. gaf de Chef Staf van het Israëlische leger, Moshe Ya'alon, een interview aan Israëls kwaliteitskrant Ha'aretz. Ruim een maand geleden trad hij aan voor deze hoge positie. Hij waarschuwt de Israëlische samenleving voor innerlijke uitholling en verzwakking, die kan leiden tot de uiteindelijke vernietiging van de staat Israël. 'Juist dat is het doel van de Palestijnen", aldus generaal Ya'alon, geboren en getogen in de Kibboets. Een echt Israëliër, dus. Hieronder volgen enkele momenten uit dit interview.
"Niet de `bezetting' is het probleem, maar het niet willen erkennen van de Joodse Staat".
De confrontatie met de Palestijnen werkt in Israëls samenleving als de dreiging van een kankergezwel. Als ik de hele kaart van het Midden-Oosten overzie, zie ik als de grote gevaren de Palestijnse dreiging van binnenuit en de mogelijkheid van Irak om straks over atoomwapens te kunnen beschikken. Beide mogelijkheden bedreigen het voortbestaan van Israël. We hebben goede militaire antwoorden op deze dreigingen, ook op de dreiging van Hezbollah, in het Noorden, en tegenover een dreiging van Syrië.
Het bijzondere van de Palestijnse dreiging is dat men de ernst er niet van inziet. Net als bij kanker, het sluipt onzichtbaar voort in het lichaam. Als de diagnose te laat wordt gesteld is die meestal dodelijk. De dreiging van de Palestijnen betreft ons voortbestaan. Wat we nu doen is het toepassen van chemotherapie. Als dat niet helpt moeten er organen worden weggesneden.
Echter, iedereen denkt dat wij Goliath zijn en de Palestijnen David, maar het is helaas het tegenovergestelde.
De Palestijnen hebben de steun van een kwart miljard Arabieren en zij geloven dat de tijd in hun voordeel werkt. Met de combinatie van terrorisme en snelle bevolkingsaanwas zullen zij ons afmatten en geleidelijk overwinnen. Er is nog een factor: wij beogen niet hen uit te roeien en we hebben ook ons bereid getoond tot het aanvaarden van een Palestijnse staat, terwijl zij ons en de Joodse staat niet willen erkennen.
In het jaar 2000 hebben wij voorstellen gedaan om het probleem op te lossen. Toen hebben zij Israël een dolk in de rug gestoken en steken nog dagelijks nieuwe wonden. Het punt is niet "bezetting van gebieden" — het punt is dat zij geen Joodse staat dulden.
Zij bedoelen helemaal niet om de gebieden die wij in 1967 veroverden te bevrijden. Zij hebben hun gebieden en zijn autonoom. Hun verhaal in het Arabisch is mobilisatie tot oorlog en jihad met als doel de vernietiging van de Joodse staat. Hun verhaal ontkent elke band van de Joden met dit land. Hun verhaal is de ineenstorting van de Israëlische samenleving om die dan te vernietigen. In het Engels hoor je een ander verhaal: bezetting, kolonialisme en apartheid. Die termen dienen om de Westerse samenleving een rad voor ogen te draaien, maar hebben niets te maken met de werkelijke situatie hier. Deze terminologie moet duidelijk maken wie de slechten en de goeden zijn in het verstaan met Westerse oren.
De ideologie van Arafat en zijn Fatahpartij is de vernietiging van Israël van binnenuit. Zij streven niet naar het einde van het conflict maar naar de verandering van Israël in een Palestijnse staat.
De strategie is Israël in fasen te liquideren. De terreur en de tijd zullen hun werk doen. Dat is hun fasentheorie. Na het bewust laten mislukken van de Oslo-akkoorden worden de dingen duidelijker en hun strategie meer zichtbaar.
Men heeft de theorie van het spinnenweb. Hezbollah leider Hassan Nasrallah heeft die ontwikkeld. In die theorie erkent men weliswaar Israëls militaire kracht, maar ziet men als zwakte in Israël de consumptiemaatschappij. De burgers van die maatschappij willen op den duur geen offers meer brengen om de eigen identiteit te beschermen en te verdedigen. Het lijkt sterk aan de buitenkant, maar als je er aan komt valt het in brokken. Arafat zegt voortdurend in het Arabisch dat Israël op het punt staat ineen te zakken.
Hij volgt de strategie van dodelijke omstrengeling. Hij doet zich voor als de oplossing van het probleem, maar is voortdurend zelf het probleem. Hij is de pyromaan en de brandweerman. Daarmee kan hij de wereld kennelijk misleiden.
Voor de komende tijd is de grote vraag of Israëls samenleving het vol kan houden. Als men zwakte opmerkt in onze nationale houding dan volgt meer terreur, dan zullen ook die Arabieren meedoen die een overeenkomst met ons hebben gesloten en ook de Arabieren die in Israël wonen met een Israëlisch paspoort. Sinds onze onafhankelijkheidsoorlog in 1948 is de confrontatie niet zo kritiek geweest als nu.
Zodra hun overtuiging wordt dat zij ons kunnen overwinnen en vernietigen door middel van terrorisme dan is er sprake van structurele terreur en wordt de situatie voor ons steeds moeilijker.
Soms lijkt het goed onze troepen terug te trekken, zoals uit Bethlehem, maar het lost niets op. Het moedigt de Palestijnen meer aan tot geweld, omdat ze iedere terugtrekking zien als overwinning en dus als een aanmoediging om door te gaan met terreurdaden. Nu nederzettingen opgeven is strategisch gezien het meest slechte signaal dat we zouden kunnen afgeven. Zoiets zal ons verder in gevaar brengen. Iedere overeenkomst met de Palestijnen kan daarom alleen gemaakt worden wanneer zij het geweld hebben gestopt.
Velen eisen vrede nu. Dat nu kan niet, omdat we in een complexe en gevaarlijke wereld leven. Onze omgeving heeft ons niet als Joodse staat erkend. Daarom moeten we standhouden in de confrontatie, ons daarin sterken, anders is de volgende grote oorlog niet ver weg. We hebben geen andere keus.
"Toen de Palestijnen aan hun terreuracties tegen Israël begonnen, was hun inschatting dat de Israëlische samenleving geen stand kon houden"
Vertaling: Feike ter Velde
