Jozef en Maria - Menselijke reactie op Goddelijke actie
NNB • 76 - 2000/01 • Uitgave: 20
Men zegt wel dat het Kerstverhaal uit de koker stamt van vrome mensen. Rond de geboorte van Jezus is later een theologie ontwikkeld, zoals we die nu kennen in de Evangeliën. Maar als we letten op de details van het verhaal vinden we een verrassend menselijke reactie op Gods reddende actie. Wie de Bijbel nauwkeurig leest kan niet anders dan steeds weer zeggen: dit boek is Gods Woord. Ook de bewogen kerstgeschiedenis van twee jonge mensen: Jozef en Maria.
Ze waren in ondertrouw gegaan. Spoedig zou de trouwdag aanbreken en dan zouden ze altijd samen door het leven gaan. Maar op een dag had Maria aan Jozef verteld dat ze zwanger was en een bijzonder kind verwachtte. Ze had daarbij het hele verhaal verteld van de engel Gabriël, van zijn boodschap tot haar, die rechtstreeks van God kwam, van de Heilige Geest, die in haar schoot het nieuwe leven had verwekt. Maar wie kan zoiets geloven? Jozef niet. Tot zijn schrik moet hij gedacht hebben dat Maria hem ontrouw was geworden en het met een andere jongen had gehouden. Hij was van zins "in stilte van haar te scheiden" (Matth.1:19). Wat een verdriet voor deze jongen. Wat een teleurstelling! Wat een schok voor Maria. Jozef gaat haar verlaten! Ze hebben altijd zoveel van elkaar gehouden en nu dit. Alles was ineens totaal veranderd.
Jozef was een rechtschapen jongen. Hij hield vreselijk veel van Maria en hij wilde haar in ieder geval niet beschadigen. Dus besloot hij in stilte van haar weg te gaan. Hij moet er een punt achter zetten. Hij moet weg. Razendsnel moeten allerlei overwegingen door zijn hoofd zijn geschoten. De mensen zullen hem erop aankijken als ze merken dat ze een kind verwacht. Maar ze zullen hem ook verwijten dat hij haar in de steek heeft gelaten en dat zij nu alleen voor de zorg van het kind moet opdraaien. Hoe moet hij het aan zijn ouders uitleggen? Zouden ze hem geloven? Wat zou men in Nazareth zeggen? Zou hij nog wel klanten overhouden voor z'n timmerwinkel? Moet hij gaan verhuizen naar een andere stad en daar een nieuw leven opbouwen? Maar hoe kan Maria dat doen? Ze was altijd zo gelovig en trouw aan God geweest. Ze hadden vast besloten geen seksuele omgang met elkaar te hebben vóór het huwelijk. Seksualiteit is heilig, dat heeft de Here gegeven om voluit van te genieten, maar uitsluitend binnen hun huwelijksrelatie. Ze hebben er zo vaak over gesproken en ze zijn samen alles uit de weg gegaan, om elkaar niet in verleiding te brengen. Ze stonden beiden vast in hun schoenen. En nu dit. Jozef kon het niet begrijpen.
Ook Maria torst nu voluit met haar zorgen om. Wie kan ze het verhaal vertellen? Wie gelooft haar? Zelfs Jozef gelooft haar niet. Terug in Nazareth kijken de mensen haar erop aan. Als Jozef haar verlaat wacht er niet anders dan een moeilijk bestaan. Ze wordt uit de gemeenschap gestoten, want ze horen van Jozef dat het niet zijn kind is. Wat eens haar grootste geluk was: samen met Jozef door het leven, wordt nu een nachtmerrie. Ze bidt, huilt, roept tot God. Elisabeth, haar tante, die had het geweten. Zij begreep wat er was gebeurd en had daar heel blij melding van gemaakt toen ze naar haar toe was gevlucht. Ze had inzicht gekregen door de Heilige Geest in wat er met Maria was gebeurd. Wat was dat vertroostend bij alle moeite en verdriet. Ze had haar hartelijk omhelsd en was blij en vereerd dat de "moeder des Heren" bij haar op bezoek kwam. Maar de zorgen bleven, heel diep in haar hart.
De Here God weet het. Hij weet alles. Hij kent het verdriet van Jozef, de teleurstelling. Hij weet van de nood van Maria. Dan stuurt Hij een engel. Die zegt "Jozef, zoon van David, schroom niet Maria, uw vrouw, tot u te nemen, want wat in haar verwekt is is uit de Heilige Geest..." (Matth.1:20). Jozef begreep het en grote vreugde dreef alle verdriet en depressie weg.
Hij moet de volgende morgen vliegensvlug naar Maria zijn toegesneld. Hij moet haar in zijn armen hebben gesloten, tegen zich aan hebben gedrukt - zoals de engel had bevolen te doen - en gezegd: "Maria, ik heb alles verkeerd beoordeeld. Vergeef me alsjeblieft. Ik heb zoveel slechte gedachten over je gehad". Golven van liefde voor zijn allerliefste schat overspoelde zijn hart. Ze mochten toch samen verder gaan.
schrijver onbekend
Ze waren in ondertrouw gegaan. Spoedig zou de trouwdag aanbreken en dan zouden ze altijd samen door het leven gaan. Maar op een dag had Maria aan Jozef verteld dat ze zwanger was en een bijzonder kind verwachtte. Ze had daarbij het hele verhaal verteld van de engel Gabriël, van zijn boodschap tot haar, die rechtstreeks van God kwam, van de Heilige Geest, die in haar schoot het nieuwe leven had verwekt. Maar wie kan zoiets geloven? Jozef niet. Tot zijn schrik moet hij gedacht hebben dat Maria hem ontrouw was geworden en het met een andere jongen had gehouden. Hij was van zins "in stilte van haar te scheiden" (Matth.1:19). Wat een verdriet voor deze jongen. Wat een teleurstelling! Wat een schok voor Maria. Jozef gaat haar verlaten! Ze hebben altijd zoveel van elkaar gehouden en nu dit. Alles was ineens totaal veranderd.
Jozef was een rechtschapen jongen. Hij hield vreselijk veel van Maria en hij wilde haar in ieder geval niet beschadigen. Dus besloot hij in stilte van haar weg te gaan. Hij moet er een punt achter zetten. Hij moet weg. Razendsnel moeten allerlei overwegingen door zijn hoofd zijn geschoten. De mensen zullen hem erop aankijken als ze merken dat ze een kind verwacht. Maar ze zullen hem ook verwijten dat hij haar in de steek heeft gelaten en dat zij nu alleen voor de zorg van het kind moet opdraaien. Hoe moet hij het aan zijn ouders uitleggen? Zouden ze hem geloven? Wat zou men in Nazareth zeggen? Zou hij nog wel klanten overhouden voor z'n timmerwinkel? Moet hij gaan verhuizen naar een andere stad en daar een nieuw leven opbouwen? Maar hoe kan Maria dat doen? Ze was altijd zo gelovig en trouw aan God geweest. Ze hadden vast besloten geen seksuele omgang met elkaar te hebben vóór het huwelijk. Seksualiteit is heilig, dat heeft de Here gegeven om voluit van te genieten, maar uitsluitend binnen hun huwelijksrelatie. Ze hebben er zo vaak over gesproken en ze zijn samen alles uit de weg gegaan, om elkaar niet in verleiding te brengen. Ze stonden beiden vast in hun schoenen. En nu dit. Jozef kon het niet begrijpen.
Ook Maria torst nu voluit met haar zorgen om. Wie kan ze het verhaal vertellen? Wie gelooft haar? Zelfs Jozef gelooft haar niet. Terug in Nazareth kijken de mensen haar erop aan. Als Jozef haar verlaat wacht er niet anders dan een moeilijk bestaan. Ze wordt uit de gemeenschap gestoten, want ze horen van Jozef dat het niet zijn kind is. Wat eens haar grootste geluk was: samen met Jozef door het leven, wordt nu een nachtmerrie. Ze bidt, huilt, roept tot God. Elisabeth, haar tante, die had het geweten. Zij begreep wat er was gebeurd en had daar heel blij melding van gemaakt toen ze naar haar toe was gevlucht. Ze had inzicht gekregen door de Heilige Geest in wat er met Maria was gebeurd. Wat was dat vertroostend bij alle moeite en verdriet. Ze had haar hartelijk omhelsd en was blij en vereerd dat de "moeder des Heren" bij haar op bezoek kwam. Maar de zorgen bleven, heel diep in haar hart.
De Here God weet het. Hij weet alles. Hij kent het verdriet van Jozef, de teleurstelling. Hij weet van de nood van Maria. Dan stuurt Hij een engel. Die zegt "Jozef, zoon van David, schroom niet Maria, uw vrouw, tot u te nemen, want wat in haar verwekt is is uit de Heilige Geest..." (Matth.1:20). Jozef begreep het en grote vreugde dreef alle verdriet en depressie weg.
Hij moet de volgende morgen vliegensvlug naar Maria zijn toegesneld. Hij moet haar in zijn armen hebben gesloten, tegen zich aan hebben gedrukt - zoals de engel had bevolen te doen - en gezegd: "Maria, ik heb alles verkeerd beoordeeld. Vergeef me alsjeblieft. Ik heb zoveel slechte gedachten over je gehad". Golven van liefde voor zijn allerliefste schat overspoelde zijn hart. Ze mochten toch samen verder gaan.
schrijver onbekend
