Jezus... God in menselijk gewaad!
Feike ter Velde • 89 - 2013 • Uitgave: 7
Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was
(Filippenzen 2:5)
Ons leven wordt hier gelegd naast het aardse leven van de Here Jezus Christus, om ons te tonen hoe het er bij ons uit zou moeten zien. We hebben van onszelf geen norm voor het leven; die wordt ons hier aangereikt. De vraag is of we ermee uit de voeten kunnen en of we het willen en wat we dan moeten doen. Een hele opgave! Maar, het is Pasen geworden en het wordt ook nog Pinksteren! We zijn niet aan ons lot overgelaten!
We lezen hier in een brief die Paulus schreef aan christenen in de stad Filippi, de eerste Europese stad waar het Evangelie werd gebracht en waar mensen tot levend geloof kwamen. Zo uit het heidendom christen geworden! Meestal kon men niet lezen of schrijven. Men had geen Bijbel, maar men had wel de kracht van God gezien. Eerst kwam er een voorname vrouw tot geloof, Lydia. Daarna werd een bezeten meisje van een waarzeggende boze geest bevrijd en toen werd Paulus in de gevangenis gegooid met valse beschuldigingen. Waar de kracht van de Heilige Geest werkt, daar komen de geesten uit de afgrond onmiddellijk naar boven om zich via mensen flink te roeren. Want in de duisternis van dit Grieks-Romeinse heidendom kwam ineens het licht van het Evangelie der verlossing!
Dat blijft nooit zonder luidruchtige gevolgen. Als Paulus en zijn helper Silas vastzitten in de diepste kerker, beweegt God Zijn machtige rechterarm! Er komt een zware aardbeving en de gevangenisdeuren springen uit het slot en iedereen kon weglopen. Maar dat deden ze niet. Paulus verkondigt de boodschap van liefde en redding door Jezus en de directeur van de gevangenis komt met zijn gehele huis tot een levend geloof! Zo is de Gemeente daar ontstaan, compleet met opzieners en diakenen. Men had het goed georganiseerd. Ze hadden ook zelf deelgenomen aan de verkondiging en moed gegrepen uit hetgeen ze hadden meegemaakt. Ook leefden ze sterk mee met wat Paulus moest doormaken. Maar alle vijandschap in de samenleving ten spijt… God toont hier Zijn wondere macht tot in de hoogste regeringskringen.
Persoonlijk
Maar hoe mooi ook, daar moest het niet bij blijven. Want uiteindelijk gaat het om die persoonlijke verbondenheid met de Here Jezus Christus en die grote levensverandering door Hem en in Hem! Dat heeft Paulus zelf ook moeten leren, door het Woord, door de Geest en door ervaring. Door zijn wandel met Christus in het leven van elke dag.
Wat hij zelf van de Here heeft geleerd, mag hij nu doorgeven aan deze Gemeente. Het gaat erom dat we veranderen en wel naar het beeld van de Here Jezus Christus. Hij is de norm voor ons leven: zoals Hij is moeten wij worden. God wil ons leven op een hoger niveau brengen! En daar is een principe, een stelregel voor nodig om te komen tot op het niveau van Christus. En daar komt niets van onszelf bij. Dat moeten we ook eerst willen erkennen. Voordat we toekomen aan de gezindheid van Christus, moeten we ontledigd worden, d.w.z. we moeten onszelf verliezen, kwijtraken. We moeten van onszelf af. Want alles wat in ons is, is diep van de zonde doortrokken.
Dienende houding
Dan komt er een innerlijk afbraakproces. Dat móet er ook komen. Achteraf zie je de betekenis van zulke beproevingen, zoals die door kritiek op je persoon of op je functioneren op je af komt. Niet zelden komen er gevoelens van zelfmedelijden bij je op. Je schroomt ook niet om jezelf het grootste gelijk van de wereld te geven en de ander met bittere gevoelens te bejegenen. Ook zoek je je gelijk bij anderen. Je hangt een verhaal op om jezelf zo gunstig mogelijk voor te stellen en de kritiek zoveel mogelijk als onredelijk en kwetsend af te schilderen. Als die anderen je dan helemaal gelijk geven en je ook slachtoffer vinden van onredelijkheid en oneerlijkheid, dan voel je je getroost en bemoedigd. Je bent je er niet eens van bewust, dat je die anderen manipuleerde met je mooie verhalen. Je ziet niet dat je maar op één ding uit bent: die ander voor je karretje te spannen. Zo misleid je jezelf en die anderen ook. Zo zitten we in elkaar. Zo zijn we werkelijk! Maar die werkelijkheid is achter een masker van vroomheid, braafheid en schijnbare onschuld verborgen.
Dit voorbeeld wil duidelijk maken hoe we altijd weer geneigd zijn het werk van de Geest te doven. De Geest werkt in ons aan de ontlediging van onszelf. De knechtsgestalte van de Here Jezus wordt hierbij genoemd. We voelen er meer voor om te heersen dan om te dienen. De gezindheid van Christus betekent een houding van dienen en niet van heersen! Als we deze dingen in ons leven gaan zien – en dat kan alleen door de Geest(!) – dan willen we ook gehoorzaam worden aan die roepstem binnen in ons hart om gehoorzaam te worden. Als we worden vernederd onder de mensen, zijn we altijd geneigd onszelf er bovenuit te vechten, niet zelden door leugen en bedrog. Maar de Geest van God wil ons leren alles aan Hem over te geven en te wachten op Zijn oplossingen. Dat moeten we Hem durven toe te vertrouwen.
Paulus’ weg
Als Paulus wordt weggestuurd uit zijn roeping en bediening – door zijn eigen broeders (Handelingen 9:30) - dan laat hij zich met de pink wegsturen en hij gaat terug naar Tarsus, naar het tentenwinkeltje van zijn vader. En Paulus zwijgt. Hij probeert Gods weg te doorgronden, te begrijpen wat hem is overkomen, maar slaagt daar waarschijnlijk niet in. En God zwijgt ook. Dat zijn de moeilijkste momenten in het leven van Gods kinderen. Maar die beproevingen zijn nodig om ons te helpen van onszelf ontledigd te worden, te leren de gestalte van een dienstknecht aan te nemen en gehoorzaam te worden. Dat was de weg die ook Paulus moest gaan. Eerder kon hij zijn brieven aan ons niet schrijven, zoals bijvoorbeeld Romeinen 6. Eerst moest hij zelf leren dat een mens er volledig aan moest in de dienst van God, sterven met Christus (Galaten 2:20) voordat een leven met Hem en door Hem en in Hem mogelijk wordt.
God blijft niet zwijgen
Het duurde een hele tijd voordat Barnabas Paulus komt opzoeken en hem terugbrengt naar Gods taak, te beginnen in Antiochië. En zo wordt Paulus de belangrijkste onder de apostelen. Zijn onderwijs gaat zo diep. Dat kan in geen mensenhart zijn opgekomen.
Als God Zijn kinderen ziet in deze diepe weg die ze moeten gaan, is Hijzelf ook diep bewogen, want Hij weet: dat is de weg die Mijn eigen Zoon is gegaan. In volkomen gehoorzaamheid heeft Hij zichzelf ontledigd en vernederd en is gehoorzaam geworden tot het bittere einde: Golgotha en de kruisiging. En dan blijft God niet zwijgen! Hij gaat Zijn Zoon uitermate verhogen. Hij moest eerst zichzelf vernederen, voordat God hem kon verhogen. Dát is het Bijbelse principe.
Dat is ook ons aandeel in Gods heilsplan en alleen door dat aandeel worden we kind van God, zoon van God! Er is geen goedkope weg. Het heil in Christus is niet in de uitverkoop op de religieuze markt. We mogen treden in de voetsporen van de Heiland om eerst met Hem te sterven en dan met Hem op te staan in een nieuw leven. Hem te volgen in gehoorzaamheid aan Hem. Bent U daartoe bereid?
Feike ter Velde
(Filippenzen 2:5)
Ons leven wordt hier gelegd naast het aardse leven van de Here Jezus Christus, om ons te tonen hoe het er bij ons uit zou moeten zien. We hebben van onszelf geen norm voor het leven; die wordt ons hier aangereikt. De vraag is of we ermee uit de voeten kunnen en of we het willen en wat we dan moeten doen. Een hele opgave! Maar, het is Pasen geworden en het wordt ook nog Pinksteren! We zijn niet aan ons lot overgelaten!
We lezen hier in een brief die Paulus schreef aan christenen in de stad Filippi, de eerste Europese stad waar het Evangelie werd gebracht en waar mensen tot levend geloof kwamen. Zo uit het heidendom christen geworden! Meestal kon men niet lezen of schrijven. Men had geen Bijbel, maar men had wel de kracht van God gezien. Eerst kwam er een voorname vrouw tot geloof, Lydia. Daarna werd een bezeten meisje van een waarzeggende boze geest bevrijd en toen werd Paulus in de gevangenis gegooid met valse beschuldigingen. Waar de kracht van de Heilige Geest werkt, daar komen de geesten uit de afgrond onmiddellijk naar boven om zich via mensen flink te roeren. Want in de duisternis van dit Grieks-Romeinse heidendom kwam ineens het licht van het Evangelie der verlossing!
Dat blijft nooit zonder luidruchtige gevolgen. Als Paulus en zijn helper Silas vastzitten in de diepste kerker, beweegt God Zijn machtige rechterarm! Er komt een zware aardbeving en de gevangenisdeuren springen uit het slot en iedereen kon weglopen. Maar dat deden ze niet. Paulus verkondigt de boodschap van liefde en redding door Jezus en de directeur van de gevangenis komt met zijn gehele huis tot een levend geloof! Zo is de Gemeente daar ontstaan, compleet met opzieners en diakenen. Men had het goed georganiseerd. Ze hadden ook zelf deelgenomen aan de verkondiging en moed gegrepen uit hetgeen ze hadden meegemaakt. Ook leefden ze sterk mee met wat Paulus moest doormaken. Maar alle vijandschap in de samenleving ten spijt… God toont hier Zijn wondere macht tot in de hoogste regeringskringen.
Persoonlijk
Maar hoe mooi ook, daar moest het niet bij blijven. Want uiteindelijk gaat het om die persoonlijke verbondenheid met de Here Jezus Christus en die grote levensverandering door Hem en in Hem! Dat heeft Paulus zelf ook moeten leren, door het Woord, door de Geest en door ervaring. Door zijn wandel met Christus in het leven van elke dag.
Wat hij zelf van de Here heeft geleerd, mag hij nu doorgeven aan deze Gemeente. Het gaat erom dat we veranderen en wel naar het beeld van de Here Jezus Christus. Hij is de norm voor ons leven: zoals Hij is moeten wij worden. God wil ons leven op een hoger niveau brengen! En daar is een principe, een stelregel voor nodig om te komen tot op het niveau van Christus. En daar komt niets van onszelf bij. Dat moeten we ook eerst willen erkennen. Voordat we toekomen aan de gezindheid van Christus, moeten we ontledigd worden, d.w.z. we moeten onszelf verliezen, kwijtraken. We moeten van onszelf af. Want alles wat in ons is, is diep van de zonde doortrokken.
Dienende houding
Dan komt er een innerlijk afbraakproces. Dat móet er ook komen. Achteraf zie je de betekenis van zulke beproevingen, zoals die door kritiek op je persoon of op je functioneren op je af komt. Niet zelden komen er gevoelens van zelfmedelijden bij je op. Je schroomt ook niet om jezelf het grootste gelijk van de wereld te geven en de ander met bittere gevoelens te bejegenen. Ook zoek je je gelijk bij anderen. Je hangt een verhaal op om jezelf zo gunstig mogelijk voor te stellen en de kritiek zoveel mogelijk als onredelijk en kwetsend af te schilderen. Als die anderen je dan helemaal gelijk geven en je ook slachtoffer vinden van onredelijkheid en oneerlijkheid, dan voel je je getroost en bemoedigd. Je bent je er niet eens van bewust, dat je die anderen manipuleerde met je mooie verhalen. Je ziet niet dat je maar op één ding uit bent: die ander voor je karretje te spannen. Zo misleid je jezelf en die anderen ook. Zo zitten we in elkaar. Zo zijn we werkelijk! Maar die werkelijkheid is achter een masker van vroomheid, braafheid en schijnbare onschuld verborgen.
Dit voorbeeld wil duidelijk maken hoe we altijd weer geneigd zijn het werk van de Geest te doven. De Geest werkt in ons aan de ontlediging van onszelf. De knechtsgestalte van de Here Jezus wordt hierbij genoemd. We voelen er meer voor om te heersen dan om te dienen. De gezindheid van Christus betekent een houding van dienen en niet van heersen! Als we deze dingen in ons leven gaan zien – en dat kan alleen door de Geest(!) – dan willen we ook gehoorzaam worden aan die roepstem binnen in ons hart om gehoorzaam te worden. Als we worden vernederd onder de mensen, zijn we altijd geneigd onszelf er bovenuit te vechten, niet zelden door leugen en bedrog. Maar de Geest van God wil ons leren alles aan Hem over te geven en te wachten op Zijn oplossingen. Dat moeten we Hem durven toe te vertrouwen.
Paulus’ weg
Als Paulus wordt weggestuurd uit zijn roeping en bediening – door zijn eigen broeders (Handelingen 9:30) - dan laat hij zich met de pink wegsturen en hij gaat terug naar Tarsus, naar het tentenwinkeltje van zijn vader. En Paulus zwijgt. Hij probeert Gods weg te doorgronden, te begrijpen wat hem is overkomen, maar slaagt daar waarschijnlijk niet in. En God zwijgt ook. Dat zijn de moeilijkste momenten in het leven van Gods kinderen. Maar die beproevingen zijn nodig om ons te helpen van onszelf ontledigd te worden, te leren de gestalte van een dienstknecht aan te nemen en gehoorzaam te worden. Dat was de weg die ook Paulus moest gaan. Eerder kon hij zijn brieven aan ons niet schrijven, zoals bijvoorbeeld Romeinen 6. Eerst moest hij zelf leren dat een mens er volledig aan moest in de dienst van God, sterven met Christus (Galaten 2:20) voordat een leven met Hem en door Hem en in Hem mogelijk wordt.
God blijft niet zwijgen
Het duurde een hele tijd voordat Barnabas Paulus komt opzoeken en hem terugbrengt naar Gods taak, te beginnen in Antiochië. En zo wordt Paulus de belangrijkste onder de apostelen. Zijn onderwijs gaat zo diep. Dat kan in geen mensenhart zijn opgekomen.
Als God Zijn kinderen ziet in deze diepe weg die ze moeten gaan, is Hijzelf ook diep bewogen, want Hij weet: dat is de weg die Mijn eigen Zoon is gegaan. In volkomen gehoorzaamheid heeft Hij zichzelf ontledigd en vernederd en is gehoorzaam geworden tot het bittere einde: Golgotha en de kruisiging. En dan blijft God niet zwijgen! Hij gaat Zijn Zoon uitermate verhogen. Hij moest eerst zichzelf vernederen, voordat God hem kon verhogen. Dát is het Bijbelse principe.
Dat is ook ons aandeel in Gods heilsplan en alleen door dat aandeel worden we kind van God, zoon van God! Er is geen goedkope weg. Het heil in Christus is niet in de uitverkoop op de religieuze markt. We mogen treden in de voetsporen van de Heiland om eerst met Hem te sterven en dan met Hem op te staan in een nieuw leven. Hem te volgen in gehoorzaamheid aan Hem. Bent U daartoe bereid?
Feike ter Velde
