Israëls isolement

Feike ter Velde • 93 - 2017 • Uitgave: 23
In 2011 hebben de Verenigde Staten en Israël hun financiële bijdragen aan de UNESCO al stopgezet. Toen werd onder druk van de Arabische landen Palestina… een land dat niet bestaat(!)… als volwaardige natie en lid van de UNESCO erkend door de Verenigde Naties. De structurele anti-Israëlhouding en -politiek van de Arabische landen met als inzet: de Palestijnen, is er de reden voor dat nu ook Israël er een punt achter zet.

De UNESCO zetelt in Parijs en de naam staat voor United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation. Zij houdt zich bezig met dingen als de Werelderfgoedlijst, onderwijs in de wereld, vooral voor meisjes, mediavrijheid en zeker de laatste tijd ook met klimaatverandering. Het was dus vooral president Obama, die de eerste stap zette… door de Amerikaanse geldkraan dicht te draaien in 2011.

Anti-Israëlplatform
Amerika noemde het beleid van UNESCO extreem gepolitiseerd. Men noemde hierbij als voorbeeld het feit dat de Palestijnen het centrum van Hebron, met de graven van de Bijbelse aartsvaders, tot Palestijns gebied verklaarden. Amerika wil een fundamentele hervorming binnen de UNESCO. Van binnenuit wordt een ernstige vooringenomenheid tegen Israël geconstateerd. De Arabische wereld misbruikt o.a. de UNESCO als platform voor anti-Israëlpropaganda! Daar gaat een aantal landen in mee. Verdraaiing van de geschiedenis en een dubbele standaard ten aanzien van Israël zijn schering en inslag bij deze VN-instantie. De Joodse historie van de stad Hebron wordt ontkend, archeologische opgravingen in Oost-Jeruzalem worden als illegaal bestempeld en Joodse banden met de Tempelberg worden ontkend en genegeerd.
Zowel Israël als de VS waarschuwden UNESCO al maanden om haar beleid aan te passen. Meerdere keren heeft de Joodse staat, als reactie op de anti-Israël resoluties, op haar budget voor de VN bezuinigd. De Amerikaanse ambassadeur bij de VN, Nikki Haley, had verschillende VN-instanties opgeroepen hun anti-Israëlobsessie te staken.

Een absurd theater
De acties van de twee landen waren echter aan dovemans oren gericht en er was geen sprake van wijziging in beleid door UNESCO. Daarom heeft de Trump-regering besloten om het UNESCO-lidmaatschap van de VS op te geven. Volgens woordvoerder Heather Nauert van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken was dit geen makkelijk besluit. Toch was de maatregel nodig, aangezien dit ‘de Amerikaanse zorgen weerspiegelt, met de toenemende achterstand bij UNESCO, de noodzaak voor fundamentele hervormingen binnen die organisatie, en het voortdurende anti-Israël beleid bij UNESCO.’
Enkele uren na de Amerikaanse aankondiging volgde Israël. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft in een persbericht laten weten het ministerie van Buitenlandse Zaken de instructie te hebben gegeven om de terugtrekking van Israël uit UNESCO voor te bereiden. De Amerikaanse actie wordt door de Likoed-leider ‘een moedig en moreel besluit’ genoemd. Netanyahu vindt dat UNESCO een ‘absurd theater’ is geworden dat geschiedenis verdraait in plaats van het te behouden.
Deze terugtrekking valt samen met de verkiezing van een nieuwe directeur-generaal. Een van de kandidaten is Hamad bin Abdulaziz al-Kawari, die zich altijd zeer antisemitisch uitlaat. Zicht op verbetering bleef dan ook uit.

Nederzettingen
Niet alleen de UNESCO, maar ook de Verenigde Naties in New York laten niet na Israël grote verwijten te maken als roeptoeter van Arabische landen. Met name als het gaat om het bouwen van huizen op de Westbank. Daar waar nooit is gebouwd, op kale heuvels en kale vlaktes, bouwt Israël de zogenaamde nederzettingen, woningen voor de burgers van het Joodse land. Vorig jaar nog eiste de Veiligheidsraad van de VN dat de uitbreiding van nederzettingen onmiddellijk en volledig moet stoppen. Maar de bouwplannen werden door de regering van Netanyahu gewoon goedgekeurd en de bouw werd gewoon ingezet en is inmiddels al weer voltooid. Helaas heeft de regering van Barack Obama toen in de VN geen tegenstem laten horen en geen veto uitgesproken. Ook landen die aanzienlijke financiële steun krijgen van Israël hebben voor die resolutie gestemd. Israël heeft de steun aan landen als Senegal en Angola direct gestaakt. Maar ook Westerse landen steunden de resolutie, zoals Groot-Brittannië, Nieuw-Zeeland en Oekraïne.

Steeds meer in isolement
De druk op Israël om in onderhandelingen met de Palestijnen ja te zeggen tegen een Palestijnse staat, is groot. Er was begin dit jaar, op initiatief van Frankrijk, een conferentie in Parijs, maar Israël heeft daaraan niet deelgenomen. Defensie-minister Avigdor Lieberman sprak van een anti-Israël tribunaal. In datzelfde Frankrijk werd destijds een schijnproces opgezet tegen de Joods-Franse officier Dreyfuss, die van spionage werd beschuldigd en onschuldig ter dood werd veroordeeld. Dat vonnis werd gelukkig nooit voltrokken, maar de enorme haat tegen de Joden in Frankrijk kwam toen wel aan de oppervlakte.
Door deze ontwikkelingen echter raakt Israël nu steeds verder in een isolement. Daar zijn de internationale commentatoren het wel over eens.
Een Palestijnse staat is er nooit geweest en moet er ook nooit komen. We zien wat dat betekent aan Gaza. Daar heeft men meer autonomie gekregen, Israël heeft zich geheel teruggetrokken en… men ging direct raketten maken om die op Israël af te schieten. Ook aan de Westgrens van Gaza, in Egypte, pleegde men terreur zodat die kant ook is afgesloten, maar door Egyptisch militairen. Dankzij hun politieke leiders hebben de meeste inwoners van Gaza geen gemakkelijk leven. Maar het wordt allemaal aan Israël verweten. Veel leden van de Verenigde Naties sluiten zich bij dat verwijt aan en Israël komt steeds meer in het isolement.

Verdeeldheid
De pro-Israëlhouding van president Trump is op dit moment voor Israël een zegen. De stap om UNESCO te verlaten is een helder geluid en Israël volgde onmiddellijk. Deze ontwikkeling lijkt zich overigens overal voor te doen… geen eenheid, maar juist een verbrokkeling van (politieke) eenheid van volkeren. Ten eerste nu door de Verenigde Staten, maar ook op kleinere schaal, zoals in Spanje met de wens tot afscheiding door Catalonië.
In totaal zijn er zo’n veertig partijen in de Europese Unie, die binnen eigen land naar meer autonomie, of zelfs naar volledige onafhankelijkheid streven. Een paar notabele leden zijn de Bayernpartei (uit de Duitse regio Beieren), de Nieuw-Vlaamse Alliantie (Belgische regio Vlaanderen), zoals al genoemd de Unitat Catalonia (Spaanse regio Catalonië) en ‘onze’ Fryske Nasjonale Partij (Friesland).
Dit geeft al met al een onrustig beeld van Europa en soms de dreiging van een burgeroorlog, zoals in Spanje. De geluiden, zoals die van Trump, worden ook in ons land gehoord, bijvoorbeeld door mensen die vinden dat Nederland uit de Europese Unie moet stappen. Dat geluid wordt overal in de EU gehoord van allerlei kleinere groepen. Al met al, Israëls isolement geeft de meeste zorg, want haat door de buurlanden is de achtergrond daarvan.

Feike ter Velde