Israël op weg naar zijn rust
Jan van Barneveld • 85 - 2009 • Uitgave: 21
Een zware weg
Shimon Peres, de president van Israël, is in Rusland geweest om te vragen geen wapens aan Syrië en Iran te leveren. Begin september was premier Benjamin Netanyahu een paar uren ‘verdwenen’. Later bleek dat ook hij in Rusland was om te proberen die leverantie van de geavanceerde Russische S300 raketten tegen te houden. Zo gespannen is de situatie. President Sarkozy van Frankrijk is ervan overtuigd dat Iran bezig is atoomwapens te produceren. Weer vielen raketten uit Zuid-Libanon op Israël. Osama bin Laden maakt Israël doel van zijn terreurbendes. President Obama gaat koortsachtig door met zijn gevaarlijke binnenlandse en vooral voor Israël levensgevaarlijke buitenlandpolitiek. De VN, mensenrechtenorganisaties, verschillende grote hulporganisaties en ook kerkgenootschappen schrijven dikke rapporten om Palestijnse leugens een formele status te geven. Israël wordt belasterd door valse beschuldigingen van oorlogsmisdaden en schendingen van mensenrechten. Oude patronen van het antisemitisme zijn weer springlevend.
Vroeger werden de Joden gedemoniseerd. Vervolgingen, uitzettingen, pogroms en moord waren het gevolg. Toen de Joden na een eeuwenlange geschiedenis van antisemitisme voldoende waren gedemoniseerd, kon Hitler zijn gruwelijke moordfabrieken laten bouwen. Hij vond genoeg gewillige handlangers en de rest van de wereld sloot de ogen. Op een paar goede uitzonderingen na. Zo gaat het ook nu. Het denken van de mensen en van volken wordt vervuild door leugens van het antizionisme.
Hun einddoel is de vernietiging van Israël en van het Joodse volk. Het zal ook nu niet lukken. Zoals het ouderwetse antisemitisme zal ook het moderne antizionisme uitlopen op zelfvernietiging. Als Nazi-Duitsland zal het brandend ten onder gaan. Nu al gaan de waarschuwende oordelen van God over de hele aarde. Maar Israël gaat een zware weg. Toch zegt de profeet Jeremia dat ‘Israël op weg is naar zijn rust’ (31:2). Die zware weg gaat via benauwdheid (30:7), een ongeneeslijke wond (30:12), bitter geween (31:15) en verstoten uit de volkengemeenschap (30:13,17). Uit die benauwdheid zal Israël gered worden (30:7), de wond zal worden genezen (30:17), tranen worden gedroogd (31:16) en de HERE verlost hen (30:10, 31:7).
Een oude weg
Israël is eerder zo’n zware weg gegaan. Onder Mozes en Jozua was er ook tegenstand van buiten en van binnen. Toch kwam God tot Zijn doel met Israël. Na de moeizame tocht door de woestijn en zware strijd om het Beloofde Land in bezit te nemen getuigt Jozua vlak voor zijn dood: ‘Erkent nu met heel uw hart en met heel uw ziel, dat niet één van alle goede beloften, die de HERE uw God u gegeven heeft onvervuld is gebleven. Alles is voor u uitgekomen’ (Joz. 23:14). De Here ‘had Israël rust gegeven van al zijn vijanden’ (Joz. 23:1). Onderweg naar Gods rust had de Here grote wonderen voor Israël gedaan. Zo gaat het ook nu.
Eenzelfde weg ging Israël van de Richters naar het vrederijk onder koning Salomo. Strijd en zonde van binnen en dodelijke aanslagen van buiten. Een zware weg tot het moment dat Salomo bidt en dankt: ‘Geprezen zij de HERE, die zijn volk Israël rust gegeven heeft… er is niet één woord onvervuld gebleven van al zijn goede woorden, die Hij door de dienst van zijn knecht Mozes heeft gegeven’ (1Kon. 8:56). Israël is ook nu onderweg naar Gods rust. Wie dat inziet, begrijpt waar de vijandschap van bijna heel de wereld vandaan komt. Die ziet ook de grote wonderen die God onderweg doet voor Zijn volk.
Wonderen
Gods weg ging langs oorlogen die op een wonderlijke manier door Israël zijn gewonnen. We zien hoe de Negev-woestijn wordt teruggedrongen en klaargemaakt voor 250.000 Israëli’s. We lezen over het enorme gasveld dat bij Haifa is gevonden en waardoor Israël over een paar jaar onafhankelijk is van gas en olie uit het buitenland. We zien hoe de terugkeer van Israëlieten naar het Beloofde Land doorgaat. Vaak brengt de Here op kritieke momenten de vijanden van Israël in verwarring. Door grote problemen (Obama) of door onderlinge strijd (terroristen). Voorwerpen voor de tempeldienst komen klaar. Het koperen wasvat wordt binnenkort tentoongesteld. Het Tempelinstituut bouwt momenteel een brandofferaltaar. Een interessante ontwikkeling is dat drie leden van het Sanhedrin naar Turkije zijn gereisd. Daar hebben ze gesproken met een belangrijke moslimleider, Adnan Oktar. Een van de onderwerpen van hun gesprekken was de herbouw van de Tempel. Adnan Oktar verklaarde tot ieders verrassing: “Het Paleis van Salomo (de tempel) is historisch een belangrijke plaats. Iedere Jood, christen of moslim zou dit (de herbouw) enthousiast moeten toejuichen… Het zou binnen een jaar klaar kunnen zijn.” Rabbijn Hollander verklaarde dat “de bouw van de tempel één van de fasen is in het Messiaanse proces.”
Een onderzoek in Israël wees uit dat 64% van de ondervraagden voorstander zijn van de herbouw van de Tempel. Geestelijk is er ook een en ander gaande in Israël. Een grote groep rabbijnen hebben de 14e september een grote gebedsbijeenkomst bij de Muur georganiseerd. Er was schuldbelijdenis. Gebeden werd voor de grote nood en het gevaar waarin Israël zich nu bevindt. In oude, seculiere kibboetsen worden synagoges gebouwd en jeugd zoekt eigen wegen naar God. Het antwoord van de Here hierop is: ‘Ik heb tot het nakroost van Jakob niet gezegd: Zoekt Mij tevergeefs’ (Jes. 45:19). God gaat rustig door met Zijn plan. Hij komt tot Zijn doel met Zijn volk.
Beloften
Aan het einde van Israëls weg naar zijn rust staan veel en grote beloften. We kunnen er maar een paar noemen:
• ‘Jubel en verheug u, gij dochter van Sion, want zie IK kom in uw midden wonen’ (Zach. 2:10).
• ‘Zoals gij onder de volken een vervloeking bent geweest, o, huis van Juda en huis van Israël, zo zult gij, doordat Ik u heil schenk, een zegen worden’ (Zach. 8:13). Het feit dat Israël nu door volken vervloekt wordt is bewijs dat Gods volk onderweg is naar zijn zegen.
• ‘IK zal Mij over hen verblijden en hun weldoen en IK zal hen voorgoed in dit land planten’ (Jer. 32:41).
• ‘Jakob zal terugkeren en rustig en veilig zijn’ (Jer. 30:10).
Er wordt op u gelet
Op weg naar de rust en de zegen ontmoet Israël drie groepen mensen. Vijanden, die de ondergang van het Joodse volk zoeken. Zij gaan te gronde. Onverschilligen, zoals momenteel veel kerken. Zij zullen de zegen missen. Enkele vrienden, zoals de Kenieten in de tijd van Mozes, Ruth in de tijd van de Richters, Rachab in de tijd van Jozua. Zij werden enorm gezegend tot in verre geslachten. Nu zijn het miljoenen christenzionisten die vrienden van Israël zijn. Een orthodoxe Israëli schrijft over u in de Jerusalem Post van 16 augustus 2009:
In een tijd waarin veel van de wereldopinie over Israël vervormd wordt door… antisemitische laster, zijn miljoenen evangelicals opgedoken als onze meest toegewijde supporters. De ontwikkeling van deze relatie is buitengewoon en tart alle logica. Pas de laatste dertig jaar is steun voor Israël zo’n hoge prioriteit geworden in deze Christelijke richting. Zij groeien snel in een tijd waarin andere kerken zich in een dramatische val bevinden. De voornaamste reden voor de steun van de Evangelicals is dat, in tegenstelling tot andere christelijke groepen, zij de vervangingstheologie, die leert dat God de Joden heeft verworpen omdat zij Jezus hebben afgewezen, verwerpen. Evangelicals geloven, dat toen God tegen Abraham zei, dat zij die Israël zegenen, gezegend zullen worden. Voor hen betekent dat ook dat God christenen die het Joodse volk liefhebben en de staat Israël steunen, zegent. De meesten van hen zijn godvrezende mensen, die bidden voor het welzijn van Israël en een onvoorwaardelijke liefde hebben voor Joden als Gods uitverkoren volk.
Zo zijn we Israël tot zegen en met Israël op weg naar Gods rust.
Jan van Barneveld
Shimon Peres, de president van Israël, is in Rusland geweest om te vragen geen wapens aan Syrië en Iran te leveren. Begin september was premier Benjamin Netanyahu een paar uren ‘verdwenen’. Later bleek dat ook hij in Rusland was om te proberen die leverantie van de geavanceerde Russische S300 raketten tegen te houden. Zo gespannen is de situatie. President Sarkozy van Frankrijk is ervan overtuigd dat Iran bezig is atoomwapens te produceren. Weer vielen raketten uit Zuid-Libanon op Israël. Osama bin Laden maakt Israël doel van zijn terreurbendes. President Obama gaat koortsachtig door met zijn gevaarlijke binnenlandse en vooral voor Israël levensgevaarlijke buitenlandpolitiek. De VN, mensenrechtenorganisaties, verschillende grote hulporganisaties en ook kerkgenootschappen schrijven dikke rapporten om Palestijnse leugens een formele status te geven. Israël wordt belasterd door valse beschuldigingen van oorlogsmisdaden en schendingen van mensenrechten. Oude patronen van het antisemitisme zijn weer springlevend.
Vroeger werden de Joden gedemoniseerd. Vervolgingen, uitzettingen, pogroms en moord waren het gevolg. Toen de Joden na een eeuwenlange geschiedenis van antisemitisme voldoende waren gedemoniseerd, kon Hitler zijn gruwelijke moordfabrieken laten bouwen. Hij vond genoeg gewillige handlangers en de rest van de wereld sloot de ogen. Op een paar goede uitzonderingen na. Zo gaat het ook nu. Het denken van de mensen en van volken wordt vervuild door leugens van het antizionisme.
Hun einddoel is de vernietiging van Israël en van het Joodse volk. Het zal ook nu niet lukken. Zoals het ouderwetse antisemitisme zal ook het moderne antizionisme uitlopen op zelfvernietiging. Als Nazi-Duitsland zal het brandend ten onder gaan. Nu al gaan de waarschuwende oordelen van God over de hele aarde. Maar Israël gaat een zware weg. Toch zegt de profeet Jeremia dat ‘Israël op weg is naar zijn rust’ (31:2). Die zware weg gaat via benauwdheid (30:7), een ongeneeslijke wond (30:12), bitter geween (31:15) en verstoten uit de volkengemeenschap (30:13,17). Uit die benauwdheid zal Israël gered worden (30:7), de wond zal worden genezen (30:17), tranen worden gedroogd (31:16) en de HERE verlost hen (30:10, 31:7).
Een oude weg
Israël is eerder zo’n zware weg gegaan. Onder Mozes en Jozua was er ook tegenstand van buiten en van binnen. Toch kwam God tot Zijn doel met Israël. Na de moeizame tocht door de woestijn en zware strijd om het Beloofde Land in bezit te nemen getuigt Jozua vlak voor zijn dood: ‘Erkent nu met heel uw hart en met heel uw ziel, dat niet één van alle goede beloften, die de HERE uw God u gegeven heeft onvervuld is gebleven. Alles is voor u uitgekomen’ (Joz. 23:14). De Here ‘had Israël rust gegeven van al zijn vijanden’ (Joz. 23:1). Onderweg naar Gods rust had de Here grote wonderen voor Israël gedaan. Zo gaat het ook nu.
Eenzelfde weg ging Israël van de Richters naar het vrederijk onder koning Salomo. Strijd en zonde van binnen en dodelijke aanslagen van buiten. Een zware weg tot het moment dat Salomo bidt en dankt: ‘Geprezen zij de HERE, die zijn volk Israël rust gegeven heeft… er is niet één woord onvervuld gebleven van al zijn goede woorden, die Hij door de dienst van zijn knecht Mozes heeft gegeven’ (1Kon. 8:56). Israël is ook nu onderweg naar Gods rust. Wie dat inziet, begrijpt waar de vijandschap van bijna heel de wereld vandaan komt. Die ziet ook de grote wonderen die God onderweg doet voor Zijn volk.
Wonderen
Gods weg ging langs oorlogen die op een wonderlijke manier door Israël zijn gewonnen. We zien hoe de Negev-woestijn wordt teruggedrongen en klaargemaakt voor 250.000 Israëli’s. We lezen over het enorme gasveld dat bij Haifa is gevonden en waardoor Israël over een paar jaar onafhankelijk is van gas en olie uit het buitenland. We zien hoe de terugkeer van Israëlieten naar het Beloofde Land doorgaat. Vaak brengt de Here op kritieke momenten de vijanden van Israël in verwarring. Door grote problemen (Obama) of door onderlinge strijd (terroristen). Voorwerpen voor de tempeldienst komen klaar. Het koperen wasvat wordt binnenkort tentoongesteld. Het Tempelinstituut bouwt momenteel een brandofferaltaar. Een interessante ontwikkeling is dat drie leden van het Sanhedrin naar Turkije zijn gereisd. Daar hebben ze gesproken met een belangrijke moslimleider, Adnan Oktar. Een van de onderwerpen van hun gesprekken was de herbouw van de Tempel. Adnan Oktar verklaarde tot ieders verrassing: “Het Paleis van Salomo (de tempel) is historisch een belangrijke plaats. Iedere Jood, christen of moslim zou dit (de herbouw) enthousiast moeten toejuichen… Het zou binnen een jaar klaar kunnen zijn.” Rabbijn Hollander verklaarde dat “de bouw van de tempel één van de fasen is in het Messiaanse proces.”
Een onderzoek in Israël wees uit dat 64% van de ondervraagden voorstander zijn van de herbouw van de Tempel. Geestelijk is er ook een en ander gaande in Israël. Een grote groep rabbijnen hebben de 14e september een grote gebedsbijeenkomst bij de Muur georganiseerd. Er was schuldbelijdenis. Gebeden werd voor de grote nood en het gevaar waarin Israël zich nu bevindt. In oude, seculiere kibboetsen worden synagoges gebouwd en jeugd zoekt eigen wegen naar God. Het antwoord van de Here hierop is: ‘Ik heb tot het nakroost van Jakob niet gezegd: Zoekt Mij tevergeefs’ (Jes. 45:19). God gaat rustig door met Zijn plan. Hij komt tot Zijn doel met Zijn volk.
Beloften
Aan het einde van Israëls weg naar zijn rust staan veel en grote beloften. We kunnen er maar een paar noemen:
• ‘Jubel en verheug u, gij dochter van Sion, want zie IK kom in uw midden wonen’ (Zach. 2:10).
• ‘Zoals gij onder de volken een vervloeking bent geweest, o, huis van Juda en huis van Israël, zo zult gij, doordat Ik u heil schenk, een zegen worden’ (Zach. 8:13). Het feit dat Israël nu door volken vervloekt wordt is bewijs dat Gods volk onderweg is naar zijn zegen.
• ‘IK zal Mij over hen verblijden en hun weldoen en IK zal hen voorgoed in dit land planten’ (Jer. 32:41).
• ‘Jakob zal terugkeren en rustig en veilig zijn’ (Jer. 30:10).
Er wordt op u gelet
Op weg naar de rust en de zegen ontmoet Israël drie groepen mensen. Vijanden, die de ondergang van het Joodse volk zoeken. Zij gaan te gronde. Onverschilligen, zoals momenteel veel kerken. Zij zullen de zegen missen. Enkele vrienden, zoals de Kenieten in de tijd van Mozes, Ruth in de tijd van de Richters, Rachab in de tijd van Jozua. Zij werden enorm gezegend tot in verre geslachten. Nu zijn het miljoenen christenzionisten die vrienden van Israël zijn. Een orthodoxe Israëli schrijft over u in de Jerusalem Post van 16 augustus 2009:
In een tijd waarin veel van de wereldopinie over Israël vervormd wordt door… antisemitische laster, zijn miljoenen evangelicals opgedoken als onze meest toegewijde supporters. De ontwikkeling van deze relatie is buitengewoon en tart alle logica. Pas de laatste dertig jaar is steun voor Israël zo’n hoge prioriteit geworden in deze Christelijke richting. Zij groeien snel in een tijd waarin andere kerken zich in een dramatische val bevinden. De voornaamste reden voor de steun van de Evangelicals is dat, in tegenstelling tot andere christelijke groepen, zij de vervangingstheologie, die leert dat God de Joden heeft verworpen omdat zij Jezus hebben afgewezen, verwerpen. Evangelicals geloven, dat toen God tegen Abraham zei, dat zij die Israël zegenen, gezegend zullen worden. Voor hen betekent dat ook dat God christenen die het Joodse volk liefhebben en de staat Israël steunen, zegent. De meesten van hen zijn godvrezende mensen, die bidden voor het welzijn van Israël en een onvoorwaardelijke liefde hebben voor Joden als Gods uitverkoren volk.
Zo zijn we Israël tot zegen en met Israël op weg naar Gods rust.
Jan van Barneveld
