Israël en China: een ‘marriage made in heaven’?
Frits Boekhoff • 94 - 2018 • Uitgave: 13
In 2012 ondernam de Chinese marine een actie die nauwelijks aandacht trok: zij nam in de Zuid-Chinese Zee het Johnson South Reef in bezit en maakte een kunstmatig eiland waar schepen kunnen aanmeren en vliegtuigen kunnen landen. De westerse media besteedden er geen aandacht aan. Ten onrechte, want de bouw van het eiland stond niet op zichzelf.
Peking ontwikkelde sindsdien vele soortgelijke projecten. Het doel is om de gehele Zuid-Chinese Zee om te vormen tot een Chinese binnenzee. Dit gebied is vijf keer zo groot als Frankrijk, rijk aan olie en gas, en hier lopen de vaarroutes van een derde van de wereldhandel. Deze acties vormen een ernstige bedreiging voor de vrede in Oost-Azië en de rest van de wereld en hebben de relaties met Japan en de Filippijnen verslechterd. Dit kan verregaande consequenties hebben. De VS en Japan zijn volgens artikel 5 van hun bilaterale veiligheidsverdrag gedwongen om elkaar te hulp te schieten als het tot een gewapend treffen komt met een derde mogendheid. Tijdens zijn bezoek aan Tokio in april 2014 heeft president Obama dat nog eens bevestigd. Zelfs Vietnam intensiveert de militaire betrekkingen met zijn voormalige vijand de Verenigde Staten.
China vs. Amerika
Hoe staat het eigenlijk met de militaire verhoudingen tussen de twee grootmachten China en de VS? De VS besteed jaarlijks 581 miljard dollar, veel meer dan China, 155 miljard dollar. De budgetten van de Chinezen stijgen snel. Als de huidige trend zich doorzet zal China binnen tien jaar een groter defensiebudget hebben dan de Verenigde Staten. Als het op het aantal soldaten aankomt, dan liggen de verhoudingen anders. Het Amerikaanse leger kan een beroep doen op 1,4 miljoen actieve militairen en op een reserve van 1,1 miljoen. Een totaal van 2,5 miljoen militairen. China kan in totaal 2,3 miljoen militairen op de been brengen met daarnaast bijna 5 miljoen reservisten. Een totaal van 7,3 militairen. Beide landen beschikken over kernwapens.
China is inmiddels de op een na grootste economie ter wereld. China wordt strak centraal geleid door feitelijk één man Xi Jinping. Maar in tegenstelling tot vroegere Chinese machthebbers hebben de Chinezen veel meer vrijheden als het gaat om geld verdienen. Bedrijven starten in binnen- en buitenland, reizen, geld lenen. Alles kan en mag. Mits de autoriteit van de Leider erkend en gerespecteerd wordt. China is daarmee een succesvolle open economie geworden.
Daarbij moet wel de kanttekening geplaatst worden dat deze openheid vooral de Chinees zelf betreft. Een buitenlander die in China wil ondernemen loopt tegen heel wat belemmeringen op. De handelsrelatie China versus buitenland is zeer eenzijdig. Trump zegt ‘Amerika First’, China brengt dit al jaren in de praktijk. Trump heeft volkomen gelijk met zijn handelsbelemmeringen met China. China heeft inmiddels half Afrika in haar bezit en richt haar oog nu op… jawel de technologie en innovatie van Israël.
Israël draait naar het Oosten
In 2015 tekende premier Benjamin Netanyahu een overeenkomst met president Xi Jinping om samen te werken op het gebied van technologie. “Deze samenwerking combineert de innovatieve geest van Israël en de economische kracht van China,” zei Netanyahu. In 2017 was er opnieuw een ontmoeting met Xi Jinping waarbij Netanyahu de samenwerking met China betitelde als: “Ik geloof dat dit een huwelijk is gemaakt in de hemel.” En China, ja China wil niet langer het land zijn van goedkope schoenen en kleding. President Xi Jinping wil in 2025 wereldleider zijn op technologisch gebied. Het land zet in op autonoom rijden, robots en kunstmatige intelligentie en dat halen ze dus nu ook in Israël.
Al jaren waarschuwt Ephraim Halevy, het voormalige hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst de Mossad, voor het gevaar dat de groeiende invloed van China gevolgen heeft voor de nationale veiligheid. “Voedsel, technologie en infrastructuur zijn essentieel voor het land. Omgekeerd zou China dit soort overnames nooit toestaan,” aldus Halevy. Maar hierin staat hij alleen in zijn waarschuwingen. Politiek is er weinig debat over.
We schrijven 3 mei 2018. Het auditorium van de Universiteit van Tel Aviv zit mudvol. Vijfhonderd studenten (een soort van College Tour met Twan Huys) mogen een uurtje in gesprek met Jack Ma, de CEO van het Chinese e-commercebedrijf Alibaba. Dit is een van de grootste bedrijven ter wereld. Ma heeft inmiddels al aardig wat geld in Israël geïnvesteerd, vooral in hightech-start-ups zoals virtual reality-brillen. Deze brillen worden ook gebruikt door piloten van de Israëlische en Amerikaanse luchtmacht!! Verder investeert Ma in een onderzoekscentrum in Tel Aviv. Israël, aldus Ma is voor ons de ‘place to be’. Net als bij de politici zijn er ook onder de studenten geen kritische geluiden te horen. De studenten klappen voor alles wat Ma zegt. En Ma is niet de enige, ook andere Chinese investeerders zijn of worden actief in Israël. De haven van Haifa wordt de komende 25 jaar uitgebaat door Shanghai International Port Group. De Chinezen willen ook meedoen aan de aanbesteding van een nieuwe treinverbinding tussen Tel-Aviv en Jeruzalem. Jack Ma verliet de universiteit van Tel Aviv met een Eredoctoraat.
Israël en Europa
Recent heeft Omar Barghouti, de leider van de wereldwijde Israël-boycotbeweging BDS, een bezoek gebracht aan het Europees Parlement in Brussel. Barghouti noemt Israël een ‘apartheidsstaat’. Hij was uitgenodigd door een socialistisch Parlementslid. De beweging BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties) is een wereldwijde campagne om Israël economisch en politiek onder druk te zetten en zo de vermeende onderdrukking van de Palestijnen aan te kaarten. Sinds 13 jaar roept BDS op bedrijven en producten uit Israël te boycotten.
Dit is een van de redenen voor Israël om zich meer op het Oosten te oriënteren en met China zaken te doen. China heeft over de Palestijnse kwestie een minder uitgesproken mening en doet liever zaken. Luister naar de Chinese correspondent in Jeruzalem. “De Europese campagnes tegen Israëls nederzettingen interesseren de Chinezen geen zier,” zegt Heng Huang, correspondent in Jeruzalem van het Chinese persbureau Xinhua. Heeft hij er ooit over geschreven? Hij denkt even diep na en antwoordt dan: “Ja, een heel klein stukje.”
Herleving van China
Dat China politiek, economisch en militair een dominante rol opeist, komt niet uit de lucht vallen. China heeft een hele vernederende periode in haar bestaan meegemaakt. Zij noemen dat de eeuw van de vernedering. Tijdens de periode 1839-1945 zijn de Chinezen door het Westen, vooral Engeland en Japan vernederd. Ieder Chinees kind leert op school over de vernederingen. Deze episode roept heftige emoties op. Wie wil begrijpen waarom Peking om een paar (opgespoten) eilandjes in de Oost-Chinese Zee een oorlog met Japan (aartsvijand nr. 1) riskeert, moet kennisnemen van de geschiedenis.
Deze vernederingen zijn voor de Chinezen onverteerbaar. China beschouwt zich als het centrum van de wereld, de rest van de wereld wordt bewoond door Barbaren. (Zie Henk Schulte Nordholt: China & de barbaren) China heeft (in eigen ogen) de mooiste en grootste cultuur en een hemels mandaat. Wat dat laatste dan ook mag betekenen in een atheïstische maatschappij. China is model voor de wereld en wil dat nu eindelijk weer eens, na de glorieuze keizerrijken, gaan bewijzen. Daar horen dan ook de grondgebieden van de toenmalige keizerrijken bij. Voor alle duidelijkheid heeft China in 1938 maar vast een kaart gemaakt. Wie deze kaart goed bestudeert, ziet dat Tibet alvast was ingetekend. Deze klus is inmiddels gerealiseerd (1950). Wie de kaart verder goed bekijkt, begrijpt goed dat Vietnam, Laos en Cambodja zich zorgen maken. Zij staan ook op de kaart. Zelfs Noord- en Zuid-Korea kunnen niet helemaal gerust zijn.
De koningen uit het Oosten
China is inmiddels een grootmacht op politiek, economisch en militair terrein. Een land met meer inwoners dan de VS, Rusland en Europa samen. Een enorm afzetgebied dus. In gewoon Nederlands: er valt daar heel veel geld te verdienen. Daar houdt de wereld wel van, ook Israël (ook Rutte trouwens, deze had in januari 2018 al een onderhoud met Jack Ma). De meeste Joden wereldwijd vandaag de dag leven nu niet bepaalt in de voetsporen van de aartsvaders Abraham, Isaäk en Jakob. De meesten kennen hun eigen Geschriften niet eens. In Israël is ruim 16% van de Joden orthodoxe gelovig. De meeste Joden in Israël geloven helemaal niet. De Knesset, het Israëlische parlement, bestaat grotendeels uit ongelovigen, hoewel de religieuze minderheid wel grote invloed heeft. Maar in geopolitieke zaken is hun invloed beperkt. Kortom, de invloed van de Tenach (het Oude Testament) in het zakendoen is beperkt.
Politiek en financieel gaat Israël, net als de rest van de wereld, voor de handel en kijkt naar wat dat oplevert. En zo gaat de poort naar China open. En omgekeerd, de weg van China naar Israël wordt geopend. Israël kent de Tenach nauwelijks, van een dreigende Armageddon hebben ze al helemaal niet gehoord. Laat staan van de opkomst van de koningen uit het Oosten zoals beschreven in Openbaring 16:12.
In Het Zoeklicht nr. 10 heb ik geschreven over de nieuwe Zijderoute. Een initiatief van de Chinese regering dat een enorm netwerk van zee- en landroutes omvat van China naar de rest van de wereld en vooral het Midden-Oosten. De nieuwe Zijderoute is het grootste infrastructurele project ooit. Kosten: ongeveer een biljoen dollar. Snelwegen, spoorlijnen en havens maken daar onderdeel vanuit. Dit om de snel groeiende economie van China beter te laten aansluiten op de rest van de wereld. Dat zal zo zijn maar, deze snelwegen, spoorlijnen en havens zijn ook militair zeer bruikbaar…
Als we verder bedenken dat de rivier de Eufraat haar oorsprong heeft in Turkije en de Bijbel zegt dat deze rivier zal opdrogen om de weg voor de koningen van het Oosten naar Jeruzalem mogelijk te maken, zien we de voorspellingen in de Bijbel in sneltreinvaart naderbij komen.
Frits Boekhoff
Peking ontwikkelde sindsdien vele soortgelijke projecten. Het doel is om de gehele Zuid-Chinese Zee om te vormen tot een Chinese binnenzee. Dit gebied is vijf keer zo groot als Frankrijk, rijk aan olie en gas, en hier lopen de vaarroutes van een derde van de wereldhandel. Deze acties vormen een ernstige bedreiging voor de vrede in Oost-Azië en de rest van de wereld en hebben de relaties met Japan en de Filippijnen verslechterd. Dit kan verregaande consequenties hebben. De VS en Japan zijn volgens artikel 5 van hun bilaterale veiligheidsverdrag gedwongen om elkaar te hulp te schieten als het tot een gewapend treffen komt met een derde mogendheid. Tijdens zijn bezoek aan Tokio in april 2014 heeft president Obama dat nog eens bevestigd. Zelfs Vietnam intensiveert de militaire betrekkingen met zijn voormalige vijand de Verenigde Staten.
China vs. Amerika
Hoe staat het eigenlijk met de militaire verhoudingen tussen de twee grootmachten China en de VS? De VS besteed jaarlijks 581 miljard dollar, veel meer dan China, 155 miljard dollar. De budgetten van de Chinezen stijgen snel. Als de huidige trend zich doorzet zal China binnen tien jaar een groter defensiebudget hebben dan de Verenigde Staten. Als het op het aantal soldaten aankomt, dan liggen de verhoudingen anders. Het Amerikaanse leger kan een beroep doen op 1,4 miljoen actieve militairen en op een reserve van 1,1 miljoen. Een totaal van 2,5 miljoen militairen. China kan in totaal 2,3 miljoen militairen op de been brengen met daarnaast bijna 5 miljoen reservisten. Een totaal van 7,3 militairen. Beide landen beschikken over kernwapens.
China is inmiddels de op een na grootste economie ter wereld. China wordt strak centraal geleid door feitelijk één man Xi Jinping. Maar in tegenstelling tot vroegere Chinese machthebbers hebben de Chinezen veel meer vrijheden als het gaat om geld verdienen. Bedrijven starten in binnen- en buitenland, reizen, geld lenen. Alles kan en mag. Mits de autoriteit van de Leider erkend en gerespecteerd wordt. China is daarmee een succesvolle open economie geworden.
Daarbij moet wel de kanttekening geplaatst worden dat deze openheid vooral de Chinees zelf betreft. Een buitenlander die in China wil ondernemen loopt tegen heel wat belemmeringen op. De handelsrelatie China versus buitenland is zeer eenzijdig. Trump zegt ‘Amerika First’, China brengt dit al jaren in de praktijk. Trump heeft volkomen gelijk met zijn handelsbelemmeringen met China. China heeft inmiddels half Afrika in haar bezit en richt haar oog nu op… jawel de technologie en innovatie van Israël.
Israël draait naar het Oosten
In 2015 tekende premier Benjamin Netanyahu een overeenkomst met president Xi Jinping om samen te werken op het gebied van technologie. “Deze samenwerking combineert de innovatieve geest van Israël en de economische kracht van China,” zei Netanyahu. In 2017 was er opnieuw een ontmoeting met Xi Jinping waarbij Netanyahu de samenwerking met China betitelde als: “Ik geloof dat dit een huwelijk is gemaakt in de hemel.” En China, ja China wil niet langer het land zijn van goedkope schoenen en kleding. President Xi Jinping wil in 2025 wereldleider zijn op technologisch gebied. Het land zet in op autonoom rijden, robots en kunstmatige intelligentie en dat halen ze dus nu ook in Israël.
Al jaren waarschuwt Ephraim Halevy, het voormalige hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst de Mossad, voor het gevaar dat de groeiende invloed van China gevolgen heeft voor de nationale veiligheid. “Voedsel, technologie en infrastructuur zijn essentieel voor het land. Omgekeerd zou China dit soort overnames nooit toestaan,” aldus Halevy. Maar hierin staat hij alleen in zijn waarschuwingen. Politiek is er weinig debat over.
We schrijven 3 mei 2018. Het auditorium van de Universiteit van Tel Aviv zit mudvol. Vijfhonderd studenten (een soort van College Tour met Twan Huys) mogen een uurtje in gesprek met Jack Ma, de CEO van het Chinese e-commercebedrijf Alibaba. Dit is een van de grootste bedrijven ter wereld. Ma heeft inmiddels al aardig wat geld in Israël geïnvesteerd, vooral in hightech-start-ups zoals virtual reality-brillen. Deze brillen worden ook gebruikt door piloten van de Israëlische en Amerikaanse luchtmacht!! Verder investeert Ma in een onderzoekscentrum in Tel Aviv. Israël, aldus Ma is voor ons de ‘place to be’. Net als bij de politici zijn er ook onder de studenten geen kritische geluiden te horen. De studenten klappen voor alles wat Ma zegt. En Ma is niet de enige, ook andere Chinese investeerders zijn of worden actief in Israël. De haven van Haifa wordt de komende 25 jaar uitgebaat door Shanghai International Port Group. De Chinezen willen ook meedoen aan de aanbesteding van een nieuwe treinverbinding tussen Tel-Aviv en Jeruzalem. Jack Ma verliet de universiteit van Tel Aviv met een Eredoctoraat.
Israël en Europa
Recent heeft Omar Barghouti, de leider van de wereldwijde Israël-boycotbeweging BDS, een bezoek gebracht aan het Europees Parlement in Brussel. Barghouti noemt Israël een ‘apartheidsstaat’. Hij was uitgenodigd door een socialistisch Parlementslid. De beweging BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties) is een wereldwijde campagne om Israël economisch en politiek onder druk te zetten en zo de vermeende onderdrukking van de Palestijnen aan te kaarten. Sinds 13 jaar roept BDS op bedrijven en producten uit Israël te boycotten.
Dit is een van de redenen voor Israël om zich meer op het Oosten te oriënteren en met China zaken te doen. China heeft over de Palestijnse kwestie een minder uitgesproken mening en doet liever zaken. Luister naar de Chinese correspondent in Jeruzalem. “De Europese campagnes tegen Israëls nederzettingen interesseren de Chinezen geen zier,” zegt Heng Huang, correspondent in Jeruzalem van het Chinese persbureau Xinhua. Heeft hij er ooit over geschreven? Hij denkt even diep na en antwoordt dan: “Ja, een heel klein stukje.”
Herleving van China
Dat China politiek, economisch en militair een dominante rol opeist, komt niet uit de lucht vallen. China heeft een hele vernederende periode in haar bestaan meegemaakt. Zij noemen dat de eeuw van de vernedering. Tijdens de periode 1839-1945 zijn de Chinezen door het Westen, vooral Engeland en Japan vernederd. Ieder Chinees kind leert op school over de vernederingen. Deze episode roept heftige emoties op. Wie wil begrijpen waarom Peking om een paar (opgespoten) eilandjes in de Oost-Chinese Zee een oorlog met Japan (aartsvijand nr. 1) riskeert, moet kennisnemen van de geschiedenis.
Deze vernederingen zijn voor de Chinezen onverteerbaar. China beschouwt zich als het centrum van de wereld, de rest van de wereld wordt bewoond door Barbaren. (Zie Henk Schulte Nordholt: China & de barbaren) China heeft (in eigen ogen) de mooiste en grootste cultuur en een hemels mandaat. Wat dat laatste dan ook mag betekenen in een atheïstische maatschappij. China is model voor de wereld en wil dat nu eindelijk weer eens, na de glorieuze keizerrijken, gaan bewijzen. Daar horen dan ook de grondgebieden van de toenmalige keizerrijken bij. Voor alle duidelijkheid heeft China in 1938 maar vast een kaart gemaakt. Wie deze kaart goed bestudeert, ziet dat Tibet alvast was ingetekend. Deze klus is inmiddels gerealiseerd (1950). Wie de kaart verder goed bekijkt, begrijpt goed dat Vietnam, Laos en Cambodja zich zorgen maken. Zij staan ook op de kaart. Zelfs Noord- en Zuid-Korea kunnen niet helemaal gerust zijn.
De koningen uit het Oosten
China is inmiddels een grootmacht op politiek, economisch en militair terrein. Een land met meer inwoners dan de VS, Rusland en Europa samen. Een enorm afzetgebied dus. In gewoon Nederlands: er valt daar heel veel geld te verdienen. Daar houdt de wereld wel van, ook Israël (ook Rutte trouwens, deze had in januari 2018 al een onderhoud met Jack Ma). De meeste Joden wereldwijd vandaag de dag leven nu niet bepaalt in de voetsporen van de aartsvaders Abraham, Isaäk en Jakob. De meesten kennen hun eigen Geschriften niet eens. In Israël is ruim 16% van de Joden orthodoxe gelovig. De meeste Joden in Israël geloven helemaal niet. De Knesset, het Israëlische parlement, bestaat grotendeels uit ongelovigen, hoewel de religieuze minderheid wel grote invloed heeft. Maar in geopolitieke zaken is hun invloed beperkt. Kortom, de invloed van de Tenach (het Oude Testament) in het zakendoen is beperkt.
Politiek en financieel gaat Israël, net als de rest van de wereld, voor de handel en kijkt naar wat dat oplevert. En zo gaat de poort naar China open. En omgekeerd, de weg van China naar Israël wordt geopend. Israël kent de Tenach nauwelijks, van een dreigende Armageddon hebben ze al helemaal niet gehoord. Laat staan van de opkomst van de koningen uit het Oosten zoals beschreven in Openbaring 16:12.
In Het Zoeklicht nr. 10 heb ik geschreven over de nieuwe Zijderoute. Een initiatief van de Chinese regering dat een enorm netwerk van zee- en landroutes omvat van China naar de rest van de wereld en vooral het Midden-Oosten. De nieuwe Zijderoute is het grootste infrastructurele project ooit. Kosten: ongeveer een biljoen dollar. Snelwegen, spoorlijnen en havens maken daar onderdeel vanuit. Dit om de snel groeiende economie van China beter te laten aansluiten op de rest van de wereld. Dat zal zo zijn maar, deze snelwegen, spoorlijnen en havens zijn ook militair zeer bruikbaar…
Als we verder bedenken dat de rivier de Eufraat haar oorsprong heeft in Turkije en de Bijbel zegt dat deze rivier zal opdrogen om de weg voor de koningen van het Oosten naar Jeruzalem mogelijk te maken, zien we de voorspellingen in de Bijbel in sneltreinvaart naderbij komen.
Frits Boekhoff
