Islam en de Bijbel
ds. Henk Schouten • 87 - 2011 • Uitgave: Studiedag
Inleiding
We voelen allemaal de Syncretisme verleiding, welke vandaag over de aarde waait. Syncretisme is het idee of gevoel dat het in religie allemaal om dezelfde dingen gaat. God is in alle culturen en religies tegenwoordig, alleen met andere namen en rites, gebruiken en gewoonten. Wanneer we dit voegen bij het moderne levensgevoel, waarbij onze wereld als een global village beleefd wordt en tegenstellingen snel aanleiding geven tot conflict en het conflict veelal religieus bepaald lijkt te zijn, dan is de syncretistische verleiding groot. We willen geen geweld of oorlog maar vrede. Wanneer tegenstellingen tussen volken en culturen te herleiden zijn tot godsdiensttwisten, dan is het een verleidelijke gedachten alle culturen terug te voeren tot een één-wereldreligie.
Wij herkennen het streven van de Babelgemeenschap:
- één stad, economie,
- één toren, religie,
- één naam, hoogmoed (Genesis 11:4).
Met een schijnvrede zal de wereld gelokt worden, een valse gerustheid en het Babel van de oudheid zal nog eenmaal in de steigers komen, maar het zal niet bestendigd worden. (1 Thessalonicenzen 5:3, Openbaring 18-19).
Abrahamitische oecumene
Het wordt spannend, waar de drie grote monotheïstische godsdiensten elkaar ontmoeten, elk van de drie immers erkent min of meer eenzelfde grondslag. Er wordt wel gesproken van een Abrahamitische oecumene, waarbij één God erkent wordt. Een God die zich exclusief geopenbaard heeft, waarbij elk van de drie religies ook teruggrijpt op de persoon van Abraham.
We noemen het maar even de strijd om Jeruzalem. Wanneer het zover zou kunnen komen, dat is het ideaal van de mensheid: niet tegen elkaar ten strijde optrekken, maar met elkaar naar Jeruzalem om te aanbidden. Zou dan niet mooi zijn. Dat is de verleiding van onze tijd, maar biedt het Bijbelse Loofhuttenfeest die ruimte?
Verleiding
Verleiding is een activiteit, waardoor voor korte tijd een zeker genoegen of vreugde wordt aangeboden en beleefd, maar zou het kunnen zijn dat daarna de kater volgt en we in een val zijn gelopen.
De Bijbel is het eerste boek met een verslag van verleiding. Het is in de hof van Eden dat Satan, manifest in een slang, Eva en Adam met een fantastisch klinkende smoes in de bodemloze afgrond stort. Vanaf het prilste begin tot het bitterste einde zal deze verleider zijn boos opzet uitvoeren. Met hen, Adam en Eva, is heel het menselijk geslacht dodelijk verwond. Hier openbaart zich al een verschil met de Islam. Leert de Christelijke kerk de erfzonde, binnen de Islam wordt gesteld dat de mens volmaakt is, zonder zonde geboren wordt en van die weg niet mag afwijken. Persoonlijke daden maken hem wel of niet geschikt voor de hemelse bestemming.
We moeten bij dit alles voor ogen houden wat het doel is van satan. We vinden zijn persoonlijk belang helder beschreven in Jesaja 14:12-4:
“Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde geveld, overweldiger der volken! En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het noorden; ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen.”
Ook Ezechiël 28: 12-19 leert deze dingen:
“Volmaakt zijt gij van gestalte, vol van wijsheid, volkomen schoon. In Eden waart gij, Gods hof;….gij waart een beschuttende cherub….onberispelijk waart gij in uw wandel, vanaf de dag dat gij geschapen werd: Totdat er onrecht in u gevonden werd…..trots was uw hart op uw schoonheid”
Satan wil, als Gods eigen aap, de plek van de Here God innemen. Daarbij moeten we ons realiseren dat satan zijn eigen christus/messias figuur creëert. Laten we beseffen dat de Bijbelse uitdrukking anti-christ, niet alleen betekent tegenover, maar vooral ook in plaats van Christus.
Ook zal satan een eigen kerk bouwen, een geloofsgemeenschap waar niet God geërd en gediend zal worden, maar waarin satan als god centraal wil staan. Zou de Islam deze valse religie kunnen zijn?
Zou het kunnen zijn dat de verleiding tot syncretisme ons van God aftrekt en voert tot het dienen van een heel andere god en dat deze verleiding ook ons in een bodemloze put neerwerpt? Ik meen van wel.
Wanneer we het Oude Testament een beetje volgen zien we dat de Here God een jaloers, een na-ijverig God is. Ieder die ooit de tien geboden heeft gelezen is zich dat zeer bewust.
“Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HERE, uw God, ben een na-ijverig God”
(Exodus 20: 4,5).
De eerste keer dat we in de Bijbel lezen dat de Here God een na-ijverig God is, is in relatie tot de afgoden, tot gesneden beelden. Tot andere gestalten waar mensen zich mogelijk voor neder buigen om die te aanbidden. Er is dus in de Bijbel een strijd gaande tussen twee hoofdmachten, God en de afgod. Het is dwaas en godslasterlijk samen te voegen waar God een duidelijke scheidslijn heeft getrokken.
Dan komen we in de Bijbel een paar belangwekkende gebeurtenissen tegen waar verleiding actueel wordt. Ik denk aan het gouden kalf, opgericht nota bene door Aäron in de woestijn, terwijl Mozes op de berg bij de Heilige God verbleef.
Het gouden kalf was niet eens bedoeld voor aanbidding van een andere God. Het ging Aäron en het volk om de Here God, maar dan tastbaar, zichtbaar, raakbaar, kortom ervaarbaar. Het is blasfemie om God af te beelden. Om God te beschrijven of weer te geven op een andere manier dan dat Hijzelf verordineerd heeft en gekend wil worden.
Hetzelfde herhaalt zich door middel van de kalveren die Jerobeam had laten maken en laten plaatsen in Dan en bij Beth-El, met daarbij ook de instelling van een nieuwe datering voor de feesten (1 Koningen 12:32).
Het oude Testament laat ons bij voortduring zien hoe spannend en alles beslissend het is, de keus tussen God en de afgod, altijd is daar de verleiding aanwezig.
De geschiedenis van het volk vol heil of onheil is daar steeds op terug te voeren:
“Hoe en onder welke gestalten komen we die afgod tegen?”
We zien de Here Jezus
Op welke wijze heeft God Zich bekend gemaakt? We komen de Here Jezus tegen, Hij gaat in gesprek met de farizeeërs en benoemd hen op gegeven moment met een heel heftig woord: “Adderengebroed”, een term die Johannes de Doper ook al bezigde en niets anders betekent dan dat de boze, Satan de slang, hun god en inspirator is. Natuurlijk zullen deze mensen oprecht gedacht hebben de levende God, maar blijken dienaren van de boze te zijn.
Deze door Jezus als adderengebroed bestemde mensen, waren onderweg naar de tempel, waren monotheïsten pur sang, maar bij de Here Jezus zien we geen enkel respect voor hun ondeugdelijk religie. Jezus zoekt niet naar overeenkomsten. Het ontbreekt de Heer aan syncretistische gevoelens. Licht en duisternis heeft geen overeenkomst is het uitgangspunt en zo zou dat vandaag ook moeten zijn.
Het luistert dus erg nauw. De God van de Bijbel laat geen enkele vorm van syncretisme toe, bovendien stelt de Here God niet te weerspreken voorwaarden aan de wijze waarop Hij gediend en aanbeden wil worden. Het N.T. leert ons klip en klaar,
“niemand komt tot de Vader dan door Mij”.
Is Allah dezelfde als de God en Vader van onze Here Jezus?
Een belangrijke en gezien het voorzegde een essentiële en beslissende vraag. We benaderen deze zaak niet vanuit Joods perspectief, ook niet vanuit Islamitische gezichtspunt. In Soera 29:46 staat:
“En onze god (Allah) en uw God (vader van de Here Jezus) zijn één”. (Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers. Zie Ook Soera 2:136).
Voor de moslim is het schijnbaar een uitgemaakte zaak dat Allah dezelfde is als de God van Abraham, Izaäk en Jacob. Verderop zal ik aantonen dat de Koran en de Islam hier niet eenduidig is en zichzelf tegenspreekt, dit is verleiding gehuld in de gestalte van een leugen. Maar de Koran is niet ons vertrekpunt.
Ons ijkpunt is echter ons geloof en daar waar wij ons geloof vormen, gebaseerd op Gods woord, de Bijbel.
Volgens Islamitische traditie, ook al blijkt die traditie zichzelf tegen te spreken, zoals we verderop zullen zien, is de God van de Joden en de Christenen dezelfde als Allah. Helaas delen veel Joden en Christenen deze mening.
Eerst iets ten aanzien van de godsnaam, Allah.
Etymologisch is het een samentrekking van {al} (lidwoord) en {ilah} (opperwezen, het wezen dat aanbeden wordt). Het woord Allah is dus gewoon het Arabisch equivalent voor het Nederlandse woord 'God'. Zoals men in het Frans 'Dieu' zegt. Arabische Christenen hebben in hun Arabische Bijbel gewoon Allah staan waar wij God hebben staan. Dan ligt het voor de hand te denken dat we met dezelfde persoon van doen hebben. Allah of God, what’s in a name? Toch ligt dat wezenlijk anders.
Allah, kan god betekenen in de zin van soortnaam. De god van liefde, of van oorlog van handel en landbouw, van visserij en scheepvaart. Zo kun je dus zeggen: De Allah van liefde, van oorlog etc.
Allemaal verschillende goden, Allah (meervoud). Daarnaast kan het woord god gebruikt worden in specifieke zin. De god van… Zo wordt het woord God ook in de Bijbel gebruikt, soms in algemene zin, ‘een god(heid)’, dikwijls in absolute zin, ‘de enige of de levende God’, ‘onze God’.
Beide woorden: God en Allah kunnen dus op twee manieren toegepast worden:
a) als een algemene aanduiding voor een godheid,
b) als een specifieke aanduiding voor die éne specifieke God.
De vraag is of bij de aanduiding voor die éne specifieke god van de Islam, ‘Allah’ en die éne specifieke God, ‘JHWH’ aan één en dezelfde G(g)od gedacht moet worden.
Zijn Allah en JHWH dezelfde?
Helaas, zijn wij volgens de Moslim het ware zicht op God kwijtgeraakt, waardoor er een onoverbrugbare kloof is ontstaan. De Bijbel, voor zover deze afwijkt van de Koran, is vervalst. Dit moeten we goed voor ogen houden. De Moslim zal de Koran citeren:
“Zij die geloven en zij die het Jodendom belijden en de Christenen en de Sabiërs wie geloven aan god (Allah) en aan de laatste dag en heilzame werken bedrijven voor hen is hun loon bij hun Heer en over hen is geen vrees en niet zijn zij bedroefd”." (Soera 2:62; Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers.).
“Ook onder de lieden van de Schrift zijn er die geloven in god (Allah) en wat tot u nedergezonden is en wat tot hen nedergezonden is in verootmoediging voor God” (Soera 3:199; Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers.)
Daarop zullen ze zeggen: Volgens de Koran is het dus zo dat ieder die in god gelooft, dan wordt Allah bedoeld en deugdelijk handelt, naar de hemel kan gaan, ongeacht de naam van het geloof waartoe men behoort. Op de oordeelsdag zal ieder mens beoordeeld worden op zijn of haar gedrag. Dus met Joden en Christenen komt het goed, mits, tenzij….. Hier is de verleiding heel geraffineerd.
Wat men u niet vertelt is dat overal waar de Bijbel afwijkt van de Koran en de Hadith, de Bijbel als een vervalsing wordt beschouwd. Met deze eenvoudige doch zeer kortzichtige en aantoonbaar onhoudbare theorie wordt alles wat afwijkt van de Koran als goddeloos afgewezen. Wij hebben dus allemaal een vervalste Bijbel, ongeacht de vertaling die op de kansel ligt. Zolang u vasthoudt aan deze zogenaamde vervalste Bijbel, bent u volgens de Koran een vijand van god (Allah) en zult u verloren gaan. U moet geloven in de onvervalste boodschap, die is uit de Bijbel verloren gegaan, maar via de Koran teruggekeerd.
Bovengenoemde tot eenheid voerende citaten, waarin ware gelovigen uit Jodendom, Christendom en de Sabiërs ‘vrees vrij’ verklaart worden, zijn alleen van kracht mits door u, alles wat in de Bijbel niet in overeenstemming is met de Koran en de Hadih, als vervalsing wordt afgewezen. Dan hebt u veel door te strepen in uw Bijbel.
Opmerkelijk is dat er nooit een ‘onvervalst’ exemplaar van de Bijbel is gevonden, dit terwijl het o.t.–ische deel al van ver voor onze jaartelling dateert en het n.t. ook al honderden jaren bekend was, voordat er ook maar in de verte sprake was van de Islam en Allah één van de goden was te midden van de 360 andere goden in Mekka. De maangod, die waakte over de Kaäba. Dat was zijn taak, totdat Mohammed hem promoveerde tot oppergod, enig en uniek, in Islamitische beleving. Mohammed begon door de straten van Mekka te gaan en riep: Allahoe Akbar. Dat was geen probleem men kende Allah en dat iemand Allag als de grootste god zag was ook geen theologisch probleem.
Joden en christenen zijn er blijkbaar eendrachtig in geslaagd alle originele exemplaren van de Bijbel in één keer volledig van de wereld te weg te doen en daarvoor in de plaats universeel een vervalst exemplaar in omloop te brengen, die ongemerkt overal op de boekenplank werd gezet. In één slag was heel de Bijbeltekst overal waar de Bijbel werd gevonden corrupt gemaakt, zonder dat er resten van de oorspronkelijke zuivere versie waren overgebleven. Een niet geringe prestatie, die m.i. alleen door goddelijke interventie zou zijn te realiseren, merk ik als ironische voetnoot maar even op.
Allah
Allah, eigennaam of soortnaam. Mohammed heeft uit de 360 goden (allah) (er is geen meervoudsvorm) die in Mekka werden aanbeden de god/Allah van zijn stam tot oppergod verheven. Wat was dat voor een god, deze Allah?
Volgens de Islam is Allah de god van de patriarchen, de profeten en de apostelen. Wanneer die bewering deugt, dan is het aannemelijk inderdaad een voortgaande openbaring te zien. Van de schepping, van Abraham, Mozes, Jezus, Mohammed.
Wanneer Allah echter een pre-islamitische god was, dan is er geen continuïteit met de Schepper God, maar sprake van manipulatie of verleiding. Dan hebben we te maken met een godheid die infiltreert en zoals Jesaja en Ezechiël aangaven, zich op de plek van de Here God wil positioneren.
In feite was Allah een pre-islamitische maangod en de sterren waren zijn dochters. Er worden in de Koran ook enkele van die dochters bij name genoemd. Met dit soort verzen ligt het gecompliceerd, ze horen tot de zogenaamde duivelsverzen. Dat zijn verzen waar Mohammed niet door Allah, maar door de duivel werd geïnspireerd. Foute regie.
Er zijn veel tempels gevonden, van ver voor Mohammed, opgedragen aan de maangod. Het was de meest verspreidde religie in het Midden Oosten. De eerst geschreven geschiedenis (Sumeriërs) vertellen ons dat deze maangod werd aanbeden. De populairste namen waren: Nanna, Suen en Asimbabbar, symbool was de maansikkel.
De Babyloniërs en Assyriërs namen de naam Suen over, wij kennen die naam uit de Bijbel als de god Sin. De sterren waren de dochters van de maangod Sin. We kennen bijvoorbeeld Isthar, ook wel Astarte. Mohammed stond dus volledig in die traditie. Alleen hij extrapoleerde Allah als het ware uit de reeks van andere godheden.
Hoe kijkt de Bijbel aan tegen de verering van de maangod?
“en dat gij ook uw ogen niet opslaat naar de hemel, en de zon, de maan en de sterren, het gehele heer des hemels, aanziet en u laat verleiden u voor die neer te buigen en hen te dienen” (Deut. 4:19 e.v.a.)
Hieruit mag wel afgeleid worden dat de Here God en de maangod onmogelijk op één lijn kunnen staan, laat staan dat het dezelfde zou zijn.
Overal in de oude wereld worden afbeeldingen van de maangod gevonden. De dominante religie van Arabië was die van de maangod. In Mekka aanbad men 360 goden, maar de maangod bleef de dominante.
Mekka was feitelijk gebouwd als een schrijn voor de maangod, dat maakt deze plaats ook zo extreem heilig voor de Islam. Wie naar Mekka reist zal steeds meer borden zien, die aangeven dat Mekka voor niet moslim een verboden stad is. De overlevingskans is nagenoeg nihil voor mensen die het toch wagen.
De naam van de maangod was Sin, maar deze Sin werd als de god, hoofdgod Al-Ilah, de god, zeg maar oppergod gediend.
Veel mensen werden al ver voor Mohammed’s dagen naar deze Allah genoemd, zelfs de vader van Mohammed was naar deze maangod vernoemd en heette ‘abdallah’, dit onderstreept alleen maar dat zelfs in Mohammeds tijd Allah de naam was voor de in Mekka gediende maangod, zijn vader zelf was nota bene naar de maangod genoemd.
Mohammed en dat is zijn aanpassing aan de religie, maakte dat deze Al Ilah, deze Allah tot enige god, met uitsluiting van de andere 359 goden. “Ik neem zijn vrouw weg, zijn dochters alle andere goden, Allah is de enige”, want Allahoe Akbar (Allah is de grootste, de wijste, ook een polytheïstische context).
Mohammed is er nooit van beschuldigd met een andere god te komen. Men kende en diende deze Allah. Tegen zijn volk zei Mohammed Allah is de grootste en tegen Joden en Christenen zei hij dat Allah ook hun god was.
Allah is dus de maangod, logisch dat ook zijn symbool dat weergeeft, een wassende of halve maansikkel.
Allah was en is een maangod.
Deze maangod was ook de god van de oorlog. Volgens sommigen Bijbeluitleggers komen hem in Daniël 11:39 onder een andere benaming tegen. Daar horen we van de “God der vestingen” de oorlogsgod. Mekka kende zeven grote moskeeën die tijdens de oorlogen als forten, vestingen gebruikt werden en in de Islamitische wereld worden moskeeën ook forten, vestingen genoemd.
Deze god der vestingen slaat geen acht op de ‘lieveling der vrouwen’. Beter, deze god houdt geen rekening met wat vrouwen begeren/nodig hebben. Denkt u eens na over de positie van vrouwen binnen de Islam en luister naar bekeerde Islamieten die deze teksten lezen. Of beter naar de Koran zelf:
“Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan tot uw akker zoals gij maar wilt” (Soera 2:223)
“Vrouwen zijn speelgoed, dus kies maar uit wat je wilt” (Hadith).
Bij gelegenheid moet u deze teksten eens leggen naast Efeze 5:21-33, waar de man vrouw relatie wel heel anders wordt beschreven.
Het feit dat Mohammed de maangod verkoos en verhief geeft feitelijk al aan dat we niet kunnen spreken van een zuiver monotheïsme. Mohammed verhief één uit de vele goden tot oppergod. Iets wat in meer religies gedaan wordt. Wat Mohammed gedaan heeft moet dus wezenlijk onderscheiden worden van wat Paulus deed toen hij op de Areopagus de onbekende God introduceerde. Mohammed verhief een god uit het pantheon tot oppergod. Paulus verkondigde de onbekende als de enige God.
Allah is groot
Allah is groot is volgens velen de vertaling van de bekende roep ‘Allahoe Akbar’. Tenminste vijf maal daags reciteren moslims deze uitroep tijdens de salat (ritueel gebed). Akbar is de overtreffende trap van het bijvoeglijk naamwoord kabir (geweldig, groot, belangrijk). We krijgen dan Allahoe Akbar, Allah is groter of belangrijker. Groter of belangrijker dan wat of wie? Groter dan de 359 andere goden van Mekka, maar ook groter dan de God van de Joden en de Christenen. Herkennen we hier niet het streven van de boze, in Jesaja 14:13 lezen we van Hem:
“En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het noorden; ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen”.
Allahoe Akbar staat midden op de Iraakse vlag en langs de rand van de Iraanse vlag. Het was de titel van het vorige Libische volkslied.
We kunnen niet anders dan vaststellen dan dat feitelijk ook in de Islam hun god (Allah) onderscheiden wordt van onze God, de Schepper van alle dingen en de Vader van onze Here Jezus. Hij (Allah) immers is belangrijker en groter, Allahoe Akbar.
De meest trotse
Hier moeten we nog een ander aspect naar voren brengen. De Koran beschouwt Allah als de Al-Mutakabir, letterlijk betekent dit ‘de meest trotse’. Allah omhult zich met trots. ‘Trots is mijn kledij’ en ook ‘glorie aan hem die rechtmatig de Meest Trotse genoemd verdiend te worden. Hij is Allah’.
Laten we hier een Bijbelse profetie naast leggen Jesaja 10:12, hoe oordeelt de Here God over trots en trotse mensen?
“Doch het zal geschieden, wanneer de Here zijn ganse werk op de berg Sion en in Jeruzalem voleindigd heeft, dat Ik de vrucht der hooghartigheid van de koning van Assur (type van de antichrist) bezoeken zal en de trots van zijn hovaardige ogen, omdat hij gedacht heeft: Door de kracht van mijn hand heb ik het gedaan en door mijn wijsheid, want ik ben verstandig; daarom wis ik de grenzen der volken uit, plunder hun voorraden en stoot als een stier de inwoners neer”.
Allah stelt zich op één lijn met trots, God zelf verbindt trots met de grootste bedrieger ooit, de antichrist.
In Ezechiël 28:2 staat ongeveer hetzelfde:
“Mensenkind, zeg tot de vorst van Tyrus (ook een type van de antichrist): zo zegt de Here HERE: omdat uw hart hoogmoedig(trots) geworden is en gij zegt: ik ben een god, een godenwoning bewoon ik midden in zee, (terwijl gij een mens zijt en geen god) en gij in uw hart uzelf gelijkstelt met een god”
Deze trots kenmerkt heel de Islam, al haar aanhangers zijn er mee doordrenkt. Het zijn de eerste woorden ’s morgens uit de minaretten, wanneer u journaalbeelden ziet met Moslims, dan roepen zij om de haverklap ‘Allah is groter’. Dat is trots en hoogmoed.
De vraag of Allah de Vader van onze Here Jezus is roept tenminste zoveel problemen op.
Bekend is dat van Allah gesteld wordt dat hij geen zoon heeft. Hoe kan iemand geen zoon (dat leert de Islam) en tegelijk wel een zoon hebben (dat leert het christendom) wat toch noodzakelijk zou zijn wanneer de claims van beide religies waarheid zijn. Kan dat dezelfde G(g)od zijn? Hier ligt een zeer heet hangijzer voor ons. De Koran leert expliciet:
“En zij (dat zijn de christenen) zeggen: god (Allah) heeft zich een zoon genomen. Geprezen zij Hij! Neen. Aan hem behoort wat in de hemelen is en op de aarde” (Soera 2:116, vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers).
En in Soera 112 lezen we: “In de naam van god (Allah) de barmhartige erbarmer Zeg: Hij god (Allah) is één. god (Allah) de eeuwige. Niet heeft hij verwekt, noch is hij verwekt en niet één is hem gelijkwaardig” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Tenslotte lezen we in Soera 19:35 “Niet is het aan god (Allah), dat Hij zich een zoon zou nemen”. (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
De woorden zijn helder en kunnen niet anders worden uitgelegd en worden door de moslims dan ook niet anders uitgelegd dan in de pertinente ontkenning dat god (Allah) een zoon heeft. De rotskoepel in Jeruzalem is met die tekst versiert, juist daar.
Wat lezen we in 1 Johannes 2:22?: “Wie is de leugenaar dan wie loochent, dat Jezus de Christus is? Dit is de antichrist, die de Vader en de Zoon loochent. Een ieder, die de Zoon loochent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon belijdt, heeft ook de Vader”
Waar christenen wel geloven en in de Bijbel lezen dat God een zoon heeft, daar hebben wij de Bijbel geperverteerd/vervalst, aldus de Moslim. Dit is een heel sluwe manier van de boze om op de troon van onze God te komen. Hier moeten we ons niet laten verleiden maar echt en absoluut de lijn trekken. Hiermee kunnen en mogen wij geen gemeenschap hebben.
De kloof wordt wel erg groot wanneer we weten, dat geloof in het Zoonschap van de Here Jezus, in de Islam als een zogenaamde shirk wordt aangeduid, dat is een onvergeeflijke zonde. Over deze zondaar wordt een fatwa uitgesproken, dat is (meestal) een doodvonnis. Groter kan het contrast niet worden. Wat in het christelijk leer het leven brengt, geloof dat Jezus de Zoon van God is, voert in de Islam tot een doodsvonnis.
De kloof wordt groter, wanneer we weten dat in de Koran gesteld wordt: “dat de mensen van het boek (Joden en Christenen) gedood moeten worden omdat zij vijanden van Allah zijn en dat allen die hen doden daarvoor in al djannah (moslim paradijs) zullen komen en als sjahied (martelaar) worden beloond”.
In Sura 9:30 staat: “Bestrijdt hen die niet geloven in god (Allah) noch in de laatste dag en die niet verboden stellen wat god (Allah) en zijn boodschapper verboden hebben gesteld en die zich niet voegen naar de wezenlijke godsdienst” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Let op dat hier staat ‘wezenlijk godsdienst’, jodendom en christendom, zoals wij dat kennen en belijden is volgens de Islam geperverteerd, de Bijbel vervalst.
In Sura 2:191 staat: “doodt hen waar gij hen aantreft en verdrijft hen van waarvan zij u hebben verdreven” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
In Sura 4:89 “grijpt hen dan en dood hen waar gij hen aantreft” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Hoe komt dat overeen met Johannes 16:2,3 waar we lezen: “de ure komt, dat een ieder, die u doodt, zal menen Gode een heilige dienst te bewijzen. En dit zullen zij doen, omdat zij noch de Vader, noch Mij kennen”
Wanneer wij getuigen zijn van Christus, wie is dan Allah die ons om dat getuigenis de dood in wil jagen? Kan de God van de Bijbel, die van Jezus zegt: “deze is mijn Zoon, de Geliefde, in Wie Ik mijn welbehagen heb. Hoort naar Hem” (Mat. 3:17; Lk. 9:35) dezelfde zijn als deze Allah, die onze martelaars/moordenaars zegenen wil met extra hemelse voordelen?
Bijbelbeschouwing en toekomstverwachting
Wanneer we over de toekomstverwachting van de moslim nadenken moeten we eerst goed weten wat zijn uitgangspunten zijn. Hoe is zijn bijbelvisie? Hoe verstaat de Moslim zijn bijbel, de Koran?
In het christendom verschijnen dominees op de kansel die de Godheid van Christus ontkennen en in boeken de opstanding van onze Here Jezus tot mythe verklaring. Zoiets is in de Islam onmogelijk, in Soera 4:59 lezen we: “O gij die gelooft gehoorzaamt god (Allah) en gehoorzaamt de boodschapper en de gezagsdragers onder u. En indien gij in twist geraakt over iets verwijst dan naar god (Allah) en de boodschapper indien gij gelooft aan god (Allah)”.
Dit is een belangrijk vers. Dikwijls wordt beweerd dat de zg. Hadith, de op schrift gestelde overlevering van het doen en laten en de woorden van Mohammed, van minder gezag zou zijn dan de Koran.
Dikwijls is dat het argument waar gediscussieerd wordt over de Sharia. De Sharia is de Islamitische wetgeving. In de Koran krijgt deze Sharia geen aandacht, daarom hoort ze niet tot het wezen van de Islam. Zo zeggen mensen die of goedgelovig zijn of bewust de dingen anders voorstellen dan ze werkelijk zijn. Bovengenoemde tekst uit de Koran, Soera 4:59 zegt onomwonden, ik herhaal: “O gij die gelooft gehoorzaamt god (Allah) en gehoorzaamt de boodschapper en de gezagsdragers onder u. En indien gij in twist geraakt over iets verwijst dan naar god (Allah) en de boodschapper (Hadith) indien gij gelooft aan God”.
De uitleg van het gedeelte ‘en de boodschapper’ wijst zondermeer op de Hadith als normerend, de woorden en het leven van Mohammed. Het punt van verschil tussen Koran en Hadith is niet de gezagskwestie, maar raakt het terrein waar dit gezag werkt.
De Koran gaat over de leer (de woorden van Allah)
De Hadith over het dagelijkse leven (de woorden van Mohammed)
Je zou dit kunnen vergelijken met het verschil tussen kerk en staat. In de Islam is dat onderscheid er niet. De staat wordt via de Hadith volledig gestuurd door de Islam, waar de Sharia uitdrukking van is. Meestal is er sprake van gemengde wetgeving, maar dat is schijn. De seculiere wetgeving is er één van de formulering. Inhoudelijk mag ze niet in strijd zijn met de Koran en de Hadith, dus de Sharia.
De Islamitische Jezus
De Islam kent ook een persoon die Jezus genoemd wordt en soms door christenen als de Islamitische variant van onze Heiland wordt beschouwd. Isa is zijn naam en ook de uitdrukking Massi’h (messias) wordt soms voor hem gebruikt. Laten we deze islamitische Messias eens nader beschouwen. Welke overeenkomsten dan wel verschillen zijn er tussen de Bijbelse en de Islamitische personen?
De Mahdi
Dit is de verlosser of bevrijder die volgens de Islam verwacht wordt. Deze komst zal voor de ‘dag des oordeels’ plaatsvinden. In de Koran zelf wordt hij niet genoemd, maar we moeten niet vergeten dat de Hadith dezelfde autoriteit heeft als de Koran. We komen deze Mahdi vooral binnen het sjiïtisme tegen. Voor Soenitische moslims is deze Madhi de ‘rechtvaardige, geleide, verwachte persoon’. Zij noemen hem ook: ‘heer van deze eeuw’. Over satan lezen we in de Bijbel dat hij de ‘god deze eeuw is’(2 Corinthe 4:4), opmerkelijk. Hij komt om het Kalifaat te herstellen (dat is het Mohammedaanse wereldrijk).
Binnen sommige tradities is Isa de Mahdi die komen gaat, volgens anderen is Isa een soort van Johannes de doper figuur, een aankondiger, wegbereider van de Mahdi. Altijd is Isa onderworpen aan Mohammed en uiteraard aan Allah. Dat is een wezenlijk en niet weg te poetsen verschil met onze Heiland, die aan de Allerhoogste gelijk is.
“Jezus zeide tot hem: Ben Ik zolang bij u, Filippus, en kent gij Mij niet? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien; hoe zegt gij dan: Toon ons de Vader?” (Johannes 14:9).
“Ik en de Vader zijn één” (Johannes 10:30)
Deze Islamitische Jezus echter, deze Isa, zal naar Israël en Jeruzalem gaan, maar niet om het volk te verlossen, hij zal als een soort radicale moslim de militaire expeditie aanvoeren in de strijd tegen Joden en Christenen. Hier wacht heel de Islamitische wereld op. Dat is de hoop en het gebed van de moslim. Hoe groot is het verschil met onze Here Jezus?
Zolang de wereld nog gebieden kent die niet aan de Islam zijn onderworpen bevinden de bewoners van die gebieden zich in het huis van oorlog Dar al harb. Gebieden die wel onderworpen zijn vormen de oemna Islam, dat is het wereldwijde moslimbewustzijn en zij leven in het huis van vrede, Dar al Islam.
Wanneer moslims van vrede spreken bedoelen zij deze vrede, de praktische onderwerping van alle mensen aan de sharia en de Islam. Helaas willen veel westerlingen dit niet zien. De Isa van de Islam zal ieder die zich verzet tegen dit huis van vrede, de islamitische oemna, doden.
Terugkomst van Jezus
De wederkomst van Jezus, Isa wordt in de Koran niet expliciet genoemd, maar via de overlevering de Hadith wel.
Jezus, Isa zal, wellicht als Mahdi (de door God geleide), in de eindtijd terugkeren en de anti-messias (daddjaal) verslaan, vervolgens nog 40 dagen, weken, maanden of jaren aanwezig zijn. Hij zal zich in Jeruzalem tijdens de salat (rituele gebed) achter de imam opstellen (let op zijn ondergeschikte positionering). Daarna zal hij sterven (de eerste maal, want de kruisdood wordt ontkend) dan wordt hij begraven naast Mohammed in Medina.
Een andere Hadith levert over dat de daddjaal (anti-messias) 40 (kunnen dagen, weken, maanden of jaren) actief zal zijn. Daarop volgt de wederkomst van Isa die de anti-messias te gronde zal richten, waarna de mensen zeven jaar zonder onderlinge vijandschap zullen leven. Daarna zendt God een koude wind die iedereen van de aardbodem zal wegvegen, de dag des oordeels.
Het is dus niet duidelijk of Isa voor of na de 40 dagen, weken, maanden of jaren zal terugkeren, daar is verschil. Een soort van pre- dan wel post tribulationisme zullen we maar zeggen.
Er is geen eenduidigheid over plaats van deze terugkomst.
De Sjiieten (Iran) geloven dat de 12e Imam naar Jamkaran (stad Qom) zal komen en de wereld een tijdperk van vrede zal brengen (let op, vrede in Islamitische zin). In Syrië waar men overwegend Soenitisch is, is men van mening dat Jezus naar de Umayyaden moskee zal komen, daar staat ook de zg. Jezus minaret.
Het opmerkelijke verschil tussen de Bijbelse en de Islamitische wederkomst zien we dus in het werk dat Isa of Jezus doen zal. Hij zal voor of tegen Joden en Christenen strijden. Hij zal of als koning heersen, of een ondergeschikte rol vervullen.
Verzoening
Ik veronderstel dat de Bijbelse visie op verzoening hier wel bekend is. Onze Heiland stierf op Golgotha, maar brak de banden van de dood, Hij leeft en is opgevaren naar de Vader waar Hij ons plaats bereid.
Jihadisme, de religie van de heilige oorlog.
In een politiek correcte omgeving zal men de gedachte verkondigen dat de jihad ‘innerlijke worsteling om vroom te zijn’ betekend. Maar dat weerspreekt de werkelijkheid en zowel de Koran als ook de Hadith.
“Indien gij al gedood wordt op de weg van Allah of sterft, dan is waarlijk vergiffenis van Allah en barmhartigheid beter dan wat gij vergaart” (Soera 3:157).
“Degene die deelneemt in een heilige strijd in de zaak van Allah zonder dat iets hem daartoe aanzet dan geloof in Allah en zijn apostelen, zal worden beloond door Allah ofwel met een beloning of buit indien hij blijft leven, of hij zal worden toegelaten tot het paradijs als hij in de strijd wordt gedood als martelaar” (Hadith 1:35).
Strikt genomen is Jihad oorlogvoering op politiek, cultureel en militair front. Mohammed zelf heeft duizenden mannen afgeslacht in naam van Allah. De uitroeiing van de Kafir (ongelovigen) is een heilige plicht. (Soera 3:85, 4:89, 4:101, 4:102, 8:12, 17, 9:29). Het is algemeen bekend dat een moslim die zich bekeerd tot Jodendom of christendom gedood moet worden. Mohammed zei: “al wie zijn islamitische godsdienst verandert dood die” (Hadith 9:57)
In de heilige oorlog is martelaarschap een weg om rechtstreeks verzekerd te zijn van een plaats in de hemel.
- De islamitische martelaar sterft om zijn eigen zonde te verzoenen.
Een shahid, dat is een martelaar voor de Islam, kan bemiddelen voor 70 familieleden, zijn dood schenkt dus eeuwig leven aan 70 verwanten.
Dan begrijpt u waarom moslim moeders zo trots en getroost zijn wanneer hun zoon sterft bij een aanslag. Door deze daad krijgt moeder een forse som geld op haar bankrekening voor nu en een zeker plaatsje in de hemel straks. De shahid zelf krijgt 70 maagden en de fysieke power van Mohammed, die zijn waarschijnlijk 13 vrouwen, iedere nacht allemaal bezocht.
Dat de martelaar 70 maagden krijgt is opmerkelijk omdat Mohammed bij zijn bezoek aan het paradijs nauwelijks vrouwen gezien heeft. Toch wel lastig wanneer iedere terrorist alleen al recht op 70 maagden heeft.
Het woord Fida’e komt van Fidyah, dat offerlam betekent en is ook een aanduiding voor zelfmoordterrorist. Hij is het offerlam dat verzoening brengt.
Hiermee stel je jezelf gelijk aan God, je hebt immers verlossend vermogen in je zelf, in jou dood. Een gave die alleen God toekomst.
Ik las ergens het verschil tussen christendom en Islam als volgt uitgedrukt: Het christendom is Calvary (Golgotha) de Islam is Cavalry (cavelerie/kanonnen).
Op de kruistochten na, zijn bijna alle oorlogen door moslims begonnen en hangen allemaal samen met de Jihad.
Het grootste verschil tussen beide religies is het karakter van God. Allah zond profeten om de waarheid te verkondigen, men hoopt op redding door die te verdienen. Je moet eerst Allah liefhebben voordat hij jou liefheeft. Er is geen zekerheid voor de volgeling. Zelfs Mohammed had geen heilszekerheid hij zegt:
“Bij Allah, ik ben apostel van Allah, toch weet ik niet wat Allah met mij zal doen” (Hadith 5:266)
In het Christelijk geloof zond God Zijn Zoon om de waarheid te zijn en om te sterven voor de zonde van de mensen. In het Christendom had God eerst de mens lief, die deze liefde mag beantwoorden.
Heel anders dan de woorden van Mohammed zijn de woorden van Paulus: “Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here” (Romeinen 8:38,39).
Het geloof in de laatste dag
Dit is één van de hoekstenen van het geloof. Geloven houdt in: Geloven in Allah, Zijn engelen, Zijn boeken, Zijn profeten, de laatste dag en de voorbestemming, het goede en het slechte daarvan.
Op de laatste dag zal de engel op de Bazuin blazen. De eerste keer, zal het volledige universum en alles daarin vernietigd worden. Alles zal sterven, behalve Allah, en degenen die hij uitzondert. Als de engel nogmaals op de Bazuin blaast, zullen alle wezens, waaronder de mensen en de geesten (jinns), uit de dood opstaan om de Dag des oordeels te ondergaan. Degenen die goede daden hebben verricht en gehoorzaam waren aan Allah tijdens hun aardse leven, zullen naar de hemel worden gestuurd, terwijl degenen die arrogant en ongelovig waren, veroordeeld zullen worden.
“Het is geen deugd, dat u uw gezicht naar het Oosten of naar het Westen wendt, maar waarlijke deugd is in hem, die in Allah, de Laatste Dag, de engelen, het Boek en de profeten gelooft en die van zijn vermogen geeft uit liefde voor Hem aan de verwanten, de wezen, de armen, de reiziger, de bedelaars en voor het vrijkopen van slaven en die het gebed onderhoudt en de Zakaat betaalt; verder in degenen, die hun belofte nakomen, wanneer zij een belofte doen en de geduldigen in armoede, in kwellingen en in oorlogstijd; dezen zijn het, die bewezen hebben, waarachtig te zijn en dezen zijn vromen” (Soera 2:177)
De Islam kent bij dit laatste oordeel drie elementen:
1) De wederopstanding en de verzameling van de mensen voor het eindoordeel. (Soera 2:28 en 17:49-50-51)
2) De afrekening en de weegschaal, zuiver mathematisch oordeel, 51 % goed, dan ben je gered. (Soera 7:8, 18:105 en 64:9)
3) Het geloof in paradijs en hel (Soera 9:68, 32:17, 101:9-11)
Is het mogelijk nu we zulke brede verschillen gezien hebben ons te verheugen in een Abrahamitische oecumene? Ik meen van niet.
Is het mogelijk te geloven dat Allah en JHWH, na de grote verschillen en tegenstellingen die we vastgesteld hebben als één en dezelfde te beschouwen? Ik meen van niet?
Kan de dood van een zelfmoordterrorist net als de dood van Jezus Christus verzoening bewerken voor mensen? Ik meen van niet.
Is de Bijbel die ons alles van God leert geperverteerd en ondeugdelijk in haar boodschap? Ik meen van niet.
Is Jezus Christus de enige weg tot zaligheid eerst voor de Jood en dan voor de Griek, dus ook voor de moslim?
Ik meen van wel.
Uitgesproken door ds. Henk Schouten tijdens de Zoeklicht Studiedag over 'Europa en de islam' op zaterdag 29 oktober 2011
We voelen allemaal de Syncretisme verleiding, welke vandaag over de aarde waait. Syncretisme is het idee of gevoel dat het in religie allemaal om dezelfde dingen gaat. God is in alle culturen en religies tegenwoordig, alleen met andere namen en rites, gebruiken en gewoonten. Wanneer we dit voegen bij het moderne levensgevoel, waarbij onze wereld als een global village beleefd wordt en tegenstellingen snel aanleiding geven tot conflict en het conflict veelal religieus bepaald lijkt te zijn, dan is de syncretistische verleiding groot. We willen geen geweld of oorlog maar vrede. Wanneer tegenstellingen tussen volken en culturen te herleiden zijn tot godsdiensttwisten, dan is het een verleidelijke gedachten alle culturen terug te voeren tot een één-wereldreligie.
Wij herkennen het streven van de Babelgemeenschap:
- één stad, economie,
- één toren, religie,
- één naam, hoogmoed (Genesis 11:4).
Met een schijnvrede zal de wereld gelokt worden, een valse gerustheid en het Babel van de oudheid zal nog eenmaal in de steigers komen, maar het zal niet bestendigd worden. (1 Thessalonicenzen 5:3, Openbaring 18-19).
Abrahamitische oecumene
Het wordt spannend, waar de drie grote monotheïstische godsdiensten elkaar ontmoeten, elk van de drie immers erkent min of meer eenzelfde grondslag. Er wordt wel gesproken van een Abrahamitische oecumene, waarbij één God erkent wordt. Een God die zich exclusief geopenbaard heeft, waarbij elk van de drie religies ook teruggrijpt op de persoon van Abraham.
We noemen het maar even de strijd om Jeruzalem. Wanneer het zover zou kunnen komen, dat is het ideaal van de mensheid: niet tegen elkaar ten strijde optrekken, maar met elkaar naar Jeruzalem om te aanbidden. Zou dan niet mooi zijn. Dat is de verleiding van onze tijd, maar biedt het Bijbelse Loofhuttenfeest die ruimte?
Verleiding
Verleiding is een activiteit, waardoor voor korte tijd een zeker genoegen of vreugde wordt aangeboden en beleefd, maar zou het kunnen zijn dat daarna de kater volgt en we in een val zijn gelopen.
De Bijbel is het eerste boek met een verslag van verleiding. Het is in de hof van Eden dat Satan, manifest in een slang, Eva en Adam met een fantastisch klinkende smoes in de bodemloze afgrond stort. Vanaf het prilste begin tot het bitterste einde zal deze verleider zijn boos opzet uitvoeren. Met hen, Adam en Eva, is heel het menselijk geslacht dodelijk verwond. Hier openbaart zich al een verschil met de Islam. Leert de Christelijke kerk de erfzonde, binnen de Islam wordt gesteld dat de mens volmaakt is, zonder zonde geboren wordt en van die weg niet mag afwijken. Persoonlijke daden maken hem wel of niet geschikt voor de hemelse bestemming.
We moeten bij dit alles voor ogen houden wat het doel is van satan. We vinden zijn persoonlijk belang helder beschreven in Jesaja 14:12-4:
“Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde geveld, overweldiger der volken! En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het noorden; ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen.”
Ook Ezechiël 28: 12-19 leert deze dingen:
“Volmaakt zijt gij van gestalte, vol van wijsheid, volkomen schoon. In Eden waart gij, Gods hof;….gij waart een beschuttende cherub….onberispelijk waart gij in uw wandel, vanaf de dag dat gij geschapen werd: Totdat er onrecht in u gevonden werd…..trots was uw hart op uw schoonheid”
Satan wil, als Gods eigen aap, de plek van de Here God innemen. Daarbij moeten we ons realiseren dat satan zijn eigen christus/messias figuur creëert. Laten we beseffen dat de Bijbelse uitdrukking anti-christ, niet alleen betekent tegenover, maar vooral ook in plaats van Christus.
Ook zal satan een eigen kerk bouwen, een geloofsgemeenschap waar niet God geërd en gediend zal worden, maar waarin satan als god centraal wil staan. Zou de Islam deze valse religie kunnen zijn?
Zou het kunnen zijn dat de verleiding tot syncretisme ons van God aftrekt en voert tot het dienen van een heel andere god en dat deze verleiding ook ons in een bodemloze put neerwerpt? Ik meen van wel.
Wanneer we het Oude Testament een beetje volgen zien we dat de Here God een jaloers, een na-ijverig God is. Ieder die ooit de tien geboden heeft gelezen is zich dat zeer bewust.
“Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HERE, uw God, ben een na-ijverig God”
(Exodus 20: 4,5).
De eerste keer dat we in de Bijbel lezen dat de Here God een na-ijverig God is, is in relatie tot de afgoden, tot gesneden beelden. Tot andere gestalten waar mensen zich mogelijk voor neder buigen om die te aanbidden. Er is dus in de Bijbel een strijd gaande tussen twee hoofdmachten, God en de afgod. Het is dwaas en godslasterlijk samen te voegen waar God een duidelijke scheidslijn heeft getrokken.
Dan komen we in de Bijbel een paar belangwekkende gebeurtenissen tegen waar verleiding actueel wordt. Ik denk aan het gouden kalf, opgericht nota bene door Aäron in de woestijn, terwijl Mozes op de berg bij de Heilige God verbleef.
Het gouden kalf was niet eens bedoeld voor aanbidding van een andere God. Het ging Aäron en het volk om de Here God, maar dan tastbaar, zichtbaar, raakbaar, kortom ervaarbaar. Het is blasfemie om God af te beelden. Om God te beschrijven of weer te geven op een andere manier dan dat Hijzelf verordineerd heeft en gekend wil worden.
Hetzelfde herhaalt zich door middel van de kalveren die Jerobeam had laten maken en laten plaatsen in Dan en bij Beth-El, met daarbij ook de instelling van een nieuwe datering voor de feesten (1 Koningen 12:32).
Het oude Testament laat ons bij voortduring zien hoe spannend en alles beslissend het is, de keus tussen God en de afgod, altijd is daar de verleiding aanwezig.
De geschiedenis van het volk vol heil of onheil is daar steeds op terug te voeren:
“Hoe en onder welke gestalten komen we die afgod tegen?”
We zien de Here Jezus
Op welke wijze heeft God Zich bekend gemaakt? We komen de Here Jezus tegen, Hij gaat in gesprek met de farizeeërs en benoemd hen op gegeven moment met een heel heftig woord: “Adderengebroed”, een term die Johannes de Doper ook al bezigde en niets anders betekent dan dat de boze, Satan de slang, hun god en inspirator is. Natuurlijk zullen deze mensen oprecht gedacht hebben de levende God, maar blijken dienaren van de boze te zijn.
Deze door Jezus als adderengebroed bestemde mensen, waren onderweg naar de tempel, waren monotheïsten pur sang, maar bij de Here Jezus zien we geen enkel respect voor hun ondeugdelijk religie. Jezus zoekt niet naar overeenkomsten. Het ontbreekt de Heer aan syncretistische gevoelens. Licht en duisternis heeft geen overeenkomst is het uitgangspunt en zo zou dat vandaag ook moeten zijn.
Het luistert dus erg nauw. De God van de Bijbel laat geen enkele vorm van syncretisme toe, bovendien stelt de Here God niet te weerspreken voorwaarden aan de wijze waarop Hij gediend en aanbeden wil worden. Het N.T. leert ons klip en klaar,
“niemand komt tot de Vader dan door Mij”.
Is Allah dezelfde als de God en Vader van onze Here Jezus?
Een belangrijke en gezien het voorzegde een essentiële en beslissende vraag. We benaderen deze zaak niet vanuit Joods perspectief, ook niet vanuit Islamitische gezichtspunt. In Soera 29:46 staat:
“En onze god (Allah) en uw God (vader van de Here Jezus) zijn één”. (Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers. Zie Ook Soera 2:136).
Voor de moslim is het schijnbaar een uitgemaakte zaak dat Allah dezelfde is als de God van Abraham, Izaäk en Jacob. Verderop zal ik aantonen dat de Koran en de Islam hier niet eenduidig is en zichzelf tegenspreekt, dit is verleiding gehuld in de gestalte van een leugen. Maar de Koran is niet ons vertrekpunt.
Ons ijkpunt is echter ons geloof en daar waar wij ons geloof vormen, gebaseerd op Gods woord, de Bijbel.
Volgens Islamitische traditie, ook al blijkt die traditie zichzelf tegen te spreken, zoals we verderop zullen zien, is de God van de Joden en de Christenen dezelfde als Allah. Helaas delen veel Joden en Christenen deze mening.
Eerst iets ten aanzien van de godsnaam, Allah.
Etymologisch is het een samentrekking van {al} (lidwoord) en {ilah} (opperwezen, het wezen dat aanbeden wordt). Het woord Allah is dus gewoon het Arabisch equivalent voor het Nederlandse woord 'God'. Zoals men in het Frans 'Dieu' zegt. Arabische Christenen hebben in hun Arabische Bijbel gewoon Allah staan waar wij God hebben staan. Dan ligt het voor de hand te denken dat we met dezelfde persoon van doen hebben. Allah of God, what’s in a name? Toch ligt dat wezenlijk anders.
Allah, kan god betekenen in de zin van soortnaam. De god van liefde, of van oorlog van handel en landbouw, van visserij en scheepvaart. Zo kun je dus zeggen: De Allah van liefde, van oorlog etc.
Allemaal verschillende goden, Allah (meervoud). Daarnaast kan het woord god gebruikt worden in specifieke zin. De god van… Zo wordt het woord God ook in de Bijbel gebruikt, soms in algemene zin, ‘een god(heid)’, dikwijls in absolute zin, ‘de enige of de levende God’, ‘onze God’.
Beide woorden: God en Allah kunnen dus op twee manieren toegepast worden:
a) als een algemene aanduiding voor een godheid,
b) als een specifieke aanduiding voor die éne specifieke God.
De vraag is of bij de aanduiding voor die éne specifieke god van de Islam, ‘Allah’ en die éne specifieke God, ‘JHWH’ aan één en dezelfde G(g)od gedacht moet worden.
Zijn Allah en JHWH dezelfde?
Helaas, zijn wij volgens de Moslim het ware zicht op God kwijtgeraakt, waardoor er een onoverbrugbare kloof is ontstaan. De Bijbel, voor zover deze afwijkt van de Koran, is vervalst. Dit moeten we goed voor ogen houden. De Moslim zal de Koran citeren:
“Zij die geloven en zij die het Jodendom belijden en de Christenen en de Sabiërs wie geloven aan god (Allah) en aan de laatste dag en heilzame werken bedrijven voor hen is hun loon bij hun Heer en over hen is geen vrees en niet zijn zij bedroefd”." (Soera 2:62; Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers.).
“Ook onder de lieden van de Schrift zijn er die geloven in god (Allah) en wat tot u nedergezonden is en wat tot hen nedergezonden is in verootmoediging voor God” (Soera 3:199; Vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers.)
Daarop zullen ze zeggen: Volgens de Koran is het dus zo dat ieder die in god gelooft, dan wordt Allah bedoeld en deugdelijk handelt, naar de hemel kan gaan, ongeacht de naam van het geloof waartoe men behoort. Op de oordeelsdag zal ieder mens beoordeeld worden op zijn of haar gedrag. Dus met Joden en Christenen komt het goed, mits, tenzij….. Hier is de verleiding heel geraffineerd.
Wat men u niet vertelt is dat overal waar de Bijbel afwijkt van de Koran en de Hadith, de Bijbel als een vervalsing wordt beschouwd. Met deze eenvoudige doch zeer kortzichtige en aantoonbaar onhoudbare theorie wordt alles wat afwijkt van de Koran als goddeloos afgewezen. Wij hebben dus allemaal een vervalste Bijbel, ongeacht de vertaling die op de kansel ligt. Zolang u vasthoudt aan deze zogenaamde vervalste Bijbel, bent u volgens de Koran een vijand van god (Allah) en zult u verloren gaan. U moet geloven in de onvervalste boodschap, die is uit de Bijbel verloren gegaan, maar via de Koran teruggekeerd.
Bovengenoemde tot eenheid voerende citaten, waarin ware gelovigen uit Jodendom, Christendom en de Sabiërs ‘vrees vrij’ verklaart worden, zijn alleen van kracht mits door u, alles wat in de Bijbel niet in overeenstemming is met de Koran en de Hadih, als vervalsing wordt afgewezen. Dan hebt u veel door te strepen in uw Bijbel.
Opmerkelijk is dat er nooit een ‘onvervalst’ exemplaar van de Bijbel is gevonden, dit terwijl het o.t.–ische deel al van ver voor onze jaartelling dateert en het n.t. ook al honderden jaren bekend was, voordat er ook maar in de verte sprake was van de Islam en Allah één van de goden was te midden van de 360 andere goden in Mekka. De maangod, die waakte over de Kaäba. Dat was zijn taak, totdat Mohammed hem promoveerde tot oppergod, enig en uniek, in Islamitische beleving. Mohammed begon door de straten van Mekka te gaan en riep: Allahoe Akbar. Dat was geen probleem men kende Allah en dat iemand Allag als de grootste god zag was ook geen theologisch probleem.
Joden en christenen zijn er blijkbaar eendrachtig in geslaagd alle originele exemplaren van de Bijbel in één keer volledig van de wereld te weg te doen en daarvoor in de plaats universeel een vervalst exemplaar in omloop te brengen, die ongemerkt overal op de boekenplank werd gezet. In één slag was heel de Bijbeltekst overal waar de Bijbel werd gevonden corrupt gemaakt, zonder dat er resten van de oorspronkelijke zuivere versie waren overgebleven. Een niet geringe prestatie, die m.i. alleen door goddelijke interventie zou zijn te realiseren, merk ik als ironische voetnoot maar even op.
Allah
Allah, eigennaam of soortnaam. Mohammed heeft uit de 360 goden (allah) (er is geen meervoudsvorm) die in Mekka werden aanbeden de god/Allah van zijn stam tot oppergod verheven. Wat was dat voor een god, deze Allah?
Volgens de Islam is Allah de god van de patriarchen, de profeten en de apostelen. Wanneer die bewering deugt, dan is het aannemelijk inderdaad een voortgaande openbaring te zien. Van de schepping, van Abraham, Mozes, Jezus, Mohammed.
Wanneer Allah echter een pre-islamitische god was, dan is er geen continuïteit met de Schepper God, maar sprake van manipulatie of verleiding. Dan hebben we te maken met een godheid die infiltreert en zoals Jesaja en Ezechiël aangaven, zich op de plek van de Here God wil positioneren.
In feite was Allah een pre-islamitische maangod en de sterren waren zijn dochters. Er worden in de Koran ook enkele van die dochters bij name genoemd. Met dit soort verzen ligt het gecompliceerd, ze horen tot de zogenaamde duivelsverzen. Dat zijn verzen waar Mohammed niet door Allah, maar door de duivel werd geïnspireerd. Foute regie.
Er zijn veel tempels gevonden, van ver voor Mohammed, opgedragen aan de maangod. Het was de meest verspreidde religie in het Midden Oosten. De eerst geschreven geschiedenis (Sumeriërs) vertellen ons dat deze maangod werd aanbeden. De populairste namen waren: Nanna, Suen en Asimbabbar, symbool was de maansikkel.
De Babyloniërs en Assyriërs namen de naam Suen over, wij kennen die naam uit de Bijbel als de god Sin. De sterren waren de dochters van de maangod Sin. We kennen bijvoorbeeld Isthar, ook wel Astarte. Mohammed stond dus volledig in die traditie. Alleen hij extrapoleerde Allah als het ware uit de reeks van andere godheden.
Hoe kijkt de Bijbel aan tegen de verering van de maangod?
“en dat gij ook uw ogen niet opslaat naar de hemel, en de zon, de maan en de sterren, het gehele heer des hemels, aanziet en u laat verleiden u voor die neer te buigen en hen te dienen” (Deut. 4:19 e.v.a.)
Hieruit mag wel afgeleid worden dat de Here God en de maangod onmogelijk op één lijn kunnen staan, laat staan dat het dezelfde zou zijn.
Overal in de oude wereld worden afbeeldingen van de maangod gevonden. De dominante religie van Arabië was die van de maangod. In Mekka aanbad men 360 goden, maar de maangod bleef de dominante.
Mekka was feitelijk gebouwd als een schrijn voor de maangod, dat maakt deze plaats ook zo extreem heilig voor de Islam. Wie naar Mekka reist zal steeds meer borden zien, die aangeven dat Mekka voor niet moslim een verboden stad is. De overlevingskans is nagenoeg nihil voor mensen die het toch wagen.
De naam van de maangod was Sin, maar deze Sin werd als de god, hoofdgod Al-Ilah, de god, zeg maar oppergod gediend.
Veel mensen werden al ver voor Mohammed’s dagen naar deze Allah genoemd, zelfs de vader van Mohammed was naar deze maangod vernoemd en heette ‘abdallah’, dit onderstreept alleen maar dat zelfs in Mohammeds tijd Allah de naam was voor de in Mekka gediende maangod, zijn vader zelf was nota bene naar de maangod genoemd.
Mohammed en dat is zijn aanpassing aan de religie, maakte dat deze Al Ilah, deze Allah tot enige god, met uitsluiting van de andere 359 goden. “Ik neem zijn vrouw weg, zijn dochters alle andere goden, Allah is de enige”, want Allahoe Akbar (Allah is de grootste, de wijste, ook een polytheïstische context).
Mohammed is er nooit van beschuldigd met een andere god te komen. Men kende en diende deze Allah. Tegen zijn volk zei Mohammed Allah is de grootste en tegen Joden en Christenen zei hij dat Allah ook hun god was.
Allah is dus de maangod, logisch dat ook zijn symbool dat weergeeft, een wassende of halve maansikkel.
Allah was en is een maangod.
Deze maangod was ook de god van de oorlog. Volgens sommigen Bijbeluitleggers komen hem in Daniël 11:39 onder een andere benaming tegen. Daar horen we van de “God der vestingen” de oorlogsgod. Mekka kende zeven grote moskeeën die tijdens de oorlogen als forten, vestingen gebruikt werden en in de Islamitische wereld worden moskeeën ook forten, vestingen genoemd.
Deze god der vestingen slaat geen acht op de ‘lieveling der vrouwen’. Beter, deze god houdt geen rekening met wat vrouwen begeren/nodig hebben. Denkt u eens na over de positie van vrouwen binnen de Islam en luister naar bekeerde Islamieten die deze teksten lezen. Of beter naar de Koran zelf:
“Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan tot uw akker zoals gij maar wilt” (Soera 2:223)
“Vrouwen zijn speelgoed, dus kies maar uit wat je wilt” (Hadith).
Bij gelegenheid moet u deze teksten eens leggen naast Efeze 5:21-33, waar de man vrouw relatie wel heel anders wordt beschreven.
Het feit dat Mohammed de maangod verkoos en verhief geeft feitelijk al aan dat we niet kunnen spreken van een zuiver monotheïsme. Mohammed verhief één uit de vele goden tot oppergod. Iets wat in meer religies gedaan wordt. Wat Mohammed gedaan heeft moet dus wezenlijk onderscheiden worden van wat Paulus deed toen hij op de Areopagus de onbekende God introduceerde. Mohammed verhief een god uit het pantheon tot oppergod. Paulus verkondigde de onbekende als de enige God.
Allah is groot
Allah is groot is volgens velen de vertaling van de bekende roep ‘Allahoe Akbar’. Tenminste vijf maal daags reciteren moslims deze uitroep tijdens de salat (ritueel gebed). Akbar is de overtreffende trap van het bijvoeglijk naamwoord kabir (geweldig, groot, belangrijk). We krijgen dan Allahoe Akbar, Allah is groter of belangrijker. Groter of belangrijker dan wat of wie? Groter dan de 359 andere goden van Mekka, maar ook groter dan de God van de Joden en de Christenen. Herkennen we hier niet het streven van de boze, in Jesaja 14:13 lezen we van Hem:
“En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het noorden; ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen”.
Allahoe Akbar staat midden op de Iraakse vlag en langs de rand van de Iraanse vlag. Het was de titel van het vorige Libische volkslied.
We kunnen niet anders dan vaststellen dan dat feitelijk ook in de Islam hun god (Allah) onderscheiden wordt van onze God, de Schepper van alle dingen en de Vader van onze Here Jezus. Hij (Allah) immers is belangrijker en groter, Allahoe Akbar.
De meest trotse
Hier moeten we nog een ander aspect naar voren brengen. De Koran beschouwt Allah als de Al-Mutakabir, letterlijk betekent dit ‘de meest trotse’. Allah omhult zich met trots. ‘Trots is mijn kledij’ en ook ‘glorie aan hem die rechtmatig de Meest Trotse genoemd verdiend te worden. Hij is Allah’.
Laten we hier een Bijbelse profetie naast leggen Jesaja 10:12, hoe oordeelt de Here God over trots en trotse mensen?
“Doch het zal geschieden, wanneer de Here zijn ganse werk op de berg Sion en in Jeruzalem voleindigd heeft, dat Ik de vrucht der hooghartigheid van de koning van Assur (type van de antichrist) bezoeken zal en de trots van zijn hovaardige ogen, omdat hij gedacht heeft: Door de kracht van mijn hand heb ik het gedaan en door mijn wijsheid, want ik ben verstandig; daarom wis ik de grenzen der volken uit, plunder hun voorraden en stoot als een stier de inwoners neer”.
Allah stelt zich op één lijn met trots, God zelf verbindt trots met de grootste bedrieger ooit, de antichrist.
In Ezechiël 28:2 staat ongeveer hetzelfde:
“Mensenkind, zeg tot de vorst van Tyrus (ook een type van de antichrist): zo zegt de Here HERE: omdat uw hart hoogmoedig(trots) geworden is en gij zegt: ik ben een god, een godenwoning bewoon ik midden in zee, (terwijl gij een mens zijt en geen god) en gij in uw hart uzelf gelijkstelt met een god”
Deze trots kenmerkt heel de Islam, al haar aanhangers zijn er mee doordrenkt. Het zijn de eerste woorden ’s morgens uit de minaretten, wanneer u journaalbeelden ziet met Moslims, dan roepen zij om de haverklap ‘Allah is groter’. Dat is trots en hoogmoed.
De vraag of Allah de Vader van onze Here Jezus is roept tenminste zoveel problemen op.
Bekend is dat van Allah gesteld wordt dat hij geen zoon heeft. Hoe kan iemand geen zoon (dat leert de Islam) en tegelijk wel een zoon hebben (dat leert het christendom) wat toch noodzakelijk zou zijn wanneer de claims van beide religies waarheid zijn. Kan dat dezelfde G(g)od zijn? Hier ligt een zeer heet hangijzer voor ons. De Koran leert expliciet:
“En zij (dat zijn de christenen) zeggen: god (Allah) heeft zich een zoon genomen. Geprezen zij Hij! Neen. Aan hem behoort wat in de hemelen is en op de aarde” (Soera 2:116, vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers).
En in Soera 112 lezen we: “In de naam van god (Allah) de barmhartige erbarmer Zeg: Hij god (Allah) is één. god (Allah) de eeuwige. Niet heeft hij verwekt, noch is hij verwekt en niet één is hem gelijkwaardig” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Tenslotte lezen we in Soera 19:35 “Niet is het aan god (Allah), dat Hij zich een zoon zou nemen”. (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
De woorden zijn helder en kunnen niet anders worden uitgelegd en worden door de moslims dan ook niet anders uitgelegd dan in de pertinente ontkenning dat god (Allah) een zoon heeft. De rotskoepel in Jeruzalem is met die tekst versiert, juist daar.
Wat lezen we in 1 Johannes 2:22?: “Wie is de leugenaar dan wie loochent, dat Jezus de Christus is? Dit is de antichrist, die de Vader en de Zoon loochent. Een ieder, die de Zoon loochent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon belijdt, heeft ook de Vader”
Waar christenen wel geloven en in de Bijbel lezen dat God een zoon heeft, daar hebben wij de Bijbel geperverteerd/vervalst, aldus de Moslim. Dit is een heel sluwe manier van de boze om op de troon van onze God te komen. Hier moeten we ons niet laten verleiden maar echt en absoluut de lijn trekken. Hiermee kunnen en mogen wij geen gemeenschap hebben.
De kloof wordt wel erg groot wanneer we weten, dat geloof in het Zoonschap van de Here Jezus, in de Islam als een zogenaamde shirk wordt aangeduid, dat is een onvergeeflijke zonde. Over deze zondaar wordt een fatwa uitgesproken, dat is (meestal) een doodvonnis. Groter kan het contrast niet worden. Wat in het christelijk leer het leven brengt, geloof dat Jezus de Zoon van God is, voert in de Islam tot een doodsvonnis.
De kloof wordt groter, wanneer we weten dat in de Koran gesteld wordt: “dat de mensen van het boek (Joden en Christenen) gedood moeten worden omdat zij vijanden van Allah zijn en dat allen die hen doden daarvoor in al djannah (moslim paradijs) zullen komen en als sjahied (martelaar) worden beloond”.
In Sura 9:30 staat: “Bestrijdt hen die niet geloven in god (Allah) noch in de laatste dag en die niet verboden stellen wat god (Allah) en zijn boodschapper verboden hebben gesteld en die zich niet voegen naar de wezenlijke godsdienst” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Let op dat hier staat ‘wezenlijk godsdienst’, jodendom en christendom, zoals wij dat kennen en belijden is volgens de Islam geperverteerd, de Bijbel vervalst.
In Sura 2:191 staat: “doodt hen waar gij hen aantreft en verdrijft hen van waarvan zij u hebben verdreven” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
In Sura 4:89 “grijpt hen dan en dood hen waar gij hen aantreft” (vertaling Prof. Dr. J.H. Kramers)
Hoe komt dat overeen met Johannes 16:2,3 waar we lezen: “de ure komt, dat een ieder, die u doodt, zal menen Gode een heilige dienst te bewijzen. En dit zullen zij doen, omdat zij noch de Vader, noch Mij kennen”
Wanneer wij getuigen zijn van Christus, wie is dan Allah die ons om dat getuigenis de dood in wil jagen? Kan de God van de Bijbel, die van Jezus zegt: “deze is mijn Zoon, de Geliefde, in Wie Ik mijn welbehagen heb. Hoort naar Hem” (Mat. 3:17; Lk. 9:35) dezelfde zijn als deze Allah, die onze martelaars/moordenaars zegenen wil met extra hemelse voordelen?
Bijbelbeschouwing en toekomstverwachting
Wanneer we over de toekomstverwachting van de moslim nadenken moeten we eerst goed weten wat zijn uitgangspunten zijn. Hoe is zijn bijbelvisie? Hoe verstaat de Moslim zijn bijbel, de Koran?
In het christendom verschijnen dominees op de kansel die de Godheid van Christus ontkennen en in boeken de opstanding van onze Here Jezus tot mythe verklaring. Zoiets is in de Islam onmogelijk, in Soera 4:59 lezen we: “O gij die gelooft gehoorzaamt god (Allah) en gehoorzaamt de boodschapper en de gezagsdragers onder u. En indien gij in twist geraakt over iets verwijst dan naar god (Allah) en de boodschapper indien gij gelooft aan god (Allah)”.
Dit is een belangrijk vers. Dikwijls wordt beweerd dat de zg. Hadith, de op schrift gestelde overlevering van het doen en laten en de woorden van Mohammed, van minder gezag zou zijn dan de Koran.
Dikwijls is dat het argument waar gediscussieerd wordt over de Sharia. De Sharia is de Islamitische wetgeving. In de Koran krijgt deze Sharia geen aandacht, daarom hoort ze niet tot het wezen van de Islam. Zo zeggen mensen die of goedgelovig zijn of bewust de dingen anders voorstellen dan ze werkelijk zijn. Bovengenoemde tekst uit de Koran, Soera 4:59 zegt onomwonden, ik herhaal: “O gij die gelooft gehoorzaamt god (Allah) en gehoorzaamt de boodschapper en de gezagsdragers onder u. En indien gij in twist geraakt over iets verwijst dan naar god (Allah) en de boodschapper (Hadith) indien gij gelooft aan God”.
De uitleg van het gedeelte ‘en de boodschapper’ wijst zondermeer op de Hadith als normerend, de woorden en het leven van Mohammed. Het punt van verschil tussen Koran en Hadith is niet de gezagskwestie, maar raakt het terrein waar dit gezag werkt.
De Koran gaat over de leer (de woorden van Allah)
De Hadith over het dagelijkse leven (de woorden van Mohammed)
Je zou dit kunnen vergelijken met het verschil tussen kerk en staat. In de Islam is dat onderscheid er niet. De staat wordt via de Hadith volledig gestuurd door de Islam, waar de Sharia uitdrukking van is. Meestal is er sprake van gemengde wetgeving, maar dat is schijn. De seculiere wetgeving is er één van de formulering. Inhoudelijk mag ze niet in strijd zijn met de Koran en de Hadith, dus de Sharia.
De Islamitische Jezus
De Islam kent ook een persoon die Jezus genoemd wordt en soms door christenen als de Islamitische variant van onze Heiland wordt beschouwd. Isa is zijn naam en ook de uitdrukking Massi’h (messias) wordt soms voor hem gebruikt. Laten we deze islamitische Messias eens nader beschouwen. Welke overeenkomsten dan wel verschillen zijn er tussen de Bijbelse en de Islamitische personen?
De Mahdi
Dit is de verlosser of bevrijder die volgens de Islam verwacht wordt. Deze komst zal voor de ‘dag des oordeels’ plaatsvinden. In de Koran zelf wordt hij niet genoemd, maar we moeten niet vergeten dat de Hadith dezelfde autoriteit heeft als de Koran. We komen deze Mahdi vooral binnen het sjiïtisme tegen. Voor Soenitische moslims is deze Madhi de ‘rechtvaardige, geleide, verwachte persoon’. Zij noemen hem ook: ‘heer van deze eeuw’. Over satan lezen we in de Bijbel dat hij de ‘god deze eeuw is’(2 Corinthe 4:4), opmerkelijk. Hij komt om het Kalifaat te herstellen (dat is het Mohammedaanse wereldrijk).
Binnen sommige tradities is Isa de Mahdi die komen gaat, volgens anderen is Isa een soort van Johannes de doper figuur, een aankondiger, wegbereider van de Mahdi. Altijd is Isa onderworpen aan Mohammed en uiteraard aan Allah. Dat is een wezenlijk en niet weg te poetsen verschil met onze Heiland, die aan de Allerhoogste gelijk is.
“Jezus zeide tot hem: Ben Ik zolang bij u, Filippus, en kent gij Mij niet? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien; hoe zegt gij dan: Toon ons de Vader?” (Johannes 14:9).
“Ik en de Vader zijn één” (Johannes 10:30)
Deze Islamitische Jezus echter, deze Isa, zal naar Israël en Jeruzalem gaan, maar niet om het volk te verlossen, hij zal als een soort radicale moslim de militaire expeditie aanvoeren in de strijd tegen Joden en Christenen. Hier wacht heel de Islamitische wereld op. Dat is de hoop en het gebed van de moslim. Hoe groot is het verschil met onze Here Jezus?
Zolang de wereld nog gebieden kent die niet aan de Islam zijn onderworpen bevinden de bewoners van die gebieden zich in het huis van oorlog Dar al harb. Gebieden die wel onderworpen zijn vormen de oemna Islam, dat is het wereldwijde moslimbewustzijn en zij leven in het huis van vrede, Dar al Islam.
Wanneer moslims van vrede spreken bedoelen zij deze vrede, de praktische onderwerping van alle mensen aan de sharia en de Islam. Helaas willen veel westerlingen dit niet zien. De Isa van de Islam zal ieder die zich verzet tegen dit huis van vrede, de islamitische oemna, doden.
Terugkomst van Jezus
De wederkomst van Jezus, Isa wordt in de Koran niet expliciet genoemd, maar via de overlevering de Hadith wel.
Jezus, Isa zal, wellicht als Mahdi (de door God geleide), in de eindtijd terugkeren en de anti-messias (daddjaal) verslaan, vervolgens nog 40 dagen, weken, maanden of jaren aanwezig zijn. Hij zal zich in Jeruzalem tijdens de salat (rituele gebed) achter de imam opstellen (let op zijn ondergeschikte positionering). Daarna zal hij sterven (de eerste maal, want de kruisdood wordt ontkend) dan wordt hij begraven naast Mohammed in Medina.
Een andere Hadith levert over dat de daddjaal (anti-messias) 40 (kunnen dagen, weken, maanden of jaren) actief zal zijn. Daarop volgt de wederkomst van Isa die de anti-messias te gronde zal richten, waarna de mensen zeven jaar zonder onderlinge vijandschap zullen leven. Daarna zendt God een koude wind die iedereen van de aardbodem zal wegvegen, de dag des oordeels.
Het is dus niet duidelijk of Isa voor of na de 40 dagen, weken, maanden of jaren zal terugkeren, daar is verschil. Een soort van pre- dan wel post tribulationisme zullen we maar zeggen.
Er is geen eenduidigheid over plaats van deze terugkomst.
De Sjiieten (Iran) geloven dat de 12e Imam naar Jamkaran (stad Qom) zal komen en de wereld een tijdperk van vrede zal brengen (let op, vrede in Islamitische zin). In Syrië waar men overwegend Soenitisch is, is men van mening dat Jezus naar de Umayyaden moskee zal komen, daar staat ook de zg. Jezus minaret.
Het opmerkelijke verschil tussen de Bijbelse en de Islamitische wederkomst zien we dus in het werk dat Isa of Jezus doen zal. Hij zal voor of tegen Joden en Christenen strijden. Hij zal of als koning heersen, of een ondergeschikte rol vervullen.
Verzoening
Ik veronderstel dat de Bijbelse visie op verzoening hier wel bekend is. Onze Heiland stierf op Golgotha, maar brak de banden van de dood, Hij leeft en is opgevaren naar de Vader waar Hij ons plaats bereid.
Jihadisme, de religie van de heilige oorlog.
In een politiek correcte omgeving zal men de gedachte verkondigen dat de jihad ‘innerlijke worsteling om vroom te zijn’ betekend. Maar dat weerspreekt de werkelijkheid en zowel de Koran als ook de Hadith.
“Indien gij al gedood wordt op de weg van Allah of sterft, dan is waarlijk vergiffenis van Allah en barmhartigheid beter dan wat gij vergaart” (Soera 3:157).
“Degene die deelneemt in een heilige strijd in de zaak van Allah zonder dat iets hem daartoe aanzet dan geloof in Allah en zijn apostelen, zal worden beloond door Allah ofwel met een beloning of buit indien hij blijft leven, of hij zal worden toegelaten tot het paradijs als hij in de strijd wordt gedood als martelaar” (Hadith 1:35).
Strikt genomen is Jihad oorlogvoering op politiek, cultureel en militair front. Mohammed zelf heeft duizenden mannen afgeslacht in naam van Allah. De uitroeiing van de Kafir (ongelovigen) is een heilige plicht. (Soera 3:85, 4:89, 4:101, 4:102, 8:12, 17, 9:29). Het is algemeen bekend dat een moslim die zich bekeerd tot Jodendom of christendom gedood moet worden. Mohammed zei: “al wie zijn islamitische godsdienst verandert dood die” (Hadith 9:57)
In de heilige oorlog is martelaarschap een weg om rechtstreeks verzekerd te zijn van een plaats in de hemel.
- De islamitische martelaar sterft om zijn eigen zonde te verzoenen.
Een shahid, dat is een martelaar voor de Islam, kan bemiddelen voor 70 familieleden, zijn dood schenkt dus eeuwig leven aan 70 verwanten.
Dan begrijpt u waarom moslim moeders zo trots en getroost zijn wanneer hun zoon sterft bij een aanslag. Door deze daad krijgt moeder een forse som geld op haar bankrekening voor nu en een zeker plaatsje in de hemel straks. De shahid zelf krijgt 70 maagden en de fysieke power van Mohammed, die zijn waarschijnlijk 13 vrouwen, iedere nacht allemaal bezocht.
Dat de martelaar 70 maagden krijgt is opmerkelijk omdat Mohammed bij zijn bezoek aan het paradijs nauwelijks vrouwen gezien heeft. Toch wel lastig wanneer iedere terrorist alleen al recht op 70 maagden heeft.
Het woord Fida’e komt van Fidyah, dat offerlam betekent en is ook een aanduiding voor zelfmoordterrorist. Hij is het offerlam dat verzoening brengt.
Hiermee stel je jezelf gelijk aan God, je hebt immers verlossend vermogen in je zelf, in jou dood. Een gave die alleen God toekomst.
Ik las ergens het verschil tussen christendom en Islam als volgt uitgedrukt: Het christendom is Calvary (Golgotha) de Islam is Cavalry (cavelerie/kanonnen).
Op de kruistochten na, zijn bijna alle oorlogen door moslims begonnen en hangen allemaal samen met de Jihad.
Het grootste verschil tussen beide religies is het karakter van God. Allah zond profeten om de waarheid te verkondigen, men hoopt op redding door die te verdienen. Je moet eerst Allah liefhebben voordat hij jou liefheeft. Er is geen zekerheid voor de volgeling. Zelfs Mohammed had geen heilszekerheid hij zegt:
“Bij Allah, ik ben apostel van Allah, toch weet ik niet wat Allah met mij zal doen” (Hadith 5:266)
In het Christelijk geloof zond God Zijn Zoon om de waarheid te zijn en om te sterven voor de zonde van de mensen. In het Christendom had God eerst de mens lief, die deze liefde mag beantwoorden.
Heel anders dan de woorden van Mohammed zijn de woorden van Paulus: “Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here” (Romeinen 8:38,39).
Het geloof in de laatste dag
Dit is één van de hoekstenen van het geloof. Geloven houdt in: Geloven in Allah, Zijn engelen, Zijn boeken, Zijn profeten, de laatste dag en de voorbestemming, het goede en het slechte daarvan.
Op de laatste dag zal de engel op de Bazuin blazen. De eerste keer, zal het volledige universum en alles daarin vernietigd worden. Alles zal sterven, behalve Allah, en degenen die hij uitzondert. Als de engel nogmaals op de Bazuin blaast, zullen alle wezens, waaronder de mensen en de geesten (jinns), uit de dood opstaan om de Dag des oordeels te ondergaan. Degenen die goede daden hebben verricht en gehoorzaam waren aan Allah tijdens hun aardse leven, zullen naar de hemel worden gestuurd, terwijl degenen die arrogant en ongelovig waren, veroordeeld zullen worden.
“Het is geen deugd, dat u uw gezicht naar het Oosten of naar het Westen wendt, maar waarlijke deugd is in hem, die in Allah, de Laatste Dag, de engelen, het Boek en de profeten gelooft en die van zijn vermogen geeft uit liefde voor Hem aan de verwanten, de wezen, de armen, de reiziger, de bedelaars en voor het vrijkopen van slaven en die het gebed onderhoudt en de Zakaat betaalt; verder in degenen, die hun belofte nakomen, wanneer zij een belofte doen en de geduldigen in armoede, in kwellingen en in oorlogstijd; dezen zijn het, die bewezen hebben, waarachtig te zijn en dezen zijn vromen” (Soera 2:177)
De Islam kent bij dit laatste oordeel drie elementen:
1) De wederopstanding en de verzameling van de mensen voor het eindoordeel. (Soera 2:28 en 17:49-50-51)
2) De afrekening en de weegschaal, zuiver mathematisch oordeel, 51 % goed, dan ben je gered. (Soera 7:8, 18:105 en 64:9)
3) Het geloof in paradijs en hel (Soera 9:68, 32:17, 101:9-11)
Is het mogelijk nu we zulke brede verschillen gezien hebben ons te verheugen in een Abrahamitische oecumene? Ik meen van niet.
Is het mogelijk te geloven dat Allah en JHWH, na de grote verschillen en tegenstellingen die we vastgesteld hebben als één en dezelfde te beschouwen? Ik meen van niet?
Kan de dood van een zelfmoordterrorist net als de dood van Jezus Christus verzoening bewerken voor mensen? Ik meen van niet.
Is de Bijbel die ons alles van God leert geperverteerd en ondeugdelijk in haar boodschap? Ik meen van niet.
Is Jezus Christus de enige weg tot zaligheid eerst voor de Jood en dan voor de Griek, dus ook voor de moslim?
Ik meen van wel.
Uitgesproken door ds. Henk Schouten tijdens de Zoeklicht Studiedag over 'Europa en de islam' op zaterdag 29 oktober 2011
