Is het wel leuk een discipel van de Here Jezus te zijn?
Yme Horjus • 94 - 2018 • Uitgave: 1
Vergeten aspecten van het christen-zijn
De dingen die wij meemaken moeten voldoen aan drie criteria: ze moeten lief, leuk en lekker zijn. Ik merk in gesprekken met mensen en lees het ook wel in kranten en tijdschriften dat dat een drievoudige maatstaf is geworden waarmee we dingen beoordelen.
De televisie in Nederland gaat daarin voorop. Je constateert in de programma’s een voortdurende jacht naar leukigheid. Daar gaat het allang niet meer om wat gezegd en gedaan wordt, maar om hoe het wordt gezegd en gedaan. Het moet vooral leuke beelden opleveren.
Alles moet leuk zijn
Willen politici electorale successen boeken, dan moeten ze een leuke uitstraling hebben. Informatieve programma’s halen lage kijkcijfers als ze geen infotainment bieden en dus gaat het er steevast leuk aan toe. Wij willen als verwende consumenten vooral vermaakt worden. Wij willen van Nederland het liefst een permanent pretpark maken, waarin we vooral geamuseerd moeten worden.
Geloven in God moet leuk zijn. Een gemeente moet een leuke gemeente zijn. Kerkdiensten moeten leuk zijn. Er moet een ‘praise’ zijn die ons aanspreekt. Het moment voor de kinderen moet ons ook als ouderen ontroeren en vermaken. De preek moet aantrekkelijk en boeiend zijn. Als het even kan doorspekt met veel humor en doordenkertjes. De voorganger een soort christelijke conferencier die de mensen aan z’n lippen doet hangen. Want zo willen we dat het liefst. Het moet vooral leuk zijn!
Alles moet leuk zijn op televisie
Kijkcijfer top-10 van november 2017
(Gemiddelde kijktijd: 187 minuten per televisiekijker)
1 The voice of Holland (3-11) RTL4
2 Journaal 20 uur (26-11) NPO1
3 Geheime dagboek van Hendrik Groen (27-11) NPO1
4 Oh, wat een jaar (18-11) RTL4
5 Studio Sport eredivisie (5-11) NPO1
6 Intocht Sinterklaas (18-11) NPO3
7 Maestro (12-11) NPO1
8 Ik vertrek (26-11) NPO1
9 Tussen Kunst en Kitsch (8-11) NPO1
10 Bed en breakfast (27-11) NPO1
Ontnuchtering
Als het zo is dat wij dus eigenlijk ook op zoek zijn naar ‘leuk geloven’, dan moeten sommige woorden van de Here Jezus voor ons wel een enorme ontnuchtering betekenen. Als Hij spreekt over de navolging en het discipelschap dan verbindt hij daar niet het bijvoeglijke naamwoordje ‘leuk’, ‘lief’ en ‘lekker’ aan. Hij gebruikt dan woorden die ons in ons huidige levensgevoel tegen de haren instrijken. ‘Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij.’
Goed-gevoel-geloof
Volgen, zelfverloochening en je kruis opnemen, dat klinkt als we eerlijk zijn ons niet aangenaam in de oren. Dat is niet wat we ons voorstellen bij het geloof. Veel liever houden wij ons vast aan die geweldige woorden van Petrus waarmee Hij Jezus als de Heer belijdt: ‘Gij zijt de Christus Gods.’ Wij willen een geloof waar we warm van worden, een geloof dat ons van binnen raakt, een geloof waar we een goed gevoel van krijgen.
Kruis dragen en jezelf verloochenen zijn toch niet de eerste dingen waar we aan denken bij het geloof in de Here Jezus? Toch is dat wel het eerste wat Jezus zegt nadat Petrus zo’n klinkende belijdenis uitspreekt. Is dat niet sfeerbedervend? Is het nou nodig dat Petrus zo’n koude douche krijgt? Jezus had hem toch een geweldig compliment kunnen geven over z’n getuigenis. Zo in de trant van: “Goed zo Petrus, jij hebt het tenminste door Wie Ik ben.”
Zeiltocht over de gouden golven van geluk
Misschien hopen we diep in ons hart wel dat het geloof in Jezus Christus ons alleen maar zegen en voorspoed oplevert. Een leven van mooi weer en lange dagen. En bij je doop krijg je een roze lint om je toekomst gestrikt. Ik zou als voorganger zo’n evangelie kunnen brengen. Dat wordt op deze wereld meer gedaan. Ik zou, als ik dit deed als vertolker van het evangelie, bedrog plegen! Ik zou geen integere dienstknecht van de Here God zijn als ik zo’n boodschap zou brengen.
Verliezen en offeren
Navolging en discipelschap behoren dus niet tot de categorie ‘lief’,‘leuk’ en ‘lekker’. Door een navolger van Jezus te worden, gaan we het lijden tegemoet. Door een discipel van de Here Jezus te worden ga je vrijwillig in het spoor van de Heiland zelf, die ook Zijn kruis op zich genomen heeft. Dat heeft Hem alles gekost. Hij kwam niet op deze aarde om Zich te laten dienen, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor velen. Hij was niet uit op zelfhandhaving, maar koos voor een weg van gehoorzaamheid aan de wil van de Vader om zo een weg voor ons te banen naar het hart van God. Zo heeft Jezus Zijn kruis op Zich genomen. in volstrekte dienstbaarheid en overgave. Hij heeft Zijn leven willen verliezen om ons te behouden.
De weg van de Here Jezus
De Here Jezus vraagt ons met andere woorden die weg te gaan. In navolging van Hem. Nee, wij hoeven niet te sterven voor de nood en de schuld van deze wereld. Dat heeft Hij voor ons gedaan. Voor eens en voorgoed. De Here Jezus vraagt echter van ons een weg van verliezen, van loslaten, van prijsgeven van al die dingen die voor ons als mens zo belangrijk zijn. Zijn belofte is dan dat als we willen verliezen, we het zullen vinden. Als we willen loslaten, zullen we het mogen vastgrijpen. Als we het willen prijsgeven, zullen we het mogen behouden.
Dat zijn die bijzondere paradoxen waar het evangelie zo rijk aan is. God keert onze wereldse waarheden om, om Zijn waarheid daarvoor in de plaats te stellen. Geen zelfhandhaving, maar zelfverloochening.
God dienen=God praisen?
Ik moet mensen teleurstellen die menen dat het in het evangelie alleen maar om leuke dingen gaat. Er wordt wel degelijk iets van ons gevraagd. Het is niets minder dan bloed, zweet en tranen. Philip Yancey, die zulke prachtige boeken geschreven heeft, zegt ergens dat Jezus drie oproepen gedaan heeft: ‘draag mijn juk, was elkaar de voeten en neem je kruis op.’ Nee, het zijn geen dingen om met een goed gevoel de kerk uit te gaan. We krijgen daar geen geestelijke ‘kick’ van.
Er wordt van ons meer gevraagd dan alleen maar God te ‘praisen’ met onze monden. Dat praisen kan ook goedkoop worden. Sommige christenen zien het praisen als de ultieme vorm van geloven: dat je voor de Heer in de ‘praise’ uit je dak gaat. Daar vergissen zij zich in.
Jezus vraagt ons in de eerste plaats niet naar onze lofprijzing – hoe fantastisch we kunnen juichen voor de Heer – maar Hij vraagt naar de vrucht van ons hart, onze handen en onze voeten. Hij vraagt naar de negenvoudige vrucht van de Heilige Geest in ons leven. We lezen daarover in Galaten 5:22. Liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
De fijngrens voorbij!
Als wij ernst maken met deze negenvoudige vrucht van de Geest, staan we midden in het kruisdragen en het onszelf verloochenen. Dat is niet altijd leuk. Maar dat is dan ook niet het woord dat we moeten gebruiken om onze relatie met God aan te duiden. Je kruis opnemen en jezelf verloochenen is inderdaad niet altijd leuk. Meestal niet. Maar iets anders is of wij daarmee beantwoorden aan het doel van ons leven. Of wij daarmee komen tot onze bestemming. Of dat uiteindelijk niet de diepste vreugde van ons leven is.
Als we de weg van de Heer willen gaan in gehoorzaamheid, toewijding en overgave zullen we een gezegend leven ontvangen, een vervuld bestaan. Dat is een leven dat de fijn-grens voorbij is. Betekent dat nu dat het christelijke geloof alleen maar naar en akelig is? Nee, zeker niet. Het is een leven van vreugde in de Heer, al is het niet een leven van vreugde in alle dagelijkse dingen van je bestaan. Wat het waardevol maakt, is dat je in alles ontdekt dat de Here God tot Zijn doel met je komt.
Yme Horjus
De dingen die wij meemaken moeten voldoen aan drie criteria: ze moeten lief, leuk en lekker zijn. Ik merk in gesprekken met mensen en lees het ook wel in kranten en tijdschriften dat dat een drievoudige maatstaf is geworden waarmee we dingen beoordelen.
De televisie in Nederland gaat daarin voorop. Je constateert in de programma’s een voortdurende jacht naar leukigheid. Daar gaat het allang niet meer om wat gezegd en gedaan wordt, maar om hoe het wordt gezegd en gedaan. Het moet vooral leuke beelden opleveren.
Alles moet leuk zijn
Willen politici electorale successen boeken, dan moeten ze een leuke uitstraling hebben. Informatieve programma’s halen lage kijkcijfers als ze geen infotainment bieden en dus gaat het er steevast leuk aan toe. Wij willen als verwende consumenten vooral vermaakt worden. Wij willen van Nederland het liefst een permanent pretpark maken, waarin we vooral geamuseerd moeten worden.
Geloven in God moet leuk zijn. Een gemeente moet een leuke gemeente zijn. Kerkdiensten moeten leuk zijn. Er moet een ‘praise’ zijn die ons aanspreekt. Het moment voor de kinderen moet ons ook als ouderen ontroeren en vermaken. De preek moet aantrekkelijk en boeiend zijn. Als het even kan doorspekt met veel humor en doordenkertjes. De voorganger een soort christelijke conferencier die de mensen aan z’n lippen doet hangen. Want zo willen we dat het liefst. Het moet vooral leuk zijn!
Alles moet leuk zijn op televisie
Kijkcijfer top-10 van november 2017
(Gemiddelde kijktijd: 187 minuten per televisiekijker)
1 The voice of Holland (3-11) RTL4
2 Journaal 20 uur (26-11) NPO1
3 Geheime dagboek van Hendrik Groen (27-11) NPO1
4 Oh, wat een jaar (18-11) RTL4
5 Studio Sport eredivisie (5-11) NPO1
6 Intocht Sinterklaas (18-11) NPO3
7 Maestro (12-11) NPO1
8 Ik vertrek (26-11) NPO1
9 Tussen Kunst en Kitsch (8-11) NPO1
10 Bed en breakfast (27-11) NPO1
Ontnuchtering
Als het zo is dat wij dus eigenlijk ook op zoek zijn naar ‘leuk geloven’, dan moeten sommige woorden van de Here Jezus voor ons wel een enorme ontnuchtering betekenen. Als Hij spreekt over de navolging en het discipelschap dan verbindt hij daar niet het bijvoeglijke naamwoordje ‘leuk’, ‘lief’ en ‘lekker’ aan. Hij gebruikt dan woorden die ons in ons huidige levensgevoel tegen de haren instrijken. ‘Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij.’
Goed-gevoel-geloof
Volgen, zelfverloochening en je kruis opnemen, dat klinkt als we eerlijk zijn ons niet aangenaam in de oren. Dat is niet wat we ons voorstellen bij het geloof. Veel liever houden wij ons vast aan die geweldige woorden van Petrus waarmee Hij Jezus als de Heer belijdt: ‘Gij zijt de Christus Gods.’ Wij willen een geloof waar we warm van worden, een geloof dat ons van binnen raakt, een geloof waar we een goed gevoel van krijgen.
Kruis dragen en jezelf verloochenen zijn toch niet de eerste dingen waar we aan denken bij het geloof in de Here Jezus? Toch is dat wel het eerste wat Jezus zegt nadat Petrus zo’n klinkende belijdenis uitspreekt. Is dat niet sfeerbedervend? Is het nou nodig dat Petrus zo’n koude douche krijgt? Jezus had hem toch een geweldig compliment kunnen geven over z’n getuigenis. Zo in de trant van: “Goed zo Petrus, jij hebt het tenminste door Wie Ik ben.”
Zeiltocht over de gouden golven van geluk
Misschien hopen we diep in ons hart wel dat het geloof in Jezus Christus ons alleen maar zegen en voorspoed oplevert. Een leven van mooi weer en lange dagen. En bij je doop krijg je een roze lint om je toekomst gestrikt. Ik zou als voorganger zo’n evangelie kunnen brengen. Dat wordt op deze wereld meer gedaan. Ik zou, als ik dit deed als vertolker van het evangelie, bedrog plegen! Ik zou geen integere dienstknecht van de Here God zijn als ik zo’n boodschap zou brengen.
Verliezen en offeren
Navolging en discipelschap behoren dus niet tot de categorie ‘lief’,‘leuk’ en ‘lekker’. Door een navolger van Jezus te worden, gaan we het lijden tegemoet. Door een discipel van de Here Jezus te worden ga je vrijwillig in het spoor van de Heiland zelf, die ook Zijn kruis op zich genomen heeft. Dat heeft Hem alles gekost. Hij kwam niet op deze aarde om Zich te laten dienen, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor velen. Hij was niet uit op zelfhandhaving, maar koos voor een weg van gehoorzaamheid aan de wil van de Vader om zo een weg voor ons te banen naar het hart van God. Zo heeft Jezus Zijn kruis op Zich genomen. in volstrekte dienstbaarheid en overgave. Hij heeft Zijn leven willen verliezen om ons te behouden.
De weg van de Here Jezus
De Here Jezus vraagt ons met andere woorden die weg te gaan. In navolging van Hem. Nee, wij hoeven niet te sterven voor de nood en de schuld van deze wereld. Dat heeft Hij voor ons gedaan. Voor eens en voorgoed. De Here Jezus vraagt echter van ons een weg van verliezen, van loslaten, van prijsgeven van al die dingen die voor ons als mens zo belangrijk zijn. Zijn belofte is dan dat als we willen verliezen, we het zullen vinden. Als we willen loslaten, zullen we het mogen vastgrijpen. Als we het willen prijsgeven, zullen we het mogen behouden.
Dat zijn die bijzondere paradoxen waar het evangelie zo rijk aan is. God keert onze wereldse waarheden om, om Zijn waarheid daarvoor in de plaats te stellen. Geen zelfhandhaving, maar zelfverloochening.
God dienen=God praisen?
Ik moet mensen teleurstellen die menen dat het in het evangelie alleen maar om leuke dingen gaat. Er wordt wel degelijk iets van ons gevraagd. Het is niets minder dan bloed, zweet en tranen. Philip Yancey, die zulke prachtige boeken geschreven heeft, zegt ergens dat Jezus drie oproepen gedaan heeft: ‘draag mijn juk, was elkaar de voeten en neem je kruis op.’ Nee, het zijn geen dingen om met een goed gevoel de kerk uit te gaan. We krijgen daar geen geestelijke ‘kick’ van.
Er wordt van ons meer gevraagd dan alleen maar God te ‘praisen’ met onze monden. Dat praisen kan ook goedkoop worden. Sommige christenen zien het praisen als de ultieme vorm van geloven: dat je voor de Heer in de ‘praise’ uit je dak gaat. Daar vergissen zij zich in.
Jezus vraagt ons in de eerste plaats niet naar onze lofprijzing – hoe fantastisch we kunnen juichen voor de Heer – maar Hij vraagt naar de vrucht van ons hart, onze handen en onze voeten. Hij vraagt naar de negenvoudige vrucht van de Heilige Geest in ons leven. We lezen daarover in Galaten 5:22. Liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
De fijngrens voorbij!
Als wij ernst maken met deze negenvoudige vrucht van de Geest, staan we midden in het kruisdragen en het onszelf verloochenen. Dat is niet altijd leuk. Maar dat is dan ook niet het woord dat we moeten gebruiken om onze relatie met God aan te duiden. Je kruis opnemen en jezelf verloochenen is inderdaad niet altijd leuk. Meestal niet. Maar iets anders is of wij daarmee beantwoorden aan het doel van ons leven. Of wij daarmee komen tot onze bestemming. Of dat uiteindelijk niet de diepste vreugde van ons leven is.
Als we de weg van de Heer willen gaan in gehoorzaamheid, toewijding en overgave zullen we een gezegend leven ontvangen, een vervuld bestaan. Dat is een leven dat de fijn-grens voorbij is. Betekent dat nu dat het christelijke geloof alleen maar naar en akelig is? Nee, zeker niet. Het is een leven van vreugde in de Heer, al is het niet een leven van vreugde in alle dagelijkse dingen van je bestaan. Wat het waardevol maakt, is dat je in alles ontdekt dat de Here God tot Zijn doel met je komt.
Yme Horjus
