Ingepakt of mensen met impact?

Die ingepakte triomfboog deed me even denken aan 31 oktober, waarin we traditioneel de reformatie herdenken, gemarkeerd door Luthers 95 stellingen die hij op 31 oktober 1517 aan de kerkdeur van Wittenberg spijkerde in het dispuut met de toenmalige kerkleiders. Nee, hij pakte met zijn stellingen niet de hele kerk in maar wilde juist met zijn plakkaten de kerk bevrijden van alle ballast aan leringen die als verhullende doeken het zicht op de kern van haar boodschap ontnomen had. De kerk leek niet meer op een ‘boog van de overwinning in Christus’.
Ook vandaag kunnen we ons afvragen hoezeer het getuigenis van het Evangelie nog duidelijk doorklinkt in de samenleving. Hebben we ons als gelovigen in de kerken misschien ook teveel laten ‘inpakken’, doen we nog overtuigend mee in het publieke domein en debat en getuigenis?

Ons eigen hart
Luther wilde met zijn stellingen de kerk bevrijden en haar deuren weer openen naar de kern van het Evangelie en onze opdracht. Ondanks dat slechts weinigen van ons de 95 stellingen van Luther nog kunnen reproduceren, mogen we nog steeds dankbaar zijn dat hij de Bijbel als Gods Woord, Gods vergevende genade in de Heere Jezus Christus en persoonlijk beleden geloof weer centraal stelde in de verkondiging van de kerk. Wat we daarbij soms vergeten is dat Luther naast zijn ‘stellingname’ en zijn latere ‘ik sta hier en kan niet anders’ toch vooral het dispuut, het ‘pittige’ gesprek wilde aangaan om uit ‘echte, waarachtige liefde en ijver de waarheid aan het licht te brengen’.

Een gesprek over geloof en ethiek dat ook vandaag nog steeds doorgaat. We hebben immers zo allemaal onze eigen lijstjes met stellingen en opvattingen binnen en buiten de kerken, waar we zuinig op willen zijn, Nee, we spijkeren onze stellingen niet op de voordeuren van onze kerkgebouwen maar kunnen er soms wel in ons eigen hart mee worstelen. Ik heb in de afgelopen 40 jaar met name binnen het pastoraat ook velen zien worstelen met hun principiële opvattingen, die soms botsten met de praktijk van het leven, bij zichzelf of bij dierbare naasten.

Rondjes draaien
Misschien heeft Luther die stellingen juist bij de voordeur van de kerk gebracht omdat hij vond dat daar: voor het aangezicht van God, maar ook op de grens van de samenleving het geloofsdebat ‘uit liefde voor de waarheid’ moet plaatsvinden. Die waarheid, zeg maar de criteria voor het leven, is immers voor de hele samenleving van belang! Ik moet bij dat woord ‘criteria’ altijd denken aan wat in wielertermen ‘rondjes om de kerk’ genoemd worden. Iets dat ons ook kan overkomen in het dispuut over geloof en leven, waarbij we soms alleen om de eigen standpunten blijven cirkelen. Zoals ik eens met mijn vrouw, we waren net getrouwd, met onze auto terecht kwamen in de binnenbaan van de rotonde om de nu ingepakte Arc de Triomphe. Voor ons een eerste test in ons huwelijk. Ik kwam maar niet uit die binnenste baan en we bleven rondjes rijden met toeterende mensen om ons heen! Liefst was ik dwars door de triomfboog gereden om eruit te ontsnappen.

Gelukkig typeert de Bijbel ons leven niet als ‘rondjes draaien’, maar spreekt bijvoorbeeld Psalm 68:25 van een bonte optocht van gelovigen op weg naar Gods heiligdom. Mooi beeld van een stoet van mensen, die op weg gaat vanaf het kruis van Golgotha als de overwinningsboog van Christus naar Zijn toekomst. Mensen die bereid zijn hun denken en doen te laten veranderen en zich niet laten inpakken door de tijdgeest, maar zich dagelijks te laten reformeren, door de levende omgang met de Heere Jezus Christus, Zijn Woord en Geest (Romeinen 12:2). Laat maar zien welke impact Christus in uw, jouw leven heeft!

Paul Prijt