‘In deze gevallen wereld stellen we ons genot centraal’
Joël Oosterhagen • 95 - 2019 • Uitgave: 1
Het klinkt tegenstrijdig: aan de ene kant stelt een mensenleven in onze maatschappij niet veel voor, maar aan de andere kant draait alles om de mens en zijn genot. Heeft het leven vandaag de dag nog wel waarde? En wat is die waarde? Kees van Helden, directeur van stichting Schreeuw om Leven, geeft zijn kijk op de maatschappelijke ontwikkelingen.
De naam van de stichting geeft al duidelijk aan waar ze voor staan: leven! Het doet Van Helden dan ook veel als hij zich bedenkt wat de mens is geworden. Waar de mens vandaag de dag allemaal toe in staat is, treft hem diep. Vooral als hij denkt aan de methodes die zijn bedacht om het leven van mensen te nemen. In het dagelijks leven ziet hij dan ook dat het maar om één ding gaat: ‘ik-gericht’.
“Het is niet meer God Die centraal staat, maar de mens zelf. Wij willen leven zoals wij willen, wij willen doen wat wij willen en wij willen gemeenschap op onze manier. Hierin mag niemand ons belemmeren. Daardoor denken we dat het leven maakbaar is geworden en op het moment dat je het hebt over abortus of euthanasie, dan staan we eigenlijk die mensen in de weg die hun eigen leven centraal stellen. Het is het zelfbeschikkingsrecht: “Als ik het maar goed heb”.”
Waarom is het leven juist wel waardevol?
“Die vraag is heel eenvoudig, want God is de Schepper van het leven. En in de ogen van Hem is het leven heel waardevol. Vanuit de mens gezien valt dat niet te begrijpen, want het is een ander perspectief dan wat de Bijbel ons leert. Vanaf het moment dat Adam en Eva in het paradijs van de verboden vrucht aten, zie je dat de zonde en het verval in de wereld kwamen. Ook zien we dat er heel veel ellende over de mens is gekomen waaronder ziekte. Maar zo was het niet. Adam en Eva waren volmaakt geschapen naar het beeld van God. Ondanks deze misstap zien we dat God een Verlosser belooft Die de straf zal dragen die wij verdiend hebben. En door Zijn offer kunnen wij leven! Dit staat lijnrecht tegenover wat wij doen: Wij nemen iemand het leven zodat een gehandicapte, een ongewenst kind of een ernstig zieke ons niet tot last is in ons leven. Terwijl de Heere Jezus Zijn leven gaf opdat wij door het geloof in Hem mogen leven. Dat is echt een radicaal verschil. Wie zijn wij om in Zijn plaats te staan?”
Wat is het grootste probleem waardoor we niet inzien dat het leven waarde heeft?
“Een tendens die we zien is dat je alles mag zeggen als het de ander maar niet tot last is en je diegene niet belemmert in zijn denken. Behalve als die ander christen is dan mag je schijnbaar veel meer zeggen. We zijn in Nederland zo tolerant totdat het jezelf betreft. Op het moment dat je bij de twintigwekenecho ziet dat er afwijkingen zijn bij het kindje, dan is het leven van zo een kindje dat anders begaafd is of niet compleet is in onze ogen, niet welkom. We hebben daarom een methode bedacht om het leven te nemen van deze kinderen. Een vergelijkbare ontwikkeling is er ook bij euthanasie. Wanneer mensen misschien te veel geld gaan kosten, dan is daar de methode om het leven van deze mensen te nemen onder het mom van ‘barmhartigheid’.”
Hoe zie je dat in de maatschappij doordringen?
“In Nederland hebben we een groeiend probleem als het gaat om zorgkosten. We hebben zelfs ziekenhuizen die failliet zijn gegaan. Cijfers van het CBS laten zien dat de bevolking steeds ouder wordt en tegelijkertijd komen er steeds meer 65-plussers bij. Maar aan de onderkant zien we dat er steeds minder kinderen worden geboren. De cijfers laten zien dat de zorgkosten steeds meer toenemen naarmate men ouder wordt. En hoe gaan we dat oplossen? Want degene die dat moeten betalen, die groep wordt steeds kleiner tegenover de dubbele vergrijzing. We kunnen stellen met abortus en euthanasie dat wat geboren wordt perfect moet zijn zodat het geen geld kost. Terwijl we aan het einde van het leven door middel van een ‘barmhartige dood’ mensen het gemakkelijker maken om te stoppen met leven.
Als wij als christenen echt geloven dat God bestaat en wij geloven dat er een hemel en een hel is met een oordeel bij het sterven, dan kunnen wij dit niet als barmhartigheid zien. Als mensen niet geborgen zijn door het bloed van de Heere Jezus Christus, en je helpt diegene uit het leven te stappen door euthanasie… verleen je hem of haar dan barmhartigheid?”
Hoe verleen je wel barmhartigheid?
“Het belangrijkste is om te weten waartoe God ons heeft geroepen. Hij heeft ons niet geroepen om te geloven in Hem en het geloof voor onszelf te houden, maar dat we het delen met anderen. Dat ik als christen geborgen ben in Christus en onder Zijn reinigend bloed ben, dat is mijn troost en toekomst. We hebben daarom een boodschap te vertellen! Ik probeer dan ook altijd de mens te zien. Het maakt niet uit wat de ander doet of wie die persoon is, want het zijn nog steeds mensen die geschapen zijn naar Gods beeld. Dat wij in zonden zijn gevallen treft iedereen. Als iemand bij onze hulpverlening aanklopt voor hulp als onbedoeld zwangere vrouw of na een abortus, dan helpen we iedereen. Welke achtergrond ze ook hebben. Door onze hulp en houding proberen we Gods liefde uit te stralen en door te geven.”
Toch zullen jullie veel strijd ervaren. Zouden jullie de boodschap nog wel vertellen?
“Waarom zouden wij niet mogen vertellen waar wij voor staan? We hebben toch de vrijheid van meningsuiting en godsdienst? God vraagt van ons om duidelijk en eerlijk te zijn. Wij moeten daarom mensen niet naar de mond praten, maar eerlijk de waarheid vertellen. Als wij eerlijk vertellen hoe de bevruchting gaat en vertellen dat na 21 dagen de hartspier begint te kloppen, dan vinden velen het niet fijn dat je vertelt dat bij elke abortus een hartslag stopt. We zouden mensen dan een schuldgevoel aanpraten dat ze een levend kind hebben gedood, zo wordt beweerd. Sommigen zeggen dat het dan nog helemaal geen kind is, maar wat is het dan wel? Vanaf de samensmelting van eicel en zaadcel ligt alles vast. Het leven begint bij de bevruchting. Elke andere bewering is een mening, geen feit. Het stadium van ontwikkeling van het menselijk leven mag nooit het criterium zijn of je het mag doden ja of nee. Ook de wetenschap zegt dat er leven is vanaf de bevruchting. Zo proberen wij het uit te leggen en dan heb ik hierbij God nog helemaal niet bijgehaald.
Als het gewenst is mag je alles laten zien, maar is het ongewenst dan moet je liegen. Waarom mogen alle zwangerschapssites vertellen hoe het kindje zich ontwikkelt en hoe het allemaal precies zit, maar als het een abortussite is, dan wordt dit allemaal ontkend. Het kan niet waar zijn dat ze allebei de waarheid verkondigen. En dan krijgen wij het verwijt als pro-life organisatie dat we vrouwen op het verkeerde been zetten terwijl al die zwangerschapssites hetzelfde vertellen.”
Waar krijg je als organisatie mee te maken?
“Het is een enorme strijd om staande te blijven. We ervaren dat we geestelijk aan het front staan. Dat je zo met leugen en laster te maken hebt is heftig. In de media verschijnen artikelen waar je je niet tegen kan verweren. We zitten daarom in een slangenkuil.
Journalisten zijn niet altijd neutraal. Ze willen wel naar je luisteren maar brengen vaak hun eigen visie over in hun artikel. Dan is het lastig om je er tegen te verdedigen. De Nederlandse overheid en media die zeggen dat abortus geen gevolgen heeft. Het zou dus betekenen dat als abortus geen gevolgen zou hebben, dat vrouwen die rondlopen met gevolgen zich aanstellen of liegen? Dat is de frustratie waar je mee te maken krijgt.”
Hoe kun je omgaan met alle negativiteit?
“Dan moet ik terug naar de Heere en belijden “het is Uw strijd en U weet ervan”. Dan kan het je wel eens aanvliegen: “Heere, hoeveel kan ik nog hebben?” Zo heftig word je geestelijk aangevallen, maar het hoort er wel bij. Hebreeën 13:6 zegt: ‘Zodat wij vrijmoedig durven zeggen: De Heere is mij een Helper, en ik zal niet vrezen, wat mij een mens zal doen’. Dat vind ik zo een gouden tekst, want dat houdt je scherp en afhankelijk. Ik ben erg geneigd om het allemaal bij de Heere te leggen en wanneer ik dan ‘amen’ zeg dat ik het allemaal weer terugpak. Maar ik moet het bij Hem laten. Dat is een opgave en mijn dagelijkse strijd. Hoewel we in deze gevallen wereld ons eigen genot centraal stellen, gaat het in het leven van een christen om de Heere Jezus. Ik wil mijn leven afleggen voor Hem.”
Joël Oosterhagen
De naam van de stichting geeft al duidelijk aan waar ze voor staan: leven! Het doet Van Helden dan ook veel als hij zich bedenkt wat de mens is geworden. Waar de mens vandaag de dag allemaal toe in staat is, treft hem diep. Vooral als hij denkt aan de methodes die zijn bedacht om het leven van mensen te nemen. In het dagelijks leven ziet hij dan ook dat het maar om één ding gaat: ‘ik-gericht’.
“Het is niet meer God Die centraal staat, maar de mens zelf. Wij willen leven zoals wij willen, wij willen doen wat wij willen en wij willen gemeenschap op onze manier. Hierin mag niemand ons belemmeren. Daardoor denken we dat het leven maakbaar is geworden en op het moment dat je het hebt over abortus of euthanasie, dan staan we eigenlijk die mensen in de weg die hun eigen leven centraal stellen. Het is het zelfbeschikkingsrecht: “Als ik het maar goed heb”.”
Waarom is het leven juist wel waardevol?
“Die vraag is heel eenvoudig, want God is de Schepper van het leven. En in de ogen van Hem is het leven heel waardevol. Vanuit de mens gezien valt dat niet te begrijpen, want het is een ander perspectief dan wat de Bijbel ons leert. Vanaf het moment dat Adam en Eva in het paradijs van de verboden vrucht aten, zie je dat de zonde en het verval in de wereld kwamen. Ook zien we dat er heel veel ellende over de mens is gekomen waaronder ziekte. Maar zo was het niet. Adam en Eva waren volmaakt geschapen naar het beeld van God. Ondanks deze misstap zien we dat God een Verlosser belooft Die de straf zal dragen die wij verdiend hebben. En door Zijn offer kunnen wij leven! Dit staat lijnrecht tegenover wat wij doen: Wij nemen iemand het leven zodat een gehandicapte, een ongewenst kind of een ernstig zieke ons niet tot last is in ons leven. Terwijl de Heere Jezus Zijn leven gaf opdat wij door het geloof in Hem mogen leven. Dat is echt een radicaal verschil. Wie zijn wij om in Zijn plaats te staan?”
Wat is het grootste probleem waardoor we niet inzien dat het leven waarde heeft?
“Een tendens die we zien is dat je alles mag zeggen als het de ander maar niet tot last is en je diegene niet belemmert in zijn denken. Behalve als die ander christen is dan mag je schijnbaar veel meer zeggen. We zijn in Nederland zo tolerant totdat het jezelf betreft. Op het moment dat je bij de twintigwekenecho ziet dat er afwijkingen zijn bij het kindje, dan is het leven van zo een kindje dat anders begaafd is of niet compleet is in onze ogen, niet welkom. We hebben daarom een methode bedacht om het leven te nemen van deze kinderen. Een vergelijkbare ontwikkeling is er ook bij euthanasie. Wanneer mensen misschien te veel geld gaan kosten, dan is daar de methode om het leven van deze mensen te nemen onder het mom van ‘barmhartigheid’.”
Hoe zie je dat in de maatschappij doordringen?
“In Nederland hebben we een groeiend probleem als het gaat om zorgkosten. We hebben zelfs ziekenhuizen die failliet zijn gegaan. Cijfers van het CBS laten zien dat de bevolking steeds ouder wordt en tegelijkertijd komen er steeds meer 65-plussers bij. Maar aan de onderkant zien we dat er steeds minder kinderen worden geboren. De cijfers laten zien dat de zorgkosten steeds meer toenemen naarmate men ouder wordt. En hoe gaan we dat oplossen? Want degene die dat moeten betalen, die groep wordt steeds kleiner tegenover de dubbele vergrijzing. We kunnen stellen met abortus en euthanasie dat wat geboren wordt perfect moet zijn zodat het geen geld kost. Terwijl we aan het einde van het leven door middel van een ‘barmhartige dood’ mensen het gemakkelijker maken om te stoppen met leven.
Als wij als christenen echt geloven dat God bestaat en wij geloven dat er een hemel en een hel is met een oordeel bij het sterven, dan kunnen wij dit niet als barmhartigheid zien. Als mensen niet geborgen zijn door het bloed van de Heere Jezus Christus, en je helpt diegene uit het leven te stappen door euthanasie… verleen je hem of haar dan barmhartigheid?”
Hoe verleen je wel barmhartigheid?
“Het belangrijkste is om te weten waartoe God ons heeft geroepen. Hij heeft ons niet geroepen om te geloven in Hem en het geloof voor onszelf te houden, maar dat we het delen met anderen. Dat ik als christen geborgen ben in Christus en onder Zijn reinigend bloed ben, dat is mijn troost en toekomst. We hebben daarom een boodschap te vertellen! Ik probeer dan ook altijd de mens te zien. Het maakt niet uit wat de ander doet of wie die persoon is, want het zijn nog steeds mensen die geschapen zijn naar Gods beeld. Dat wij in zonden zijn gevallen treft iedereen. Als iemand bij onze hulpverlening aanklopt voor hulp als onbedoeld zwangere vrouw of na een abortus, dan helpen we iedereen. Welke achtergrond ze ook hebben. Door onze hulp en houding proberen we Gods liefde uit te stralen en door te geven.”
Toch zullen jullie veel strijd ervaren. Zouden jullie de boodschap nog wel vertellen?
“Waarom zouden wij niet mogen vertellen waar wij voor staan? We hebben toch de vrijheid van meningsuiting en godsdienst? God vraagt van ons om duidelijk en eerlijk te zijn. Wij moeten daarom mensen niet naar de mond praten, maar eerlijk de waarheid vertellen. Als wij eerlijk vertellen hoe de bevruchting gaat en vertellen dat na 21 dagen de hartspier begint te kloppen, dan vinden velen het niet fijn dat je vertelt dat bij elke abortus een hartslag stopt. We zouden mensen dan een schuldgevoel aanpraten dat ze een levend kind hebben gedood, zo wordt beweerd. Sommigen zeggen dat het dan nog helemaal geen kind is, maar wat is het dan wel? Vanaf de samensmelting van eicel en zaadcel ligt alles vast. Het leven begint bij de bevruchting. Elke andere bewering is een mening, geen feit. Het stadium van ontwikkeling van het menselijk leven mag nooit het criterium zijn of je het mag doden ja of nee. Ook de wetenschap zegt dat er leven is vanaf de bevruchting. Zo proberen wij het uit te leggen en dan heb ik hierbij God nog helemaal niet bijgehaald.
Als het gewenst is mag je alles laten zien, maar is het ongewenst dan moet je liegen. Waarom mogen alle zwangerschapssites vertellen hoe het kindje zich ontwikkelt en hoe het allemaal precies zit, maar als het een abortussite is, dan wordt dit allemaal ontkend. Het kan niet waar zijn dat ze allebei de waarheid verkondigen. En dan krijgen wij het verwijt als pro-life organisatie dat we vrouwen op het verkeerde been zetten terwijl al die zwangerschapssites hetzelfde vertellen.”
Waar krijg je als organisatie mee te maken?
“Het is een enorme strijd om staande te blijven. We ervaren dat we geestelijk aan het front staan. Dat je zo met leugen en laster te maken hebt is heftig. In de media verschijnen artikelen waar je je niet tegen kan verweren. We zitten daarom in een slangenkuil.
Journalisten zijn niet altijd neutraal. Ze willen wel naar je luisteren maar brengen vaak hun eigen visie over in hun artikel. Dan is het lastig om je er tegen te verdedigen. De Nederlandse overheid en media die zeggen dat abortus geen gevolgen heeft. Het zou dus betekenen dat als abortus geen gevolgen zou hebben, dat vrouwen die rondlopen met gevolgen zich aanstellen of liegen? Dat is de frustratie waar je mee te maken krijgt.”
Hoe kun je omgaan met alle negativiteit?
“Dan moet ik terug naar de Heere en belijden “het is Uw strijd en U weet ervan”. Dan kan het je wel eens aanvliegen: “Heere, hoeveel kan ik nog hebben?” Zo heftig word je geestelijk aangevallen, maar het hoort er wel bij. Hebreeën 13:6 zegt: ‘Zodat wij vrijmoedig durven zeggen: De Heere is mij een Helper, en ik zal niet vrezen, wat mij een mens zal doen’. Dat vind ik zo een gouden tekst, want dat houdt je scherp en afhankelijk. Ik ben erg geneigd om het allemaal bij de Heere te leggen en wanneer ik dan ‘amen’ zeg dat ik het allemaal weer terugpak. Maar ik moet het bij Hem laten. Dat is een opgave en mijn dagelijkse strijd. Hoewel we in deze gevallen wereld ons eigen genot centraal stellen, gaat het in het leven van een christen om de Heere Jezus. Ik wil mijn leven afleggen voor Hem.”
Joël Oosterhagen
