‘Ik mag zijn waar Jezus is’
Frits Boekhoff • 90 - 2014 • Uitgave: 24
Leven in de eindtijd, wat betekent dat eigenlijk. Zoeklicht-directeur Frits Boekhoff spreekt met een keur aan ‘bekende christenen’ over hun toekomstverwachting. Een verwachting die niet altijd gelijk is aan die van Het Zoeklicht, maar wel tot nadenken stemt.
‘Ik mag zijn waar Jezus is’
Hans Eschbach (7 april 1948) is een Nederlandse predikant. Een veelzijdig en drukbezet man, zo leert een kleine greep van zijn werkzaamheden in het verleden. Hij is vooral bekend als directeur van het Evangelisch Werkverband (2000-2011). Hans werkte tien jaar als jongerenevangelist voor de christelijke jongerenorganisatie Youth for Christ. Hij woonde ook een paar jaar in Denemarken en was verantwoordelijk voor de oprichting van YfC Denemarken. Tegelijkertijd studeerde hij theologie.
Na zijn periode bij de jongerenorganisatie was hij 20 jaar werkzaam als predikant in Enschede, Nootdorp, Aalsmeer en Spijkenisse. Hij is getrouwd met Kea. Samen hebben ze twee kinderen en twee kleinkinderen.
Hans zit ook nu niet stil, hij helpt ds. Theo Visser bij ICP, een netwerk van interculturele gemeenten en hij is voorzitter van de stichting SOFAK, die migrantenkerken ondersteunt (www.sofak.nl).
Hans typeert zichzelf als straatvechter. Het gesprek met Hans verloopt dan ook gemakkelijk, met duidelijke en recht-toe-recht-aan-uitspraken, hij neemt geen blad voor de mond. Hij is nog steeds strijdvaardig.
Wat komt er na dit aardse leven?
“Zodra ik er ben, zal ik dat weten. Eén ding staat vast: de belofte van Jezus: ‘Ik ga heen om plaats te bereiden.’ Ik mag zijn waar Jezus is. Maar of we daar direct aankomen, of eerst slapen en dan wakker worden, ik heb geen idee. We gaan over van tijd naar eeuwigheid. Ik kan niet in dimensies denken die ik niet ken. Ik moet vaak denken aan een verhaal dat ik eens heb gehoord:
‘Twee monniken spraken samen over hoe het zou zijn in de hemel. Ze spraken af dat de eerste die overleed aan God zou vragen om bij hoge uitzondering één woord te mogen doorgeven aan degene die was achtergebleven: taliter (precies/exact) als hun voorstelling zou kloppen met de werkelijkheid en aliter (anders) als het anders was dan ze zich hadden voorgesteld. Toen de eerste monnik overleed mediteerde de ander intensief en wachtte op een bericht. En dat kwam. Maar er kwam niet één woord – er kwamen twee woorden: totaliter aliter (helemaal anders)’.
Je hebt echt mensen die Jezus zien op hun sterfbed. Zo hoorde ik het verhaal van een vrouw die blind was. Op haar bed liggend zegt ze plotseling tegen haar kamergenoot: “Ik kan weer zien! Ik zie zo veel licht, ik zie de hemel geopend en ik zie Jezus!” Op dat moment overleed ze.
Ik geloof ook dat er een hel is. Dat vind ik niet leuk, maar anders had Jezus niet hoeven sterven. Al dat lijden was dan niet nodig geweest. Veel mensen lijken hier helemaal niet over na te denken. Ze hopen wel dat er iets is en ze denken dat ze er wel komen. Bij het graf lijkt iedereen in de hemel te geloven, maar niemand in de hel.
Er ontstaat veel angst bij mensen, door de ontwikkelingen zoals deze zich nu in de wereld voordoen. Wat doet IS als Islamitische staat? Hoe gaat het verder met Rusland? We zien natuurrampen, horen van klimaatverandering en ga zo maar door.
En Israël dan?
De Bijbel heeft over de huidige en toekomstige ontwikkelingen veel te zeggen, maar wees voorzichtig. In de zeventiger jaren hadden we een man als Hall Lindsey, die precies wist te vertellen wat er zou gaan gebeuren. Maar hij zat er toch flink naast. Toch is de profetische boodschap belangrijk. Zo is de Bijbel er duidelijk over dat de eindstrijd om Jeruzalem zal gaan en dat Jezus zal terugkomen op de Olijfberg.
Het herstel van Israël in 1948 is een teken. De Protestantse kerk belijdt dat ze onopgeefbaar verbonden is met Israël. Tezelfdertijd steunt ze een uitgesproken pro-Palestijnse beweging als Sabeel. Dat spoort niet met elkaar. Ze organiseren reizen naar de Palestijnse gebieden en keren zich fel tegen de Israëlische politiek.
Aan de andere kant moet ik erbij zeggen dat sommige pro-Israël-organisaties ook eenzijdig zijn. Niet alles wat Israël doet is goed. Wij mogen ons ook afvragen wat wij kunnen doen om het lijden van de Palestijnen te verminderen. Als er Iemand is die kritiek heeft gehad (en wellicht heeft) op Israël, dan is het de God van Israël: lees de profeten! Blijft echter staan dat God een heilsplan heeft en daarin heeft Israël een unieke positie.
70 jaar
In 2015 mogen wij 70 jaar bevrijding vieren. Een goed moment om na te denken over de tijd die voor ons ligt. Welke angsten zijn er voor onze vrijheid? Welke kansen zijn er om Gods volk te zegenen? Welke verwachtingen zijn er voor de toekomst? Ik zat onlangs in een vergadering waar iemand citeerde uit het lied ‘Groot is uw trouw o Heer’: ‘Kracht voor vandaag en blijde hoop voor de toekomst’. Daar mogen we van harte van getuigen in een angstige samenleving.”
Frits Boekhoff
‘Ik mag zijn waar Jezus is’
Hans Eschbach (7 april 1948) is een Nederlandse predikant. Een veelzijdig en drukbezet man, zo leert een kleine greep van zijn werkzaamheden in het verleden. Hij is vooral bekend als directeur van het Evangelisch Werkverband (2000-2011). Hans werkte tien jaar als jongerenevangelist voor de christelijke jongerenorganisatie Youth for Christ. Hij woonde ook een paar jaar in Denemarken en was verantwoordelijk voor de oprichting van YfC Denemarken. Tegelijkertijd studeerde hij theologie.
Na zijn periode bij de jongerenorganisatie was hij 20 jaar werkzaam als predikant in Enschede, Nootdorp, Aalsmeer en Spijkenisse. Hij is getrouwd met Kea. Samen hebben ze twee kinderen en twee kleinkinderen.
Hans zit ook nu niet stil, hij helpt ds. Theo Visser bij ICP, een netwerk van interculturele gemeenten en hij is voorzitter van de stichting SOFAK, die migrantenkerken ondersteunt (www.sofak.nl).
Hans typeert zichzelf als straatvechter. Het gesprek met Hans verloopt dan ook gemakkelijk, met duidelijke en recht-toe-recht-aan-uitspraken, hij neemt geen blad voor de mond. Hij is nog steeds strijdvaardig.
Wat komt er na dit aardse leven?
“Zodra ik er ben, zal ik dat weten. Eén ding staat vast: de belofte van Jezus: ‘Ik ga heen om plaats te bereiden.’ Ik mag zijn waar Jezus is. Maar of we daar direct aankomen, of eerst slapen en dan wakker worden, ik heb geen idee. We gaan over van tijd naar eeuwigheid. Ik kan niet in dimensies denken die ik niet ken. Ik moet vaak denken aan een verhaal dat ik eens heb gehoord:
‘Twee monniken spraken samen over hoe het zou zijn in de hemel. Ze spraken af dat de eerste die overleed aan God zou vragen om bij hoge uitzondering één woord te mogen doorgeven aan degene die was achtergebleven: taliter (precies/exact) als hun voorstelling zou kloppen met de werkelijkheid en aliter (anders) als het anders was dan ze zich hadden voorgesteld. Toen de eerste monnik overleed mediteerde de ander intensief en wachtte op een bericht. En dat kwam. Maar er kwam niet één woord – er kwamen twee woorden: totaliter aliter (helemaal anders)’.
Je hebt echt mensen die Jezus zien op hun sterfbed. Zo hoorde ik het verhaal van een vrouw die blind was. Op haar bed liggend zegt ze plotseling tegen haar kamergenoot: “Ik kan weer zien! Ik zie zo veel licht, ik zie de hemel geopend en ik zie Jezus!” Op dat moment overleed ze.
Ik geloof ook dat er een hel is. Dat vind ik niet leuk, maar anders had Jezus niet hoeven sterven. Al dat lijden was dan niet nodig geweest. Veel mensen lijken hier helemaal niet over na te denken. Ze hopen wel dat er iets is en ze denken dat ze er wel komen. Bij het graf lijkt iedereen in de hemel te geloven, maar niemand in de hel.
Er ontstaat veel angst bij mensen, door de ontwikkelingen zoals deze zich nu in de wereld voordoen. Wat doet IS als Islamitische staat? Hoe gaat het verder met Rusland? We zien natuurrampen, horen van klimaatverandering en ga zo maar door.
En Israël dan?
De Bijbel heeft over de huidige en toekomstige ontwikkelingen veel te zeggen, maar wees voorzichtig. In de zeventiger jaren hadden we een man als Hall Lindsey, die precies wist te vertellen wat er zou gaan gebeuren. Maar hij zat er toch flink naast. Toch is de profetische boodschap belangrijk. Zo is de Bijbel er duidelijk over dat de eindstrijd om Jeruzalem zal gaan en dat Jezus zal terugkomen op de Olijfberg.
Het herstel van Israël in 1948 is een teken. De Protestantse kerk belijdt dat ze onopgeefbaar verbonden is met Israël. Tezelfdertijd steunt ze een uitgesproken pro-Palestijnse beweging als Sabeel. Dat spoort niet met elkaar. Ze organiseren reizen naar de Palestijnse gebieden en keren zich fel tegen de Israëlische politiek.
Aan de andere kant moet ik erbij zeggen dat sommige pro-Israël-organisaties ook eenzijdig zijn. Niet alles wat Israël doet is goed. Wij mogen ons ook afvragen wat wij kunnen doen om het lijden van de Palestijnen te verminderen. Als er Iemand is die kritiek heeft gehad (en wellicht heeft) op Israël, dan is het de God van Israël: lees de profeten! Blijft echter staan dat God een heilsplan heeft en daarin heeft Israël een unieke positie.
70 jaar
In 2015 mogen wij 70 jaar bevrijding vieren. Een goed moment om na te denken over de tijd die voor ons ligt. Welke angsten zijn er voor onze vrijheid? Welke kansen zijn er om Gods volk te zegenen? Welke verwachtingen zijn er voor de toekomst? Ik zat onlangs in een vergadering waar iemand citeerde uit het lied ‘Groot is uw trouw o Heer’: ‘Kracht voor vandaag en blijde hoop voor de toekomst’. Daar mogen we van harte van getuigen in een angstige samenleving.”
Frits Boekhoff
