‘Ik had God helemaal niet nodig’
Joël Oosterhagen • 92 - 2016 • Uitgave: 2526
Toen Sandra Vos 17 jaar oud was, ging ze aan het werk in een supermarkt. Een paar maanden later kwam ook Samantha daar werken en al snel werden ze goede vriendinnen. “Ze vertelde mij dat ze piano speelde in een kerk en ze nodigde mij ook een aantal keer uit om mee te gaan. Een kerk was niets voor mij. Ik had mijn sport en ging uit en een kerk hoefde daar niet bij. Het ging allemaal wel prima dus ik had God helemaal niet nodig.
Samen deelden we overigens dezelfde wens, dezelfde passie. Namelijk om op wereldreis te gaan. En die wens kwam uit. We vertrokken samen om voor zeven maanden op avontuur te gaan. De eerste paar dagen logeerden we bij een gezin, vrienden van haar ouders die christen zijn. Daar was een heel aparte sfeer. Ze lazen uit de Bijbel en ze baden en dankten voor het eten. Het waren zulke lieve mensen die ik heel bijzonder vond.
Als U echt bestaat…
Ik wist uiteraard dat Samantha christen was en ben haar toen vragen gaan stellen over het geloof. Ze had haar Bijbel mee op reis en die wilde ik wel lezen. Dat deed ik. Helemaal van het begin tot het eind.
Nadat ik dat gedaan had, vroeg ik mij af: ‘als er een God bestaat en Hij zo machtig is en Hij zoveel kan doen, dan kan Hij mij ook wel een teken geven.’ En toen ben ik gaan bedenken wat voor teken ik wilde. Geloof ik daadwerkelijk dat er een God bestaat? Ik sloot mijn ogen en vroeg aan God: “God als U echt bestaat, wilt U het mij dan op een briefje geven?”
…op het briefje stond
We kwamen aan op onze laatste bestemming in Amerika en daar las ik een blog van een goede vriend van mij die taaislijmziekte had. Hij werd geopereerd en kreeg nieuwe longen. Maar een dag later las ik dat hij de operatie niet had overleefd. Op dat moment voelde ik mij heel ver weg en was ik ontzettend verdrietig. Een paar dagen later gingen we eten bij een Chinees buffet waar ze gelukskoekjes hadden. Ik haalde een koekje, maakte het open en haalde het briefje eruit. En op het briefje stond ‘God zal je helpen elke tegenslag te overwinnen.’
Toen ik dat briefje las stond de wereld voor mij even stil. Hoe kan dit? Bestaat God echt? Heeft Hij mij gehoord? Samantha zat tegenover mij met een enorme grijns op haar gezicht. Want ze wist dat ik God gevraagd had om een briefje. En zij wist dat dit van God kwam. Ik wilde het eigenlijk nog niet echt beseffen. Heel Amerika is zowat christelijk dus dit zal wel toeval zijn. Ik liep daarom terug naar de schaal met koekjes en haalde nog minstens tien andere eruit om ze open te maken. Op geen één van de briefjes die ik eruit haalde stond iets over God.
Hoop maakt het verschil
Inmiddels ben ik afgestudeerd en heb ik een baan. Maar het grootste verschil tussen mijn leven nu en het leven voordat ik geloofde, is de hoop die ik heb gekregen. Hoop voor het leven dat hierna komt. Dat het leven hier op aarde niet alles is. En ook de hoop in het leven van nu, dat ik weet dat er een God van liefde is die uiteindelijk zal zorgen voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.”
Joël Oosterhagen
Samen deelden we overigens dezelfde wens, dezelfde passie. Namelijk om op wereldreis te gaan. En die wens kwam uit. We vertrokken samen om voor zeven maanden op avontuur te gaan. De eerste paar dagen logeerden we bij een gezin, vrienden van haar ouders die christen zijn. Daar was een heel aparte sfeer. Ze lazen uit de Bijbel en ze baden en dankten voor het eten. Het waren zulke lieve mensen die ik heel bijzonder vond.
Als U echt bestaat…
Ik wist uiteraard dat Samantha christen was en ben haar toen vragen gaan stellen over het geloof. Ze had haar Bijbel mee op reis en die wilde ik wel lezen. Dat deed ik. Helemaal van het begin tot het eind.
Nadat ik dat gedaan had, vroeg ik mij af: ‘als er een God bestaat en Hij zo machtig is en Hij zoveel kan doen, dan kan Hij mij ook wel een teken geven.’ En toen ben ik gaan bedenken wat voor teken ik wilde. Geloof ik daadwerkelijk dat er een God bestaat? Ik sloot mijn ogen en vroeg aan God: “God als U echt bestaat, wilt U het mij dan op een briefje geven?”
…op het briefje stond
We kwamen aan op onze laatste bestemming in Amerika en daar las ik een blog van een goede vriend van mij die taaislijmziekte had. Hij werd geopereerd en kreeg nieuwe longen. Maar een dag later las ik dat hij de operatie niet had overleefd. Op dat moment voelde ik mij heel ver weg en was ik ontzettend verdrietig. Een paar dagen later gingen we eten bij een Chinees buffet waar ze gelukskoekjes hadden. Ik haalde een koekje, maakte het open en haalde het briefje eruit. En op het briefje stond ‘God zal je helpen elke tegenslag te overwinnen.’
Toen ik dat briefje las stond de wereld voor mij even stil. Hoe kan dit? Bestaat God echt? Heeft Hij mij gehoord? Samantha zat tegenover mij met een enorme grijns op haar gezicht. Want ze wist dat ik God gevraagd had om een briefje. En zij wist dat dit van God kwam. Ik wilde het eigenlijk nog niet echt beseffen. Heel Amerika is zowat christelijk dus dit zal wel toeval zijn. Ik liep daarom terug naar de schaal met koekjes en haalde nog minstens tien andere eruit om ze open te maken. Op geen één van de briefjes die ik eruit haalde stond iets over God.
Hoop maakt het verschil
Inmiddels ben ik afgestudeerd en heb ik een baan. Maar het grootste verschil tussen mijn leven nu en het leven voordat ik geloofde, is de hoop die ik heb gekregen. Hoop voor het leven dat hierna komt. Dat het leven hier op aarde niet alles is. En ook de hoop in het leven van nu, dat ik weet dat er een God van liefde is die uiteindelijk zal zorgen voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.”
Joël Oosterhagen
