‘Ik ben niet goed in lezen’

Geschreven woorden. Ik wil er graag eens aandacht aan geven. We leven echter in een tijd waarin beelden meer gezag krijgen dan woorden. Waarin het bij flitsende presentaties, meer gaat om snel indruk te maken dan om inhoud te geven. En ik besef, in een maatschappij waarin het gewoon is om meerdere schermen tegelijk open te hebben staan, is het focussen op één pagina vol met woorden en zinnen een grote uitdaging die vaak niet meer aangegaan wordt.  

Een kanon afschieten
Ik houd van lezen, maar ben er niet zo goed in geloof ik. Als kind keek ik met jaloezie naar m’n zus die een dik boek zó snel kon lezen dat al de brandende vragen hoe het toch zou aflopen, bij haar zó beantwoord waren. Ik moest langer geduld hebben, want ik ben een langzame lezer. Of m’n broer. Als die een boek aan het lezen was dan kon je een kanon afschieten zonder dat hij het merkte, zó geconcentreerd! Maar ik ben al afgeleid bij een vogeltje dat twee straten verder langs vliegt. En toch… ik houd van lezen. En als ik een rustige omgeving heb en me kan focussen, en als ik dan het boek uiteindelijk uit heb… dan kan ik vaak na jaren nog de inhoud vertellen.  

En dat brengt me op het volgende: Boeken beïnvloeden, worden bagage. Of ballast. Een goed verhaal pákt je en voert je weg naar een andere omgeving, een andere tijd. Een goede studie leert je zaken waar je nog niet vanaf wist. Maar door wat laat jij je pakken en hoe ver mag dat gaan? En wat voor geleerdheid wil je bereiken? Is het altijd goed?  

Een groot gevaar
Tijdens mijn studententijd werd ik door reuma genoodzaakt te stoppen met mijn studie. Dag toekomstplannen. Welkom… ja wat? Pijn en onzekerheid. Ik las héél veel in die tijd. Niet als ontspanning, maar als vlucht – zodra ik in een verhaal zat, was ik wég van de vragen en voelde ik de pijn van de reuma en de pijn in mijn hart niet meer. Even rust. Herkenbaar? Misschien voor jou als single een dingetje: door het lezen van een roman toch wel romantische gedachten kunnen hebben? Of jij, als drukke mama die opvoeding en werk probeert te combineren, door te lezen je even in de wereld te wanen waar privé en werk wél in harmonie samen kunnen gaan?
Een groot gevaar van lezen is dat het ons afleidt, afstompt en verdoven kan.  

Met hulp van Gods genade merkte ik mijn vluchtwereld op als een gevaar. In plaats van ‘als-ik-maar-even-wég-ben’ ging ik nadenken hoe lezen mij góéd kan doen. En zo kwam ik op 3 pijlers uit:  

1. Ik wil groeien in mijn wandel met de Heere en mijn liefde voor anderen.

2. Ik wil leren en blijven ontwikkelen in toepasbare kennis die mij helpt verder te ontplooien.

3. Ik wil ontspannen, zodat ik kan bijkomen en verfrist weer verder kan.  

Ik ben nog steeds een langzame en snel afgeleide leester. Vaak lees ik maar een hoofdstuk per keer en dat is soms nog een hele prestatie. Maar ik ben aan het leren dat de vaart niet uit maakt. Wel dat mijn ziel gevoed wordt, mijn gedachten gevormd worden en mijn gemoed ontspant, zodat ik verfrist weer verder kan. En zo ben ik op het moment dat ik dit schrijf, een stapeltje aan het klaarleggen van boeken die ik wil lezen in 2022. Want ja, plannen en lijstjes maken daar zie ik ook een groot belang in, maar dat is weer iets voor een andere keer misschien.  

Corine Daane