Hoornvliestransplantatie en een andere kijk
Henk van Blijderveen • 92 - 2016 • Uitgave: 13
Binnenkort krijg ik een hoornvliestransplantatie, waardoor ik mag uitzien naar een beter zicht. Ik zal u eerst even bijpraten over de het hoe en waarom van deze ingreep.
Een jaar of twintig geleden kreeg ik voor het eerst een herpesinfectie. Meestal bespringt dit virus lippen, bij mij werd het echter het rechteroog. De ene aanval was nog niet voorbij of de andere was alweer een feit. En iedere infectie liet een litteken achter op het hoornvlies, waardoor ik uiteindelijk rechts zo goed als blind werd.
Met behulp van veel medicijnen om het virus op een afstand te houden, kreeg ik zeven jaar terug een hoornvliestransplantatie. Na een jaar mochten de hechtingen eruit. ’s Avonds bleek echter een deel van het transplantaat los te zitten. De volgende dag werd ik met spoed geopereerd, zodat ik nog eens een jaar met hechtingen kon rondlopen.
Toen eindelijk deze hechtingen waren verwijderd, volgde er acht maanden later nog een operatie om mijn oog recht te zetten. Ondanks alle ingrepen was het zicht niet best. Maar dat veranderde toen ik een zogenaamde scleralens kreeg. Dit is een grote lens die op het wit van het oog rust. Er ging rechts een wereld voor mij open!
Een tweede hoornvliestransplantatie
Helaas werd mijn zicht, door een verminderde pompwerking van het transplantaat, minder en minder. Met als gevolg een dik en troebel hoornvlies, dat bovendien niet echt lekker aanvoelt. In overleg met mijn oogarts is nu besloten tot een tweede hoornvliestransplantatie. Gezien mijn moeizame transplantaatverleden, krijg ik een niet zo vaak voorkomend ‘typisch hoornvlies’, dat onder andere afhankelijk is van een overeenkomende bloedgroep van de donor en mij. Ik hoor insiders al denken: een typisch hoornvlies? Typisch iets voor Henk!
Geestelijke ogen
Sinds ik met de ogen tob, besef ik hoe belangrijk ze zijn. En ook, dat het allerminst vanzelfsprekend is dat ze ‘het doen’. Gelukkig is de staat van onze ogen niet direct van levensbelang. Iets dat niet gezegd kan worden van onze geestelijke ogen! Want ieder mens heeft van nature een verduisterd zicht, heeft geen kijk op de geestelijke en onzichtbare wereld die God ons in zijn Woord wil openbaren. En ik ben dan ook zielsblij dat een jaar of 25 geleden mijn geestelijke ogen zijn geopend. Dat ik zicht kreeg op de Here Jezus. Op zijn grootheid en heerlijkheid. Op zijn glans die alles verlicht, waardoor het duister zichtbaar wordt en vermeden kan worden. Waardoor problemen in een ander licht komen te staan.
Kent u dat prachtige lied van Johannes de Heer “Welk een vriend is onze Jezus”? Dit is het eerste couplet:
Welk een vriend is onze Jezus,
die in onze plaats wil staan!
Welk een voorrecht, dat ik door Hem
altijd vrij tot God mag gaan.
Dikwijls derven wij veel vrede,
dikwijls drukt ons zonde neer,
juist omdat wij ’t al niet brengen
in ’t gebed tot onze Heer.
De laatste vier regels spreken boekdelen en maken allerhande zelfhulpboeken om problemen de baas te worden compleet overbodig. Want als wij met onze nood naar de Here Jezus gaan, dan zal Hij doorgaans de omstandigheden niet veranderen. Maar Hij zorgt wel dat we een nieuwe kijk op onze problemen krijgen, waardoor ze minder problematisch worden. Want als we door Jezus vrede hebben gekregen met een alwetende, almachtige, rechtvaardige en genadige God, dan kunnen problemen nog zo groot zijn, maar dan vallen ze bij Hem in het niet.
Zo bezien is een hoornvliestransplantatie eigenlijk een niemendalletje en bovendien een tijdelijk oplossing. Want uiteindelijk zal ook ik de ogen moeten sluiten. Om ze in hemelse omstandigheden als verheerlijkte ogen in een verheerlijkt lichaam weer te openen!
Henk van Blijderveen
Een jaar of twintig geleden kreeg ik voor het eerst een herpesinfectie. Meestal bespringt dit virus lippen, bij mij werd het echter het rechteroog. De ene aanval was nog niet voorbij of de andere was alweer een feit. En iedere infectie liet een litteken achter op het hoornvlies, waardoor ik uiteindelijk rechts zo goed als blind werd.
Met behulp van veel medicijnen om het virus op een afstand te houden, kreeg ik zeven jaar terug een hoornvliestransplantatie. Na een jaar mochten de hechtingen eruit. ’s Avonds bleek echter een deel van het transplantaat los te zitten. De volgende dag werd ik met spoed geopereerd, zodat ik nog eens een jaar met hechtingen kon rondlopen.
Toen eindelijk deze hechtingen waren verwijderd, volgde er acht maanden later nog een operatie om mijn oog recht te zetten. Ondanks alle ingrepen was het zicht niet best. Maar dat veranderde toen ik een zogenaamde scleralens kreeg. Dit is een grote lens die op het wit van het oog rust. Er ging rechts een wereld voor mij open!
Een tweede hoornvliestransplantatie
Helaas werd mijn zicht, door een verminderde pompwerking van het transplantaat, minder en minder. Met als gevolg een dik en troebel hoornvlies, dat bovendien niet echt lekker aanvoelt. In overleg met mijn oogarts is nu besloten tot een tweede hoornvliestransplantatie. Gezien mijn moeizame transplantaatverleden, krijg ik een niet zo vaak voorkomend ‘typisch hoornvlies’, dat onder andere afhankelijk is van een overeenkomende bloedgroep van de donor en mij. Ik hoor insiders al denken: een typisch hoornvlies? Typisch iets voor Henk!
Geestelijke ogen
Sinds ik met de ogen tob, besef ik hoe belangrijk ze zijn. En ook, dat het allerminst vanzelfsprekend is dat ze ‘het doen’. Gelukkig is de staat van onze ogen niet direct van levensbelang. Iets dat niet gezegd kan worden van onze geestelijke ogen! Want ieder mens heeft van nature een verduisterd zicht, heeft geen kijk op de geestelijke en onzichtbare wereld die God ons in zijn Woord wil openbaren. En ik ben dan ook zielsblij dat een jaar of 25 geleden mijn geestelijke ogen zijn geopend. Dat ik zicht kreeg op de Here Jezus. Op zijn grootheid en heerlijkheid. Op zijn glans die alles verlicht, waardoor het duister zichtbaar wordt en vermeden kan worden. Waardoor problemen in een ander licht komen te staan.
Kent u dat prachtige lied van Johannes de Heer “Welk een vriend is onze Jezus”? Dit is het eerste couplet:
Welk een vriend is onze Jezus,
die in onze plaats wil staan!
Welk een voorrecht, dat ik door Hem
altijd vrij tot God mag gaan.
Dikwijls derven wij veel vrede,
dikwijls drukt ons zonde neer,
juist omdat wij ’t al niet brengen
in ’t gebed tot onze Heer.
De laatste vier regels spreken boekdelen en maken allerhande zelfhulpboeken om problemen de baas te worden compleet overbodig. Want als wij met onze nood naar de Here Jezus gaan, dan zal Hij doorgaans de omstandigheden niet veranderen. Maar Hij zorgt wel dat we een nieuwe kijk op onze problemen krijgen, waardoor ze minder problematisch worden. Want als we door Jezus vrede hebben gekregen met een alwetende, almachtige, rechtvaardige en genadige God, dan kunnen problemen nog zo groot zijn, maar dan vallen ze bij Hem in het niet.
Zo bezien is een hoornvliestransplantatie eigenlijk een niemendalletje en bovendien een tijdelijk oplossing. Want uiteindelijk zal ook ik de ogen moeten sluiten. Om ze in hemelse omstandigheden als verheerlijkte ogen in een verheerlijkt lichaam weer te openen!
Henk van Blijderveen
