Hoe zien we Jezus Christus?
Feike ter Velde • 89 - 2013 • Uitgave: 2
Het is opvallend hoe de Here Jezus Christus steeds meer gezien wordt als een soort goede goeroe, als leider van een religieuze gemeenschap of hoe dan ook. In kringen van New Age, van Spiritisten of van Reiki is Jezus bijna algemeen aanvaard. Er zijn mensen die bidden tot Jezus terwijl zij hun ‘energie’ via Reiki overdragen op anderen. Dit zegt ons dat we moeten leren Wie Hij is… namelijk de Waarheid! De Waarheid maakt vrij.
Religie wordt wel steeds meer aanvaard als een bestaande werkelijkheid die niet kan worden weggepoetst door ontkenning of bestrijding. Decennialang heeft het communisme in de Sovjet-Unie, China of Cambodja getracht alle religie uit te bannen. Nu zien we de vroegere KGB-chef in Rusland, president Vladimir Poetin, devoot bidden in een Orthodoxe kerk in Moskou of Sint Petersburg. De religie bleek na tachtig jaar communisme niet te zijn verdwenen… integendeel.
Ook in onze Westerse landen is religie moeilijk te bestrijden. Alle pogingen stranden steeds weer. Onze nieuwe regering van VVD en PvdA – beide partijen hebben hun wortels in de Franse Revolutie – gaan het nu proberen via het inperken van religieuze groeperingen in de omroep en via het dichtdraaien van de subsidiekraan voor christelijke projecten. Ik vrees dat we de komende jaren daar veel over zullen horen en lezen. In veel christelijke kringen en in christelijke media horen en lezen we nogal eens over ‘het geloof’. We denken dan dat het Bijbelse geloof wordt bedoeld en dat zal ook wel. We hoeven niet aan bedoelingen van iemand te twijfelen. Maar toch moeten we juist dan vraagtekens plaatsen.
Ons geloof
De uitkomst van een gesprek tussen een kerkelijk en een islamitisch echtpaar ergens in ons land werd op televisie uitgezonden. Beide echtparen spraken met de ander over ‘ons geloof’. De conclusie was dat er eigenlijk bijna geen verschil was tussen het christelijk geloof en de islam. De kijker kwam meer te weten over de islam dan over het christelijk geloof, omdat deze kerkmensen niet in staat waren hun geloof te verwoorden. Door die zwakte van het christendom werd destijds de hele christelijke kerk van het Midden-Oosten, Turkije en Noord-Afrika weggevaagd. Al in de vroege kerk bleek de dwaling niet te stuiten. Allerlei opvattingen en vormen van theologie kwamen op, die afbreuk deden aan de Bijbel en aan het Bijbelse geloof. Toch heeft het Evangelie door de eeuwen heen krachtig standgehouden tot op vandaag, ondanks de pogingen het historische waarheidsgehalte te ondermijnen door het ter discussie te stellen, of het ronduit te bestrijden. Alle pogingen daartoe mislukken steeds weer.
Israël uit zicht
Als we het wonder zien van Zijn eerste komst in vernedering, dan is de hele omgeving waarin dat gebeurde op dezelfde manier ingekleurd. Immers, de staat Israël bestond niet. Het verbond dat de eeuwige God met Zijn volk had, was totaal uit het zicht verdwenen. De Joden waren een onderdrukte bevolkingsgroep, deel van een Romeinse provincie en de profeten van Israël hadden nauwelijks nog zeggingskracht in die tijd. De beloofde Messias was niet gekomen en zelfs de Schriftgeleerden hadden geen parate kennis over de geboorteplaats van hun Messias, terwijl die expliciet door de profeet wordt vermeld. Het Jodendom had in de Grieks-Romeinse cultuur van toen geen stem. In die werkelijkheid komt de beloofde Messias, eveneens zonder enige gestalte of luister. God koos voor de onderste weg.
Hij kwam voor het Joodse volk, maar dat volk was een onderdrukte minderheid. Maar via dit volk kwam Hij ook als Heiland der wereld. Met de geboorte van Jezus stapte de Schepper van hemel en aarde deze wereldwerkelijkheid binnen. Zijn wereld! Niet als ongrijpbare, zweverige figuur met lange krulharen en een vrouwelijk gezicht, zoals zo vaak afgebeeld. Hij kwam niet als iemand met een irreële boodschap over vrede, maar als de Koning der Joden! De Joden? Dat volk bestond niet eens als volk en helemaal niet als ‘verbondsvolk’. Het was niet meer dan een etnische splintergroep in een onderdrukkend wereldrijk. Waarom had God niet eerst van Israël een machtige natie gemaakt? Nu is er toch geen eer aan te behalen voor een koning?
Niets opgeschreven
Toch sloot Hij opnieuw een verbond… het verbond in Zijn bloed… met het Joodse volk, Zijn discipelen. In Zijn dood en opstanding bracht Hij de ware gerechtigheid in de vergeving van zonden. Vergeving, omdat er een prijs was betaald. De prijs van Zijn leven in een door de wereld onopgemerkt proces in Jeruzalem. Jezus heeft niet eens de moeite gedaan om Zijn leerlingen opdracht te geven dit vooral op te schrijven, omdat dit alles voor het nageslacht van grote betekenis zou gaan worden. Er zou een wereldwijde kerk komen en alles zou perfect theologisch verantwoord moeten worden geregeld in dogmatiek en kerkrecht. Niets van dat alles!
Het is alsof Jezus alles op zijn beloop liet. Daar moeten wij een groot geheimenis achter vermoeden: namelijk het werk van de Heilige Geest. De Here Jezus heeft alles aan de Geest overgelaten. Hij heeft zelf geen boek geschreven, geen school of universiteit opgericht en niemand opdracht gegeven de dingen vast te leggen. Na Zijn hemelvaart en na de Pinksterdag zijn de vier evangelisten de dingen vanuit vier verschillende gezichtshoeken gaan documenteren. In deze vier evangeliën wordt de Persoon van de Here Jezus, compleet met Zijn Oudtestamentische karakteristieken aan ons voorgesteld. Daar lag geen academisch studieplan achter. Dat is het unieke werk van de Geest. Daarna heeft de kerk geprobeerd de dingen in theologische structuren onder te brengen… tot op vandaag. Maar daar is het niet beter op geworden.
Terugvinden wat kwijt is
Vandaag moeten we hervinden wat we zijn kwijtgeraakt: de Christus der Schriften. Niet de theologische Christus van dit of dat kerkgenootschap. Dat is een denkbeeld. Niet de Christus van de eigen subcultuur. Maar de Christus der Schriften die ons in de binnenkamer wordt getoond, door de Geest en bij een open Bijbel. Hij is het Woord dat vlees werd. Hij is het Licht der wereld als het wondere Licht dat tot aanzijn werd geroepen in Genesis 1:3 – Dát licht doet Hij schijnen in het hart van elke ware gelovige (2 Korintiërs 4:6). Bent u al verlicht?
Feike ter Velde
Religie wordt wel steeds meer aanvaard als een bestaande werkelijkheid die niet kan worden weggepoetst door ontkenning of bestrijding. Decennialang heeft het communisme in de Sovjet-Unie, China of Cambodja getracht alle religie uit te bannen. Nu zien we de vroegere KGB-chef in Rusland, president Vladimir Poetin, devoot bidden in een Orthodoxe kerk in Moskou of Sint Petersburg. De religie bleek na tachtig jaar communisme niet te zijn verdwenen… integendeel.
Ook in onze Westerse landen is religie moeilijk te bestrijden. Alle pogingen stranden steeds weer. Onze nieuwe regering van VVD en PvdA – beide partijen hebben hun wortels in de Franse Revolutie – gaan het nu proberen via het inperken van religieuze groeperingen in de omroep en via het dichtdraaien van de subsidiekraan voor christelijke projecten. Ik vrees dat we de komende jaren daar veel over zullen horen en lezen. In veel christelijke kringen en in christelijke media horen en lezen we nogal eens over ‘het geloof’. We denken dan dat het Bijbelse geloof wordt bedoeld en dat zal ook wel. We hoeven niet aan bedoelingen van iemand te twijfelen. Maar toch moeten we juist dan vraagtekens plaatsen.
Ons geloof
De uitkomst van een gesprek tussen een kerkelijk en een islamitisch echtpaar ergens in ons land werd op televisie uitgezonden. Beide echtparen spraken met de ander over ‘ons geloof’. De conclusie was dat er eigenlijk bijna geen verschil was tussen het christelijk geloof en de islam. De kijker kwam meer te weten over de islam dan over het christelijk geloof, omdat deze kerkmensen niet in staat waren hun geloof te verwoorden. Door die zwakte van het christendom werd destijds de hele christelijke kerk van het Midden-Oosten, Turkije en Noord-Afrika weggevaagd. Al in de vroege kerk bleek de dwaling niet te stuiten. Allerlei opvattingen en vormen van theologie kwamen op, die afbreuk deden aan de Bijbel en aan het Bijbelse geloof. Toch heeft het Evangelie door de eeuwen heen krachtig standgehouden tot op vandaag, ondanks de pogingen het historische waarheidsgehalte te ondermijnen door het ter discussie te stellen, of het ronduit te bestrijden. Alle pogingen daartoe mislukken steeds weer.
Israël uit zicht
Als we het wonder zien van Zijn eerste komst in vernedering, dan is de hele omgeving waarin dat gebeurde op dezelfde manier ingekleurd. Immers, de staat Israël bestond niet. Het verbond dat de eeuwige God met Zijn volk had, was totaal uit het zicht verdwenen. De Joden waren een onderdrukte bevolkingsgroep, deel van een Romeinse provincie en de profeten van Israël hadden nauwelijks nog zeggingskracht in die tijd. De beloofde Messias was niet gekomen en zelfs de Schriftgeleerden hadden geen parate kennis over de geboorteplaats van hun Messias, terwijl die expliciet door de profeet wordt vermeld. Het Jodendom had in de Grieks-Romeinse cultuur van toen geen stem. In die werkelijkheid komt de beloofde Messias, eveneens zonder enige gestalte of luister. God koos voor de onderste weg.
Hij kwam voor het Joodse volk, maar dat volk was een onderdrukte minderheid. Maar via dit volk kwam Hij ook als Heiland der wereld. Met de geboorte van Jezus stapte de Schepper van hemel en aarde deze wereldwerkelijkheid binnen. Zijn wereld! Niet als ongrijpbare, zweverige figuur met lange krulharen en een vrouwelijk gezicht, zoals zo vaak afgebeeld. Hij kwam niet als iemand met een irreële boodschap over vrede, maar als de Koning der Joden! De Joden? Dat volk bestond niet eens als volk en helemaal niet als ‘verbondsvolk’. Het was niet meer dan een etnische splintergroep in een onderdrukkend wereldrijk. Waarom had God niet eerst van Israël een machtige natie gemaakt? Nu is er toch geen eer aan te behalen voor een koning?
Niets opgeschreven
Toch sloot Hij opnieuw een verbond… het verbond in Zijn bloed… met het Joodse volk, Zijn discipelen. In Zijn dood en opstanding bracht Hij de ware gerechtigheid in de vergeving van zonden. Vergeving, omdat er een prijs was betaald. De prijs van Zijn leven in een door de wereld onopgemerkt proces in Jeruzalem. Jezus heeft niet eens de moeite gedaan om Zijn leerlingen opdracht te geven dit vooral op te schrijven, omdat dit alles voor het nageslacht van grote betekenis zou gaan worden. Er zou een wereldwijde kerk komen en alles zou perfect theologisch verantwoord moeten worden geregeld in dogmatiek en kerkrecht. Niets van dat alles!
Het is alsof Jezus alles op zijn beloop liet. Daar moeten wij een groot geheimenis achter vermoeden: namelijk het werk van de Heilige Geest. De Here Jezus heeft alles aan de Geest overgelaten. Hij heeft zelf geen boek geschreven, geen school of universiteit opgericht en niemand opdracht gegeven de dingen vast te leggen. Na Zijn hemelvaart en na de Pinksterdag zijn de vier evangelisten de dingen vanuit vier verschillende gezichtshoeken gaan documenteren. In deze vier evangeliën wordt de Persoon van de Here Jezus, compleet met Zijn Oudtestamentische karakteristieken aan ons voorgesteld. Daar lag geen academisch studieplan achter. Dat is het unieke werk van de Geest. Daarna heeft de kerk geprobeerd de dingen in theologische structuren onder te brengen… tot op vandaag. Maar daar is het niet beter op geworden.
Terugvinden wat kwijt is
Vandaag moeten we hervinden wat we zijn kwijtgeraakt: de Christus der Schriften. Niet de theologische Christus van dit of dat kerkgenootschap. Dat is een denkbeeld. Niet de Christus van de eigen subcultuur. Maar de Christus der Schriften die ons in de binnenkamer wordt getoond, door de Geest en bij een open Bijbel. Hij is het Woord dat vlees werd. Hij is het Licht der wereld als het wondere Licht dat tot aanzijn werd geroepen in Genesis 1:3 – Dát licht doet Hij schijnen in het hart van elke ware gelovige (2 Korintiërs 4:6). Bent u al verlicht?
Feike ter Velde
